Χυδαίες αποδόσεις κλασσικών θεατρικών παραστάσεων

alkis21

ΚickOff World Champ 2013
Joined
16 Οκτ 2008
Μηνύματα
2.603
Αντιδράσεις
199
Θα ήθελα τη γνώμη σας για κάτι. Πήγα το Σάββατο στο θέατρο Αθηνών και είδα το Sleuth με τον Γιώργο Κιμούλη και τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη. Δεν είχα ξαναδεί το συγκεκριμένο θεατρικό, είχα δει όμως παλιά την αριστουργηματική ταινία του 1972 με τους Laurence Olivier και Michael Caine και γνώριζα περίπου την υπόθεση.

Την παράσταση θα την χαρακτήριζα μέτρια προς καλή. Δεν είχα παράπονο από τις ερμηνείες των δύο ηθοποιών, αντίθετα μου άρεσαν πολύ. Όμως αυτό που μου έκανε ιδιαίτερα αρνητική εντύπωση ήταν η απόδοση (δεν μπορώ να την χαρακτηρίσω μετάφραση) του κειμένου, η οποία ήταν γεμάτη από χυδαιότητες και βωμολοχίες. Μιλάμε για εκφράσεις τόσο άσχημες που ένιωθα άβολα για λογαριασμό του κοινού, καθώς υπήρχαν αρκετοί ηλικιωμένοι θεατές.

Αναρωτιέμαι λοιπόν, ποιος ο λόγος να γίνει αυτό; Αν ήταν έτσι το αρχικό κείμενο θα το δεχόμουν, αλλά φυσικά δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Μιλώντας με φίλους μου που πηγαίνουν πιο συχνά στο θέατρο απ' ότι εγώ, έμαθα πως αυτό το περιστατικό δεν είναι μεμονωμένο αλλά συνηθίζεται, ιδιαίτερα σε κωμωδίες. Σημειωτέον ότι το Sleuth κανονικά δεν είναι κωμωδία αλλά μυστηρίου, κάτι που δεν αντικατοπτριζόταν στο θεατρικό που παρακολούθησα. Ίσως την απάντηση στην απορία μου να την έδωσε το ίδιο το κοινό, αφού σε κάθε αναφορά σε γεννητικά όργανα, χαρακτηρισμούς, αναφορά σε γενετήσια πράξη κτλ. (δηλαδή κάθε 2-3 φράσεις) το θέατρο σειόταν από τα γέλια. Άρα ίσως δίνουν στους θεατές αυτό που ζητάνε. Δεν είμαι σεμνότυφος ούτε έχω κανένα ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο, αλλά έχω πάψει να γελάω με αυτού του είδους το "χιούμορ" από τότε που έβγαλα το δημοτικό.

Αναρωτιέμαι αν υπάρχει όριο στον εκχυδαϊσμό κλασσικών έργων. Δηλαδή, βγαίνει ο Άμλετ στη σκηνή και λέει "Να κι αν ζει, να κι αν δεν ζει"; Αναφωνεί ο Οιδίποδας "Τι σου κάνω μάνα μου"; Ή μήπως λέει ο Ρωμαίος στην Ιουλιέτα "τι κορμί είσαι εσύ μανίτσα μου";
 
Λογικη η απορια σου Αλκη - αλλα ο σημερινος εκχυδαισμος ειτε στο θεατρο ειτε στο γραπτο λογο ειναι ενα φαινομενο που δεν εχει αμεση σχεση με το Η Ζωη στα 80ς/Θεατρο ;)
 
Δεν έχει; :xm: Μιλάω μια κλασσική παράσταση των 70s, όπως ακριβώς σχολιάζουμε σε πολλά threads για τη διαφορά παλιών τηλεοπτικών σειρών/ταινιών με σύγχρονες. Εγώ δεν κάνω καν τέτοια σύγκριση αλλά αναφέρομαι στο πως αποδίδονται αυτά τα έργα σήμερα.

Αλλά φυσικά θα σεβαστώ κάθε απόφαση των mods, όπως πάντα. :)
 
Θεωρείτε off-topic μια και δεν αφορά μια retro παράσταση όπως το Πόθοι κάτω απ' τις λεύκες με τη Μαίρη Βιδάλη που είχα δει κάποτε κι εγώ για παράδειγμα.

Προσωπικά βρίσκω το post εξαιρετικά ενδιαφέρον και πιστεύω ότι το site χρειάζεται ένα current affairs/things noticeable τύπου thread - όπως ακριβώς υπάρχουν σε πολλά άλλα boards.

Συχνά βέβαια τέτοια threads εκτροχιάζονται, αλλά γι' αυτό υπάρχει το moderation... για να βάζει τους flamers στη θέση τους. Just my 2c που λένε... ;)
 
Άλκη, δυστυχώς δε μπορώ να βρω το αυθεντικό σενάριο του θεατρικού αλλά μόνο της ταινίας και τότε θα μπορούσαμε να δούμε αν η μεταφορά είναι ή όχι εμπλουτισμένη με χυδαίες εκφράσεις.

Επειδή είμαι λάτρης του "Sleuth" (και των δύο version) πολύ θα ήθελα να δω την παράσταση ... (τι έλεγε γενικά χωρίς τα μπινελίκια η παράσταση; Πως ήταν η σκηνοθεσία; Όπως του 1972 ή του προπέρσινου; )
 
Σε μια παράσταση της Λυσιστράτης, το 80κάτι στην επίδαυρο δεν έπαιζε η Βουγιουκλάκη, κρατώντας στο χέρι τσιγάρο; :cool: το σατίριζαν και στο ρετιρέ νομίζω. Γενικά τα αρχαία έργα έχουν υποφέρει όσο τίποτα άλλο. Κάποτε αρχές του '90 σε μια παράσταση από τις Βάκχες, εμφανίζονταν ολόγυμνος στην σκηνή ο Χατζησάββας ( μανία και αυτός :( ) ενώ είχαν βάλει στις σκηνή μπριζόλες, που υποτίθεται ήταν μέλη ανθρώπου. Το κοινό τότε είχε εξαγριωθεί! Τι να πεις...
 
Δεν σας καταλαβαινω - καταρχην δεν πηραμε καποια αποφαση ουτε κλειδωθηκε πχ τιποτα - αυτο που ειπα ειναι οτι μια τετοια συζητηση που κατουσια θα εξελιχθει σε μια γενικη κριτικη της παρουσας καταστασης σχετικα με τη βωμολοχια σημερα, δεν πολυ κολλαει με το Η Ζωη στα 80ς/Θεατρο.

Συγνωμη αν παρεξηγηθηκα.
 
..ας πουμε οτι το φαινομενο καλα κρατει απο τη μεταπολιτευση και δωθε..

δεν ειναι δυστυχως ρετρο.

τεινει να γινει κανονας με λιγες εξαιρεσεις οσον αφορα το κλασσικο αρχαιο θεατρο.

αυτα που βλεπουμε σημερα ολο και πιο συχνα,δεν ειναι εκτελεσεις,ειναι συμβολαια θανατου απο ..καλοπληρωμενους δολοφονους. :D
 
δεν ηταν η βουγιουκλακη που κρατουσε τσιγαρο στην λυσιστρατη αλλα η αννα μακρακη σε παρασταση της καρεζη νομιζω στην ηλεκτρα και μαλιστα ειχαν φαει τρελο κραξιμο
 
Δεν νομιζω οτι ειναι θεμα ασεβειας αλλα ελλειψη δημιουργικοτητος και ποιοτητας δυναμικου.

Βλεπεις πχ εδω και 5 χρονια να εκτελουνται (ενιοτε στη κυριολεξια) κλασικα εργα του Σακελαριου, του Γιαννακοπουλου, του Γιαλαμα κτλ. Εργα που γνωρισαμε μεσα απο το ασπρομαυρο σινεμα απο τους κακοπληρωμενους τοτε ογκολιθους της υποκριτικης.

Και ερχονται οι θιασοι μετα απο 50 χρονια, πατωντας στη σημερινη δημοτικοτητα των εργων αυτων (μεταπολιτευτικα και εως πριν καποια χρονια ο Γιαλαμας και οι λοιποι ηταν "πασέ") και ενιοτε απο "στρατευμενους" καλλιτεχνες της "κουλτουρας" να ξανασερβιριστουν κρατωντας ακομα και την κομμωση του "ασπρομαυρου" πρωταγωνιστη.

Οσοι θελουν να το διαφοροποιησουν (και επειδη δεν μπορεις να διαφοροποιησεις προς το καλυτερο ενα σεναριο του Σακελαριου ή αλλων Ελληνων ή ξενων συγγραφεων) πεφτουν στην ευκολη λουμπα της βωμολοχιας.

Δεν με ενοχλει η βωμολοχια στις βιντεοταινιες. Το διασκεδαζω κιολας. Αλλα το να διανθιζει καποιος με βρισιες ενα κλασικο εργο το θεωρω ακαλαισθητο και αποτρεπτικο.

Το θεατρο πασχει απο ελλειψη δημιουργικοτητας. Απο καλες ιδεες. Απο πρωταγωνιστες. Απο πεννες. Γενικα μαυριλα και εκει.

Και το λεω ως ενας ανθρωπος που το θεατρο γουσταρει να το παρακολουθει μονο απο το ραδιοφωνο (φροντιζοντας η παρασταση να ειναι το πολυ εως τa τελη του 70), που αντιπαθει τις Αριστοφανικες κωμωδιες και δεν εχει θεατρικη παιδεια. Ενα τριτο ακουλτουρωτο ματι.

Φυσικα το φαινομενο του βαλτωματος και του στραγγισματος παλαιων ιδεων ειναι και παγκοσμιο. Πολλες φορες γκρινιαζω που και το Αμερικανικο σινεμα με τετοιο budget μας εχει μουρλανει στα remakes. Ελεος.
 
Πίσω
Μπλουζα