alkis21
ΚickOff World Champ 2013
- Joined
- 16 Οκτ 2008
- Μηνύματα
- 2.603
- Αντιδράσεις
- 215
Θα ήθελα τη γνώμη σας για κάτι. Πήγα το Σάββατο στο θέατρο Αθηνών και είδα το Sleuth με τον Γιώργο Κιμούλη και τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη. Δεν είχα ξαναδεί το συγκεκριμένο θεατρικό, είχα δει όμως παλιά την αριστουργηματική ταινία του 1972 με τους Laurence Olivier και Michael Caine και γνώριζα περίπου την υπόθεση.
Την παράσταση θα την χαρακτήριζα μέτρια προς καλή. Δεν είχα παράπονο από τις ερμηνείες των δύο ηθοποιών, αντίθετα μου άρεσαν πολύ. Όμως αυτό που μου έκανε ιδιαίτερα αρνητική εντύπωση ήταν η απόδοση (δεν μπορώ να την χαρακτηρίσω μετάφραση) του κειμένου, η οποία ήταν γεμάτη από χυδαιότητες και βωμολοχίες. Μιλάμε για εκφράσεις τόσο άσχημες που ένιωθα άβολα για λογαριασμό του κοινού, καθώς υπήρχαν αρκετοί ηλικιωμένοι θεατές.
Αναρωτιέμαι λοιπόν, ποιος ο λόγος να γίνει αυτό; Αν ήταν έτσι το αρχικό κείμενο θα το δεχόμουν, αλλά φυσικά δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Μιλώντας με φίλους μου που πηγαίνουν πιο συχνά στο θέατρο απ' ότι εγώ, έμαθα πως αυτό το περιστατικό δεν είναι μεμονωμένο αλλά συνηθίζεται, ιδιαίτερα σε κωμωδίες. Σημειωτέον ότι το Sleuth κανονικά δεν είναι κωμωδία αλλά μυστηρίου, κάτι που δεν αντικατοπτριζόταν στο θεατρικό που παρακολούθησα. Ίσως την απάντηση στην απορία μου να την έδωσε το ίδιο το κοινό, αφού σε κάθε αναφορά σε γεννητικά όργανα, χαρακτηρισμούς, αναφορά σε γενετήσια πράξη κτλ. (δηλαδή κάθε 2-3 φράσεις) το θέατρο σειόταν από τα γέλια. Άρα ίσως δίνουν στους θεατές αυτό που ζητάνε. Δεν είμαι σεμνότυφος ούτε έχω κανένα ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο, αλλά έχω πάψει να γελάω με αυτού του είδους το "χιούμορ" από τότε που έβγαλα το δημοτικό.
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει όριο στον εκχυδαϊσμό κλασσικών έργων. Δηλαδή, βγαίνει ο Άμλετ στη σκηνή και λέει "Να κι αν ζει, να κι αν δεν ζει"; Αναφωνεί ο Οιδίποδας "Τι σου κάνω μάνα μου"; Ή μήπως λέει ο Ρωμαίος στην Ιουλιέτα "τι κορμί είσαι εσύ μανίτσα μου";
Την παράσταση θα την χαρακτήριζα μέτρια προς καλή. Δεν είχα παράπονο από τις ερμηνείες των δύο ηθοποιών, αντίθετα μου άρεσαν πολύ. Όμως αυτό που μου έκανε ιδιαίτερα αρνητική εντύπωση ήταν η απόδοση (δεν μπορώ να την χαρακτηρίσω μετάφραση) του κειμένου, η οποία ήταν γεμάτη από χυδαιότητες και βωμολοχίες. Μιλάμε για εκφράσεις τόσο άσχημες που ένιωθα άβολα για λογαριασμό του κοινού, καθώς υπήρχαν αρκετοί ηλικιωμένοι θεατές.
Αναρωτιέμαι λοιπόν, ποιος ο λόγος να γίνει αυτό; Αν ήταν έτσι το αρχικό κείμενο θα το δεχόμουν, αλλά φυσικά δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Μιλώντας με φίλους μου που πηγαίνουν πιο συχνά στο θέατρο απ' ότι εγώ, έμαθα πως αυτό το περιστατικό δεν είναι μεμονωμένο αλλά συνηθίζεται, ιδιαίτερα σε κωμωδίες. Σημειωτέον ότι το Sleuth κανονικά δεν είναι κωμωδία αλλά μυστηρίου, κάτι που δεν αντικατοπτριζόταν στο θεατρικό που παρακολούθησα. Ίσως την απάντηση στην απορία μου να την έδωσε το ίδιο το κοινό, αφού σε κάθε αναφορά σε γεννητικά όργανα, χαρακτηρισμούς, αναφορά σε γενετήσια πράξη κτλ. (δηλαδή κάθε 2-3 φράσεις) το θέατρο σειόταν από τα γέλια. Άρα ίσως δίνουν στους θεατές αυτό που ζητάνε. Δεν είμαι σεμνότυφος ούτε έχω κανένα ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο, αλλά έχω πάψει να γελάω με αυτού του είδους το "χιούμορ" από τότε που έβγαλα το δημοτικό.
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει όριο στον εκχυδαϊσμό κλασσικών έργων. Δηλαδή, βγαίνει ο Άμλετ στη σκηνή και λέει "Να κι αν ζει, να κι αν δεν ζει"; Αναφωνεί ο Οιδίποδας "Τι σου κάνω μάνα μου"; Ή μήπως λέει ο Ρωμαίος στην Ιουλιέτα "τι κορμί είσαι εσύ μανίτσα μου";