To o,τι οι ήρωες και ηρωίδες της Ντίσνευ είναι πάντα ορφανά και κυρίως ότι δεν έχουν μητέρα είναι μια από τις μεγαλύτερες ανακρίβειες όσον αφορά τον κόσμο της Ντίσνευ. Η φήμη αυτή θυμαμαι να κυκλοφορεί από τότε που απέχτησα για πρώτη φορά πρόσβαση στο ίντερνετ και ας πούμε απλώς πως όσοι θελουν να μας κάνουν να το πιστέψουμε υπερβάλλουν σε τεράστιο βαθμό. Ένας άλλος τέτοιος μύθος είναι το ό,τι τάχα οι ηρωες και ηρωίδες της Ντίσνευ παντρεύονται πάντα στο τέλος της ταινίας πρωτού γνωριστούν καλά καλά (αλλά ας το αφήσουμε αυτό για άλλη συζήτηση).
Πρώτον όσον αφορά τα ανιψακια του Ντόναλντ, η μαμά τους αρχικά λεγόταν Νταμπέλα Ντακ και ακούς τη φωνή της όταν ο Ντόναλντ διαβάζει το γράμμα που του έστειλε στο καρτουν μικρού μήκους Donald's Nephews (1938) όπου ζητά από τον Ντόναλντ να της προσέχει τα αγγελούδια της επειδή ο μπαμπάς τους είναι στο νοσοκομείο λόγω μιας έκρηξης που προκάλεσαν. Το όνομά της άλλαξε σε Thelma Duck σε ένα Μπαρκσικό οικογενειακό δέντρο μέχρι που ο Ντον Ρόζα τη ζωγράφισε για πρώτη φορά στο δικό του οικογενειακό δέντρο και τη μετονόμασε Ντέλα Ντακ και την έκανε να είναι όχι απλώς αδελφή του Ντόναλντ αλλά και δίδυμη. Υπήρξε και μια πρόσφατη ιστορία όπως μας πληροφορεί η σελίδα της (
http://disney.wikia.com/wiki/Della_Duck ) όπου η ίδια εμφανίζεται και μαθαίνουμε πως αφήνει τα παιδιά της στον Ντόναλντ για να γίνει αστροναύτης (???!!!).
Τώρα όσον αφορά τις άλλες ηρωίδες και ήρωες που δεν έχουν μάνα (ή και πατέρα), αντί να τα βάζουν κάποιοι με τον ίδιο τον Ουωλτ Ντίσνευ, μήπως θα ήταν καλύτερα να αναλογιστούν πως ο λόγος είναι το γεγονός πως την ιστορία των ταινιών δεν την έγραψε η ίδια η εταιρία Ντίσνευ αλλά απλώς μετέφεραν στη μεγάλη οθόνη παλιότερα παραμύθια με τα οποία μεγάλωσαν γενιές και γενιές και σε αυτά τα παραμύθια οι ηρωίδες και ήρωες τυχαίνει να είναι ορφανά ( συνήθως δεν έχουν μάνα); Η Μικρή Γοργόνα δεν έχει μάνα στο παραμύθι του Άντερσεν και το ίδιο ισχύει για την Άριελ και στην ταινία. Η Χιονάτη δεν έχει μάνα στο παραμύθι και για αυτό έχει μητριά. Αν δεν είχε μητριά που να θέλει να τη σκοτώσει, το παραμύθι δε θα υπήρχε καθόλου γιατί η Χιονάτη δε θα είχε πάει ποτέ στους 7 νάνους. Η Πεντάμορφη στην Ωραία και το Τέρας και η Πριγκίπισσα στον Αλαντίν επίσης δεν έχουν μάνα στο παραμύθι και το ίδιο ισχύει για την Μπελ και τη Γιασμίν στις ταινίες τους. Η Ποκαχόντας στο ιστορικό γεγονός στο οποίο αναφέρεται η ταινία της μάλλον δεν είχε μάνα (ο Πουαχάταν είχε πολλές συζύγους και δεν ξεκαθαρίζεται ποια από αυτές ήταν η μάνα της Ποκαχόντας και αν ήταν ζωντανή όταν η Ποκαχόντας γνώρισε τον Τζον Σμιθ, αν και στην ταινία μπορείς να δεις το πνεύμα της με τη μορφή φύλλων που τα στροβιλίζει ο αέρας). Ο Ταρζάν στην ταινία χάνει και τους δυο γονείς του όταν είναι μωρό επειδή αυτό έγινε και στο βιβλίο, αλλιως δε θα είχε μεγαλώσει με γορίλλες και δε θα υπήρχε λόγος ούτε να γραφτεί το βιβλίο ούτε να γυριστεί η ταινία. Ο Κουασιμόδος στην ταινία της Ντίσνευ ναι μεν χάνει τη μαμά του επειδή την σκοτώνουν όταν αυτός είναι μωρό αλλά στο βιβλίο η μάνα του ούτε εμφανίζεται ούτε αναφέρεται καθόλου και δεν ξέρουμε αν η μια από τις γυναίκες που αντάλλαξαν τον Κουασιμόδο με την Εσμεράλδα ήταν μάνα του. Η Σταχτοπούτα δεν έχει τη μάνα της στην ταινία επειδή δεν την είχε και στο παραμύθι και ο πατέρας της δε θα ξαναπαντρευόταν αν δεν ήταν χήρος και χωρίς την κακιά μητριά δε θα υπήρχε παραμύθι. Η αλήθεια είναι πως στο παραμύθι, ο πατέρας ζει στην εκδοχή του Perrault, απλώς κάνει τα στραβά μάτια όταν η καινούρια του γυναίκα κακοποιεί την κόρη του ενώ στην ταινία της Ντίσνευ ο πατέρας πεθαίνει κι αυτός στην αρχή της ταινίας αφού παντρεύτηκε. Υπάρχουν όμως και άλλες παλιές εκδοχές όπως και μοντέρνες εκδόσεις όπου η ηρωίδα δεν έχει ούτε πατέρα οποτε ας μην τα βάζουμε με την Ντίσνευ. Ακόμα και ο θάνατος του πατέρα του Σίμπα στον Βασιλιά Των Λιονταριών συνέβη επειδή πάνω σε αυτό το περιστατικό στηρίζεται όλη η ταινία και οχι απλώς επειδή η Ντίσνευ θέλει να κακομεταχειρίζεται τους ήρωές της. Toυλάχιστον και ο Σίμπα και η Νάλα έχουν τις μαμάδες τους ζωντανές στο τέλος της ταινίας. Επιπλέον, ακριβώς το ίδιο πράγμα συνέβη και στον Άμλετ πάνω στο οποίο λέγεται πως είναι ανεπίσημα βασισμένη η ταινία Ο Βασιλιάς Των Λιονταριών. Της Φαλίν η μάνα στον Μπάμπι δεν πέθανε μέσα στην ταινία ενώ η μάνα του Μπάμπι σκοτώθηκε επείδή έτσι έγινε και στο βιβλίο. Παρομοίως ο Τοντ στην ταινία The Fox and the Hound χάνει τη μαμά του στην αρχή της ταινίας επειδή είναι ορφανός και στο βιβλίο. Και στο Frozen που είναι βασισμένο στη Βασίλισσα του Χιονιού, μπορεί μεν να μη σκοτώθηκε κανένας γονιός στο παραμύθι αλλά αυτό ήταν επειδή το παραμύθι είχε άλλους χαρακτήρες και άλλη υπόθεση και αν η Ελσα και η Άννα είχαν τους γονείς τους, η Έλσα δε θα είχε γίνει βασίλισσα και τίποτε από όσα έγιναν στην ταινία δε θα συνέβαινε οπότε δε θε είχαμε καν ταινία. Α ναι, και το γατάκι Ολιβερ στο Όλιβερ Kαι H Παρέα Του δεν έχει γονείς αλλά αυτό είναι επειδή η ταινία είναι επίσημη μεταφορά του Ολιβερ Τουίστ και ξέρουμε πως ο Ολιβερ δεν είναι ο μόνος ορφανός χαρακτήρας του Ντικενς (από την άλλη μεριά η μικρή Τζένυ της οποίας ο χαρακτήρας δημιουργήθηκε για την ταινία έχει και τους δυο γονείς της παρόλο που δεν τους βλέπουμε επειδή στη διάρκεια της ταινίας λείπουν σε επαγγελματικό ταξίδι).
Από τη άλλα μεριά, όταν στην αυθεντική ιστορία η μάνα και ο πατέρας ζούνε (ή όταν η ταινία δε βασίζεται σε κάτι άλλο), συνήθως η Ντίσνευ τους χρησιμοποιεί και τους δυο. Π.χ. οι μαμάδες παραμένουν ζωντανές στις ταινίες 101 Σκυλιά Της Δαλματίας, Αριστόγατες και Ντάμπο, το κορίτσι και τα αδελφάκια του στον Πήτερ Παν έχουν και τους δυο γονείς τους (ο ίδιος ο Πήτερ Παν δε μετράει γιατί δε ζούσε με γονείς στο βιβλίο), στην «Ωραία Κοιμωμένη» της Ντίσνευ και οι δυο γονείς της πριγκίπισσας της Ντίσνευ είναι ζωντανοί μέχρι και το τέλος της ταινίας όπως και στο παραμύθι, οι γονείς της Μουλάν είναι και οι δυο ζωντανοί σε όλη την ταινία και το σήκουελ, οπως και στο Κινέζικο ποίημα όπου βασίζεται η ταινία και και ο Ηρακλής της Ντίσνευ έχει όχι ένα αλλά δυο σετ γονιών μιας και ο Αμφιτρίωνας και η Αλκμήνη, που σε αυτή την εκδοχή είναι θετοί γονείς του, είναι ζωντανοί μέχρι και το τέλος της ταινίας ενώ οι πραγματικοί του γονείς που σε αυτή την εκδοχή είναι ο Δίας και η Ήρα, είναι αθάνατοι (και ναι, δεν ξεχάσατε ό,τι ξερετε από μυθολογία, στον κανονικό μύθο οι πραγματικοί γονείς είναι ο Δίας και η Αλκμήνη και εκτός από το ό,τι ο Δίας είναι αθάνατος, η Αλκμήνη έζησε για πολλά χρόνια μετά την άνοδο του Ηρακλή στον Όλυμπο). Και επιπλέον, η Ντίσνευ χρησιμοποίησε τους γονείς της Ραπουνζελ καλύτερα από ό,τι το κανονικό παραμύθι στο οποίο δεν γίνεται άλλη αναφορά σε αυτούς μετά τη γέννηση της Ραπουνζέλ ενώ στο τέλος της ταινίας της Ντίσνευ η Ραπουνζελ ξαναγυρνά σε αυτούς (και επιπλέον τους βλέπουμε να πενθούν το χαμό της κόρης τους στη διάρκεια του έργου). Και στην ταινία Ο Αυτοκράτορας Εχει Κέφια μπορεί μεν ο νεαρός αυτοκράτορας να μην έχει γονείς αλλά αφού ψάχνει να διαλέξει κάποια για να την παντρευτεί στην αρχή της ταινίας, μάλλον είναι ενήλικας (και επιπλέον, η γυναίκα του Πάτσα έχει παιδιά που θα πει πως τουλάχιστον μια μαμά εμφανίζεται στην ταινία).
Πραγματικά οι μόνες περιπτώσεις όπου η Ντίσνευ σκόπιμα σκότωσε γονείς είναι στον Αλαντίν όπου η μητέρα του είναι ζωντανή στο παραμύθι και ήταν να την συμπεριλάβουν στην ταινία μέχρι που η ιστορία επικεντρώθηκε στο ρομάντζο με τη Γιασμήν ( με αποτέλεσμα η μάνα του Αλαντίν να μην εμφανίζεται καθόλου στην ταινία και ο Αλαντίν να είναι ορφανός όταν τον πρωτοβλέπουμε ενώ στη δεύτερη συνέχεια της ταινίας της Ντίσνευ, με τίτλο ο Βασιλιάς Των Κλεφτών, ο Αλαντίν βρίσκει τον πατέρα του και επίσης αναφέρει και τη μητέρα του που σημαίνει πως τουλάχιστον ο Αλαντίν είχε ζήσει μαζί της όταν ήταν μικρός πριν αυτή πεθάνει), όπως επίσης οι παραγωγοί της Ντίσνευ δε χρησιμοποίησαν τη μάνα της Εσμεράλδας η οποία έχει κάποιο δευτερεύων ρόλο στη νουβέλα «Παναγία Των Παρισσίων» άλλα έτσι και αλλιώς η μόνη κινηματογραφική εκδοχή που έχει εμφανιστεί είναι του 1923 και η Ντίσνευ χρησιμοποίσησε στη θέση της τη μάνα του Κουσιμόδου η οποία πεθαίνει με παρόμοιο τρόπο στην ταινία αλλά κάτω από διαφορετικές συνθήκες, και επιπλέον σκότωσαν και τους γονείς του Άλανταρ στην αρχή της ταινίας «Δεινόσαυρος» όπου αν δεν πέθαιναν, ο Άλανταρ δε θα είχε μεγαλώσει σε διαφορετικό κοπάδι και δε θα είχε συμβει τίποτε από όσα έγιναν στην ταινία. Υποθέτω πως ίσως μετράει και η μάνα του Αρθούρου στην ταινία Sword in the Stone η οποία δεν εμφανίζεται στην ταινία αλλά έτσι κι αλλιώς ο Αρθούρος δε μεγάλωσε μαζί της σύμφωνα με το θρύλο μιας και τον έδωσε αλλού ο μάγος Μέρλιν οπότε δε βλέπω τι ρόλο θα μπορούσε να παίξει στην ταινία.
H μόνη περίπτωση που η Ντίσνευ σκότωσε μάνα χωρίς να είναι 100% απαραίτητο είναι στην Ατλαντίδα όπου η μάνα της πριγκίπισσας Κίντα πέθανε στην αρχή. Ναι μεν το έκανε για το καλό του λαού της αλλα δε νομίζω να άλλαζε κάτ στην πλοκή αν πέθαινε ο πατέρας της και ζούσε η μητέρα της στη θέση του. Επίσης, η ηρωίδα στην ταινία Η Πριγκίπισσα και ο Βάτραχος χανει τον πατέρα της όταν ήταν μικρη αλλά η μάνα της είναι ζωντανή σε όλη την ταινία. Ισως ο θάνατος του πατέρα δεν ήταν 100% απαραίτητος αλλά από τη άλλη μεριά, αν ζούσε ο πατέρας της, η ηρωίδα δε θα χρειαζόταν να δουλέυει 20 ώρες την ημέρα για να αγοράσει το εστιατόριο που ήθελε και ο χαρακτήρας της θα είχε διαμορφωθεί αλλιώς.
Οπότε, ναι, πολλοι χαρακτήρες της Ντίσνευ είναι ορφανοί αλλά είναι πάντα για λόγους πλοκής ή επειδή τους χαρακτηρες δεν τους δημιούργησε η Ντίσνευ και έτσι αποφάσισαν άλλοι συγγραφείς. Δεν είχε άμεση σχέση ούτε με ψυχολογικά τραύματα του Ντίσνευ (ο οποίος στις live action ταινίες του συχνά περιλάμβανε και μαμάδες και μπαμπάδες) ούτε με κάποια εμμονή με ορφανά.
