iliekater είπε:
Προτιμάει παιχνίδια με περισσότερα πεταμένα λεφτά , περισσότερο γυμνό και πάει λέγοντας ..
Χε χε ένα αρχαιομυθολογικό παιχνίδι θα μπορούσε να έχει μπόλικο γυμνό. Μόνο οι ερωτοδουλειές του Δία φτάνανε και οι ζωγράφοι της Αναγέννησης και μετέπειτα βρίσκανε ωραιότατη δικαιολογία να ζωγραφίζουν τσόντες με αρχαιοελληνικά θέματα διότι το αρχαίο τα εξάγνιζε... και να οι Αφροδίτες και οι διάφορες Νύμφες με θεούς και θνητούς και σάτυρους άμα λάχει, και η Κρίσις του Πάριδος (ευκαιρία να δείξουν 3 θεές όπως τις γέννησε η μαμά τους, εξαιρείται η Αθηνά που τη γέννησε ο μπαμπάς της με πλήρη εξάρτυση και οπλισμό). Και αν πάμε και σε πιο προχω καταστάσεις, κι από αυτές έχουμε. Ευρώπη και ταύρος, Πασιφάη και άλλος ταύρος, Λήδα και κύκνος και άλλες λιγότερο γνωστές. Η ιστορία του Ηρακλή και της Ομφάλης είναι ακόμη πιο ενδιαφέρουσα και αστεία. Κλπ κλπ κλπ.
Και δεν νομίζω ότι οι λόγοι που αποφεύγονται τέτοια προγράμματα είναι αντι-εθνικιστικοί και τέτοια. Μια χαρά θα μπορούσαν να διαλέξουν ιστορίες που με βάση τις σύγχρονες προκαταλήψεις θα δείχνανε τους αρχαίους θεούς και ήρωες να είναι καθήκια. Ο Τάνταλος τάισε τους θεούς με τον γιο του (και μετά ο εγγονός του Ατρεύς τάισε τον Θυέστη με τα Θυεστάκια - σόι πήγαινε το βασίλειο), νομίζω αυτός πάλι πήγε να βιάσει την Ήρα και του έβαλε ο Δίας τον Χρυσάορα μεταμφιεσμένο σε Ήρα. Ο Δίας αποπλανούσε παρθένες κι έσπερνε νόθα παντού (διότι οι αρχαίες είχαν αυτό το κοινό με τις αγνές κι αθώες ηρωίδες των παλιών ελληνικών μελό - με το που μύριζαν τον κρίνο άπαξ κάνανε κι ένα ή περισσότερα παιδάκια). Ο Αγαμέμνων έσφαξε την κόρη του (αν ήταν κόρη του, διότι άλλη εκδοχή θέλει την Ιφιγένεια να είναι κόρη της Κλυταιμνήστρας από τον πρώτο της άντρα τον οποίο σκότωσε ο Μένιος για να του πάρει τη γυναίκα - τα ήθελε κι αυτουνού ο απότέτοιος του, Κλυταιμνήστρα θέλω τώρα τη θέλω, αντί να βρεί μια ηλίθια πειθήνια στυλ Πηνελόπη). Ο Θησέας είχε απαγάγει το Λενάκι (αυτό του Μενέλαου) όταν ήταν κοριτσάκι 12χρονο, ο πορνόγερος, και τρέχανε οι Διόσκουροι να πάρουν πίσω την αδερφή τους. Σφαγές, αρπαγές, απάτες, βιασμοί και sexual harassment, τελείως politically incorrect οι αρχαίοι μύθοι. Αυτό είναι που τους κάνει τόσο απολαυστικούς. Αλλά από μια διαφορετική οπτική γωνία μπορεί κανείς να πει "Πω πω αίσχη!"
Δεν θα πω τη δική μου άποψη γιατί τέτοια παιχνίδια δεν προσφέρονται για τη σημερινή εποχή διότι θα ξεκινήσει πολιτικοϊδεολογική συζήτηση.
Όπως καταλαβαίνετε πρέπει να ομολογήσω ότι ανήκω στην κατηγορία
"στο Γυμνάσιο και Λύκειο όλοι λίγο πολύ είχαμε συμμαθητές που ήταν σε επίπεδο geek σε θέματα αρχαίας ιστορίας και κυρίως ελληνικής μυθολογίας." Ας όψονται o Jean Richepin (Εκδόσεις Δημητράκου 1953) και ο Νίκος Τσιφόρος. Αν κανείς διαβάσει αυτές τις δύο μυθολογίες είναι αδύνατο να μην κολλήσει.