iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 657
At Midnight I'll Take Your Soul (1964, Jose Mojica Marins)
http://www.imdb.com/title/tt0059440/
Υπόθεση: Σε μια μικρή πόλη, ο ανατριχιαστικός νεκροθάφτης Ze do Caixao ζει εκφοβίζοντας τους ντόπιους κατοίκους ενώ παράλληλα ψάχνει την τέλεια γυναίκα που θα του χαρίσει ένα γιο.
Πολύ περίεργη περίπτωση αυτός ο Marins. Αποτελώντας παράλληλα τον σημαντικότερο σκηνοθέτη τρόμου στον βραζιλιάνικο κινηματογράφο και μια από τις αντιπροσωπευτικότερες παρουσίες της βραζιλιάνικης pop culture της εποχής που ασχολήθηκε, εκτός του κινηματογράφου και με τα κόμικς, o Marins κατάφερε, κυρίως χάρη στον κινηματογραφικό χαρακτήρα που ερμηνεύσε σε πολλές ταινίες, τον Ze do Caixao (Coffin Joe) να αποκτήσει ένα παγκόσμιο cult status και να κερδίσει μια ιδιαίτερη αναγνωρισιμότητα στο κινηματογραφικό κοινό, καταφέρνοντας να ταυτίσει το πραγματικό του πρόσωπο με αυτό του χαρακτήρα των ταινιών του. Στην πραγματικότητα κανείς ίσως δεν θυμάται το πραγματικό πρόσωπο του Marins, αλλά όλοι οι fan των ταινιών του θυμούνται τη μαύρη κάπα, το καπέλο και τα μακρυά νύχια του Coffin Joe. Το At Midnight I'll Take Your Soul συνδυάζει από τη μια μεριά την ιστορικά αξία με μια απόκοσμη γοητεία και ποιότητα από την άλλη. Η συγκεκριμένη ταινία αποτελεί την πρώτη ταινία τρόμου του βραζιλιάνικου κινηματογράφου και παράλληλα την πρώτη εμφάνιση του κινηματογραφικού alter ego του Marins. Πέρα όμως από την ιστορική σημασία της ταινίας, το At Midnight I'll Take Your Soul είναι μια πολύ καλή ταινία που καταφέρνει να ξεπεράσει το περιορισμένο μπάτζετ της και να εξελιχθεί σε ένα ορόσημο των ταινιών τρόμου. Το φιλμικό σύμπαν που στήνει ο Marin είναι τόσο γοητευτικό όσο και παράδοξο, που παντρεύει το απόκοσμο κλίμα με φιλοσοφικές προβληματικές. Πέρα από την βαριά, ανατριχιαστική αισθητική, ο σκηνοθέτης παντρεύει τον αρχετυπικό τρόμο, τους σουραλιστικούς τόνους, τις ψυχογραφίκές προσεγγίσεις και τις θρησκευτικές και υπαρξιστικές αναφορές, βάζοντας στο ίδιο μίξερ τη βία με τον Nietzsche. Η αντισυμβατική, σχεδόν πειραματική, προσέγγιση της ιστορίας από τον Marins δεν ακολουθεί τις καθιερωμένες φόρμες των ταινιών τρόμου, αφού παράλληλα φαίνεται να κάνει μια άτυπη μελέτη πάνω στο φόβο, την εξουσία, την καταπίεση και την θρησκεία, θυμίζοντας μερικές φορές, έστω και ακούσια, κάποιες δουλειές του Carl Dreyer. Διατηρώντας μια αρκετά πολύπλοκη θεματολογία, ο Marins αναζητά τις έννοιες της ζωής και του θανάτου, του καλού και του κακού, του θέού και του διαβόλου, του παραδεισου και της κόλασης. Το όραμα του Marins περιλαμβάνει μια σειρά από ιδέες που επιτίθονται στην αντίληψη που έχει ο άνθρωπος για την ζωή και τον θεό, έχοντας όμως σαν κύριο εκφραστή αυτών των ιδεών ένα αντιπαθή, βίαιο, σαδιστή και καταπιεστικό χαρακτήρα. Η αντίφαση που δημιουργεί ο Coffin Joe με την ιδεολογική προσέγγισή του, προσφέρουν στην ταινία μια περίεργη αίσθηση αποπροσανατολισμού που ενισχύει το αφηρημένο κλίμα. Η βασική ιδέα της σπουδαιότητας του υλικού κόσμου έναντι του πνευματικού, ακολουθεί μια περίεργη τροχιά αφού φαίνεται σαν να χρησιμοποιεί τον πιο απόλυτα κακό εκπρόσωπο του υλικού κόσμου ώστε να να επιτεθεί στο θεωρούμενο από την κοινή γνώμη, καλό του πνευματικού κόσμου . Αυτή η μεταφυσική εξερεύνηση του Marins είναι που χαρίζει στο At Midnight I'll Take Your Soul μια απόκοσμη γοητεία κι έναν λανθάνοντα μυστικιστικό τόνο, που βρίσκεται στην αντίθετη όχθη από ό,τι μας είχε συνηθίσει ο κινηματογράφος τρόμου. Αλλά εκτός από αυτή την υπαρξιακή ιδιαίτερότητα της ταινίας, το At Midnight I'll Take Your Soul έχει μια εξαιρετικά επιβλητική κινηματογράφηση. Παρά το μηδαμινό μπάτζετ, ο Marins στήνει μια υποβλητική, ανατριχιαστική ατμόσφαιρα δημιουργώντας ένα παραισθησιακό σύμπαν με τη χρήση τραχιάς, ασπρόμαυρης φωτογραφίας και μακάβριων εικόνων. Το γενικότερο κλίμα της ταινίας έχει μια ονειρική χροιά που χαρίζει τον αόριστα, σουρεαλιστικό τόνο της ταινίας και προσθέτει στο τελικό αποτέλεσμα το ύφος μιας μακάβριας, μεταφυσικής περιήγησης μέσα σε ένα κόσμο διαστροφής, βίας, ερωτισμού,σεξουαλικότητας και σαδισμού. Ο Marins γύρισε και/ή πρωταγωνίστησε σε αρκετές ταινίες που είχαν ως βασικό χαρακτήρα τον Ze do Caixao, προσπαθώντας να ολοκληρώσει το κινηματογραφικό του όραμα. Όποιος ενδιαφέρεται γι' αυτόν τον ιδίαιτερο σκηνοθέτη θα μπορούσε άφοβα να βουτήξει στο περίεργο σύμπαν που δημιουργούν αρκετές ταινίες του μέχρι τα μέσα του '70, όπως το sequel της συγκεκριμένης ταινίας This Night I'll Possess Your Corpse (1967), το σπονδυλωτό The Strange World of Coffin Joe (1968), το ψυχεδελικό παραλήρημα Awakening of the Beast (1970) και το Black Exorcism (1974), ενώ για όσους ψάχνουν κάτι πιο αφηρημένο ας δώσουν μια ευκαιρία στο Jodorowsky-like Finis Hominis (1971).
http://www.imdb.com/title/tt0059440/
Υπόθεση: Σε μια μικρή πόλη, ο ανατριχιαστικός νεκροθάφτης Ze do Caixao ζει εκφοβίζοντας τους ντόπιους κατοίκους ενώ παράλληλα ψάχνει την τέλεια γυναίκα που θα του χαρίσει ένα γιο.
Πολύ περίεργη περίπτωση αυτός ο Marins. Αποτελώντας παράλληλα τον σημαντικότερο σκηνοθέτη τρόμου στον βραζιλιάνικο κινηματογράφο και μια από τις αντιπροσωπευτικότερες παρουσίες της βραζιλιάνικης pop culture της εποχής που ασχολήθηκε, εκτός του κινηματογράφου και με τα κόμικς, o Marins κατάφερε, κυρίως χάρη στον κινηματογραφικό χαρακτήρα που ερμηνεύσε σε πολλές ταινίες, τον Ze do Caixao (Coffin Joe) να αποκτήσει ένα παγκόσμιο cult status και να κερδίσει μια ιδιαίτερη αναγνωρισιμότητα στο κινηματογραφικό κοινό, καταφέρνοντας να ταυτίσει το πραγματικό του πρόσωπο με αυτό του χαρακτήρα των ταινιών του. Στην πραγματικότητα κανείς ίσως δεν θυμάται το πραγματικό πρόσωπο του Marins, αλλά όλοι οι fan των ταινιών του θυμούνται τη μαύρη κάπα, το καπέλο και τα μακρυά νύχια του Coffin Joe. Το At Midnight I'll Take Your Soul συνδυάζει από τη μια μεριά την ιστορικά αξία με μια απόκοσμη γοητεία και ποιότητα από την άλλη. Η συγκεκριμένη ταινία αποτελεί την πρώτη ταινία τρόμου του βραζιλιάνικου κινηματογράφου και παράλληλα την πρώτη εμφάνιση του κινηματογραφικού alter ego του Marins. Πέρα όμως από την ιστορική σημασία της ταινίας, το At Midnight I'll Take Your Soul είναι μια πολύ καλή ταινία που καταφέρνει να ξεπεράσει το περιορισμένο μπάτζετ της και να εξελιχθεί σε ένα ορόσημο των ταινιών τρόμου. Το φιλμικό σύμπαν που στήνει ο Marin είναι τόσο γοητευτικό όσο και παράδοξο, που παντρεύει το απόκοσμο κλίμα με φιλοσοφικές προβληματικές. Πέρα από την βαριά, ανατριχιαστική αισθητική, ο σκηνοθέτης παντρεύει τον αρχετυπικό τρόμο, τους σουραλιστικούς τόνους, τις ψυχογραφίκές προσεγγίσεις και τις θρησκευτικές και υπαρξιστικές αναφορές, βάζοντας στο ίδιο μίξερ τη βία με τον Nietzsche. Η αντισυμβατική, σχεδόν πειραματική, προσέγγιση της ιστορίας από τον Marins δεν ακολουθεί τις καθιερωμένες φόρμες των ταινιών τρόμου, αφού παράλληλα φαίνεται να κάνει μια άτυπη μελέτη πάνω στο φόβο, την εξουσία, την καταπίεση και την θρησκεία, θυμίζοντας μερικές φορές, έστω και ακούσια, κάποιες δουλειές του Carl Dreyer. Διατηρώντας μια αρκετά πολύπλοκη θεματολογία, ο Marins αναζητά τις έννοιες της ζωής και του θανάτου, του καλού και του κακού, του θέού και του διαβόλου, του παραδεισου και της κόλασης. Το όραμα του Marins περιλαμβάνει μια σειρά από ιδέες που επιτίθονται στην αντίληψη που έχει ο άνθρωπος για την ζωή και τον θεό, έχοντας όμως σαν κύριο εκφραστή αυτών των ιδεών ένα αντιπαθή, βίαιο, σαδιστή και καταπιεστικό χαρακτήρα. Η αντίφαση που δημιουργεί ο Coffin Joe με την ιδεολογική προσέγγισή του, προσφέρουν στην ταινία μια περίεργη αίσθηση αποπροσανατολισμού που ενισχύει το αφηρημένο κλίμα. Η βασική ιδέα της σπουδαιότητας του υλικού κόσμου έναντι του πνευματικού, ακολουθεί μια περίεργη τροχιά αφού φαίνεται σαν να χρησιμοποιεί τον πιο απόλυτα κακό εκπρόσωπο του υλικού κόσμου ώστε να να επιτεθεί στο θεωρούμενο από την κοινή γνώμη, καλό του πνευματικού κόσμου . Αυτή η μεταφυσική εξερεύνηση του Marins είναι που χαρίζει στο At Midnight I'll Take Your Soul μια απόκοσμη γοητεία κι έναν λανθάνοντα μυστικιστικό τόνο, που βρίσκεται στην αντίθετη όχθη από ό,τι μας είχε συνηθίσει ο κινηματογράφος τρόμου. Αλλά εκτός από αυτή την υπαρξιακή ιδιαίτερότητα της ταινίας, το At Midnight I'll Take Your Soul έχει μια εξαιρετικά επιβλητική κινηματογράφηση. Παρά το μηδαμινό μπάτζετ, ο Marins στήνει μια υποβλητική, ανατριχιαστική ατμόσφαιρα δημιουργώντας ένα παραισθησιακό σύμπαν με τη χρήση τραχιάς, ασπρόμαυρης φωτογραφίας και μακάβριων εικόνων. Το γενικότερο κλίμα της ταινίας έχει μια ονειρική χροιά που χαρίζει τον αόριστα, σουρεαλιστικό τόνο της ταινίας και προσθέτει στο τελικό αποτέλεσμα το ύφος μιας μακάβριας, μεταφυσικής περιήγησης μέσα σε ένα κόσμο διαστροφής, βίας, ερωτισμού,σεξουαλικότητας και σαδισμού. Ο Marins γύρισε και/ή πρωταγωνίστησε σε αρκετές ταινίες που είχαν ως βασικό χαρακτήρα τον Ze do Caixao, προσπαθώντας να ολοκληρώσει το κινηματογραφικό του όραμα. Όποιος ενδιαφέρεται γι' αυτόν τον ιδίαιτερο σκηνοθέτη θα μπορούσε άφοβα να βουτήξει στο περίεργο σύμπαν που δημιουργούν αρκετές ταινίες του μέχρι τα μέσα του '70, όπως το sequel της συγκεκριμένης ταινίας This Night I'll Possess Your Corpse (1967), το σπονδυλωτό The Strange World of Coffin Joe (1968), το ψυχεδελικό παραλήρημα Awakening of the Beast (1970) και το Black Exorcism (1974), ενώ για όσους ψάχνουν κάτι πιο αφηρημένο ας δώσουν μια ευκαιρία στο Jodorowsky-like Finis Hominis (1971).
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
