iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 657
Antropophagus (1980, Joe D'Amato)
http://www.imdb.com/title/tt0082479/
Μια παρέα τουριστών φτάνουν σε κάποιο ακαθόριστο ελληνικό νησί. Στο νησί δεν συναντούν ζωντανή ψυχή, και μέχρι να συνειδητοποιήσουν ότι γι'αυτό φταίει ένας ντόπιος ανθρωποφάγος δολοφόνος, οι μισοί και περισσότεροι θα έχουν αποδημήσει για αλλού. Με τέτοιο τίτλο και το όνομα του D'Amato στην σκηνοθεσία περιμένεις μια ταινία που το αίμα θα τρέχει από την οθόνη, αλλά δεν είναι έτσι ακριβώς, τουλάχιστον για το πρώτο μέρος της ταινίας. Από τη μέση περίπου και μετά η ταινία τα έχει τα αδέσποτα συκώτια της. Κατά τα άλλα, η ταινία περιέχει όσα θα περίμενε κάθε εκπαιδευμένος μπιμουβάς, από μια ταινία του D'Amato, που δεν ανήκει στη hardcore φιλμογραφία του. Έλλειψη γούστου, φεστιβάλ κακογουστιάς και είτε υπερβολικό γυμνό, είτε υπερβολική βία. Από γυμνό δεν πάμε καλά, αλλά από βία κάτι έχουμε να δείξουμε. Η έλευση της παρέας στο νησί ξεκινά έναn μαραθώνιο τουριστικών εικόνων. Οι εικόνες από τις όμορφες παραλίες, που θυμίζουν προσφορά του ΕΟΤ, αλλά και της έρημης ενδοχώρας, με μουσική συνοδεία μια εκνευριστική, φτηνή απομίμηση της μουσικής του Ζορμπά, διακόπτονται από ορισμένους από τους πιο αστείους, βαρετούς, γελοίους και ανούσιους διαλόγους. Κάπου-κάπου ορισμένες σύντομες σκηνές gore διακόπτουν αυτόν τον σκηνοθετικό αυνανισμό ταξιδιωτικών καρτ-ποσταλ και κακογουστιάς. Για κάμποση ώρα δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα, παρά βλέπεις μια ανέμελη παρέα να συζητά ξεστομίζοντας και καλά βαρυσήμαντες ατάκες χωρίς να διατρέχει κανένα πραγματικό κίνδυνο. Μετά συμβαίνουν κάποιες δήθεν αποκαλύψεις, κι αρχίζουμε να πληροφορούμαστε την ιστορία του ανθρώπου στον τίτλο. Κι εκεί που είσαι έτοιμος να κλείσεις τα μάτια και τον πάρεις λίγο, η κατάσταση αλλάζει ριζικά στο τελευταίο μισάωρο. Η ανέμελη παρέα φτάνει στο καταφύγιο του ανθρωποφάγου, και ο D'Amato σε μια σπάνια έκρηξη ταλέντου, δημιουργεί μια στιβαρή, αποπνικτική και υποβλητική ατμόσφαιρα σε μια έντονη και σφιχτοδεμένη σεκάνς που αφορά την μακάβρια περιήγηση στην σπηλιά που κατοικεί το ανθρωπόμορφο κτήνος. Και κατά ένα ακόμη πιο περιέργο λόγο, η ανυπόφορη μουσική που μέχρι τότε σου είχε κάνει τα νεύρα κουρέλια, αρχίζει και λειτουργεί καλά. Η σκηνοθεσία του D'Amato στερείται φυσικά οποιασδήποτε φινέτσας, καλαισθησίας και πρωτοτυπίας. Την προαναφερόμενη σεκάνς ακολουθούν ακόμη 2-3 καλές σκηνές. Η μια αφορά το κυνήγι της Tisa Farrow (αδερφή της Mia Farrow) σε ένα πηγάδι που είναι αρκετα καλογυρισμένη, και είναι γεμάτη ένταση και ρυθμό. Η δεύτερη αφορά μια σκηνή που αποθεώνει της κακογουστιά και επιτιθέται στις αισθήσεις κατά την οποία ο ομώνυμος χαρακτήρας τρώει τα εντόσθια του. Η τρίτη φυσικά αφορά την περιβόητη σκηνή με το έμβρυο, που δεν σόκάρει με τον ρεαλισμό της, αλλά θα πρέπει να την δεις για να την πιστέψεις. Στον ομώνυμο ρόλο ο τακτικός στον D'Amato, George Eastman, που μάλλον ήταν για τον σκηνοθέτη ό,τι ήταν ο De Niro για τον Scorsese, και ο οποίος συνυπογράφει το σενάριο, στο οποίο η μοναδική ευρηματικότητα περιορίζεται στον ανθρωποφάγο δολοφόνο, που ακούει στο όνομα Νίκος Καραμανλής! Πάντως, αν το Antropophagus σας φαίνεται λίγο και ψάχνεται για νέες συγκινήσεις, υπάρχει το γερμανικό remake Anthropophagus 2000 (φόρος τιμής στον θείο Joe που μας άφησε χρόνους το 1999) από τον επίσης ατάλαντο Andreas Schnaas, που σε θέματα gore κάνει το πρωτότυπο να μοιάζει σαπουνόπερα και πάει την σκηνή με το έμβρυο αρκετά κλικ πάνω στην κλίμακα κακογουστιάς και βαναυσότητας.
Trailer:
http://www.imdb.com/title/tt0082479/
Μια παρέα τουριστών φτάνουν σε κάποιο ακαθόριστο ελληνικό νησί. Στο νησί δεν συναντούν ζωντανή ψυχή, και μέχρι να συνειδητοποιήσουν ότι γι'αυτό φταίει ένας ντόπιος ανθρωποφάγος δολοφόνος, οι μισοί και περισσότεροι θα έχουν αποδημήσει για αλλού. Με τέτοιο τίτλο και το όνομα του D'Amato στην σκηνοθεσία περιμένεις μια ταινία που το αίμα θα τρέχει από την οθόνη, αλλά δεν είναι έτσι ακριβώς, τουλάχιστον για το πρώτο μέρος της ταινίας. Από τη μέση περίπου και μετά η ταινία τα έχει τα αδέσποτα συκώτια της. Κατά τα άλλα, η ταινία περιέχει όσα θα περίμενε κάθε εκπαιδευμένος μπιμουβάς, από μια ταινία του D'Amato, που δεν ανήκει στη hardcore φιλμογραφία του. Έλλειψη γούστου, φεστιβάλ κακογουστιάς και είτε υπερβολικό γυμνό, είτε υπερβολική βία. Από γυμνό δεν πάμε καλά, αλλά από βία κάτι έχουμε να δείξουμε. Η έλευση της παρέας στο νησί ξεκινά έναn μαραθώνιο τουριστικών εικόνων. Οι εικόνες από τις όμορφες παραλίες, που θυμίζουν προσφορά του ΕΟΤ, αλλά και της έρημης ενδοχώρας, με μουσική συνοδεία μια εκνευριστική, φτηνή απομίμηση της μουσικής του Ζορμπά, διακόπτονται από ορισμένους από τους πιο αστείους, βαρετούς, γελοίους και ανούσιους διαλόγους. Κάπου-κάπου ορισμένες σύντομες σκηνές gore διακόπτουν αυτόν τον σκηνοθετικό αυνανισμό ταξιδιωτικών καρτ-ποσταλ και κακογουστιάς. Για κάμποση ώρα δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα, παρά βλέπεις μια ανέμελη παρέα να συζητά ξεστομίζοντας και καλά βαρυσήμαντες ατάκες χωρίς να διατρέχει κανένα πραγματικό κίνδυνο. Μετά συμβαίνουν κάποιες δήθεν αποκαλύψεις, κι αρχίζουμε να πληροφορούμαστε την ιστορία του ανθρώπου στον τίτλο. Κι εκεί που είσαι έτοιμος να κλείσεις τα μάτια και τον πάρεις λίγο, η κατάσταση αλλάζει ριζικά στο τελευταίο μισάωρο. Η ανέμελη παρέα φτάνει στο καταφύγιο του ανθρωποφάγου, και ο D'Amato σε μια σπάνια έκρηξη ταλέντου, δημιουργεί μια στιβαρή, αποπνικτική και υποβλητική ατμόσφαιρα σε μια έντονη και σφιχτοδεμένη σεκάνς που αφορά την μακάβρια περιήγηση στην σπηλιά που κατοικεί το ανθρωπόμορφο κτήνος. Και κατά ένα ακόμη πιο περιέργο λόγο, η ανυπόφορη μουσική που μέχρι τότε σου είχε κάνει τα νεύρα κουρέλια, αρχίζει και λειτουργεί καλά. Η σκηνοθεσία του D'Amato στερείται φυσικά οποιασδήποτε φινέτσας, καλαισθησίας και πρωτοτυπίας. Την προαναφερόμενη σεκάνς ακολουθούν ακόμη 2-3 καλές σκηνές. Η μια αφορά το κυνήγι της Tisa Farrow (αδερφή της Mia Farrow) σε ένα πηγάδι που είναι αρκετα καλογυρισμένη, και είναι γεμάτη ένταση και ρυθμό. Η δεύτερη αφορά μια σκηνή που αποθεώνει της κακογουστιά και επιτιθέται στις αισθήσεις κατά την οποία ο ομώνυμος χαρακτήρας τρώει τα εντόσθια του. Η τρίτη φυσικά αφορά την περιβόητη σκηνή με το έμβρυο, που δεν σόκάρει με τον ρεαλισμό της, αλλά θα πρέπει να την δεις για να την πιστέψεις. Στον ομώνυμο ρόλο ο τακτικός στον D'Amato, George Eastman, που μάλλον ήταν για τον σκηνοθέτη ό,τι ήταν ο De Niro για τον Scorsese, και ο οποίος συνυπογράφει το σενάριο, στο οποίο η μοναδική ευρηματικότητα περιορίζεται στον ανθρωποφάγο δολοφόνο, που ακούει στο όνομα Νίκος Καραμανλής! Πάντως, αν το Antropophagus σας φαίνεται λίγο και ψάχνεται για νέες συγκινήσεις, υπάρχει το γερμανικό remake Anthropophagus 2000 (φόρος τιμής στον θείο Joe που μας άφησε χρόνους το 1999) από τον επίσης ατάλαντο Andreas Schnaas, που σε θέματα gore κάνει το πρωτότυπο να μοιάζει σαπουνόπερα και πάει την σκηνή με το έμβρυο αρκετά κλικ πάνω στην κλίμακα κακογουστιάς και βαναυσότητας.
Trailer:
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
