Φον Δημητράκης (1946, θίασος Ενωμένων Καλλιτεχνών)

[alexis]

Ένα από τα πολλά θεατρικά που γράφηκαν στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, από τα πρώτα του θιάσου ενωμένων καλλιτεχνών σε σκηνοθεσία του Τάκη Μουζενίδη. Ο Ψαθάς θεωρούσε ως ένα από τα καλύτερά του έργα.

Αντώνης Γιαννίδης (Δημήτρης Χαρίτος)
Αιμίλιος Βεάκης (Λεωνίδας, αδελφός του)
Άννα Λώρη (Άννα, κόρη του Δημήτρη)
Σμάρω Στεφανίδου (Μαρία, γυναίκα του Δημήτρη)
Χρήστος Τσαγανέας (Μανώλης Ζαρλάς)
Τζόλυ Γαρμπή (Φωφώ)
Γιώργος Δαμασιώτης (Σεραφείμ)
Θόδωρος Μορίδης (Γιάννης)
Μαλένα Χριστοπούλου (Ιουλία)
Γιάννης Χαλκιόπουλος (χωροφύλακας)


Ο ήρωας του έργου Δημήτρης Χαρίτος είναι ένας αποτυχημένο πολιτικό που ονειρεύεται να αναρριχθεί στην εξουσία. Ο αδελφός του Λεωνίδας, με τη βοήθεια της κόρης του, Άννας και κάποιων φίλων της παρέχουν όπλα για τον πόλεμο εναντίον των Γερμανών. Ο Δημητράκης αρχικά αγνοεί την κατάσταση και προσπαθεί να μην αμαυρώσει την εικόνα του φιλήσυχου και υποταγμένου μπροστά στους Γερμανούς. Στην ιστορία μπλέκεται ένας "διπλός κατάσκοπος", ο Μανώλης Ζαρλάς, τον οποίο καλοπιάνει για να μιλήσει στους Γερμανούς ώστε να μπει στη Βουλή και σε αντάλλαγμα να παντρευτεί την Άννα. Εν τέλει, ο Δημητράκης γίνεται υπουργός και δε διστάζει να κάνει ότι χρειαστεί για να μη χάσει τη θέση του




Εξώφυλλο της εικόνας από το searchculture που έχει ως βάση το elia.org