Sid.Stavros
RetroActive
- Joined
- 19 Αύγ 2022
- Μηνύματα
- 457
- Αντιδράσεις
- 486
Θαρρώ πως ήταν χθες
που παίζαμε σπιτάκια που πετάγαμε μπαλόνια
σχολείο δημοτικό κοπάνα και κρυφτό
κούρεμα γλόμπος και κοντά τα παντελόνια
Θαρρώ πως ήταν χθες
που λέγαμε τα κάλαντα και τρέχαμε στα χιόνια
κρυμμένο το γλυκό ο νους μας στο κακό
και ούτε κατάλαβα πώς πέρασαν τα χρόνια
Ακόμα σαν να ακούω τη μαμά μου
να ‘ρθεις νωρίς μην πας μακριά και να προσέχεις
έξω απ’ την πόρτα τώρα γράφει το όνομά μου
και στο ταμπλό του αμαξιού μπαμπά μην τρέχεις
Θαρρώ πως ήταν χθες
που βγαίναμε τις νύχτες και ρημάζαμε τα φρούτα
στα χέρια γρατζουνιές στα πόδια μελανιές
και όταν αργούσα μου τις βρέχαν με τη σκούπα
Θαρρώ πως ήταν χθες
αγάπες παιδικές στις πέρα γειτονιές
και ένα σημάδι στο κεφάλι από κοτρόνα
Ακόμα σαν να ακούω τη μαμά μου
να ‘ρθεις νωρίς μην πας μακριά και να προσέχεις
έξω απ’ την πόρτα τώρα γράφει το όνομά μου
και στο ταμπλό του αμαξιού μπαμπά μην τρέχεις
Θαρρώ πως ήταν χθες…
Ηθελα να γραφτω εδω και πολλα χρονια,τυχαια μια μερα βρηκα αυτο το forum στην αναζητηση και εμεινα εκπληκτος,απο την μια χαρηκα παρα πολυ που βρηκα ατομα ιδιας ηλικας (αλλα και μεγαλυτερους) να θυμηθουμε τα παλια αλλα απο την αλλη αυτη η νοσταλγια ενιοτε με πικραινει γιατι τοτε δεν ειχαν οι γονεις μας τα χρηματα να μας δωσουν το κατι παραπανω και σε συγκριση με τις μετεπειτα δεκαετιες νοιωθεις πως κατι χαθηκε και ειναι για παντα !
που παίζαμε σπιτάκια που πετάγαμε μπαλόνια
σχολείο δημοτικό κοπάνα και κρυφτό
κούρεμα γλόμπος και κοντά τα παντελόνια
Θαρρώ πως ήταν χθες
που λέγαμε τα κάλαντα και τρέχαμε στα χιόνια
κρυμμένο το γλυκό ο νους μας στο κακό
και ούτε κατάλαβα πώς πέρασαν τα χρόνια
Ακόμα σαν να ακούω τη μαμά μου
να ‘ρθεις νωρίς μην πας μακριά και να προσέχεις
έξω απ’ την πόρτα τώρα γράφει το όνομά μου
και στο ταμπλό του αμαξιού μπαμπά μην τρέχεις
Θαρρώ πως ήταν χθες
που βγαίναμε τις νύχτες και ρημάζαμε τα φρούτα
στα χέρια γρατζουνιές στα πόδια μελανιές
και όταν αργούσα μου τις βρέχαν με τη σκούπα
Θαρρώ πως ήταν χθες
αγάπες παιδικές στις πέρα γειτονιές
και ένα σημάδι στο κεφάλι από κοτρόνα
Ακόμα σαν να ακούω τη μαμά μου
να ‘ρθεις νωρίς μην πας μακριά και να προσέχεις
έξω απ’ την πόρτα τώρα γράφει το όνομά μου
και στο ταμπλό του αμαξιού μπαμπά μην τρέχεις
Θαρρώ πως ήταν χθες…
Ηθελα να γραφτω εδω και πολλα χρονια,τυχαια μια μερα βρηκα αυτο το forum στην αναζητηση και εμεινα εκπληκτος,απο την μια χαρηκα παρα πολυ που βρηκα ατομα ιδιας ηλικας (αλλα και μεγαλυτερους) να θυμηθουμε τα παλια αλλα απο την αλλη αυτη η νοσταλγια ενιοτε με πικραινει γιατι τοτε δεν ειχαν οι γονεις μας τα χρηματα να μας δωσουν το κατι παραπανω και σε συγκριση με τις μετεπειτα δεκαετιες νοιωθεις πως κατι χαθηκε και ειναι για παντα !
