Φιλία: Όταν οι δίδυμοι κόσμοι είναι ενωμένοι

Joined
25 Φεβ 2022
Μηνύματα
9
Αντιδράσεις
22
Δεν ξέρω, αν ανοίγω το θέμα στην σωστή κατηγορία, αλλά θα ήθελα να ρωτήσω τι σήμαινε για εσάς η έννοια «Φιλία» τα παλιά τα χρόνια (συγκεκριμένα μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2000). Γεννηθείς το 2004, λυπούμαι βαθύτατα που δεν μπορώ να ζήσω μια φιλία γεμάτη δράση, με τις χαρές και τις λύπες της, ξενύχτια, εκδρομές, ανακαλύψεις, γνώση και τα λοιπά. Πιστεύω, πάντως, ακόμη στο ιδανικό αυτό και, παρά την δύσκολη αυτή εποχή, ελπίζω ο Θεός να με αξιώσει κάποτε να βιώσω εκ νέου «χρυσές εποχές» (οι οποίες, για εμένα, έληξαν άδοξα, δυστυχώς).
 
Τώρα μου θύμισες τα παλιά λευκώματα που γράφαμε στο Δημοτικό:
Φιλία λέξη ιερή
Φιλία λέξη θεία
που δυστυχώς κατάντησε
συμφεροντολογία
 
Δεν ξέρω, αν ανοίγω το θέμα στην σωστή κατηγορία, αλλά θα ήθελα να ρωτήσω τι σήμαινε για εσάς η έννοια «Φιλία» τα παλιά τα χρόνια (συγκεκριμένα μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2000). Γεννηθείς το 2004, λυπούμαι βαθύτατα που δεν μπορώ να ζήσω μια φιλία γεμάτη δράση, με τις χαρές και τις λύπες της, ξενύχτια, εκδρομές, ανακαλύψεις, γνώση και τα λοιπά. Πιστεύω, πάντως, ακόμη στο ιδανικό αυτό και, παρά την δύσκολη αυτή εποχή, ελπίζω ο Θεός να με αξιώσει κάποτε να βιώσω εκ νέου «χρυσές εποχές» (οι οποίες, για εμένα, έληξαν άδοξα, δυστυχώς).
Είσαι μόλις 19 χρονών και έχεις πολύ χρόνο μπροστά σου για φιλίες που αξίζουν και για γνωριμίες που Δεν αξίζουν.

Τη φιλία την όριζα πάντα σαν κάτι που σου δίνει χαρά και εμπιστοσύνη. Γιαυτό πάντα καταλήγουμε με 4-5 αληθινούς φίλους-φίλες. Για παράδειγμα, έχω έναν παιδικό φίλο που μέναμε πάντα στην ίδια γειτονιά. Πλέον τον βλέπω 1,2 φορές το χρόνο επειδή ζει στο εξωτερικό. Θα μιλήσουμε για 10-20 λεπτά και θα έχουμε καταλάβει τα πάντα ο ένας για τον άλλο. Αυτό είναι φιλία.
 
Κι εγω βεβαια παροτι πιο μεγαλος απο σενα, μη νομιζεις, δεν καταφερα να ζησω τιποτα ιδιαιτερες εμπειριες οπως οι συνομηλικοι μου... Δεν ξερω αν σε παρηγορει αυτο βεβαια
 
Φιλία για μένα σήμαινε και σημαίνει τον ισχυρό δεσμό μεταξύ δύο ή περισσοτέρων ανθρώπων με κύριο χαρακτηριστικό την αμοιβαία αφοσίωση, την αμοιβαία εμπιστοσύνη, την ειλικρίνεια και την κατανόηση.
Οι φιλίες αρχίζουν να χτίζονται στην παιδική ηλικία, συνεχίζονται στην εφηβεία και φυσικά στην ενήλικη ζωή. Αποτελούν λοιπόν σημαντικό αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας. Παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη του ατόμου, της προσωπικότητας, της σωματικής και ψυχικής του υγείας.
Όταν ήμασταν παιδιά, οι φιλίες σχετίζονταν φυσικά με την ηλικία, τα ενδιαφέροντα (δεν ήταν άλλα από το παιχνίδι) και οι δεσμοί ήταν ακόμα πιο ισχυροί όταν πηγαίναμε μάλιστα και στο ίδιο σχολείο ή οταν μέναμε στην ίδια γειτονιά. Οι φιλίες μου προέκυψαν από τον χώρο του σχολείου φυσικά, από το χωριό όπου περνούσα τις καλοκαιρινές μου διακοπές αλλά και από το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Έκανα όμως παρέα και με άτομα με τα οποία ξέκοψα και ησύχασα.
Είναι φυσικό οι φιλίες κάποια στιγμή να περάσουν κρίση και τελικά είτε να δυναμώσουν στο χρόνο είτε να τερματιστούν κυρίως λόγω προσωπικών συμφερόντων (εκεί καταλαβαίνεις και το ποιόν του άλλου....)...Μπορεί να διατηρηθεί η επαφή μεν αλλά όχι και τόσο η φιλία, για προσωπικούς/επαγγελματικούς λόγους...(=τραβάμε χωριστούς δρόμους αλλά λέμε κι ένα γεια).
Κράτησα επαφή με ορισμένα άτομα με τα οποία δεν βρισκόμαστε όσο συχνά θα ήθελα (και δεν έχουμε άλλωστε και φοβερές επιλογές για βόλτα), παρά το ότι μένουμε στην ίδια πόλη (αλλά σε διαφορετικές περιοχές). Αυτό οφείλεται στην απόσταση που μας χωρίζει αλλά και σε προσωπικούς και επαγγελματικούς λόγους. Βέβαια, ακόμα και όταν βρισκόμαστε, στο τέλος της συνάντησης, πολλές φορές δεν νιώθω ικανοποιημένη. Θα μπορούσαμε να κάνουμε και άλλα πράγματα όπως να πηγαίναμε μαζί διακοπές (τελευταία φορά είχα πάει πριν πολλά χρόνια με ένα άτομο από την παρέα...).
Στη σημερινή εποχή χάρη στην τεχνολογία, καταφέρνουμε να επικοινωνούμε, έστω και αν δεν βρισκόμαστε συχνά. Φυσικά δεν μου αρέσουν συμπεριφορές που προκύπτουν όταν θέλω να κανονίσω να βγω με μια παρέα και να ακούω συνέχεια ‘’δεν έχω χρόνο, δεν προλαβάινω, είμαι στο τρέξιμο αλλά έχω στα υπόψη να βγούμε…θα σου τηλεφωνήσω εγώ’’…και στη συνέχεια να μην τηλεφωνούν ποτέ και να μη συναντιόμαστε, και το κυριότερο…όταν κάποια στιγμή τηλεφωνήσουν να λένε με άνεση, σαν να μην συμβαίνει τίποτα, ότι πήγαν διακοπές γιατί ήθελαν να ξεσκάσουν που ειχαν κουραστεί κλπ…Τέτοιες συμπεριφορές με ρίχνουν και φανερώνουν ότι οι άλλου σε έχουν ''γραμμένο'' και δεν σε σέβονται. Όποιος είναι πραγματικός φίλος σε υπολογίζει, βρίσκει χρόνο για σένα, έστω κι αν υπάρχει φορτωμένη καθημερινότητα με τις οποιες δυσκολίες της. Σε δύσκολες καταστάσεις στη ζωή μου διαπίστωσα ότι άτομα που θεωρούσα φίλους, δεν μου συμπαραστάθηκαν όταν είχα ανάγκη...σκέφτηκαν και σκέφτονται μόνο το τομάρι τους...(και φυσικά επικοινωνία πλέον αραιή έως ανύπαρκτη!)

@Ερευνητής Αλήθειας λόγω του πολύ νεαρού της ηλικίας σου έχεις όλο το χρόνο μπροστά σου να κάνεις φίλους και να μάθεις ποιοι πραγματικά αξίζουν για σένα, απομακρύνοντας όσους είναι διπρόσωποι και κακοί άνθρωποι.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Η φιλία κατά τον Αριστοτέλη

 
Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας, επάνω στο ζήτημα. Από τον Ιούλιο που έκανα την ανάρτηση, έχουν γίνει αλλαγές (δυστυχώς, προς το χειρότερο). Την 14η Αυγούστου διαλύθηκε η μοναδική μου φιλία (που μπορεί και να μην ήταν, εν τέλει), με αποτέλεσμα να ξαναζώ ημέρες 2018 (αυτό είναι άλλη ιστορία, για όποιον ενδιαφέρεται να μου στείλει προσωπικό μήνυμα).

@BETTY BOOP Θα σταθώ στην τελευταία παράγραφο («Στη σημερινή εποχή [...] τομάρι τους...»), γιατί μου συνέβη ακριβώς αυτό. Τον Μάιο, πριν τις Πανελλαδικές, μου είχε υποσχεθεί ότι μόλις ολοκληρωθούν οι εξετάσεις, θα συναντηθούμε από κοντά να μιλήσουμε (τον είχα γνωρίσει στο φροντιστήριο). Ολοκλήρωσα στις 17 Ιουνίου (έδινα Αγγλικά) και του κάνω πρόταση μετά από δύο ημέρες. Μου λέει ότι θέλει να ξεκουραστεί λίγο ακόμη. Το δέχομαι. Του ξανακάνω πρόταση στα τέλη Ιουνίου. Μου λέει ότι έχει υποχρεώσεις. Το δέχομαι κι αυτό, με απογοήτευση τη φορά αυτή. Του κάνω δύο προτάσεις στα μέσα Ιουλίου. Τη μία λέει ότι είναι κουρασμένος και την άλλη ότι έχει υποχρεώσεις. Το αφήνω το ζήτημα και τις ημέρες που βρίσκομαι εκτός Αθηνών για διακοπές (το ξέρει) μου κάνει πρόταση να συναντηθούμε μόλις επιστρέψω. Επιστρέφω στα τέλη Ιουλίου και μου γράφει ότι έχει υποχρεώσεις. Αφήνω να περάσουν 7-8 ημέρες και του κάνω πρόταση, για έσχατη φορά, για να μου πει ότι γενικά προτιμάει να μένει μέσα και να μην βγαίνει. Την 14η Αυγούστου προκύπτει διαφωνία (πάνω κάτω, σε όλους έχει συμβεί), προσπαθώ να αλλάξω θέμα (γιατί δεν έβγαζε κάπου όλο αυτό) και μετά μου γράφει να μην του ξαναστείλω. Ε, δηλαδή, έλεος. Όχι τίποτα, αλλά είμαι και ο κακός της υπόθεσης μετά. Και να σκεφτείτε ότι θα βγάζαμε και διαδικτυακή εφημερίδα τον Οκτώβρη. Θεωρώ ότι έψαχνε μια αφορμή για να χαλάσει η φιλία. Δε νομίζω ότι στ' αλήθεια με ήθελε δίπλα του. Αλλά από το να είμαι δέσμιος των υποχρεώσεων (ναι, γιατί έχει και πολλές το Καλοκαίρι, ας πούμε) κάποιου, καλύτερα που έγινε έτσι. Αλλά είναι και η πίκρα να βλέπεις ότι ο περίγυρός σου έχει φίλους κι εσύ απλά είσαι στην άκρη και κοιτάς.

Δεν ξέρω αν συμβαίνει γενικότερα στην εποχή μας ή αν εγώ είμαι άτυχος και ό,τι αγγίζω μαραίνεται. Ίσως να είναι και συνδυασμός παραγόντων. Σε κάθε περίπτωση, ακόμη δεν έχω βρει το σωστό πρόσωπο.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Μην απογοητεύεσαι. Σε αυτές τις ηλικίες όλοι ψάχνονται και οι φιλίες (και οι γνωριμίες) γκρεμίζονται και χτίζονται. Μην νομίζεις ότι εσύ είσαι η εξαίρεση. Όλοι περνάνε από αυτές τις εμπειρίες.
Προπάντον μην λες πως ότι πιάνεις μαραίνεται. Αυτά είναι άστοχα και άκυρα κλισέ παλαιών εποχών!
Κοίτα μπροστά και κάνε πράγματα για εσένα. Αντί να σκέφτεσαι τι σκέφτονται οι άλλοι, κάνε αυτό που σκέφτεσαι εσύ. Υπάρχει ένα καταπληκτικό βιβλίο του φημισμένου νομπελίστα Φυσικού και εκλαικευτή της επιστήμης Ρ.Φέηνμαν με τίτλο "Τι σε νοιάζει εσένα τι σκέφτονται οι άλλοι;" (https://www.politeianet.gr/books/97...e-noiazei-esena-ti-skeftontai-oi-alloi-200054). Θα δεις ότι πρέπει να χαράζεις τον δικό σου δρόμο και όποιος είναι των ιδίων πεποιθήσεων θα σε ακολουθήσει.
 
@Ερευνητής Αλήθειας
θα συναντήσεις πολλές συμπεριφορές στην ζωή σου, εσύ πρέπει να συμπεριφέρεσαι ανάλογα με το ποιον έχεις να κάνεις. Είναι απολύτως φυσιολογικό να απογοητεύεσαι από συμπεριφορές ανθρώπων όπως αυτή που περιγράφεις στο post 7.
Ο χρόνος θα δείξει αν μπορεί να κρατήσουν οι φιλίες.
Μπορεί να είναι δύσκολο να σου πει ο άλλος ρητά ότι δεν θέλει πολλά-πολλά μαζί σου και απλά αδιαφορεί ώστε στη συνέχεια να αδιαφορήσεις κι εσύ, μέχρι φυσικά να εκλείψει η επικοινωνία. Αν εμφανιστεί από το πουθενά ο άλλος, τότε πρέπει να του εξηγήσεις πόσο σε απογοήτευσε η συμπεριφορά του. Καλό θα ήταν, σε τέτοιες περιπτώσεις, να ξεκαθαρίζουμε τις σχέσεις για να ξέρουμε πόσο και πότε θέλει ο άλλος να μιλάμε.
Μια κουβέντα με τα άτομα αυτά θα ήταν μια καλή λύση...Αν η επικοινωνία δεν είναι εφικτή πλέον, ιδιαίτερα όταν εσύ είσαι αυτός που τηλεφωνείς συνέχεια για κάποια συνάντηση και ο άλλος δεν μπαίνει καν στον κόπο να σου απαντήσει...η φιλία σταματά.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Πίσω
Μπλουζα