Το μέλλον της Κάντυ και των ηρώων της σειράς...

[Crimson Moonlight]

Πάντα ήθελα να μάθουμε τί απέγιναν οι χαρακτήρες της Κάντυ. Αλλά επειδή δεν βλέπω επίσημη εκδοχή λέω να φτιάξω μία για το μέλλον που πιστεύω ότι θα ταίριαζε στον καθένα. Συνεχίζουμε λοιπόν μετά το τελευταίο επεισόδιο:

 


Η Κάντυ αποφασίζει να μείνει για λίγες μέρες στο σπίτι της Πόνυ, για να ηρεμίσει λίγο από τα προηγούμενα γεγονότα και ν' αποφασίσει τί θέλει να κάνει στο μέλλον. Σκέφτεται να επιστρέψει προσωρινά στην έπαυλη των Αρντλεϊ μαζί με τον Αλμπερτ και όταν τελειώσει ο πόλεμος στην Ευρώπη να πάει εκεί και να βοηθάει τους τραυματίες πολέμου σαν μια σωστή νοσοκόμα, καθώς δεν έχει περάσει μέρα που να μην σκεφτεται την θυσία του Στήαρ. Όχι μόνο αυτό όμως...ήταν το σωστό να πιέσει τον Τέρρυ να παντρευτεί την Σουζάνα; Είχε αρχίσει ν' αμφιβάλλει, γιατί η αγάπη της για τον Τέρρυ δεν μπορούσε να θαφτεί τόσο εύκολα.


Οι λίγες μέρες στο σπίτι της Πόνυ γίνονται μήνες. Δεν μπορεί να επιστρέψει στην έπαυλη, γιατί η μεγάλη θεία Ελρόη αποφάσισε να εγκατασταθεί εκεί για να θυμάται τον Στήαρ και τον Άντονυ, τα δύο αδικοχαμένα της εγγόνια. Ο Άλμπερτ και ο Άρτσι που την επισκέπτονται συχνά της είπαν ότι η μεγάλη θεία Ελρόη απαίτησε να μείνει μόνη της εκεί για κάποιο διάστημα. Η Κάντυ σέβεται την απόφασή της, και ζητάει από την κυρία Πόνυ και την αδερφή Μαρία να την αφήσουν να δουλέψει στ' ορφανοτροφείο κι άν θέλουν να δέχεται ασθενείς τα πρωίνά, σαν ένα πρόχειρο ιατρείο. Περίφανες γι' αυτήν της το επιτρέπουν.


Όλο και περισσότερος κόσμος επισκέπτεται το ιατρείο της γλυκειάς κι έξυπνης νοσοκόμας, και χάρει στη γεναιωδορία μερικών, οι συνθήκες στο ορφανοτροφείο βελτιώνονται πολύ. Μια μέρα την επισκέπτεται ξαφνικά η θεία Ελρόη. Την φοβισμένη έκπληξη της Κάντυ διαδέχεται ένα συναίσθημα αγάπης προς την φαινομενικά στριμένη θεία. Πέρασε σχεδόν ένα χρόνο σε μία έπαυλη γεμάτη φαντάσματα αγαπημένων, μα συνάμα θυμόταν τα γέλια που γέμιζαν κάθε γωνιά της όταν εκεί έμενε η Κάντυ. Τριγυρισμένη από την Ελίζα και τον Νηλ που προσπαθούσαν συνεχώς να την πείσουν ν' αφήσει σ' αυτούς την περιουσία της όταν πεθάνει συνειδητοποίησε πόσο κακόβουλα άτομα είναι κι εκτίμησε ακόμα περισσότερο την καλόκαρδη Κάντυ. Της είχε φερθεί πολύ άσχημα στο παρελθόν, και νιώθοντας τα χρόνια της να λιγοστεύουν πιά, αποφάσισε να της ξεπληρώσει το κακό που της έκανε. Δίνει στην Κάντυ ένα τεράστιο χρημματικό ποσό για να πάει στην Νέα Υόρκη και να σπουδάσει γιατρός. Η Κάντυ αρνείται τα χρήμματα, εξ' άλλου είναι ήδη νοσοκόμα και βοηθάει αυτους που έχουν ανάγκη, μα όταν μαθαίνει ότι πρόκειται για το μερίδιο του Στήαρ και του Άντονυ δέχεται καθώς πιστεύει ότι έτσι θα τιμήσει τη μνήμη τους και θα μπορεσει να βοηθήσει ακόμα περισσότερους ανθρώπους.


Την επόμενη μέρα από την επίσκεψη της θείας Ελρόης λαμβάνει μια πρόσκληση για τον γάμο του Άρτσι και της Αννυ. Με δάκρυα στα μάτια παρακολουθεί την καλύτερή της φίλη να είναι μια πανέμορφη νύφη στο πλευρό του κομψού Άρτσι. Αφήνει με τις καλύτερες ευχές την φίλη της και την επόμενη μέρα φεύγει για την Νέα Υόρκη. Δεν είχε σκοπό να φύγει τόσο σύντομα μα...την ώρα της τελετής καρφίτσες τρυπούσαν την καρδιά της...Πώς λαχταρούσε κι αυτή να φορέσει ένα λευκό νυφικό και να σταθεί δίπλα στον Τέρρυ...Δεν έπρεπε όμως να τον σκέφτεται πια.


Στη σχολή αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες καθώς είναι η μονη γυναίκα μαθήτρια. Σύντομα όμως τους κερδίζει όλους με την καλοσύνη της και το χαμόγελό της. Διαπρέπει στις σπουδές της και γίνεται μια από τις πρώτες γυναίκες γιατρούς της Αμερικής.

 


Στο μεταξύ...

 


Η Άννυ και ο Αρτσι μετά τον γάμο αποφασίζουν να ζήσουν μόνιμα στο σπίτι των γονιών της Άννυ. Μέσα στον ίδιο χρόνο η Άννυ φέρνει στον κόσμο δίδυμα αγοράκια. Συγκινημένοι οι δύο γονείς αποφασίζουν να τα ονομάσουν Αλιστήαρ και Άρτσιμπαλ Τζούνιορ. Νονός γίνεται ο Άλμπερτ, ενώ η Κάντυ τους επισκέπτεται κάθε Χριστούγεννα. Ζουν μία ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή.

 


Η Πάττυ περνάει δύσκολες ώρες...Απομακρύνθηκε από τους φίλους της, απόφαση που όλοι τους σεβάστηκαν. Αντάλασσαν κάρτες μα δεν συναντήθηκαν ξανά. Πάλεψε μέχρι το τέλος της ζωής της με την κατάθλιψη. Δεν παντρεύτηκε ποτέ, καθώς δεν κατάφερε να ξεπεράσει τον χαμό του Στήαρ. Βρήκε καταφύγιο στη συγγραφή κι εξέδωσε επτά νουβέλες. Βρέθηκε νεκρή σε ηλικία 44 ετών, κοιτώντας την φωτογραφία του Στήαρ και με το μουσικό κουτί της ευτυχίας να παίζει ακόμα μουσική στο κομοδίνο της...

 


Ο Νήλ μετά την απόρριψη της Κάντυ προσπάθησε να την εκδικηθεί, ο Άλμπερτ όμως φρόντισε ώστε τίποτα να μην αγγίξει την Κάντυ. Στο τέλος έμπλεξε με τον αλκοολισμό. Περασε όλη του τη ζωή στη φυλακή.

 


Η Ελίζα έβλεπε τα χρόνια να περνούν και γαμπρό να μην έρχεται. Με αρρωστημένη ζήλια προς την Κάντυ επιχείρησε να σαμποτάρει την πορεία της στη σχολή, το μόνο που κατάφερε όμως ήταν να γελοιοποιηθεί. Τελικά βρήκε έναν άντρα, τον παντρεύτηκε, αλλά την παράτησε για την υπηρέτρια. Στο μεταξύ ο Νηλ την επισκεπτόταν συνεχώς για να του δίνει κι άλλα χρήμματα να πίνει. Οι επιχειρήσεις του πατέρα της είχαν καταρέψει καθως οι απόγονοι στάθηκαν ανήκανοι να τις διαχειριστούν, κι έτσι κάποτε τα χρήμματα τέλειωσαν. Πάνω σε μία συμπλοκή που ο Νηλ προσπαθούσε ν' αρπάξει το κολιέ της Ελίζας για να το πουλήσει, την έριξε από τις σκάλες και την σκότωσε.

 


Ο Άλμπερτ υπήρξε πάντα ο φύλακας άγγελος της Κάντυ. Την αγαπούσε σαν αδελφή και της έστελνε πάντα γράμματα απ' όλα τα ταξίδια του. Σ΄ένα από αυτά τα ταξίδια γνώρισε την Νανάκο, μια όμορφη γιαπωνεζούλα με μελιά ματια. Τον ακολούθησε στην Αμερική, κι εκεί παντρεύτηκαν κι απέκτησαν μια κόρη, η οποία γεννήθηκε την ημέρα θανάτου της θείας Ελρόης από βαθειά γηρατιά. Την ονόμασαν Ελρόη και την μεγάλωσαν σαν πραγματική βασίλισσα της φύσης. Τη δεκαετία του '70 πρωτοστάτησε στο κίνημα για την ελευθερία των ανθρωπίνων σχέσεων και την προστασία του περιβάλλοντος.

 


Ο Κλιντ μια μέρα που έτρεχε ανέμελος στον λόφο της Πόνυ ανακάλυψε τη φωλιά μιας φουντωτής κουναβίτσας. Έκαναν 24 κουναβάκια που ομόρφαιναν την ζωή των παιδιών του ορφανοτροφείου. Χαιρόταν τόσο πολύ οταν έβλεπε την Κάντυ που όταν έφευγε πήγαινε για μέρες και στεκόταν μελαγχολικός στο δέντρο του λόφου. Εκεί τον βρήκαν τα παιδιάκια ένα ηλιοβασίλεμα ακίνητο και με τα ματάκια του κλειστά. Μόλις είχε αποχαιρετήσει για τελευταία φορά την Κάντυ.

 


Ο Τέρρυ παντρεύτηκε την Σουζάνα όπως ηθελε η Κάντυ. Την αγάπησε και την στήριξε, ποτέ όμως δεν την ερωτεύτηκε αληθινά. Δεν την άφησε όμως ποτέ να το καταλάβει. Η Σουζάνα έζησε ευτυχισμένη δίπλα στον Τέρρυ απολαμβάνοντας την αγάπη του. Του χάρισε ένα γιό, μα όντας φιλάσθενη πέθανε στη γέννα. Ο Τέρρυ ονόμασε το παιδί Ρομέο, από τον αγαπομένο ρόλο της Σουζάνας. Οταν μεγάλωσε λίγο το παιδί, ο Τέρρυ που τόσον καιρο ήταν πρωταγωνιστής στο τοπικό θέατρο, αποφάσισε να το πάρει και να πάνε στη Νέα Ύόρκη, αυτός για να παίξει στα μεγαλύτερα θέατρα και ο γιός του για να παει στα καλύτερα σχολεία. Στην πρεμιέρα αισθάνεται κοντά του μια παρουσία που του ξυπνά όλα τα θετικά συναισθήματα της ψυχής του. Δίνει τον καλύτερό του εαυτό και μια στιγμή μετά το χειροκρότημα ακούει κάποιον πίσω του να τον φωνάζει. Μια φωνή σαν μουσική. Γυρνάει και βλέπει την Κάντυ, μια κομψή κυρία πια, να τον κοιτάζει με δάκρυα στα μάτια. Πίσω της τρέχουν φρουροί που προσπαθούν να την μαζέψουν. Πρίν προλάβουν να του την πάρουν μακριά, την αγκαλιάζει και την φιλάει με πάθος. Μένουν αγκαλιασμένοι στην σκηνή με το κοινό να τους παρακολουθεί.

 


- Κάντυ, πρέπει να σου πώ...


- Δεν χρειάζεται πια Τέρρυ. Σ' αγαπώ.


- Κάντυ...θέλω να ζήσουμε μαζί για πάντα, δεν μπορώ να σε χάσω ξανά. Σ' αγαπώ περισσότερο απο τη ζωή μου...εσύ είσαι η ζωή μου...


- Δεν με έχασεις ποτέ Τέρρυ...

 


Παντρεύτηκαν στον λόφο της Πόνυ μαζί με όλους τους φίλους τους. Η Κάντυ ήταν μια όμορφη νύφη που άστραφτε από ευτυχιά.


Μετακόμισαν μαζί στη Νέα Υόρκη και διέπρεψαν επαγγελματικά καί οι δύο, μένοντας στην ιστορία για την προσφορά τους στο θέατρο και την ιατρική. Η Κάντυ που δεν έπαψε ποτέ να είναι το φωτεινό κορίτσι με τις φακίδες, αγκάλιασε τον γιό του Τέρρυ και τον μεγάλωσε χωρίς ποτέ να τον ξεχωρίσει από τα δικά της παιδιά. Απέκτησε δύο αγόρια, τον Αλμπερτ και τον Στήαρ κι ένα κορίτσι, την Ιουλιέτα. Έζησαν ευτυχισμένοι με τον Τέρρυ ώς τα βαθειά γεράματα. Απέκτησαν εγγόνια και δισέγγονα. Δεν άφησαν κανένα να τους χωρίσει. Πέθαναν σε βαθειά γεράματα το ίδιο βράδυ, κι ανέβηκαν μαζί στον Παράδεισο όπου συνέχισαν να είναι ευτυχισμένοι μαζί εις τους αιώνας των αιώνων. :heartcloud:

 

[wrathchild_78]

ενα εχω να πω.....ΧΑΡΑΣ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΟΥ!!!!

πολυ καταθλιψη αυτη η σειρα παντως....δε θυμαμαι ποτε να εχω τελειωσει ενα επεισοδιο ολοκληρο....Οταν εβλεπα τα δακρυσμενα ματια τοτε τσαντιζομουν και αλλαζα καναλι χαχαχα

 

[D@redevil]

Είναι πολύ καλό! Θα ήθελα πολύ να το δω να γυρίζεται και να παίζεται με την ορίτζιναλ μεταγλώττιση, αλλά πού!.....

Πολύ χάρηκα για την .....Ελίζα και τον .....Νηλ. They got what they deserved.

 

[αριαδνη]

ε, όλα τα αλλα καλά αλλα τα παιδια η κάντυ πρεπει να τα κανει με τον Αλμπερτ, μιλά μια αλπερτοφαν φυσικα :flower:

 

[Crimson Moonlight]

Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια! :flower: :thanx2:

 

Θα ήθελα πολύ να το δω να γυρίζεται και να παίζεται με την ορίτζιναλ μεταγλώττιση

D@redevil με κάνεις περίφανη!:[:[:[

 

Πολύ χάρηκα για την .....Ελίζα και τον .....Νηλ

 


Πάλι ελαφρύ είναι το μέλλον που τους έφτιαξα. Αλλά είπα να κρατηθώ και να μην φανερώσω το δολοφονικό μου ταλέντο (ακόμα) Η Ελίζα ειδικά μου ξυνπάει πολύ σκοτεινά ένστικτα!

 

τα παιδια η κάντυ πρεπει να τα κανει με τον Αλμπερτ

 


Θα μπορούσε, αλλά μετά θα έπρεπε να σκοτώσω τον Άλμπερτ για να ξαναπαντρευτεί με τον Τέρρυ. Κρίμα δεν θα ήταν;

 

[αριαδνη]

στον θανατο του κλιν βγαζεις τοσο συναισθημα recry: σαν να βλέπει κανεις την σκηνη

ε, τοτε γινεται ο Αλμπερτ να γνωρισει μια ελληνιδα με το όνομα αριαδνη, τα γαλάζια ματάκια τα αφήνουμε ιδια, χε, χε ελπίζω να μην διαβαζει η χουανιτα γιατι και αυτή λατρευει αλμπερτ

 

[Crimson Moonlight]

στον θανατο του κλιν βγαζεις τοσο συναισθημα recry: σαν να βλέπει κανεις την σκηνη
ε, τοτε γινεται ο Αλμπερτ να γνωρισει μια ελληνιδα με το όνομα αριαδνη, τα γαλάζια ματάκια τα αφήνουμε ιδια, χε, χε ελπίζω να μην διαβαζει η χουανιτα γιατι και αυτή λατρευει αλμπερτ

 


Η αλήθεια είναι ότι με τα ζωάκια έχω ένα θέμα...με τους ανθρώπους δεν πολυσυγκινούμαι αλλα έτσι και πάθει κάτι ζωάκι βάζω τα κλάμματα και σταμματάω να βλέπω...Αλλά δεν μπορούσα ν' αφήσω τον Κλιντ να ζήσει άλλο γιατί πόσο πια να μεγαλώσει ένα κουνάβι! 20 χρόνια έβγαλε μόνο στη σειρά, του 'δωσα κι εγώ καμιά 5-6 παραπάνω, πιό πολύ κι από γάτα έζησε! Είχε γίνει πιά υπεραιωνόβιος.

 


Μμμ, αυτό με τον Άλμπερτ γίνεται:

 


...Όταν η μικρή Ελρόη έγινε εννιά χρονών, η Νανάκο αρρώστησε ξαφνικά. Όλοι νόμιζαν πως ήταν μια γρίπη, σύντομα όμως ο γιατρός έκανε τη φοβερή διάγνωση...ήταν φυματίωση. Ο Άλμπερτ την πήγε αμέσως στο νοσοκομείο που διέπρεπε σαν γιατρός η Κάντυ. Με δάκρυα στα μάτια η Κάντυ του επιβεβαίωσε τη φοβερή αλήθεια. Η Νανάκο δεν θα ζούσε περισσότερο από χρόνο. Ο Άλμπερτ στεναχωριόταν πολύ, και διαμόρφωσε το σπίτι τους έτσι ώστε να μπορεί να δέχεται φροντίδα εκεί μέχρι το μοιραίο. Δυστυχώς η Νανάκο δεν μπορούσε να δεχτεί επισκέψεις στο δωμάτιό της για λόγους ασφαλείας, αλλά από το μπαλκόνι της έβλεπε την κόρη της να παίζει στον κήπο. Ο Άλμπερτ όλον αυτό τον καιρό ήταν σε συχνή επικοινωνία με την Κάντυ για τυχόν νέες θεραπείες και ήταν ο μόνος που πλησίαζε τη Νανάκο.


Όταν ο χρόνος της Νανάκο σ' αυτόν τον κόσμο τελείωσε λυθήθηκε βαθειά. Μα συνάμα τρόμαξε όταν συνειδητοποίησε ότι ίσως να χάρηκε λίγο, γιατί όσο κι αν προσπαθούσε να το κρύψει μέσα του, ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής του ήταν η Κάντυ. Μα μια τέτοια σκέψη δεν ήταν δίκαιη για την αδικοχαμένη Νανάκο. Έπρεπε ν' απομακρυνθεί απ' την Κάντυ το συντομότερο, να πενθήσει τη γυναίκα του όπως της άξιζε και να βάλλει τα συναισθηματά του σε μία τάξη.


Έβαλε την κόρη του εσωτερική στο καλύτερο σχολείο της Νέας Υόρκης ώστε να είναι κοντά στα παιδια της Κάντυ και του Τέρρυ και να μην είναι μονη. Η μικρή Ελρόη χάρηκε, καθώς η συναναστροφή με παιδιά της ηλικίας της την βοήθησε πολύ να ξεπεράσει τον χαμό της μητέρας της. Λόγω των εξωτικών χαρακτηριστικών της εγινε γρήγορα δημοφιλής και προσαρμόστηκε αμέσως.


Ο Άλμπερτ άρχισε και πάλι να ταξιδεύει. Πήγε στην Ευρώπη που είχε τελειώσει πια ο πόλεμος. Ξεκίνησε απο την Πορτογαλλία κι αποφάσισε να φτάσει από εκεί μέχρι την Ινδία. Επισκεπτόταν κάθε πολη και θαύμαζε την φύση. Σύντομα είχε καταλαγιάσει η λύπη του για την Νανάκο, καθώς έβλεπε τους ανθρώπους να χαίρονται τη ζωή παρά τον πόλεμο που τους είχε βρεί. Σ' έναν χρόνο έφτασε στην Ελλάδα. Η χώρα ήταν ταραγμένη. Έβλεπε πολύ φτώχεια και καταυλισμούς στην επαρχία. Εκεί ο πόλεμος είχε κρατήσει περισσότερο και του είπαν για τους φοβερούς διωγμούς που έγιναν σε μακρυνά μέρη της χώρας. Ωστόσο του άρεσε η φιλοξενία των κατοίκων, κι αποφάσισε να πάει ώς την προτεύουσα.


Εκεί σε μία πλατεία είδε να κάθεται κάτω από ένα καταπράσσινο δέντρο μια κοπέλα με καστανά κυμματιστά μαλλιά (ελπίζω να πέφτω κοντά στον χαρακτηρισμό) και κόκκινο φόρεμα, που καθόταν ήσυχη και τάϊζε τα περιστέρια. Εντυπωσιασμένος από την κορμοστασιά της και την αγάπη που έδειχνε στα ζώα την πλησίασε. Όταν στάθηκε μπροστά της τον κοίταξε με αστραφτερά γαλάζια μάτια. Ώ, πόσο του θύμιζαν την Κάντυ! Άρχισε να συζητά μαζί της, κι αυτή δέχτηκε να τον συναντήσει και την επόμενη μέρα για να του δείξει την πόλη. Καθώς ο Άλμπερτ ανηφοριζε προς το ξενοδοχείο του μουρμούριζε το όνομά της, Αριάδνη, Αριάδνη. Του έφερνε στο μυαλό αμαζόνα. Μα όχι, αυτή η κοπέλα ήταν γλυκειά σαν την Κάντυ. Είχε και λίγες διακρητικές φακίδες. Έπιασε τον εαυτό του ν' ανηπομονεί για την επόμενη μέρα.


Πρίν πάει στο ραντεβού τους φρόντισε να της πάρει ένα μπουκέτο μαργαρίτες. Αυτή την φορά εμφανίστηκε μ' ένα γαλάζιο σαν τα μάτια της φόρεμα. Της έδωσε εντυπωσιασμένος τις μαργαρίτες, κι αυτή τις έπλεξε στις κοτσίδες των μαλλιών της. Ο Άλμπερτ ένιωθε σαν να είχε βρεί την ίδια τη φύση σε ανθρώπινη μορφή. Αποφάσισε να μείνει για λίγες μέρες ακόμα στην πόλη για να την βλέπει. Οι μέρες έγιναν μηνες, κι αυτός την συναντούσε κάθε μέρα κατω απ' το δέντρο της πλατείας έστω και για λίγα λεπτά. Τώρα πιά ήταν σίγουρος γι' αυτό που ήθελε. Δεν τον ένοιαζε που αυτή η κοπέλα έμοιαζε στην Κάντυ. Δεν τον ένοιαζε πιά να ζήσει όλη του τη ζωή με την Κάντυ. Την αγαπούσε, ναί, μα πλέον ήταν σίγουρος πως την αγαπούσε σαν την καλύτερη ανιψιά του. Ενώ την Αριάδνη την ήθελε για πάντα δίπλα του. Την αγάπησε περισσότερο απ' την Νανάκο, περισσότερο ακόμα κι απ' την Κάντυ. Αυτή ηταν η αδερφή ψυχή που γύρισε όλον τον κόσμο για να βρεί.


Ένα φθινοπωρινό πρωϊνό ήρθε το πρώτο φιλί, εκεί που συναντήθηκαν για πρώτη φορά, κατω απ' το δέντρο με τα φύλλα του να πέφτουν σαν χιόνι πάνω τους. Δεν άργησε να επισκεφτεί το σπίτι της και να ζητήσει το χέρι της από τους γονείς της. Οι άνθρωποι τον δέχτηκαν και τον αγκάλιασαν με χαρά. Κανόνισαν έναν μεγάλο γάμο, και για δώρο στην νύφη ο Άλμπερτ κανόνισε ένα ταξίδι στην Αμερική, για να γνωρίσει κι αυτή τους συγγενείς και τους φίλους του και να δεί τα μέρη που μεγάλωσε. Μετά θ' αποφάσιζαν μαζί πώς θα περάσουν την υπόλοιπη ζωή τους ο ένας αφοσιωμένος στον άλλο...

 


Κι από δώ και πέρα Αριάδνη η ροή της ιστορίας αφήνεται στη δικιά σου φαντασία! :flower:

 

[αριαδνη]

Ο Αλμπερτ ολοδικος μου :flower: , μερα που είναι μου εκανες μεγάλο δωρο και πόσο καλά εγραψες για όλα τα στασια της γνωριμίας μας :sweet_kiss: :sweet_kiss: :thanx2:

 

[Crimson Moonlight]

#) #) #)