Black Sunday (1960)

[iggylebowski]

Black Sunday (1960, Mario Bava)

http://www.imdb.com/title/tt0054067/

Ηθοποιοί: Barbara Steele, John Richardson, Ivo Garrani, Arturo Dominici, Enrico Olivieri, Andrea Checchi

Υπόθεση: Μια νεκρή μάγισσα και ο επίσης νεκρός υπήρέτης της, επιστρέφουν από τον τάφο αναζητώντας εκδίκηση και προσπαθώντας να καταλάβουν το σώμα μιας μακρινής, και εκπληκτικής ομοιότητας, απογόνου της μάγισσας.

Πρώτη ολοκληρωμένη σκηνοθετική δουλειά από τον πασίγνωστο σκηνοθέτη Mario Bava, ο οποίος μέχρι τότε είχε αναλωθεί σε ντοκιμαντέρ και ταινίες μικρού μήκους, καθώς και σε κάποιες δουλειές που δεν έφεραν τελικά το όνομά του. Εμπνευσμένο από μια ιστορία του Gogol, o Bava μεταφέρει το story στην αισθητική των ταινιών τρόμου της Universal των 30's και 40's, δημιουργώντας τελικά μια από τις πιο εντυπωσιακές και χαρακτηριστικότερες ταινίες τρόμου της δεκαετίας του '60. Μοναδικό πρόβλημα της ταινίας, είναι αυτό που συνήθιζε να υπάρχει στις ιταλικές ταινίες τρόμου, καθώς οι Ιταλοί σκηνοθέτες συνήθιζαν να δίνουν μεγάλη βάση στο εικαστικό και αισθητικό μέρος της ταινίας με αποτέλεσμα να αφήνουν σε δεύτερη μοίρα το σενάριο και τις ερμηνείες. Αποτέλεσμα αυτής της επιλογής τους ήταν το σενάριο να είναι κάπως θολό και η αφήγηση να μοιάζει μερικές φορές ασύνδετη. Αυτό όμως καθόλου δεν μειώνει την ποιότητα του Black Sunday, αφού ο Bava κάνει τα πάντα για να δώσει ένα εικαστικό αποτέλεσμα που εντυπωσιάζει. Η όμορφη ασπρόμαυρη φωτογραφία, ο αριστοτεχνικός έλεγχος των σκιών και του φωτισμού, η σαγηνευτική κινηματογράφηση δίνουν ένα σκοτεινό τόνο στην ταινία ενώ η ατμόσφαιρα είναι ιδιαίτερα ανατριχιαστική και απειλητική. Ο Bava βάζει στο μίξερ ορισμένες αιματηρές σκηνές, που σήμερα δεν φαίνονται σκληρές αλλά την εποχή εκείνη είχαν σοκάρει το κοινό, τις οποίες δένει πολύ όμορφα με μια μακάβρια σεξουαλικότητα κι έναν λανθάνων ερωτισμό. Η μαεστρική σκηνοθεσία του Bava και η στοιχειωμένη αύρα της ταινίας ενισχύουν την αίσθηση της απειλής και του τρόμου που κρύβεται πίσω από κάθε καρέ και μαζί με τα μακάβρια, ομιχλώδη και σκοτεινά σκηνικά δημιουργούν έναν εθιστικό συνδυασμό αρχετυπικού τρόμου και γκροτέσκων εικόνων. Παρά τις όποιες σκηνές βίας και τους ισχυρούς τόνους ενός υποχθόνιου ερωτισμού, ο Bava καταφέρνει να διατηρήσει στον πυρήνα της ταινίας ένα καλοδουλεμένο love story, που κάνει το Black Sunday να αποκτά μια ενήλικη, παραμυθένια αίσθηση, προσφέροντας στο τελικό αποτέλεσμα μια χροιά γοτθικού ρομαντισμού. Στο Black Sunday κάνουν και την εμφάνισή τους ορισμένα στοιχέια που αποτελούν σήμα κατατεθέν του σινεμά του Bava, και τα οποία θα γίνουν πιο ευδιάκριτα στις αμέσως επόμενες ταινίες του, που έχουν να κάνουν με την φθορά και την παρακμή αλλά και με το αναπόφευκτο της μοίρας, δίνοντας μια μοιρολατρική προσέγγιση στο story. Πρωταγωνίστρια της ταινίας είναι η βασίλισσα του τρόμου Barbara Steele, μια ηθοποιό που κυριολεκτικά την λατρεύει η κάμερα, καθώς η ιδιότυπη γοητεία της κερδίζει κάθε πλάνο στο οποίο εμφανίζεται και η οποία δίνει μια πολύ καλή ερμηνεία. Ακόμη και αν το Black Sunday θεωρηθεί σαν μια ταινία όπου το στυλ υποσκελίζει την ουσία, είναι αδύνατο να αντισταθείς στην οπτική, ποιητική μαγεία που σου προσφέρει.

Trailer:

 

[exetlaios]

O Mario Bava είναι ο αγαπημένος μου σκηνοθέτης.

Το δε Black Sunday, το θεωρώ ως μια από τις καλύτερες ταινίες τρόμου, όλων των εποχών.

Δε θυμάμαι άλλη ασπρόμαυρη ταινία, με τέτοια "δύναμη" και τέτοια φωτογραφία.

Οι μεταλλάδες, θα θυμηθούν σκηνές του από ένα παλιό βιντεο κλιπ του King Diamond.

Όσο για την Barbara Steele, δίνει την καλύτερη ερμηνεία της και αποτελεί "κερασάκι στην τούρτα".

Θα διαφωνήσω μόνο στο ότι "μελλοντικά ο Bava αναλώθηκε" ...

Αν και δεν ξανάφτασε το Black Sunday, όλα τα υπόλοιπα έργα του, είναι από καλά μέχρι "ποιήματα".

Τι να πιάσουμε ; THE WHIP AND THE FLESH ? BLACK SABBATH ?

 

[iggylebowski]

Θα διαφωνήσω μόνο στο ότι "μελλοντικά ο Bava αναλώθηκε" ...

Αν και δεν ξανάφτασε το Black Sunday, όλα τα υπόλοιπα έργα του, είναι από καλά μέχρι "ποιήματα".

Τι να πιάσουμε ; THE WHIP AND THE FLESH ? BLACK SABBATH ?

Δεν ξέρω αν αναφέρεσαι σε ό,τι έγραψα, αλλά δεν διαφωνώ με όσα λες. Δεν είπα ότι αναλώθηκε μελλοντικά, απλά ότι ανάλωσε το ταλέντο του σε ασήμαντα πράγματα μέχρι να σκηνοθετήσει την πρώτη του ταινία. Αν σκεφτούμε ότι ήταν 45 χρονών όταν γύρισε το Black Sunday, σχετικά μεγάλος για σκηνοθετικό ξεκίνημα, μέχρι τον θάνατό του πρόλαβε να δράσει ως σκηνοθέτης μόλις 20 χρόνια. Δεν υπάρχει κακή ταινία τρόμου του Bava, ακόμη και το Baron Blood, που για μένα προσωπικά είναι το πιο αδύναμο θρίλερ που σκηνοθέτησε, είναι τουλάχιστον αξιοπρεπές. Αναφορικά με την φθορά και την παρακμή, αν αναφέρεσαι σ'αυτό, μπορεί να μη το διατύπωσα καλά, αλλά ήθελα να πω για την φθορά και την παρακμή που λειτουργεί ως στοιχείο της ταινίας, όπως για παράδειγμα η παρακμή της πλούσιας και ισχυρής οικογένειας στο The Whip and the Body. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Bava ήταν ένας μαέστρος του τρόμου, και αναντίρρητα ένας από τους μεγαλύτερους και επιδραστικότερους σκηνοθέτες ταινιών τρόμου

 

[perlastar]

Κι εγώ συμφωνώ ότι η ταινία αυτή είναι μία από τις καλύτερες ταινίες τρόμου όλων των εποχών. Αριστουργηματικός σκηνοθέτης, και η υπέροχη Barbara Steele που είναι σίγουρα η αγαπημένη μου γυναίκα ηθοποιός στο horror.

 

[RIO]