Τετάρτη απόγευματινοί - Πέμπτη πρωϊνοί

[RockaRolla]

Βρήκα ελάχιστες αναφορές στο θρεντ "Ερώτηση για Σάββατο αργία", όχι και τόσο σχετικές με το θέμα που με απασχολεί και που θυμάμαι καλά ότι βίωσα [δημοτικό σχολείο, κέντρο Αθήνας, κάτω από την Ακρόπολη]:
Τη μια βδομάδα είχαμε μάθημα Δευτέρα - Τρίτη - Τετάρτη πρωί και Πέμπτη - Παρασκευή απόγευμα. Την επόμενη βδομάδα ήταν Δευτέρα - Τρίτη - Τετάρτη απόγευμα και στο καπάκι Πέμπτη - Παρασκευή πρωί. Το οποίο σήμαινε ότι γυρνούσες Τετάρτη απόγευμα και έπρεπε να διαβάσεις (τι να πρωτοδιαβάσεις!?!) γιατί την Πέμπτη ήσουν πρωϊνός.
Θυμάμαι ότι ήμουν στο Δημοτικό, και ότι το εφάρμοσαν για 2-3 χρονιές. Νομίζω μετά ήταν που το γύρισαν σε: ολόκληρη βδομάδα πρωί - ολόκληρη βδομάδα απόγευμα και τούμπαλιν....
Πραγματικά, μου κάνει μεγάλη απορία τί εξυπηρετούσε ένα τέτοιο μέτρο, 3 μέρες έτσι και 2 αλλιώς.... Το ότι υπήρχαν απογευματινά - πρωινά με εβδομαδιαία εναλλαγή, το καταλαβαίνω, έλλειψη σχολείων και εναλλαγή για να είναι δίκαιο και για τα δύο συστεγαζόμενα σχολειά.

Το κόλπο ήταν να έχεις διαβάσει κάποια μαθήματα της Πέμπτης [που δεν επαναλαμβάνονταν τις πρώτες 3 ημέρες] από το Σαββατοκύριακο. Αλλιώς δύσκολα έβγαινε το πρόγραμμα. Φυσικά δεν μπορούσες να έχεις άλλη δραστηριότητα ή άλλο μάθημα (πχ Αγγλικά) την Τετάρτη....

Πως μου ήρθε όλο αυτό? Σήμερα το πρωί, στο ραδιόφωνο θυμήθηκαν ταινίες western / καουμπόϊκές τις λέγαμε ή αλλιώς "πιστολίδια"..... Και είχαν ερώτηση άν βλέπαμε, τί θυμόμαστε, ποιούς ηθοποιούς κλπ. Θυμηθηκα λοιπόν, ότι κάποια εποχή, υπήρχε το "γουέστερν της Τετάρτης" στην τηλεόραση. Οπότε Τετάρτες βράδυ, η οικογένεια έβλεπε πιστολίδια, μαζί και η μητέρα μας.... Και όχι μόνο Τζον Γουέιν και Κλιντ Ιστγουντ (που όλοι ανέφεραν στο ράδιο), αλλά και Ρόμπερτ Μίτσαμ, και Γκλεν Φόρντ και Τζακ Πάλανς και Γκάρι Κούπερ και Τζέιμς Στιούαρτ και άλλους πολλούς.
Αλλά, τις χρονιές που είχαμε το παραπάνω μέτρο, τη μια βδομάδα μπορούσαμε, την επόμενη ήταν αδύνατο. Έτσι εκτός από την πίεση που είχαμε να προλάβουμε, εκτός από την κούραση απόγευμα και μετά στο καπάκι πρωί, είχαμε και την στεναχώρια ότι χάναμε και το γουέστερν......
Αααχχχ....τι καταραμένα χρόνια ήταν αυτά.... σε τί κάτεργα ζήσαμε!!!???!!!!!
[... και τι δεν θα έδινα να τα ξαναζούσα...]

Έχουμε κανένα μέλος εδώ που να έζησε και να θυμάται το αντίστοιχο μέτρο???

 

[marysuz73]

Φυσικά, RockaRolla, το ζήσαμε και το θυμόμαστε εντονότατα.. βλέπεις τα παιδικά τραύματα μένουν...!!

Κι εμείς έτσι το οργανώναμε, τα Σαββατοκύριακα καλύπταμε τυχόν μαθήματα της Πέμπτης, ειδικά αν ήταν Καλλιτεχνικά (όπως λέγονταν τότε) και είχαμε τίποτα κατασκευές, οπωσδήποτε έπρεπε να γίνουν το ΣΚ, δεν έβγαινε με τίποτα καθημερινή. Πάντως, ήταν κούραση και άγχος...

Εγώ για το μόνο που αγχωνόμουν βέβαια πολύ ήταν κάθε Πέμπτη που έβγαινε η Μανίνα, να σχολάσω νωρίς να πάω απέναντι από το σχολείο στο ψιλικατζίδικο να προλάβω το τεύχος καθότι γινόταν και χαμός από τον κοριτσόκοσμο που έπεφτε σαν ακρίδα!!!

 

[Wally]

Στο Γυμνασιο ειχα αυτο το στρεβλο προγραμμα. Στο Λυκειο πηγαμε πρωι-απογευμα κανονικα. Ποτε μου δεν καταλαβα τη χρησιμοτητα του.

 

[g1973tony]

Ομοίως στο γυμνάσιο κατά τα σχολικά έτη 1985-86,1986-87 και 1987-88. Απλά δεν θυμάμαι αν γινόταν εβδομαδιαία εναλλαγή ή ήταν το ίδιο καθ' όλη τη σχολική χρονιά και άλλαζε την επόμενη. Έχω την εντύπωση όμως ότι η εναλλαγή γινόταν σε ετήσια βάση και όχι εβδομαδιαία.
Δεν κατάλαβα ποτέ την χρησιμότητά του και ποιοί ψυχανώμαλοι εγκέφαλοι το επινόησαν.

 

[Uskoke]

κάτι παρόμοιο είχαν και στην Κοζάνη, ΔΕΗ εποχές λιγνίτη. Μια βδομάδα πρωί βάρδια, μια απόγευμα, μια νύχτα. Πλήρης απορρύθμιση του βιολογικού ρολογιού, κατά τα άλλα θεωρείτο τύχη να μπεις στη ΔΕΗ. Και όλοι μιας και οι λιγνιτικές ήταν μονάδες βάσης και δούλευαν 24/7, από τους χειριστές της μονάδας μέχρι τον τελευταίο "μαύρο" . Βρώμικο πράγμα ήταν ο λιγνίτης και επικίνδυνη δουλειά για τους εργάτες, μας είχαν πει για κάτι φρικτά δυστυχήματα τότε που ήμουν εκεί.

 

[RockaRolla]

Κοίτα, Κοζάνη, Πτολεμαϊδα, Μεγαλόπολη, ίσως και το Λαύριο, κρατήθηκαν για πολλές δεκαετίες ζωντανές από τις αντίστοιχες μονάδες της ΔΕΗ. Μιλάμε ολόκληρη η τοπική κοινωνία χρηματοδοτούταν από την ΔΕΗ. Χιλιάδες θέσεις εργασίας, για πολλές γενιές.
Το αντίτμο ήταν πολύ υψηλό. Ο καρκίνος και άλλες σοβαρές παθήσεις (κυρίως του αναπνευστικού) θέριζαν και θερίζουν. Όλα στο βωμό της ανάπτυξης. Και αν θέλεις και τη γνώμη μου, ίσως και να μην γινόταν αλλιώς.
Αντιρυπαντική τεχνολογία ήταν τότε στα σπάργανα.
Μέσα ατομικής προστασίας κλπ επίσης.
Και η δουλειά είτε στα ορυχεία, είτε στις μονάδες παραγωγής, είτε στα εναέρια δίκτυα, ήταν ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ.

 

[tania]

Αυτό μεσοβδόμαδα να αλλάζει η βάρδια όντως ήταν κουλό.δεν το χω ξανακουσει.Εγώ που τελείωσα το σχολείο το 2010,είχα κανει οοοολα τα χρόνια διπλοβαρδια,από νήπιο μέχρι λύκειο...το νήπιο δεν κατάλαβα πως βοηθούσε τους γονείς που δούλευαν.. κ το λύκειο ήταν σκότωμα 8παρα που τελείωνα να διακτινιζομαι κέντρο Θεσσαλονίκη για φροντιστήριο την τελευταία χρονιά

 

[Takero72]

Κι εγώ είχα αυτό το ωραίο ωράριο στο Γυμνάσιο (1984-1987). Η εναλλαγή ήταν ετήσια.

Ειδικά στην Α΄ Γυμνασίου δεν διάβαζα ποτέ το απόγευμα της Τετάρτης καθότι έβγαινε ο ΜΠΛΕΚ και το βράδυ είχε ΚΙΤ στην ΕΡΤ! Δύσκολες εποχές, που χρόνος για διάβασμα!

Σημείωση: Ούτε τις Πέμπτες διάβαζα διότι έβγαινε το ΑΓΟΡΙ και η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ. Πόσα πια να προλάβει να κάνει ο μαθητής;

 

[Wally]

Κι εγώ είχα αυτό το ωραίο ωράριο στο Γυμνάσιο (1984-1987). Η εναλλαγή ήταν ετήσια.

Ειδικά στην Α΄ Γυμνασίου δεν διάβαζα ποτέ το απόγευμα της Τετάρτης καθότι έβγαινε ο ΜΠΛΕΚ και το βράδυ είχε ΚΙΤ στην ΕΡΤ! Δύσκολες εποχές, που χρόνος για διάβασμα!

Βιοι παραλληλοι!

 

[RockaRolla]

..... είχαμε προβλήματα τελικά οι μαθητές.... !!!!

[προσωπικά, επειδή το χαρτζιλίκι ήταν περιορισμένο και επειδή δεν επιτρέπονταν τα κόμιξς στο σπίτι - μόνο κρυφά μπαινοέβγαιναν, δεν είχα τέτοια θέματα. Κόμιξ αγοράζαμε από ένα ψιλικατζίδικο που είχε μεταχειρισμένα περιοδικά σε κούτες.... ήταν στο 1/3 της κανονικής τιμής και δεν μας πολυένοιαζε αν τα ανακάλυπταν οι γονείς και τα πετούσαν].

 

[BETTY BOOP]

Πήγαινα σε ιδιωτικό σχολείο (από το Νηπιαγωγείο έως το Λύκειο) και είχαμε πάντα πρωί μάθημα.
Θυμάμαι ότι κάποια δημόσια σχολεία λειτουργούσαν μια εβδομάδα πρωί και μία απόγευμα. Στην Θεσσαλονίκη είχα βρεθεί για σπουδές και στη γειτονιά που έμενα υπήρχε ένα δημοτικό σχολείο το οποίο λειτουργούσε πότε πρωί και πότε απόγευμα. Αν θυμάμαι καλά το απογευματινό μάθημα ξεκινούσε από τις 2 το μεσημέρι. Δεν ξέρω αν οι βάρδιες πρωινή και απογευματινή σχετίζονταν με έλλειψη αιθουσών...

 

[domniki]

Πρωί-απόγευμα ανά βδομάδα, από την Α' Δημοτικού μέχρι την Γ' Λυκείου, λόγω έλλειψης αιθουσών και μεγάλου πλήθους των μαθητών. Θυμάμαι το "μεγάλο σ/κ" όταν την Παρασκευή ήμουν πρωί και την Δευτέρα απόγευμα, όπως και το "μικρό σ/κ" με Παρασκευή απόγευμα-Δευτέρα πρωί. Ευτυχώς δεν πρόκειται να ξαναέρθουν τα μαθητικά χρόνια...στο πυρ το εξώτερον να μείνουν