Τα απαγορευμένα και αυτά που έφαγε η λογοκρισία

Domenica

Banned
Joined
9 Νοέ 2009
Μηνύματα
1.208
Αντιδράσεις
136
Ειπα να ανοιξω ενα θρεντ για αυτα που μας απαγορευαν να διαβαζουμε μικροι. Οι κατω των -αντα μαλλον δεν καταλαβαινουν τι λεω αλλα καποτε αγαπητοι φιλοι υπηρξε μια εποχη που οτι ηθελες να μαθεις και φοβοσουν να ρωτησεις δεν το εβρισκες απο το ιντερνετ αλλα απο το βιβλιοπωλειο. Η πρωτη μου εμπειρια ηταν η Κριστιανε Φ. και οι εμπειριες της με τα ναρκωτικα και διαφορους διεστραμενους κυριους στο Δυτικο Βερολινο. Καταλαβα τα μισα αλλα λατρευα να τα διαλαλω παντου! Οταν ημουν πεμπτη δημοτικου ηρθε η αποκαλυψη. Ενω παιζαμε κρυφτο στην γειτονια, ενας φιλος του ξαδερφου μου λιγο πιο μεγαλος μου εδωσε συνομοτικα ενα βιβλιαρακι λεγοντας το αμιμητο 'Αυτο διαφθειρει μικρα κοριτσια'. Δεν ηξερα τι θα πει 'διαφθειρει' (ουτε και ο μικρος) αλλα ακουγοταν ενδιαφερον. Το βιβλιο ηταν ' Η Φιλοσοφια στο μπουντουαρ' του Μαρκησιου ντε Σαντ και παρα το αδιαφορο εξωφυλλο του (γκραβουρα κρεββατιου με κουρτινες) απεδειχθει θησαυρος γνωσεων αν και στην αρχη βαρεθηκα το θεατρικο λογο. Επισης καταλαβα τα μισα αλλα εμαθα διαφορα συναρπαστικα και τρομακτικα οπως π.χ. πως υπαρχουν σεξουαλικα μεταδιδομενες ασθενειες. Εγινα μεγαλη φαν και αρχισα να ψαχνω τον φοβερο μαρκησιο στο βιβλιοπωλειο και στην βιβλιοθηκη βαζοντας τα εργα του μεσα σε αλλα. Ο βιβλιοπωλης με αφηνε να διαβαζω σε μια γωνια και εγω βουταγα κρυφα την 'Ιουστινη' και την εβαζα μεσα στους 'Τρεις Σωματοφυλακες'. Ακολουθησαν και αλλοι γαλλοφωνοι οπως ο Απολλιναιρ και ο Μπαταιγ, ακομα θυμαμαι το υφος της βιβλιοθηκαριου οταν της εδωσα την 'Ιστορια του ματιου'. Μετα ηταν καποια βιβλιαρακια που κυκλοφορουσαν απο χερι σε χερι στο σχολειο οπως 'Η ιστορια της Ο' (καμμια σχεση με την μαλλον συντηρητικη και μετριοτατη ταινια) και το 'Η ευτυχισμενη πορνη' της κυριας Ξαβιερα Χολαντερ που ειχε και σηκουελ και μαλιστα καποτε τα ειχα και στην βιβλιοθηκη. Επισης 'Ο εραστης της λαιδης Τσατερλι' του Λωρενς που ομως ηταν μεγαλη απογοητευση τοτε καθως προκειται απλα για ενα κλασσικο αριστουργημα.

Μετα στο λυκειο και στην σχολη αρχισα να αποκτω μια ωραιοτατη συλλογη απο ερωτικα κομικς της οποιας την μοιρα την εχω θρηνησει αλλου. Αγαπημενες φιλες η Βαλεντινα του Κρεπαξ, η θρυλικη Ντρουνα του Σερπιερι (πολυ ατυχη αυτη η κοπελα στην ζωη της) και οι κυριες του Μαναρα με αγαπημενο το 'Το κουμπι της'.

Αυτα τα εκρυβα επιμελως αλλα αυτα που με εκαψαν δεν ηταν τα παραπανω αλλα τα εργα φαντασιας (επιστημονικης και αλλης). Καπου στο λυκειο ή τριτη γυμνασιου δεν θυμαμαι ηρθαν τα εγκληματα των σατανιστων και οι δικοι μου ορμησαν στην βιβλιοθηκη, την δισκοθηκη, την ταινιοθηκη και την ντουλαπα προσπαθωντας να με προφυλαξουν και καλα απο τον ολεθρο. Και ενω ο ντε Σαντ γλιτωσε εφυγε απο το παραθυρο 'Η ονειρικη αναζητηση της αγνωστης Κανταθ' του Λαβκραφτ, 'Το ηλεκτρικο προβατο' του Ντικ λογω εξωφυλλου και τα απαντα του Ποε! Μην φανταστειτε τωρα πως ημουν εξτριμ απλα ειχαν παθει ολοι εναν πανικο. Εφυγε ο Ποε ηρθε προς φρικη μου ο Μπουσκαλια! Εσας τι σας απαγορευαν να διαβαζετε και τι κανατε για καταφερετε τελικα να βρειτε τα 'απαγορευμενα'?
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Η πιο συνηθισμένη θεματολογία απαγορευμένων/λογοκριμένων βιβλίων, είναι η ερωτική!

Σε αυτή την κατηγορία υπάγεται ένα μεγάλο μέρος της γαλλικής λογοτεχνίας από τον Μαρκήσιο ντε Σαντ έως τον Απολιναίρ και μερικά λατινικά ερωτικά ποιήματα-θεατρικά... Ειδικά η "Φιλοσοφία στο Μπουντουάρ" έχει αρκετές έξαλλες σκηνές. Λιγότερο "τραβηγμένο" αλλά με μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι ο "Διάλογος ανάμεσα σε έναν Ιερωμένο κι έναν ετοιμοθάνατο". Ο "Εραστής της Λαίδης Τσάτερλι", που αναφέρεται πιο πάνω, μοιάζει ανιαρό μπροστά τους. Και δεν είναι και τόσο διαχρονικό, θα έλεγα. :p

Άλλα παρόμοια "Ο τροπικός του Καρκίνου" του Μίλλερ και οι "Ερωτικές ιστορίες" του Μπουκόφσκι. Βεβαίως, διαθέτει και η ελληνική λογοτεχνία κάτι ανάλογο και αυτό είναι ο "Μέγας Ανατολικός" του Εμπειρίκου, που προσπαθούσε να βαδίσει στα χνάρια του Ντε Σαντ. Εκτός από τη γλώσσα που χρησιμοποιείται και παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον, το υπόλοιπο είναι αρκετά εξτρίμ...
 
Ευχαριστω που μου θυμισες τα παραπανω! 'Ο Μεγας Ανατολικος' βρισκεται ακομα σε περιοπτη θεση στην βιβλιοθηκη ολοι οι τομοι! Ειναι κομματακι βαρετο απο ενα σημειο και μετα αλλα γενικα σε αντιθεση με τον ντε Σαντ ειναι χαρουμενο και αισιοδοξο. Με τον ντε Σαντ εχει καποια ομοιοτητα στο χιουμορ, ειναι τοσο εξτριμ που καταληγουν αστεια! Μαζι με τον Μιλερ να αναφερω και τα πονηματα της συντροφου του Αναις Νιν που ειναι ομως μετρια συγγραφεας. Στα κλασσικα να συμπληρωσω τον Λεοπολντ φον Μαζοχ (-Τιμωρησε με Βαντα!-κλασσικη ατακα απο την 'Αφροδιτη με τις γουνες'). Ο Μπουκοφσκι μου αρεσε πολυ ειχαμε τα απαντα και παραδοξως με αφηναν να τα διαβαζω!
 
Το μόνο που με ενδιέφερε μικρό (και τώρα δηλαδή τα ίδια είμαι) είναι το heavy metal. Το μόνο που μου απαγορεύθηκε σχετικά με αυτό είναι το να βάζω στο 10 τον ενισχυτή.

Είχα πολλούς φίλους και συμμαθητές που οι γονείς τους αρνούνταν να φέρουν δίσκους του είδους μέσα στο σπίτι. Ο ένας συμμαθητής μάλιστα μέχρι και τα εξώφυλλα άλλαζε για να μην βρουν οι δικοί του τους δίσκους Paradox, Maiden, Ozzy κλπ.

Μεγαλώνοντας έμαθα πως έπαιζε drums σε κάποιο group. Ελπίζω να έβγαλε κάτι ακραίο και να το είδαν οι δικοί του.

Προσωπικά αν εκείνα τα χρόνια μου απαγόρευαν τη συγκεκριμένη μουσική, τώρα δε θα μιλάγαμε (ή θα μιλάγαμε με αλληλογραφία… ταχυδρομείου).
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Η μόνη καραμπινάτη απαγόρευση που θυμάμαι ήταν να αγοράζουμε κόμικς και να τα διαβάζουμε στο σπίτι. Σε σπίτια φίλων επιτρεπόταν. Δεν θυμάμαι πλέον 100% αλλά νομίζω ότι θεωρείτο σπατάλη χρόνου. :p

Ένα πράγμα που μου θύμισες πάντως και γελάω ακόμα είναι ένα καλοκαίρι στο εξοχικό που η γειτόνισσα είχε προτείνει στην γιαγιά μου να ανταλλάξουνε βιβλία (η γιαγιά ήταν τρελός φαν των Άρλεκιν, lol). Με πήρε λοιπόν μαζί και πήγαμε στο σπίτι της διπλανής, που ανάμεσα στα υπόλοιπα βιβλία που μας αράδιασε ήταν και ένα που λεγόταν "Μαύρη Μαγεία" και από όσο μπόρεσα να καταλάβω ήταν κάτι σαν οδηγός του είδους. Περιττό να σας πω σε πόσα δευτερόλεπτα είχαμε επιστρέψει σπίτι. Χωρίς βιβλία. :p :p :p
 
Γενικά ότι μου απαγορευόταν από το σπίτι, με κόλλαγε ακόμα πιο πολύ να το ψάξω, να το μάθω. Αλλά το μικρόβιο με την "dark" "υποκουλτούρα" (πολίτικαλι κορεκτ όρος πλέον που τον χρησιμοποιει και η κουτσή μαρία lol) δηλαδή με το "Απαγορευμένο" (λογοτεχνία, κόμικς, ταινίες) το είχα από τα 11-12.

Η Βαβέλ και το Παρα Πέντε (περιοδικό κόμικς και όχι μόνο) με τις φιλοξενείες ξένων δημιουργών στις σελίδες της (και του ερωτικού κόμικς) (crepax, serpieri, manara, saudelli - τρελός και αγαπημένος) μου άνοιξε τα μάτια και ήταν η αρχή. Aυτά στο Γυμνάσιο, θυμάμαι που το περιοδικό αυτό το λέγανε τσόντα.

Στο Λύκειο και με τις πρώτες παρέες κάποιων μεγαλύτερων σε ηλικιά (κυρίως, γερολύκων ροκάδων, μπαρόβιων και φιλόσοφων) ήρθα σε επαφή με Σαντ, Μπαταιγ, Εμπειρικο, υπαρξιστές και σουρρεαλιστές καλλιτέχνες (σε όλες τις μορφές έκφρασης), με τις εκδόσεις ΟΞΥ, τα υπέροχα coffee table books της Taschen (στον Παπασωτηρίου - Πάτρα γύρω στα 1996), Φετιχιστικές και S/m εκδόσεις από το εξωτερικό (στο μόνο περίπτερο της Πάτρας που έφερνε τέτοιο υλικό)

Έκτοτε τόσο στη ζωή όσο και στην τέχνη μου (φωτογραφία και όχι μόνο) όλα τα παραπάνω αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
τα βιβλία έχουν την τιμητική τους...

λοιπόν, το δικό μου απαγορευμένο -εκτός του να μην πατάω στο σαλόνι που ήταν αιτία πολέμου με τη μάνα μου :D - ήταν ο "Μέγας Ανατολικός"

ήταν εκείνο το βιβλίο (ένας τόμος μόνο) που μικρός δεν μπορούσα να φτάσω γιατί το βάζανε στο πάνω-πάνω ράφι της βιβλιοθήκης, φυσικά και δεν είχα ιδέα τι έλεγε και όποτε πλησίαζα στη βιβλιοθήκη με πλησίαζε ο πατέρας μου και τελικά με έπειθε να πάρω τα άπαντα του Παπαδιαμάντη ή κάποιον τόμο από την εγκυκλοπαίδεια "Ηλιος"

αργότερα, φοιτητής διάβασα τον "Μέγα Ανατολικό" (και τα 8 βιβλία..) και μου ήρθε μία έκπληξη για το ότι τελικά ίσως οι γονείς μου ήταν λίγο πιο "προχώ" από ότι νόμιζα..

το έργο είναι από νωρίς επαναλαμβανόμενο, σε ορισμένα σημεία απίστευτα ακραίο έως ειδεχθές, δεν πρόκειται να το ξαναδιαβάσω αλλά παρόλα αυτά... είναι αισιόδοξο και σου φτιάχνει και την διάθεση (κάποιες στιγμές)
 
Τα εντυπα που απαγορευοταν να πιασω στα χερια μου, ηταν αυτα περι αλλων θρησκειων, αιρεσεων κτλ.

Και το κουφο ηταν οτι δεν το απαγορευαν οι γονεις μου (γιατι μια φορα που εφερα ενα τετοιο σπιτι δεν μου ειπαν τιποτα), οσο οι αλλοι συμμαθητες και οι γονεις αυτων.

Δυστυχως/ευτυχως ειχα μια συνηθεια να διαβαζω οτι επεφτε στα χερια μου, και μια φορα που μου ετυχε ενα τετοιο, το διαβασα με περιεργεια, προκαλωντας την εκπληξη των γυρω μου, που απορουσαν πως διαβαζω τετοια πραγματα κτλ κτλ

Για την ιστορια, δεν βρηκα κατι ενδιαφερον εκει μεσα, αλλα στο μελλον ημουν προσεχτικη ακομη και για τα βιβλια που με εβλεπαν οι αλλοι να διαβαζω.

Σημ. ερωτικου τυπου βιβλια κτλ δεν κυκλοφορουσαν στον κυκλο μου, ωστε να απαγορευτουν κιολας.
 
Dominion στο λυκειο και εγω εκρυβα την Βαβελ και το Παρα Πεντε! Τα βιβλια και τα λευκωματα της Τασεν και αλλων εκδοτικων οικων τα ανακαλυψα στη σχολη αλλα ημουν ηδη 18 και εμενα μονη μου οποταν δεν χρειαστηκε να κρυβομαι πια. Καπου υπάρχει ενα με σαζομαζοχιστικα των 50ς πολυ αθωα συγκριτικα με τωρα, με την Μπετυ Πεητζ και αλλες κοπελιες κρεμασμενες απο κουρτινοξυλα και φιμωμενες με δωδεκαποντα σε διαμερισματα με παστελ χρωματα.

Οταν γνωρισα τον αντρα μου στα 22 η βιβλιοθηκη μου επαθε μια πανωλεθρια με τις εκδοσεις Ωρορα, Αιολος και αλλα παλπ βιβλιαρακια (αστυνομικα,γουεστερν, επιστημονικη φαντασια και μερικα Αρλεκιν και Νορα) να περνουν τον δρομο για το Μοναστηρακι. Αναγκαστηκα να δωσω καποια σε φιλους διοτι ο Βιντγκεσταιν, ο Προυστ, διαφορα πολιτικης θεωριας και αλλα σοβαρα δεν μπορουσαν να συμβιωσουν με την παραλογετεχνια. Ελυσα το θεμα κατεβαζοντας οτι σωθηκε στο γκαραζ-εργαστηριο. Πάντως ο ντε Σαντ και ο Μαζοχ βρισκονται στην κοινη βιβλιοθηκη σε καλες εκδοσεις.

Ξαναποκτηθηκε ομως ο Ποε σε αγγλικα και ελληνικα και σε πανακριβη εκδοση με τις εικονογραφησεις του Χαρυ Κλαρκ (μου λειπει σε κομικς απο τον Ντινο Μπαταλια αλλα που θα μου παει...) πραγμα που κανει την μαμα μου να φριττει οταν ερχεται στο σπιτι! Το αστειο ειναι πως διαφορες μορφωμενες φιλες της οικογενειας (κοινωνικη λειτουργος, ψυχολογος και μια φιλολογος) ενθαρρυναν το κυνηγι των κομικς και των sci fi επειδη και καλα με απομακρυνουν απο την πραγματικοτητα και θα μπλεξω με παραθρησκευτικα ή θα τρελλαθω. Τσαμπα τα πανεπιστημια που πηγαν αν και καλες κυριες και αγαπημενες. Το τι κλαμα ειχα ριξει ομως... Παλι καλα που ο Μπουκοφσκι και αλλα ερωτικα επιτρεποταν δηλαδη, ηταν υποτιθεται φυσιολογικα σε σχεση με τις εφηβικες ανησυχιες.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Μια αλλη κατηγορια απαγορευμενων ηταν τα εργα συγγραφεων που καναμε στο σχολειο αλλα οι γονεις και οι δασκαλοι δεν ηθελαν να μαθουμε πως εγραψαν (και εκαναν) και πιο ενδιαφεροντα πραγματα. Τον Εμπειρικο τον αναφεραμε πιο πανω, θυμαστε ομως τα ποιηματα του που μαθαιναμε στο σχολειο? Επισης τα ερωτικα του Καβαφη και διαφορα του Καρυωτακη

-Κυρια τι σημαινει 'ωχρα σπυροχαιτη? Ειναι ποιημα που βρηκα στο βιβλιο με τα απαντα Καρυωτακη. Σιγη...

Οσον αφορα τα παραθρησκευτικα και τα σχετικα με μαγειες οντως ηταν δυσπροσιτα καθως ομως τα θεωρουσαμε ολοι γραφικα τα διαβαζαμε μονο ως ανεκδοτο.Θυμαμαι ακομα κατι συμμαθητες κολλημενους με τον Λαβκραφτ που ψαχνανε σε παλαιοβιβλιοπωλεια το Νεκρονομικον θελωντας να καλεσουν και αυτοι τον Μεγα Κθουλου (ισως για να εκδικηθουν οσους τους πειραζαν στο σχολειο). Τωρα βεβαια γιατι τα παραθρησκευτικα ηταν απαγορευμενα ενω ο Εριχ φον Νταινεκεν εστεκε περηφανα σε καθε βιβλιοθηκη ουδεις γνωριζει. Επισης ψιλοαπαγορευμενα ηταν τα βιβλια με στιχους συγκροτηματων που θεορουταν 'υποπτα'. Η μεταλ κοινοτητα θα εχει να πει πολλα επι του θεματος εγω ομως εκρυβα τα ποιηματα του Τζιμ Μορισον!

Υποσχομαι συντομα πληροφοριες για ολους τους συγγραφεις που αναφερονται παραπανω.
 
Xαχαχα καλά αυτό που αναφέρεις με τον Λάβκραφτ έχει τρελό γέλιο. Το έργο του το γνώρισα πρώτα μέσω ταινιών (from beyond, re-animator, resuracted), έπειτα ο ιδιοκτήτης ενός κόμικ-μπάρ της Πάτρας (το μοναδικό κόμικ-μπάρ που υπήρξε στην γενέτειρά μου), μέσα 90ς, μου έδωσε βιβλία και εντυπωσιάστηκα (των εκδόσεων Αίολος και σε μετάφραση Πανώριου όχι τα Κάκτος που είχανε απαίσια μετάφραση). Απόλαυσα τα βιβλία σαν αναγνώστης και όχι σαν αλαφροίσκιωτος (μιας και είμαι άθεος και ρεαλιστής στις ιδέες μου) πράγμα που πολύ ωραία εξηγούσε και ο Πανώριος στις εισαγωγές του για τον Λάβκραφτ. Έλα όμως που είχα φίλους που ασχολιούνταν με τα αποκρυφιστικά και το μέταλ και την ψάχνανε με δαίμονες και θεούς (είχε γίνει μόδα μετά τους σατανιστές στην παλλήνη). Σκάει μύτη μια μέρα ένα παιδί με ένα βιβλίο που υποστήριζε ότι είναι αντίγραφο του αυθεντικού Νεκρονομικόν (του φανταστικού βιβλίου του σύμπαντος Λάβκραφτ), ήθελε να το παίξει μούρη και άρχισε να διαβάζει διάφορες επικλήσεις και καλά φόρα παρτίδα (εντωμεταξύ ήταν χέστης και αλαφροίσκιωτος). Σε κάποια φάση για να τον πειράξω τον πιάνω παραπέρα και του λέω:

"Τι πας να κάνεις θες να μας καταστρέψεις? " μου λέει "Τι έκανα?", του λέω "Διάβασες επικλήσεις και τώρα θα βγει ο Κθούλου από τον Πατραικό βλάκα". Η παρέα μου είχε χεστεί στο γέλιο αλλά εκείνος είχε γίνει κατακίτρινος. Δεν θα ξεχάσω την έκφραση της φάτσας του ποτέ.
 
Θυμάμαι τα μεγαλύτερα ξαδέλφια μου, να συζητάνε ότι διάβασαν βιβλία με μαύρη μαγεία( όπως ειπώθηκε και παραπάνω, καθε νέος που ήθελε να εντυπωσιάσει, έπρεπε να ασχοληθεί με το "αντικείμενο" ). Όταν εγώ ο μικρός, όλο περιέργεια τους ρώταγα τι είναι μαύρη μαγεία, μου απαντούσαν το ποδόσφαιρο που παίζουν οι Βραζιλιάνοι! Απορούσα λοιπόν, τι το τόσο παράξενο έχει και το συζητάνε συνομωτικά... :D
 
ntsmrtz είπε:
τα βιβλία έχουν την τιμητική τους...λοιπόν, το δικό μου απαγορευμένο -εκτός του να μην πατάω στο σαλόνι που ήταν αιτία πολέμου με τη μάνα μου :D - ήταν ο "Μέγας Ανατολικός"

ήταν εκείνο το βιβλίο (ένας τόμος μόνο) που μικρός δεν μπορούσα να φτάσω γιατί το βάζανε στο πάνω-πάνω ράφι της βιβλιοθήκης, φυσικά και δεν είχα ιδέα τι έλεγε και όποτε πλησίαζα στη βιβλιοθήκη με πλησίαζε ο πατέρας μου και τελικά με έπειθε να πάρω τα άπαντα του Παπαδιαμάντη ή κάποιον τόμο από την εγκυκλοπαίδεια "Ηλιος"

αργότερα, φοιτητής διάβασα τον "Μέγα Ανατολικό" (και τα 8 βιβλία..) και μου ήρθε μία έκπληξη για το ότι τελικά ίσως οι γονείς μου ήταν λίγο πιο "προχώ" από ότι νόμιζα..

το έργο είναι από νωρίς επαναλαμβανόμενο, σε ορισμένα σημεία απίστευτα ακραίο έως ειδεχθές, δεν πρόκειται να το ξαναδιαβάσω αλλά παρόλα αυτά... είναι αισιόδοξο και σου φτιάχνει και την διάθεση (κάποιες στιγμές)
μιλάμε για ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 1990-92 ??? πότε πρόλαβαν να το πάρουν και να στο κρύβουν? :p
 
:/ /emoticons/unsure@2x.png 2x" width="20" height="20" /> τυχεροι ανθρωποι :/ /emoticons/unsure@2x.png 2x" width="20" height="20" /> εμενα δεν μου απαγορευαν τιποτα!Μονο η μανα μου με χλευαζε οταν επερνα τα εγχειριδια μαγειας αλλα τιποτα μεχρι εκει!
 
Πίσω
Μπλουζα