Το ημερολόγιο της Candice White Ardlay

[Juanita]

Όταν η Κάντυ μετέβη στο Λονδίνο προκειμένου να σπουδάσει και να γίνει σωστή κυρία, ο θείος Γουίλιαμ της έδωσε ένα ημερολόγιο προκειμένου να γράφει σε αυτό τα σημαντικότερα γεγονότα της ζωής της...

Αυτό βέβαια, είναι κάτι που δεν αναφέρεται στο μάνγκα ή στο ανιμέ. Βρίσκεται στην αυθεντική νουβέλα της Μιζούκι η οποία έχει δημοσιευτεί μόνο στα ιαπωνικά.

Χάρη στη φίλη Tarzan Sobakasu (και με την άδειά της) γίνεται μιά προσπάθεια να μεταφραστούν κάποια από τα σημεία που δεν μπορέσαμε ποτέ να διαβάσουμε ή να δούμε αλλά δίνουν έμφαση στις μοναδικές στιγμές που έζησαν ο Τέρρυ και η Κάντυ την περίοδο που ο έρωτάς τους άνθιζε...

Από την πλευρά μου, θα γίνει όσο το δυνατόν πιό πιστή μετάφραση και παρουσίαση στα ελληνικά των ιδιαιτέρων αυτών στιγμών και ελπίζω να σας ενθουσιάσουν, να σας γοητεύσουν και τελικά να σας συγκινήσουν όπως έγινε και με εμένα μέσα από την εκπληκτική δουλειά που έχει κάνει η Tarzan Sobakasu στο φόρουμ Candy -Terry.

Arigato :thanx2: Tarzan Sobakasu:cheers:

 

[Juanita]

Η πρώτη σκηνή που περιγράφεται είναι από το:

Vol.2 The blue sky is always beyond the door.

 


Chapter 1-3 A boy who resembles Anthony

™ [Η Κάντυ έχει βγεί στο κατάστρωμα και βλέπει ένα αγόρι να σκέκεται στην κουπαστή. Της φάνηκε πως έκλαιγε και κάτι πήγαινε να του πει...]

Ποιός είναι εκεί;;; Ξαφνικά το αγόρι γύρισε προς το μέρος της

Η φωνή του ήταν τόσο δυνατή, ταίριαζε με τη μοναχική φιγούρα...

(Στο μάνγκα δε γίνεται αναφορά της φωνής του Τέρρυ και η ακριβής μετάφραση της ιαπωνικής έκφρασης δεν είναι εφικτή )

Chapter 2-1 Terruce.G.Grandchester

Αφού ο Τέρρυ έφυγε από το παρεκκλήσι κατά τη διάρκεια της κυριακάτικης λειτουργίας οι μαθητές άρχισαν να σχολιάζουν το γεγονός.


Μιά μαθήτρια είπε στην Ελίζα, "Είναι νόστιμος, έτσι;;;


Όλα τα κορίτσια τον ποθούν αλλά στον Τέρρυ δεν αρέσουν τα κορίτσια.

Παραβαίνει τους κανονισμούς, παρ΄όλα αυτά έχει καλούς βαθμούς."

 


Η Ελίζα ρωτούσε ανυπόμονα τη φίλη της να μάθει για τον Τέρρυ,


"Αυτό σημαίνει πως δε βγαίνει με κορίτσια?"

 


™[Μετά το τέλος της λειτουργίας, συμπεριλαμβανόμενης και της αναπόλησης του Άντονυ, η Κάντυ έκανε βόλτα στο δάσος. Ξαφνικά, ένα γκρι άλογο πετάχτηκε μπροστά της, θυμίζοντάς της εκείνο το κυνήγι της αλεπούς. Ούρλιαξε και έχασε τις αισθήσεις της. Όταν άνοιξε τα μάτια της, είδε κάποιον να την κοιτάει ανήσυχα... Αναρωτήθηκε ποιός να ήταν και ψέλισε, "Άντονυ;;; ... " Σύντομα, διαπίστωσε πως ήταν ο Τέρρυ.


"Με λένε Τέρριους."

Ο Τέρρυ κοίταξε την Κάντυ μέσα στα μάτια και της είπε σκανδαλιάρικα

"Σε παρακαλώ, μη με ξαναπείς με αυτό το αστείο όνομα... "Άντονυ". "


Κίνησε να φύγει

Τι εννοείς λέγοντας "αστείο όνομα";;; Το "Τέρριους" είναι πολύ πιό αστείο..."

"Μιλάς με τόση αγένεια στον άνθρωπο που σε έσωσε;;; "

"Στον άνθρωπο που με έσωσε;;; "

"Νοιάστηκα τόσο πολύ για σένα όταν λιποθύμησες... "

"Νοιάστηκες;;; για μένα;;;"

"Ναι, ήσουν τόσο αδύναμη και επανήλθες στη δυνατή αγκαλιά μου και.."

" Ω... είσαι απαίσιος... "

Η Κάντυ του φώναξε κοκκινίζοντας. Ο Τέρρυ άρχισε να γελά.

"Αστειεύομαι... άλλωστε, έχω σαν κανόνα να νοιάζομαι μόνο για τις όμορφες γυναίκες."

Ο Τέρρυ σταμάτησε να γελά. Η Κάντυ τον έβλεπε να φεύγει με ύφος ανέκφραστο " ]




Αυτή η σκηνή συμβαίνει αργότερα στο μάνγκα: Η Κάντυ κοιτάζει τη φωτό του Άντονυ το βράδυ στο δωμάτιό της και ξαφνικά ακούει το χλιμίντρισμα.

Βλέπει κάποιον να τρέχει με το άλογο, και, περνώντας τον για τον Άντονυ τρέχει αλλά γλιστράει στα σκαλοπάτια και λιποθυμά. Ο Τέρρυ τη μεταφέρει στο θεραπευτήριο και για πρώτη φορά την ακούει να αναφέρει το όνομα του Άντονυ.




Όλες οι παραπάνω πληροφορίες είναι λεπτομέρειες που αναφέρονται στη νουβέλα και χάρη στην Tarzan Sobakasu μπορούμε να τις γνωρίζουμε και εμείς.

 

[akaliakoukou]

:hurrah: :hurrah: :hurrah: :hurrah:


Juanitaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!

 


Πετάω από τη χαρά μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!




:thanx2: :thanx2: :thanx2: :thanx2:

rigato :thanx2: Tarzan Sobakasu

 

[Λορένα]

θελουμε συνεχεια...........

 

[domniki]

Απιστευτο :cheers:

Ευχαριστουμε κοριτσια

Τα κειμενα ειναι αποσπασματα απο το ημερολογιο της Καντυ? (Ωχ, αυτη την λεπτομερεια δεν την καταλαβα )

 

[Juanita]

Τα κειμενα ειναι αποσπασματα απο το ημερολογιο της Καντυ? (Ωχ, αυτη την λεπτομερεια δεν την καταλαβα )

Όταν η Κάντυ πήγε στο Κολέγιο, ο μεγάλος θείος της έδωσε ένα ημερολόγιο για να γράφει τη ζωή της .

Σ' αυτές τις σελίδες είχε αναφέρει τα συμβάντα με τον Τέρρυ και τα αισθήματά της γι αυτόν.

Για όσους δεν έχουν ενημερωθεί από άλλες πηγές, υπάρχουν πολλές εκπλήξεις (όμορφες ) στο τέλος. :cheers:

Chapter 1-4 The diary with a brown cover

™[Αφού η Κάντυ άκουσε από την αδερφή τον κανονισμό από την αδερφή Γκρέϋ, η Πάττυ έδειξε στην Κάντυ στο δωμάτιό της. Η Κάντυ ξαφνιάστηκε και χάρηκε που το δωμάτιό της είχε τόσο κομψό.Τότε ήταν που βρήκε το ημερολόγιο με το καφέ δερμάτινο κάλυμα στο γραφείο της.

"CandiceWhiteArdley"

ήταν γραμμένα με χρυσά γράμματα πάνω στο δερμάτινο κάλυμα.

Το άνοιξε μέσα:

"Να μην απογοητεύεσαι ό,τι και να συμβεί. Να μην γράφεις αυτά που σε κάνουν να αισθάνεσαι άσχημα, Κάντυ."

Ένιωσε πως άκουσε τη φωνή του θείου Γουίλλιαμ και έγνεψε καταφατικά.

Chapter 2-2 Confidential "S" Plan

™[Όταν ο Νηλ έστησε παγίδα στην Κάντυ ο Τέρρυ την έσωσε. Η Κάντυ ετοιμαζόνταν να τον ευχαριστήσει αλλά ο Τέρρυ της είπε πως δεν το έκανε για να τη σώσει.]

Η Κάντυ είχε μια έκφραση όλο έκπληξη και κοιτούσε τον Τέρρυ επίμονα.

"Γιατί με καρφώνεις με το βλέμμα σου? Ετοιμάζεσαι να μου δηλώσεις τον έρωτά σου ή κάτι τέτοιο, δεσποινίς Φακιδομούρα;;;"

Τα μάτια της Κάντυ άνοιξαν διάπλατα... Δεσποινίς Φακιδομούρα...

Ο Τέρρυ θυμόταν τη συνάντησή τους στο πλοίο.

"Τι συμβαίνει? Θα λιποθυμίσεις ξανά όπως τότε που με είδες καβάλα στο άλογο?"

"Θα... θα αστιεύεσαι!"

Η Κάντυ σούφρωσε τα χείλη της στραβομουτσουνιάζοντας.

Ο Τέρρυ χαμογέλασε περιφρονητικά και φόρεσε το καπέλο ιππασίας.

"Οκ. Δεν είναι στο στυλ μου να νοιάζομαι για κορίτσια με φακίδες. Πρέπει να πηγαίνω τώρα."

Ο Τέρρυ άρχισε να περπατάει.

Chapter 2-3 In the day Annie came

[Όταν η Κάντυ εξασκούσε τα γαλλικά της απαγγέλλοντας το κλασσικό γαλλικό ποίημα, βρήκε τον Τέρρυ να καπνίζει.Καθώς μιλούσαν ώς συνήθως, ο Τέρρυ για πρώτηφορά την αποκάλεσε "Ταρζάν φακιδομούρα" ]

Chapter 2-4 Terruce's secret

™[Ένα βράδυ,ο Τέρρυ τσακώθηκε κάπου και τραυματίστηκε. Καταλάθος, μπέρδεψε το δωμάτιό το με της Κάντυ. Η Κάντυ βγήκε απότο σχολείο προκειμένου να του αγοράσει φάρμακα.Κατά τύχη, συναντήθηκε με τον Άλμπερτ. Αφού χάρηκε με το αντάμωμα, αγόρασε φάρμακα και επέστρεψε στο δωμάτιό της αλλά ο Τέρρυ είχε ήδη φύγει.Μετά από αυτό, η Κάντυ δε συνάντησε τον Τέρρυ για πολύ καιρό. Μιά μέρα, η Κάντυ υποσχέθηκε στον Στήαρ και τον Άρτσυ να πάει να τους δει, και περπατούσε στο δεύτερο λόφο σκεφτόμενη τις σοκολάτες που θα της έδιναν τα δύο παιδιά.],

Η Κάντυ σκόνταψε κάπου και έχασε την ισορροπία της.

"Oops! Όσο και να σου αρέσω, με εκπλήσσει αυτή η ξαφνική σκηνή αγάπης."

"Tέρρυ!"

Η Κάντυ έπεσε πάνω στον ξαπλωμένο στο γρασίδι Τέρρυ.

"Ούτε για αστείο, ακόμη και αν δεν είχα άλλη επιλογή!"

Η Κάντυ κοκκίνησε και απομακρύνθηκε από τον Τέρρυ.

Ο Τέρρυ δεν είχε καμία ουλή. Το σημάδι στα χείλη του εξαφανίστηκε τελείως.

"Χαίρομαι που δείχνεις καλύτερα."

"Δε χρειάζεται να ανησυχείς για μένα."

"Είσαι αναιδής!"

"Oh, Καταπάτησες τους κανονισμούς! Βγήκες έξω χωρίς άδεια? Θα το πω στην αδερφή."

"Tέρρυ, μα για σένα βγήκα..."

"Ει, μη με αναγκάσεις να εξαγοράσω την καλοσύνη σου!"

Ξαφνικά, ο Τέρρυ το είπε αυτό με φωνή που ακουγόταν σα να την έδιωχνε.

Η Κάντυ συγκρατήθηκε να μην ξεσπάσει καισηκώθηκε.

"Δεν σκόπευα να κάνω κάτι τέτοιο. Ακόμα και αν ήθελες να την εξαγοράσεις δεν θα την πούλαγα!"

Η Κάντυ το είπε και σηκώθηκε να φύγει αγριεμένη.

"Τι διεστραμμένο αγόρι που είναι, τελικά!"

Η Κάντυ έφυγε μακριά κουνώντας τους ώμους της.

Ο Τέρρυ την κοιτούσε γλυκά.

[Εκείνο το βράδυ, προτού η Κάντυ επισκευτεί τον Άρτσι και τον Στήαρ, μπέρδεψε το δωμάτιό τους με του Τέρρυ και έμαθε το μυστικό του.]

 

[akaliakoukou]

Chapter 2-2 Confidential "S" Plan�
™[Όταν ο Νηλ έστησε παγίδα στην Κάντυ ο Τέρρυ την έσωσε. Η Κάντυ ετοιμαζόνταν να τον ευχαριστήσει αλλά ο Τέρρυ της είπε πως δεν το έκανε για να τη σώσει.]

Η Κάντυ είχε μια έκφραση όλο έκπληξη και κοιτούσε τον Τέρρυ επίμονα.

"Γιατί με καρφώνεις με το βλέμμα σου? Ετοιμάζεσαι να μου δηλώσεις τον έρωτά σου ή κάτι τέτοιο, δεσποινίς Φακιδομούρα;;;"

Τα μάτια της Κάντυ άνοιξαν διάπλατα... Δεσποινίς Φακιδομούρα...

Ο Τέρρυ θυμόταν τη συνάντησή τους στο πλοίο.

"Τι συμβαίνει? Θα λιποθυμίσεις ξανά όπως τότε που με είδες καβάλα στο άλογο?"

"Θα... θα αστιεύεσαι!"

Η Κάντυ σούφρωσε τα χείλη της στραβομουτσουνιάζοντας.

Ο Τέρρυ χαμογέλασε περιφρονητικά και φόρεσε το καπέλο ιππασίας.

"Οκ. Δεν είναι στο στυλ μου να νοιάζομαι για κορίτσια με φακίδες. Πρέπει να πηγαίνω τώρα."

Ο Τέρρυ άρχισε να περπατάει.

Απορία: (έβαλα τυχαία σε παράθεση ένα κομμάτι...)


αν ήταν αποσπάσματα από το ημερολόγιο της Κάντυ, δεν θα έγραφε αντί για πχ... "Η Κάντυ είχε μια έκφραση όλο έκπληξη και κοιτούσε τον Τέρρυ επίμονα"


Εφόσον το έγραφε η Κάντυ στο ημερολόγιό της, δεν έπρεπε να λέει: "Είχα μια έκφραση όλο έκπληξη και κοίταξα τον Τέρρυ επίμονα", ή "ήμουν έκπληκτη και κοίταζα τον Τέρρυ επίμονα"?





Δεν κατάλαβα... είναι αποσπάσματα από το ημερολόγιο, ή μετάφραση από τη νουβέλα?? :what:

 

[Kambia]

Την ιδια ακριβως απορια εχω και γω! Ειναι πιο λογικο η αφηγηση να ειναι σε πρωτο προσωπο.

 

[domniki]

K'εγω την ιδια απορια εχω. Υποθετω οτι ειναι απευθειας μεταφραση της νουβελας. Moνο η Juanita μπορει να μας διαφωτισει

 

[Juanita]

Οι μεταφράσεις είναι από τη δεύτερη νουβέλα της Κάντυ, γι αυτό και η αναφορά σε α' πρόσωπο (προσπαθώ να τα μεταφράσω όπως τα διαβάζω)

Θεωρώ πως τα περισσότερα από τα σημεία αυτά που περιγράφονται είναι από τις πιό όμορφες στιγμές της κοινής τους ζωής στο Σαιν Πωλ, :cheers: οπότε κατά πάσα πιθανότητα η Κάντυ τα συμπεριλάμβανε στο ημερολόγιό της...

Το τι απέγινε το ημερολόγιο αυτό θα το μάθετε αργότερα (όσοι δεν το ξέρετε ήδη )

 

[akaliakoukou]

Aχχχ, μας κρατας σε αγωνία...................

 

[Juanita]

Chapter 3-1@The interesting person

™<Αναρωτιέμαι γιατί με έσωσε τότε. Ναι… δεν είναι κακός… Οι κακοί άνθρωποι δεν έχουν τόσο όμορφα μάτια.>

Η Κάντυ σιγουρεύτηκε πως δεν είχε κάνει λάθος τότε που νόμιζε πως τον είδε να κλαίει στο πλοίο.Ένιωσε πιο κοντά στον Τέρρυ από ποτέ…

™ Η Κάντυ κουράστηκε να ψάχνει τον Τέρρυ και ακούμπησε στον κορμό ενός δέντρου. Δεν μπορούσε να τον βρει πουθενά: στον ψεύτικο λόφο της Πόνυ, στο γήπεδο ιππασίας ή στο δάσος. Ήθελε με κάποιον τρόπο να τον συναντήσει.

"Θέλω να τον συναντήσω να του ζητήσω συγνώμη για τις πληγές του που έξυσα".

<Τέρρυ, δεν θα το πω σε κανέναν.>

"Δεν θα το πω! Δεν θα το πω σε κανένα!"

Η Κάντυ θυμήθηκε πόσο σκοτείνιασαν τα μάτια του όταν της φώναξε δυνατά. Η ματιά του ήταν ακόμη εντυπωμένη βαθιά στο μυαλό της

[Η Κάντυ τραγούδησε ένα τραγούδι για να του εκφράσει τη συγνώμη της.Πάνω στο δέντρο, ο Τέρρυ την παρακολουθούσε να τραγουδάει .]

"Ma είναι τελείως παράφωνη." Αυτό ψιθύρισε ο Τέρρυ και γέλασε σιγανά.

"Θέλω να με πιστέψεις."

<Ταρζάν φακιδομούρη...Το ξέρω... Σε πιστεύω.>

™[Η Ελίζα έπεσε στο λάκκο που ο Νηλ είχε ανοίξει. Ο Τέρρυ την έσωσε.]

<Τέρριους...όπως ήταν αναμενόμενο από έναν ευγενή, ήταν τόσο ιπποτικός.>

Η Ελίζα είχε ένα χαμόγελο στα χείλη σα φυσικό.

Καταλάβαινε πότε τα κορίτσια αναστατώνονταν μαζί του.

Η Ελίζα είχε ενθουσιαστεί με αυτή την πλευρά του Τέρρυ.

Chapter 3-2 The flower blooming season

™[Η Πάττυ επισκέφτηκε την Κάντυ φέρνοντας γλυκά και της μίλησε για τους γονείς της.]

"Οι γονείς μου μου είπαν πως δε θα μπορέσουν να έρθουν για το Φεστιβάλ του Μάη.Ακόμα και αν μου στέλνουν γλυκά, δε χαίρομαι καθόλου."

Δάκρυα κύλησαν από τα μάτια της Πάττυ. Ο πατέρας της ήταν δικηγόρος και η μάνα της δημοσιογράφος σε ένα περιοδικό.

Της είπε ακόμη πως ποτέ της δεν είχε καταφέρει να δει τους γονείς της όσο θα ήθελε από τότε που ήταν παιδί.

[Τότε, η Πάττυ πήγε στο δωμάτιό της και επέστρεψε για να δείξει στην Κάντυ τη χελώνα της, αλλά εκείνη τη στιγμή η αδερφή Γκρέϋ την έπιασε με τη χελώνα.]

(Στο μάνγκα δεν υπάρχει περιγραφή – αναφορά στους γονείς της Πάττυ.)

 

[Juanita]

Chapter 3-3.A gift for the May Festival

[Η Κάντυ είχε μιλήσει άσχημα στην Αδερφή Γκρέη και διατάχτηκε να περάσει τις μέρες της στο δωμάτιο «στοχασμού» μέχρι το τέλος του φεστιβάλ. Παρέλαβε τη χελώνα της Πάτυ από την Αδερφή Μαργαρίτα και αποφάσισε να ζητήσει από τον Άλμπερτ να τη φροντίσει. Ο μόνος τρόπος ήταν να το σκάσει από το δωμάτιο και να πάει στον ζωολογικό κήπο που εργαζόταν ο Άλμπερτ.Στο μικρό γραφείο του Άλμπερτ βρήκε τον Τέρρυ. Μόλις ο Άλμπερτ επέστρεψε στην εργασία του, τα δύο παιδιά πήγαν να δουν τα ζώα.]

"Κοίτα! Να εκεί κάτι που σου μοιάζει."

Ο Τέρρυ έδειξε τη μαϊμού γελώντας.

"Με προσβάλλεις! Πού μου μοιάζει;;;;"

Η Κάντυ μόρφασε σουφρώνοντας τα χείλη.

"Συγνώμη! Είσαι πολύ πιο γοητευτική."

Ο Τέρρυ δεν απολογήθηκε στην Κάντυ αλλά στη μαϊμού.

Η Κάντυ ήταν έτοιμη να τον χτυπήσει.

"Έλα,πάμε!"

Έτρεξε πίσω από τον Τέρρυ που προχωρούσε γελώντας.

Η καρδιά της χτυπούσε σαν τρελή.

Μπορώ να διαβάσω το μυαλό του Τέρρυ.

<Ο Τέρρυ με εμπιστεύεται>

Ξαφνικά, ο Τέρρυ εξαφανίστηκε μέσα στο πλήθος για να επιστρέψει λίγο αργότερα με ποπ κορν.

"Με την ευκαιρία, πως και είσαι εδώ σήμερα;;; ?"

Παραγεμίζοντας ποπ κορν το στόμα του ο Τέρρυ ρώτησε την Κάντυ.

"Εγώ? Το έσκασα από το δωμάτιο στοχασμού."

"δωμάτιο στοχασμού?"

Η Κάντυ του ανέφερε όλα όσα είχαν συμβεί την προηγούμενη νύχτα: Η Αδερφή βρήκε τη χελώνα της Πάτυ, τη Χιούλη και έτσι δημιουργήθηκε μια αναστάτωση. Και η Κάντυ απερίσκεπτα, αποκάλεσε την Αδερφή “Ξεροκέφαλη παλιόγρια “.

Μόλις το είπε, ο Τέρρυ λύθηκε στα γέλια." «Ξεροκέφαλη παλιόγρια» χαχαχαχα ούτε εγώ δε θα μπορούσα να πω κάτι τέτοιο, Δεσποινίς Φακιδομούρη."

Η Κάντυ έβγαλε έναν αναστεναγμό και γύρισε αλλού το κεφάλι της.

"Όμως, τι κρίμα που σου απαγόρεψαν να συμμετάσχεις στο Φεστιβάλ του Μάη."

"Ναι…"

Η Κάντυ έσκυψε το κεφάλι. Ο Τέρρυ κοιτούσε τον ουρανό.

Η Κάντυ δε θα συμμετάσχει στο Φεστιβάλ του Μάη…

<Αναρωτιέμαι μήπως δεν πρέπει να συμμετέχω ούτε εγώ.>

Ο Τέρρυ ξαφνιάστηκε με τη σκέψη του αυτή.

"Τέλος πάντων, πως και γνωρίζεις τον Άλμπερτ ?"

"Τον γνωρίζω από την Αμερική. Από τότε που ζούσα στους στάβλους και περιποιόμουν τα άλογα… Όταν προσπάθησα να φύγω μακριά, έπεσα σε ένα καταρράκτη και ο Άλμπερτ με έσωσε…"

Αυτό την έκανε να γυρίσει πίσω στις μέρες του Λέικγουντ… Η λίμνη το Μάη, η μυρωδιά από τα τριαντάφυλλα...

"Το Λέικγουντ είναι ένα πολύ όμορφο μέρος. Είμαι σίγουρη πως τα τριαντάφυλλα του Άντονυ θα είναι ολάνθιστα αυτές τις μέρες..."

"Του Άντονυ ?"

Το πρόσωπο του Τέρρυ συννέφιασε.

Άντονυ… Αυτό μου θυμίζει... όταν λιποθύμησε την άλλα φορά, φώναζε αυτό το όνομα.

"Ποιός? Ποιος είναι ο Άντονυ?"

Η φωνή του έγινε απότομη.

Το βλέμμα της Κάντυ πλανιόταν στον ορίζοντα.

"Σου έμοιαζε... Όχι, Νόμιζα πως σου μοιάζει όταν σε είδα για πρώτη φορά ... αλλά δεν είναι καθόλου σαν εσένα."

<Γιατί ? Γιατί έχει αυτή τη νοσταλγική έκφραση στο πρόσωπό της?>

"Ο Άντονυ ήταν πολύ ευγενικός και του άρεσε να καλλιεργεί τριαντάφυλλα. Πάντα στεκόταν δίπλα μου και με υπερασπιζόταν"

" Χαίρομαι που δεν είμαι καθόλου σαν και αυτόν!"

Ξαφνικά αγρίεψε.

"Μισώ το είδος των εύθραυστων αγοριών που καλλιεργούν τριαντάφυλλα. "

"Είσαι αγενής! Ο Άντονυ δεν ήταν καθόλου εύθραυστος αλλά δυνατός!"

Δε θα τον ξεπερνούσες ποτέ, απάντησε η Κάντυ.

<Δε θα τον συγχωρέσω ποτέ για όσα είπε για τον Άντονυ.>

"Ναι - ναι, λοιπόν, τι κάνει τώρα? Μήπως είπε , "Προτιμώ τα τριαντάφυλλα περισσότερο από εσένα" ? και έτσι σε ξεφορτώθηκε ?"

"Ο Άντονυ πέθανε. Σκοτώθηκε πέφτοντας από το άλογό του."Η φωνή της έσβησε καθώς έλεγε αυτά.

<Πέθανε ? Πέφτοντας από το άλογο ?>

Τώρα κατάλαβα... Να γιατί όλο τον καιρό η Κάντυ…

"Λυπάμαι. Το καλύτερο που μπορώ να κάνω για αυτόν είναι να προσευχηθώ."

Ο Τέρρυ, λέγοντας αυτά, γύρισε την πλάτη του στην Κάντυ και άρχισε να προχωρά.

" Τέρρυ! Τι εννοείς !"Η Κάντυ φώναξε αλλά ο Τέρρυ δε γύρισε να την κοιτάξει.

Ο Τέρρυ δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί είχε ενοχληθεί τόσο πολύ.

<Οι νεκροί δεν επιστρέφουν ποτέ!>

Το σκέφτηκε με έντονη δυσφορία.

"Τι τύπος !"

Ακόμη και όταν η Κάντυ επέστρεψε στο δωμάτιο στοχασμού ήταν έξαλλη με τη συμπεριφορά του Τέρρυ.

 

[domniki]

Η σκηνη στο ζωολογικο κηπο ειναι ακριβως ιδια με το anime Εντυπωσιακο!

 

[Juanita]

Chapter 3-4 @In the sunshine through the leaves of trees

Η Γιορτή του Μάη...Μόνο για τη σημερινή μέρα το γκρίζο σχολείο άλλαζε σε ροζ.

Οι μαθητές ντύνονταν όσο καλύτερα μπορούσαν, περιποιούνταν τους καλεσμένους τους και χόρευαν. Λέγεται πως τα ομορφότερα ειδύλλια γεννιόνταν μυστικά εκείνη τη μέρα του χρόνου γι αυτό και την ονόμαζαν “Η μέρα της Μαγιάτικης αγάπης”.

Ένα βαλσάκι έπαιζε.

Υπήρχαν πολλά παιδιά μασκαρεμένα στην αίθουσα χορού.

”Αχ! Κοίτα εκεί! Έρχεται ο Τέρρυ. Είναι σπάνιο για αυτόν να έρχεται στο χορό.”

Άψογα ντυμένος ο Τέρρυ τραβούσε με μιάς πάνω του όλα τα κοριτσίστικα βλέμματα.

Τα μάτια της Ελίζας άστραψαν...

Η Ελίζα περίμενε με ένα χαμόγελο ικανοποίησης, αλλά ο Τέρρυ προχωρώντας ανάμεσα στο πλήθος δεν της έδωσε καμία σημασία.

Έψαχνε για την Κάντυ.

<Που να έχει πάει? Κάντυ.....>

Νωρίτερα είχε τραβήξει αθόρυβα προς το δωμάτιο περισυλλογής, προκειμένου να βοηθήσει την Κάντυ να το σκάσει από εκεί. Αλλά το βρήκε τελείως άδειο

< Νομίζω πως δεν θα μπορούσε να καθίσει ήσυχα σ΄ αυτό το δωμάτιο… μήπως έχει πάει στο ζωολογικό κήπο ξανά;>

Ο Τέρρυ θυμήθηκε το ζωολογικό κήπο που λουζόταν στον απογευματινό ήλιο και την Κάντυ που έχασε την ψυχραιμία της μετά απ΄ όσα εκείνος είχε ξεστομίσει για τον Άντονυ.

<Αν αναφέρει πάλι αυτόν τον Άντονυ μπροστά μου, δε θα τη συγχωρέσω ποτέ.>

Ο Τέρρυ είπε αυτό που είχε στο μυαλό του κάνοντας έναν μορφασμό γέλιου.

<Μα τι μου συμβαίνει;;;; Δεν μπορώ να βγάλω την Κάντυ με τις φακίδες με την επίπεδη μύτη από το μυαλό μου. Αναρωτιέμαι αν την ερωτεύομαι. ( Κροτάλισε τη γλώσσα του.) Δεν είμαι τέτοιος τύπος εγώ.>

(Στο manga, "Νομίζω πως είμαι τρελαμένος μαζί της."Ο Τέρρυ γέλασε σαρκαστικά για τις σκέψεις του και έφυγε από την αίθουσα χορού.)....

...Θυμάμαι τον Άντονυ που φορούσε μια σκωτσέζικη κιλτ εκείνη τη μέρα..

Ο Τέρρυ απευθύνθηκε στην αφηρημένη Κάντυ

"Πολύ ωραία η μουσική. Μου χαρίζετε αυτόν τον χορό, Υψηλοτάτη?"

Η Κάντυ έδωσε το χέρι της στον Τέρρυ και άρχισαν να στροβιλίζονται.

Οι ακτίνες του ήλιου χόρευαν λαμπερές ανάμεσα στα δέντρα.

Οι αναμνήσεις του Άντονυ στροβιλίζονταν και αυτές μέσα στις φυλλωσιές.

Ξαφνικά, τα μάτια της Κάντυ γέμισαν δάκρυα. Ο Τέρρυ κοίταξε το πρόσωπό της.

"Τι συμβαίνει?"

"Ω......Συγχώρεσέ με, Θυμήθηκα κάτι... Χόρεψα για πρώτη φορά αυτή τη μελωδία με τον Άντονυ."

Ο Τέρρυ σταμάτησε.

Την αγριοκοίταξε με τη διαπεραστική του ματιά.

"Γιατί με κοιτάς τόσο αυστηρά..!"

Ο Τέρρυ δεν της είπε κουβέντα.

Ξαφνικά, την τράβηξε απότομα επάνω του και πίεσε βίαια τα χείλη του πάνω στα δικά της.

<Τα χείλη του Τέρρυ...>

"Άσε.. άφησέ με!".

"Τι έκανες;;; Παλιόπαιδο! Είσαι ένα παλιόπαιδο όπως το υποψιαζόμουν!Παλιόπαιδο και αλήτης !"

Αμέσως μόλις η Κάντυ είπε αυτά, τον χαστούκισε στο μάγουλο.

"Παλιόπαιδο ε? Πως το βρίσκεις αυτό;

Η Κάντυ άκουσε ένα δυνατό θόρυβο και ξαφνιασμένη ακούμπησε το χέρι της στο μάγουλό της.<Ο Τέρρυ με χτύπησε...>

" Πως μπόρεσες να το κάνεις αυτό! Είσαι ένας αλήτης!"

Η Κάντυ τον χαστούκισε ξανά με όλη της τη δύναμη. Το σώμα του Τέρρυ ταλαντεύτηκε ανεπαίσθητα.

"Ήταν ο πρώτος που... Αν ο Άντονυ… Ο Άντονυ δεν…"

Ο Τέρρυ την άρπαξε δυνατά από τους ώμους.

"Τι θα γινόταν αν ο Άντονυ;;; Θες να πεις πως ο Άντονυ θα το έκανε πιο ευγενικά; Εσύ είπες πως έχει πεθάνει. Πως λοιπόν ξέρεις πως θα το έκανε ένας νεκρός !"

"Σταμάτα Τέρρυ, Με πονάς!"

Αλλά ο Τέρρυ δεν την άφηνε να φύγει. Την κρατούσε σφιχτά με τα χέρια του και εξακολουθούσε να την κουνά πέρα δώθε.

"Πως μπορείς να ξέρεις πως σκέφτομαι ! Πως ξέρεις πως είμαι παλιόπαιδο! Πονάει αυτό? Αν ναι,φώναξέ τον να σε βοηθήσει ! Κάλεσε τον Άντονυ! Άντε λοιπόν, τόσες φορές το έχεις κάνει, αλλά αυτός δεν ήρθε ποτέ.Πέθανε. Πέθανε. Πέθανε πέφτοντας από το άλογο!" "Σταμάτα! Σταμάτα Τέρρυ !"

Η Κάντυ έπιασε το κεφάλι της και φώναξε. Ο Τέρρυ τρελαμένος άρπαξε την Κάντυ.

"Θα σε κάνω να ξεχάσεις! Θα σε κάνω να ξεχάσεις αυτόν τον Άντονυ."

Μόλις είπε αυτά, άρχισε να προχωράει και να σέρνει την Κάντυ.

"Σταμάτα Τέρρυ, σε παρακαλώ !"

Παρά την επίμονη αντίστασή της δεν μπόρεσε να τον σταματήσει. Ο Τέρρυ συνέχισε να περπατάει με μεγάλα βήματα.Η Κάντυ άκουσε το χλιμίντρισμα του αλόγου πίσω από τα δέντρα και κόντεψε να τρελαθεί.Άλογο… κατάλαβε πως ο Τέρρυ θα την ανέβαζε πάνω σε ένα άλογο.

"Όχι!"

Η Κάντυ έκλαιγε και φώναζε. Ο Τέρρυ την τράβηξε πάνω στο άλογό του και φώναξε:

"Πάμε! Θοδώρα, τρέξε γρήγορα!"

Αμέσως το άλογο άρχισε να τρέχει σα να έκοβε τον άνεμο. Η Κάντυ αγκιστρώθηκε πάνω στον Τέρρυ.

<Ο θόρυβος από τις οπλές του αλόγου... Δε θέλω να ακούω. Ο Άντονυ χαμογελάει στο φως της μέρας… Ακριβώς όπως εκείνη τη μέρα.>

"Σταμάτησέ το ! Άντονυ, βοήθησέ με!"

Η Κάντυ έκλεισε σφιχτά τα μάτια της.

"Φώναξε όσο θες ! Κάλεσέ τον Άντονυ! Ο τύπος δεν έρχεται ποτέ !"

Ο Τέρρυ της φώναζε.

"Σταμάτα !""Πάψε! Ξέχασε! Πρέπει να ξεχάσεις! Οι νεκροί δεν επιστρέφουν ποτέ. Άνοιξε τα μάτια σου και κοίταξε γύρω σου Κάντυ!"

Η Κάντυ άκουγε τη δυνατή του φωνή. Σπασμωδικά άνοιξε τα μάτια της.

"Κοίταξε προσεκτικά! Κοίτα τριγύρω""......!"

Το άλογο έτρεχε μέσα στο δάσος. Είναι υπέροχα. Οι ακτίνες του φωτός χορεύουν, η μυρωδιά του ανέμου... τα πουλάκια κελαηδούν… Και είναι ο Άντονυ που χαμογελάει ανάμεσα στα ηλιοτρόπια και τα δέντρα.

<Άντονυ, έλα εδώ!>

Αλλά όσο και να τον καλούσε ο Άντονυ δεν πλησίαζε κοντά της. Όσο μακριά και αν έτρεξε..

"Πρέπει να ξεχάσεις, Κάντυ..."

Η Κάντυ άκουσε μια απαλή φωνή μέσα στʼ αυτιά της και άνοιξε τα μάτια της. Κοίταξε τον Τέρρυ.Ήταν γερμένη πάνω στο στήθος του Τέρρυ και ήταν τόσο ζεστά. Μύριζε τόσο γλυκά, όσο η δροσερή χλόη.

<Είμαι ζωντανή...>

Η Κάντυ ένιωσε σαν κάτι να επέστρεψε σπίτι μετά από ένα μεγάλο ταξίδι.

<Είμαι ζωντανή. Εγώ και ο Τέρρυ είμαστε ζωντανοί… Αλλά ο Άντονυ…>

Κοίταξε τα κενά ανάμεσα στα δέντρα.

Για λίγες στιγμές ένιωσε πως η μορφή του Άντονυ της χαμογέλασε γλυκά και μετά χάθηκε ξανά…

 

[domniki]

Ο Τέρρυ θυμήθηκε το ζωολογικό κήπο που λουζόταν στον απογευματινό ήλιο και την Κάντυ που έχασε την ψυχραιμία της μετά απ΄ όσα εκείνος είχε ξεστομίσει για τον Άντονυ.

<Αν αναφέρει πάλι αυτόν τον Άντονυ μπροστά μου, δε θα τη συγχωρέσω ποτέ.>

Εδω η Juanita θα σχολιαζε "Ζηλεια-ψωρα" ...αλλα τι να κανουμε που παντα φοβομαστε την συγκριση με τον/την πρωην? Ανθρωπινο ειναι, οπως τρομερα ανθρωπινη ειναι και η καψουρα :wub:

 

<Μα τι μου συμβαίνει;;;; Δεν μπορώ να βγάλω την Κάντυ με τις φακίδες με την επίπεδη μύτη από το μυαλό μου. Αναρωτιέμαι αν την ερωτεύομαι. ( Κροτάλισε τη γλώσσα του.) Δεν είμαι τέτοιος τύπος εγώ.>

(Στο manga, "Νομίζω πως είμαι τρελαμένος μαζί της."Ο Τέρρυ γέλασε σαρκαστικά για τις σκέψεις του και έφυγε από την αίθουσα χορού.)....

Ax, του εχει παρει τα μυαλα η ξανθια πρασινοματα...ετσι, ετσι, ωχ, το χαιρομαι, για να μαθει να ειναι ψηλομυτης και να καιει καρδιες

Ξαφνικά, την τράβηξε απότομα επάνω του και πίεσε βίαια τα χείλη του πάνω στα δικά της.

<Τα χείλη του Τέρρυ...>

"Άσε.. άφησέ με!".

"Τι έκανες;;; Παλιόπαιδο! Είσαι ένα παλιόπαιδο όπως το υποψιαζόμουν!Παλιόπαιδο και αλήτης !"

Αμέσως μόλις η Κάντυ είπε αυτά, τον χαστούκισε στο μάγουλο.

Δεν θελω να επαναλαμβανομαι, αλλα οταν καποιος/α θελει να αποφυγει ενα φιλι, μπορει να το κανει πανευκολα και χωρις ιδιαιτερο νταβαντουρι. Ειναι τοσο απλο...αλλα μαλλον η καλη μας Καντυ ηθελε το φιλακι του Τερρυ. Και δεν την αδικω...λαμπουν στα ματια του τ'αστερια...αχχχχχχ :heartcloud:

 

Η Κάντυ άκουσε μια απαλή φωνή μέσα στʼ αυτιά της και άνοιξε τα μάτια της. Κοίταξε τον Τέρρυ.Ήταν γερμένη πάνω στο στήθος του Τέρρυ και ήταν τόσο ζεστά. Μύριζε τόσο γλυκά, όσο η δροσερή χλόη.

Aαααααχχχχχχ, θελω κ'εγω :heartcloud: ...

 

[Juanita]

Chapter 4-1 Annie's warm hands

10 Μαϊου

Τι μου συμβαίνει; Μια πηγή μοιάζει να έχει γεννηθεί στην καρδιά μου από τη στιγμή που τελείωσε το Φεστιβάλ του Μάη.

Δροσερό νερό αναβλύζει μέσα μου και νιώθω μια μελαγχολία.

Αμύνομαι απέναντι στον εαυτό μου όταν ασυνείδητα ξεπροβάλλει το πρόσωπο του Τέρρενς Γκράντζεστερ αν και συνήθιζα να θυμάμαι τον Άντονυ και όπου και να κοίταζα είχα μια εμμονή με τον Άντονυ...

Άντονυ, αυτό δε σημαίνει πως σε ξέχασα. Ακόμα και τώρα νιώθω μια νοσταλγία αλλά δεν μπορώ να κλάψω. Μπορώ να πω πως σε αγαπώ αλλά έχω πιά συνειδητοποιήσει πως έχεις πεθάνει…

Έχεις πάει σε ένα κόσμο που δεν μπορώ να αγγίξω. Και ο άνθρωπος που με έκανε να συνειδητοποιήσω την αλήθεια και να την δεχτώ ο Τέρρενς Γκράντζεστερ, ο Τέρρυ.

Τέρρενς… δεν ξέρω πώς να σε ευχαριστήσω.

Αναρωτιέμαι αν έχω αλλάξει. Τα άλογα και οι αναμνήσεις δεν με πληγώνουν πια.

Τέρρενς Γκράντζεστερ, με αλλάζεις… αναρωτιέμαι αν είναι σωστό αυτό.

Αναρωτιέμαι αν αυτό σημαίνει να είμαι ζωντανή.

Θα ήθελα κάποιος να μου πει αν είναι σωστό αυτό ή όχι…



Η Κάντυ έκλεισε το ημερολόγιο και άνοιξε ένα συρτάρι. Έβγαλε από μέσα μια άσπρη μεταξένια γραβάτα.

Εκείνη τη μέρα... ΄Όταν κατέβηκε η Κάντυ από το άλογο ο Τέρρυ είδε πως είχε γραντζουνίσει το μπράτσο της. Αμίλητος, έλυσε τη γραβάτα του και τύλιξε με αυτό την πληγή.

Κανείς τους δεν έλεγε λέξη.Όταν ο Τέρρυ τελείωσε με το τύλιγμα σηκώθηκε. Η σκιά του έπεσε πάνω της.

"Σου φέρθηκα με αγένεια, αλλά δεν μετανιώνω γι αυτό."

Η φωνή του ήταν ήρεμη πια. Της γύρισε την πλάτη και άρχισε να περπατάει.

Η Κάντυ κοιτούσε τη φιγούρα που απομακρυνόταν.

Το μεταξένιο του πουκάμισο στραφτάλιζε… Η πλάτη του έμοιαζε τεράστια και γλυκειά.

< Δεν μπόρεσα να του επιστρέψω τη γραβάτα εκείνο τη μέρα.>

Η Κάντυ προχώρησε προς το παράθυρο κρατώντας τη γραβάτα στα χέρια.

Το σκοτεινό δάσος χανόταν στο μαύρο της νύχτας. Ο Τέρρυ βρισκόταν πίσω από αυτό το σκοτάδι.

< Αναρωτιέμαι τι να κάνει τώρα ο Τέρρυ.>

Η Κάντυ γύρισε το πρόσωπό της προς το παράθυρο μα σύντομα το απομάκρυνε από εκεί.Το πρόσωπό της σκοτεινά καθρεφτιζόταν στο τζάμι.

Άγγιξε απαλά τα χείλη της.

<Ο Τέρρυ άγγιξε τα χείλη μου....>

Η Κάντυ σκεφτόταν πως τα χείλη της έμοιαζαν με μικρό λουλούδι που άνθιζε όπως καθρεφτίζονταν στο παράθυρο.









[ Περίπου μια εβδομάδα μετά το τέλος του Φεστιβάλ του Μάη, η Κάντυ έλαβε ένα μήνυμα από την Άννυ.

Η Άννυ καλούσε την Κάντυ μετά το σχολείο. Εκεί η Άννυ της είπε, " μην πάρεις τον Άρτσυ από εμένα". Αφού μίλησαν για λίγο, η Ελίζα και οι φίλες της άκουσαν την Άννυ να λέει πως μεγάλωσαν μαζί στο ίδιο ορφανοτροφείο με την Κάντυ. Η Άννυ έτρεξε μακριά. Η Κάντυ σύντομα την έφτασε. Η Άννυ της είπε πως δεν ήθελε να μάθει ο Άρτσυ πως και εκείνη έζησε σε ορφανοτροφείο. Η Κάντυ νευρίασε με την Άννυ]



" Αρκετά… κάνεις σαν μικρό παιδί, Άννυ!"

Η Κάντυ της φώναξε. Η βροχή δυνάμωνε. Τα δύο κορίτσια είχαν μουσκέψει μέχρι το κόκκαλο.

"Τι κακό έχουν τα ορφανοτροφεία; Γιατί ντρέπεσαι γι αυτό; Δε μιλούσα τόσο καιρό και ούτε σου έκανα παρέα σκεφτόμενη εσένα. Αλλά μέχρι εδώ. Θέλω τόσα να σου πω… Άννυ είσαι η μόνη που με ξέρεις από παιδί..."

"Κάντυ!"

"Ξεκόλλα Άννυ. Γίνε δυνατή! Γιατί είσαι τρομοκρατημένη με την ιδέα να το μάθει ο Άρτσυ;Ο Άρτσυ δεν είναι ο τύπος του ανθρώπου που θα σε κοιτάξει επιτιμητικά επειδή μεγάλωσες στο ορφανοτροφείο."

"Κάντυ..."

" θα μπορούσε η Άννυ να αγαπήσει ένα αγόρι με τόσο κρύα καρδιά?"

" Κάντυ!"

Η Άννυ κρεμάστηκε στο λαιμό της Κάντυ.

"Έχεις δίκιο… Ο Άρτσυ δεν είναι τέτοιο κρύο αγόρι. Ό,τι έκανα το έκανα από φόβο μήπως με μισήσει... Λυπάμαι, λυπάμαι πολύ Κάντυ."

"Να μη λυπάσαι τον εαυτό σου Άννυ. Αν αγαπάς τον Άρτσυ, θα πρέπει να είσαι ειλικρινής.Αν προσπαθήσεις πραγματικά, πιστεύω πως ο Άρτσυ θα καταλάβει"

"Ναι... έχεις δίκιο... έχεις απόλυτο δίκιο..."

Η Άννυ έγνεψε καταφατικά και είπε.

"Θα… θα το πω στον Άρτσυ πως είμαι υιοθετημένη κόρη των Μπράιτον και πως μεγαλώσαμε στο ίδιο ορφανοτροφείο."

" Αυτό ήθελα να ακούσω!"

Έσφιξαν τα χέρια τους.

" Δεν άλλαξες καθόλου Κάντυ."

"Ούτε εσύ, Άννυ"

Έσφιξαν τα χέρια τους και χαμογέλασαν η μία στην άλλη. Ήταν βρεγμένες και οι δύο αλλά τα χαμόγελά τους έμοιαζαν με τον γαλάζιο ουρανό.

 

[Juanita]

Chapter 4-2 The rose in the gray

[Η Πάτυ, η Άννυ και η Κάντυ κουβέντιαζαν κάτω από το δέντρο. Η Ελίζα τους κουτσομπόλευε πίσω από την πλάτη τους.]

Άκουσαν ένα γδούπο πίσω τους, κοίταξαν η μία την άλλη και ανασήκωσαν τους ώμους τους.

<Δεν το πιστεύω, η Άννυ δεν ενδιαφέρεται για τα κουτσομπολιά… έγινε πιο δυνατή...>

Η Κάντυ κοίταξε τη φίλη της γλυκά...

<και δείχνει ομορφότερη... νομίζω πως είναι υπέροχο να αγαπάς κάποιον.>

Ο Άρτσυ δέχτηκε ζεστά την Άννυ που έτρεμε και ανησυχούσε όπως ήταν αναμενόμενο.

Μετά την εξομολόγησή της, ο Άρτσυ της είπε γλυκά :

”Όπου και να μεγάλωσες Άννυ, είσαι αυτή που είσαι”...

Αυτά έλεγε η Άννυ στην Κάντυ και το πρόσωπό της έλαμπε

"Δεν καταλαβαίνω γιατί νοιαζόμουν τόσο για πράγματα ήσσονος σημασίας. Ο Άρτσυ ήταν τόσο τρυφερός. Θέλω να γίνω η γυναίκα που θα αγαπήσει ο Άρτσυ από τα βάθη της καρδιάς του..."

Η Άννυ έλαμπε ολόκληρη καθώς τα έλεγε αυτά και μπορούσε με βεβαιότητα να πει κανείς πως τον αγαπούσε πραγματικά. <...να αγαπάς κάποιον από τα βάθη της καρδιάς σου...>

Η Κάντυ προσπάθησε να φυλακίσει τις λέξεις στο μυαλό της.

Και τότε, η πλάτη, τα μαλλιά που κυμάτιζαν στον αέρα και η δυνατή του ματιά τριβέλισαν το μυαλό της...

Τέρρυ...

Προσπάθησε βιαστικά να βγάλει τις εικόνες από το μυαλό της.

[ Υποσχέθηκαν πως θα πάνε στο ζωολογικό κήπο του Blue River μαζί με τον Στήαρ και τον Άρτσυ.]

<Η Άννυ θα είναι με τον Άρτσυ και η Πάτυ με τον Στήαρ. Ωωωω! Δεν έχω παρτενέρ..>

Η Κάντυ στραβομουτσούνιασε.

<Τέρρυ... και αν του ζητούσα να έρθει... αναρωτιέμαι αν θα δεχτεί...>

Η Κάντυ θυμήθηκε τη μέρα που είχε συναντήσει τον Τέρρυ στον Κήπο.

Όπως και το γενονός πως λογομάχησαν για τον Άντονυ και χώρισαν μα ένιωθε σα να ήταν μια πολύ μακρινή στιγμή.

Το σούρουπο, η Κάντυ περπάτησε στο δάσος στα λαμπερά χρώματα του ηλιοβασιλέματος. Ήταν τόσο όμορφα και έτσι αποφάσισε να κάνει μια βόλτα προτού χτυπήσει το κουδούνι για το δείπνο.Στο ηλιοβασίλεμα, το δάσος φάνταζε πορτοκαλί. Στο διάβα της μικρά κλαδάκια τριζοβόλιζαν στην απογευματινή δροσιά. Ξαφνικά, άκουσε μελωδίες από πιάνο.

Η Κάντυ σταμάτησε.

"Τι υπέροχη μουσική... Έρχεται από την αίθουσα της μουσικής"

Τα βήματά της την οδήγησαν στην πέτρινη αίθουσα της μουσικής

.Ο ήχος του πιάνου ερχόταν από τον τρίτο όροφο.

<Ποιος να παίζει τόσο όμορφα?>

Η Κάντυ σκαρφάλωσε πάνω στο δέντρο φτάνοντας μέχρι τον όροφο απ΄ όπου ακουγόταν η μουσική και κράτησε την αναπνοή της.

Ο Τέρρυ καθισμένος στο πιάνο έτρεχε τα άσπρα του δάχτυλα πάνω στα πλήκτρα.

<Τέρρυ... Είναι υπέροχο.>

Η Κάντυ κάθισε στο κλαδί, γοητευμένη από τη μελωδία που παιζόταν.

Ο Τέρρυ ήταν έτσι όπως δεν τον είχε δει ποτέ.Ο Τέρρυ που έπαιζε στο πιάνο δεν έμοιαζε με τον Τέρρυ που καβάλαγε το άλογο ούτε με αυτόν που την κορόιδευε...

"Είναι εκπληκτικό που ακόμα και σε μία μαϊμού αρέσει να ακούει μουσική."

Ξαφνικά, ο ήχος του πιάνου σταμάτησε. Η Κάντυ στηριζόμενη στο δέντρο είχε μείνει έκπληκτη.

Ο Τέρρυ είχε γυρίσει προς το μέρος της και της χαμογελούσε.

"Τώρα θα δεις τι σου λέει η θυληκή μαϊμού!"

Η Κάντυ πήδηξε μέσα στο δωμάτιο.

"Συμπεριφέρεσαι ακριβώς όπως μια μαϊμουδίτσα.

Αλλά είναι ωραίο να βλέπεις μια μαϊμουδίτσα να φοράει την καλοσιδερωμένη πλισέ φούστα της."

"Ωχ!"

Η Κάντυ μάζεψε αμέσως τη φούστα της και το κόκκινο έβαψε τα μάγουλά της.

"Εξακολουθώ να πιστεύω πως είσαι μια μαϊμουδίτσα που κοκκινίζει. "

"Tέρρυ!"

Η Κάντυ τον αγριοκοίταξε.

"Μη φοράς το άγριο πρόσωπό σου… ακόμα και όταν έπαιζα εσένα σκεφτόμουν."

"Αλήθεια?"

Η Κάντυ χαμογέλασε. Ο Τέρρυ ήταν αρκετά κεφάτος.

"Πόσο απλή είσαι !"

Ο Τέρρυ έβγαλε ένα τσιγάρο από το πακέτο του γελώντας.

"Όχι!"

Η Κάντυ απότομα το πήρε από τα χέρια του.

"Με τρόμαξες."

O Tέρρυ κούνησε τους ώμους του.

"Αν θες οπωσδήποτε να καπνίσεις να δοκιμάσεις κάτι πιο ελαφρύ."

"Ναι, ναι σε άκουσα..."

Τα δυό παιδιά λούζονταν στο φως του ηλιοβασιλέματος.Ένιωθε την καρδιά της να πεταρίζει στο επίμονο βλέμμα του Τέρρυ.

"Πάντως, Τέρρυ παίζεις πιάνο πολύ καλά"

"Μόνο το «Νανούρισμα» του Μότσαρτ."

"Νανούρισμα? Γι αυτό κόντεψα να κοιμηθώ πριν από λίγο."

"Αν κοιμάσαι στα δέντρα θα γίνεις πράγματι μια μαϊμού τελικά."

Ο Τέρρυ έκλεισε το πιάνο.

"Συνήθιζε να μου το παίζει όταν ήμουν μωρό εκείνη..."

Το βλέμμα του πλανήθηκε στο κενό. “Εκείνη”...

Η Κάντυ κατάλαβε σε ποιάν αναφερόταν ακόμη και αν δεν είπε το όνομά της.

“Εκείνη” ήταν η Ελέηνορ Μπαίηκερ.

"Αυτή είναι και η μόνη ανάμνηση που έχω από αυτήν."

"Ζηλεύω."

'Η Κάντυ αναστέναξε βαθιά.

"Έχεις τουλάχιστον μια ανάμνηση, εγώ δεν έχω καμία."

Κοίταξε γλυκά το κατσουφιασμένο της μουτράκι.

<Ναι, είσαι τόσο μόνη... δε γνώρισες το πρόσωπο των γονιών σου ούτε καν το όνομά τους...>

"Με την ευκαιρία, τι θα κάνεις την ερχόμενη Κυριακή?"

Η Κάντυ τον ρώτησε διστακτικά.

"Γιατί? Σκοπεύεις να μου ζητήσεις να βγούμε ραντεβού ή κάτι τέτοιο ?"

"Όχι... τίποτα τέτοιο. Σκεφτόμουν... αν ήθελες να πάμε στον κήπο με τους φίλους μου..."

"Το "φίλοι μου" σημαίνει "γυαλάκιας" και "κομψευόμενος" ?"

"Στήαρ και Άρτσυ."

"Δε με ενιδαφέρει... Δεν υπάρχει λόγος για να πάω. Βλέπω και εδώ μια μαϊμουδίτσα."

Ο Τέρρυ γύρισε προς το μέρος της .

"Είσαι αγενής, αν και σε προσκάλεσα ευγενικά!"

Πιάνοντας το σηκωμένο χέρι της στον αέρα, ο Τέρρυ την κοίταξε μέσα στα μάτια.

"Θα ήθελα να πάω στον Κήπο, αλλά μ΄ενδιαφέρει περισσότερο να μάθω πως σκοπεύεις να περάσεις τις καλοκαιρινές σου διακοπές?"

"Καλοκαιρινές διακοπές?"

Η Κάντυ κατέβασε το χέρι της και έσκυψε το κεφάλι της.

"Δεν έχω αποφασίσει ακόμη. Ο Στήαρ, ο Άρτσυ και η Άννυ ίσως επιστρέψουν πίσω στην Αμερική... Η Πάττυ θα μείνει με τους γονείς της. Αναρωτιέμαι μήπως είναι καλύτερα να συμμετάσχω στα θερινά τμήματα της Σχολής..."

"Σκωτία..."

O Τέρρυ ακούμπησε το πιάνο.

Η Ακαδημία του Σαιντ Πωλ οργάνωνε τα θερινά της μαθήματα στη Σκωτία κάθε καλοκαίρι.

Τα παιδιά τα συνόδευαν οι Αδελφές. Δεν υπήρχε διαφορά από το συνηθισμένη αυστηρή σχολική ζωή. Γι’ αυτό και δεν ήταν και τόσο δημοφιλή στα παιδιά... Αλλά όσα δεν είχαν που να πάνε, δεν είχαν και άλλη επιλογή από το να ακολουθήσουν τα θερινά τμήματα.

"Το εξοχικό μου είναι στη Σκωτία."

Ο Τέρρυ κοίταξε επίμονα την Κάντυ.

"Έλα μαζί μου, αν θες..."

\ Έλα μαζί μου, αν θες....\

Τα λόγια του Τέρρυ αντηχούσαν με θέρμη στο μυαλό της...

\ Έλα μαζί μου, αν θες....\

\ Έλα μαζί μου, αν θες....\

 

[akaliakoukou]

Αχ τι υπέροχο κεφάλαιο ήταν αυτό!!!! :hurrah:


Ο Τέρρυ παίζει πιάνο????


Καλά, έχω ξετρελαθεί!!!!

 


Χουανίτα σ'ευχαριστώ!!!


:thanx2:

 

[metsgr]

Είναι σα να διαβάζει κανείς κάποιο τεύχος του μάνγκα που του έλειπε ή να βλέπει ένα επεισόδιο που δεν το είχε δει ποτέ ως τώρα... :cheers:

Εκπληκτικό! Τόσο γλυκές σκηνές και τόσο ωραίοι διάλογοι! Είναι κρίμα που μας τους στέρησαν...