Breakin' (1984)

[phil_vr]

Για οσους ζησαμε στην δεκαετια του 80, το breakdancing ειναι ενας πολυ γνωριμος ορος. Συνδεμενο με την freestyle μουσικη, την εκρηξη χρωματων στο θεμα ντυσιματος σε σχεση με την νωχελλικη δεκαετια του 70 (που ηταν γεματες με καμπανες και λαχουρ-κιτρινα-λουλουδατα disco-oriented χρωματα!), και φυσικα με την απολυτη εκφραση που γεννηθηκε απο την αναγκη των παιδιων να εκφρασουν την τεχνη, σκεψεις, μυνηματα και τροπο ζωης με το graffiti.

Ταινιες που εγιναν cult περιλαμβανοντας τα παραπανω ειναι η πρωτη και φανταστικη Breakin που επικεντρωνεται στην δυτικη ακτη στην breakdancing σκηνη του LA, οπως και η αμεσως επομενη Breakin 2 Electric Boogaloo με το ιδιο cast. Το πακετο ολοκληρωνει η αντιστοιχη BeatStreet που μας δειχνει την ζωη των νεων στην ανατολικη σκηνη της Νεας Υορκης.

Tα Breakin 1 εχει δωσει εμφαση στο breakdancing και ειναι πιο εφετζιδικα, ενω τα Breakin 2 και BeatStreet ειναι λιγο πιο down to earth δειχνοντας την καθημερινοτητα μιας παρεας νεαρων με τα προβληματα και μια κοινωνια που απλα δεν μπορει να χωνεψει οτι μεγαλωνει και δεν θελει να δωσει χωρο στην νεα γενια για την εκφραση της. Η Lucinda Dickey ειναι απλα pure dream και στα δυο Breakin..

YouTube - Breakin Trailer

 

[Gryzor]

Ωραίο...

...αλλά "νωχελικά" τα 70s βρε αδερφέ; Όχι δα!

 

[Rygar]

Το BEAT STREET είναι κατ'εμέ το Νο1!!! Παίζει και η αγαπημένη μου Rae Dawn Chong, η τύπισσα που συνόδευε τον Σβαρτσενέγκερ στο Κομμάντο, πολύ ίσως να τη θυμηθήκατε. Τη συγκεκριμένη ταινία την είχα δει το 1985 στα γενέθλια ενός συμμαθητή μου από το δημοτικό, του Νίκου, καλή του ώρα. Μετά για μέρες προσπαθούσαμε να κάνουμε στο σχολείο τα κόλπα που είχαμε δει, με μεγάλο ζήλο και ιδιαίτερο ανταγωνισμό, για το ποιός θα το καταφέρει καλύτερα. Θέλω να πω επίσης ότι το breakdancing των 80's, το oldskool που λέμε, είναι για μένα και το πιο ωραίο, όχι όπως το τωρινό και ιδιαίτερα εξελιγμένο που βασίζεται αποκλειστικά στην ελαστικότητα του σώματος (το δεξί πόδι στην αριστερή τσέπη κλπ κλπ...)

 

[phil_vr]

...αλλά "νωχελικά" τα 70s βρε αδερφέ; Όχι δα!

Χεχε.. ολα σχετικα ειναι Gryzor. Aπλα ακολουθησα την θεωρια της εξελιξης του δαρβινου.. οι καμπανες παντελονια που ηθελαν σιδερο στην τριχα εκαναν τοπο στα ανετα και τσαλακωμενα στενα παντελονια και στα σκισμενα τζην, τα πουκαμισακια με τα συνηθως λουλουδια και διαφορα καλλιτεχνηματα αλαχθηκαν με πολυχρωμα t-shirts με κομμενα μανικια, τα λουστρινενια και τακουνατα παπουτσια στυλ τζων τικη εκαναν στην παντα για τα μοδατα μποτακια Nike Vandal, και η μουσικη πηγε ενα βημα παραπερα με τα synthesizer που κυριαρχησαν στην δεκαετια του 80. Δεν λεω οτι τα 70's δεν ειχαν το δικο τους στιγμα, αλλα οταν αρχισα να συνειδητοποιω οτι υπαρχω και να επικοινωνω με τον κοσμο γυρω μου, η δεκαετια των 80's ειχε ηδη αρχισει!

Respect στην καθε δεκαετια, αλλα προσωπικα δεν μπορω να χαρακτηρισω τα 80's με οποιαδηποτε αλλη φραση εκτος απο "εκρηξη"!

 

[RIO]