Το κατά Ματθαίον - Il vangelo secondo Matteo (1964)

αριαδνη

candy fan
Joined
29 Μάρ 2010
Μηνύματα
14.097
Αντιδράσεις
15.418
Πως τα πάμε από Ιταλικό κινηματογράφο; Ένας μύθος του κινηματογράφου αυτού είναι ο Πιερ Πάολο Παζολίνι, γνωστός για το έργο του , το ''κατά Ματθαίον ευαγγέλιο'', που χαρακτηρίστηκε αριστούργημα από τους απανταχού κριτικούς!

Προτάθηκε για τρία όσκαρ: κοστουμιών, καλλιτεχνικής διεύθυνσης και μουσικής σύνθεσης!

έτος παραγωγής: 1964

Πρωταγωνιστές: όλοι άγνωστοι και μη επαγγελματίες!

Μουσική: Ακούγονται συνθέσεις όπως Μπάχ, Βεμπερν, Μοτσαρντ, Προκοβιεφ, Μπίλι Χολιντέι!

κριτικές: '' μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών'' life

O Παζολίνι πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια αλλά γνώρισε και την μεγάλη ανέχεια, σε αυτη την ταινία καταστάλαξε τις μοναχικές, δύσκολες εμπειρίες μιας ζωής!


είναι τόσο θλιμμένος ο ήχος αλλα και η εικόνα! πάντα τα θέματα του σκηνοθέτη ήταν πολύ πονεμένα. Πέρασε δύσκολα με έναν αυταρχικό πατέρα και ο πόνος του ξεχιλλίζει ακόμα και στα ποιήματά του που πάντα έχουν θέμα τραγικό!

1 φορά νομίζω την έβαλε η τηλεόραση, δεν άντεξα να δω πολύ λόγω της τραγικότητας του θεματος!
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Αν μη τι αλλο, σιγουρα μια πολυ διαφορετικη προσεγγιση των Αγιων Παθων, υπο τη σκηνοθετικη ματια του παντοτε ιδιορρυθμου Pier Paolo Pasolini.

Ενος ιδιαιτερως καινοτομου καλλιτεχνη με πολυ ασχημο τελος. Οπως ξερω, δολοφονηθηκε στα μεσα της δεκαετιας του '70.
 
Νομίζω Μπάμπι πως τον αγαπάς πολύ τον παλαιό κινηματογράφο και σαν κριτικός των δεκατιών εκείνων θα έκανες εξαιρετική δουλειά! Ναι, ήταν ιδιόρρυθμος ο Παζολίνι αρκετά και η δουλειά που κάνει σε αυτήν την ταινία είναι αφαιρετική, λυτή και αυστηρά θλιμμένη σαν μια ατελείωτη Μεγάλη Παρασκευή σε έναν αφαιρετικό πάλι μακρυνό ορίζοντα! Είναι και οι μουσικές που ενοχιστρώνουν ευφύεστατα έτσι αυτήν την ταινία και της προσθέτουν λύπη στην λύπη και ποίηση στην ήδη ποιητικά τεταμένη ατμόσφαιρα!

Μικρή δεν άντεξα να την δω αλλά δεν την βάζει πια και η τηλεόραση!
 
Πάντως εδώ ακολούθησε το ρεύμα του μινιμαλισμού σε μεγάλο βαθμό!

Τα δε γυρίσματα έγιναν σε φτωχά χωριά της νότιας Ιταλίας! τον ρόλο της Παναγίας σε μεγάλη ηλικία τον έδωσε στην μητέρα του ο σκηνοθέτης για την οποία είχε πάντα τα καλύτερα αισθήματα! Νομίζω οτι η ερμηνεία της προτάθηκε και για όσκαρ!

Τον δε Ιησού τον υποδύθηκε ένας φοιτητής που κατά τύχη συνάντησε τον Παζολίνι και έμεινε έκπληκτος όταν του ζήτησε να συμμετάσχει στην νέα του τοτε ταινία!

images8i.jpg

για όλα αυτά η ταινία ήταν κάπως ιδιαίτερη!!
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
αριαδνη είπε:
για όλα αυτά η ταινία ήταν κάπως ιδιαίτερη!!
Επισης κατα τη γνωμη μου ειναι ιδιαιτερη και επειδη ο Παζολινι ηταν αθεος. Σε δηλωση του ειπε οτι το εργο εξεφραζε μια νοσταλγια πιστης
 
Υπέροχη ταινία. Λιτή, σχεδόν μινιμαλιστική, έχει χαραχτεί στη μνήμη μου. Μια ασυνήθιστη, άκρως ποιητική απόδοση του Θείου Δράματος από έναν πολύ ιδιαίτερο και ταλαντούχο σκηνοθέτη.
 
Και που δεν δίστασε να βάλει μια Παναγιά γριά, όπως θα ήταν τότε μια γυναίκα που είχε γιο τριαντάρη, αντί να βάλει μια που να μοιάζει με σταρ του Χόλλυγουντ (με Χριστό που να μοιάζει με ξανθό Σκανδιναυό)
 
Είναι μια όμορφη, απλή και ανθρώπινη ταινία όπως όλες οι ασπρόμαυρες ταινίες του Παζολίνι (τουλάχιστον αυτές που έχω δει εγώ) δεν έχει πάρει ή προταθεί για κάποιο βραβείο ερμηνείας χωρίς αυτό να λέει τίποτα κατά τη γνώμη μου. Είναι η πιο ιδιαίτερη και πιο αγαπημένη ταινία από αυτές που προβάλλουν τα κανάλια το Πάσχα.
 
Και εμενα ειναι η αγαπημενη μου θρησκευτικη ταινια ολων των εποχων απο εναν σημαντικο σκηνοθετη και σπουδαιο ανθρωπο του οποιου τις ταινιες καποτε τις εβλεπα μετα μανιας. Πολυ ανθρωπινο και συγκηνητικο οντως. Παντως η ταινια εχει μια σπανια πνευματικοτητα παρα τον ρεαλισμο της.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ο Παζολίνι πριν πεθάνει σκεφτότανε να κάνει ταινία την ζωή του Παύλου, που θα ήταν κάτι πιο ιδιόμορφο και πολύ ανθρώπινο
 
Την είδα πέρυσι. Δε μπορώ να πω ότι μου άρεσε, είμαι πιο πολύ του πλούσιου Χολυγουντιανού: King of kings, Greatest Story ever told, Jesus of Nazareth κτλ..

Αλλά μάλλον θα την ξανάβλεπα για να την επανεκτιμήσω..
 
ότι σε ξενιζει με την πρωτη αναγνωση είναι αληθεια, όμως τελικά σε κανει να τα βλέπεις πιο απλά( καθαρα ευρωπαικο σινεμά αφου και οι ηθοποιοι δεν είναι ηθοποιοι στην ουσια, κατι που δεν θα γινότανε χολυγουντ ποτε αλλα το εκαναν ευρωπαιοι κινηματογραφιστες και προ παζολινι)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πίσω
Μπλουζα