Alucard
RetroMasteR
- Joined
- 15 Αύγ 2006
- Μηνύματα
- 1.322
- Αντιδράσεις
- 521
Bruce Lee (1984)
Ίσως είναι το review για το παλαιότερο παιχνίδι που έχω κάνει ως τώρα
Το Bruce Lee της Datasoft κυκλοφόρησε για τον Commodore 64, τον Spectrum και τον Amstrad το 1984.
Αν και δεν έγινε ιδιαίτερα γνωστό, προσωπικά αποτέλεσε ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια. Και πώς να μην γίνει άλλωστε όταν ο τίτλος του φέρει ένα όνομα Θρύλο στην ιστορία των πολεμικών τεχνών.
Bruce Lee. Δάσκαλος του Jeet Kun Do και άλλων πολεμικών τεχνών, ηθοποιός, σκηνοθέτης και φιλόσοφος, υπήρξε ένα πρόσωπο μορφή για τις περασμένες δεκαετίες και ιδιαίτερα γιʼ αυτήν του 1980. Οι ταινίες του αφορούσαν κυρίως τις πολεμικές τέχνες (πως το λέγαμε στο video club τότε; «…Να νοικιάσουμε μία Καράτε») και όσο και αν σήμερα οι «κριτικοί κινηματογράφου» τις βλέπουν ως πολεμικές, παιδικές ή ανούσιες είναι πλέον ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ.
Ας γυρίσουμε όμως στο παιχνίδι για τους 8bit υπολογιστές.
I fear not the man who has practiced 10.000 kicks once, but I fear the man who has practiced one kick 10.000 times. - Bruce Lee
Τι άλλο θα ζητούσε κάποιος gamer από το να αναλάβει το συγκεκριμένο χαρακτήρα στο ομώνυμο παιχνίδι;
Σε τι είδους παιχνίδι όμως;
Βρισκόμαστε στον κάστρο του διαβολικού Μάγου ο οποίος κρατά το μυστικό της αιώνιας ζωής. Σκοπός μας να εισβάλλουμε στο εσωτερικό του και να το εντοπίσουμε ώστε να γίνουμε αθάνατοι.
Το Bruce Lee είναι ένα flick-screen platform game του οποίου η δράση παρουσιάζεται σε εικόνες τα οποία αποτελούν και τα διαφορετικά δωμάτια του κάστρου του μάγου. Σκοπός κάθε δωματίου είναι να συλλέξουμε κάποια φανάρια τα οποία θα ανοίξουν εισόδους και καταπακτές για να περάσουμε στο επόμενο.
Σε αρκετές περιπτώσεις θα χρησιμοποιήσουμε και το μυαλό μας για να εφαρμόσουμε μια στρατηγική η οποία θα μας εξασφαλίσει ότι με τις λιγότερες δυνατές απώλειες (λιγότερο ξύλο) θα συλλέξουμε τα φανάρια ώστε να ανοίξουμε τις εισόδους για τις επόμενες πίστες. Κάθε φορά μάλιστα που ανοίγει μία είσοδος ένας χαρακτηριστικός ήχος μας ειδοποιεί.
Καθόλου εύκολη αποστολή πάντως αφού ο Μάγος δεν θα άφηνε ποτέ τις περιοχές του κάστρου αφύλακτες.
Έτσι πέρα από διάφορα εμπόδια και παγίδες που έχουν στηθεί από τον ίδιο, έχει εξαπολύσει και τους φύλακές του.
Ένας μαυροντυμένος Ninja με το διάσημο σπαθί Ninjato κι ένας παλαιστή του Sumo (The Green Yamo) θα προσπαθήσουν να μας εμποδίσουν από το να πλησιάσουμε τα ενδότερα της περιοχής. Βέβαια φύλακες του μάγου έχουμε να αντιμετωπίσουμε και όπως καταλαβαίνετε δεν είναι και ό,τι πιο εύκολο μιας και εκτός του ότι οι αντίπαλοι μας είναι γνώστες των πολεμικών τεχνών, μπορούν να επανεμφανίζονται στην οθόνη όσες φορές κι αν τους σκοτώσουμε. Ο παλαιστής του Sumo μάλιστα αν και πιο αργοκίνητος αντέχει περισσότερο ξύλο και διαθέτει φονικότερα χτυπήματα.
Στην είσοδο του κάστρου η μάχη ξεκινά.
Μαντέψτε που θα προσγειωθεί ο Ninja.
Από την άλλη εμείς, ποια άλλα όπλα θα μπορούσαμε να διαθέτουμε εκτός από την φονική μας πολεμικής τέχνη και την ατσαλένια θέλησή μας.
Ο χαρακτήρας μας λοιπόν μπορεί να επιτίθεται με μπουνιές (πατώντας το fire), να σκύβει, να ρίχνει εναέριες κλοτσιές στους αντιπάλους, να σκαρφαλώνει και να πραγματοποιεί μεγάλα άλματα ανάμεσα από κενά και εμπόδια. Το sprite μας αν και αρκετά μικρό είναι ιδιαίτερα ευκίνητο και γρήγορο αλλά το fire αργεί λίγο να ανταποκριθεί στο πάτημα.
Για να εξολοθρεύσουμε έναν αντίπαλο θα πρέπει να του πετύχουμε αρκετά χτυπήματα και ιδιαίτερα με κλοτσιές.
Ευτυχώς τόσο ο Ninja τόσο και ο Green Yamo δεν φημίζονται για την ευφυΐα τους έτσι μπορεί κατά λάθος να χτυπήσει ο ένας τον άλλο στην προσπάθειά να κτυπήσουν εμάς ή να… πατήσουν τον άλλο αν πέφτοντας από μεγάλο ύψος τύχει από κάτω να βρίσκεται ο σύμμαχός του (ιδίως το βάρος του Green Yamo μπορεί να προκαλέσει μεγάλο πρόβλημα).
Ξεκινούμε το παιχνίδι με 5 ζωές (falls όπως ονομάζονται) οι οποίες αυξάνονται όταν συμπληρώνουμε κάποιους πόντους. Ευτυχώς οι πτώσεις από μεγάλα ύψη δε μας κοστίζουν ζωές. Τα τρία όμως κτυπήματα που θα δεχθούμε από κλοτσιά θα μας οδηγήσει σε απώλεια μίας.
Στα ενδότερα του πύργου το δάπεδο είναι σπαρμένο από νάρκες που εκρήγνυνται με καθυστέρηση ενός δευτερολέπτου μόλις τις πατήσουμε, μέχρι θανατηφόρες ακτίνες και ηλεκτρικές εκκενώσεις για τους οποίες θα πρέπει να συγχρονίσουμε τα βήματα και τα άλματά μας για να τις αποφύγουμε.
Μπορούμε όμως τα παραπάνω να τα χρησιμοποιήσουμε για να εξουδετερώσουμε τους αντιπάλους μας.
Το δυνατά όπλα του Bruce Lee στο παιχνίδι, τα άλματα και οι κλοτσιές.
Δυο εναντίον ενός. «Συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια».
Πως θα γίνει αυτό;
Πολύ απλά αν κάποιος αντίπαλος μας έχει πάρει στο κυνήγι και βρίσκεται ελάχιστα πιο πίσω μας, πατάμε τη νάρκη και αυτή θα εκραγεί μόλις αυτός περάσει από πάνω της.
Με τον ίδιο περίπου τρόπο μπορούμε επίσης να κατευθύνουμε τους αντιπάλους μας να πέσουν σε κάποιο κενό στο οποίο περνά μια ηλεκτρική εκκένωση ή κάποια ακτίνα. Με το σωστό timing θα τους εξολοθρεύσει.
Πρόβλημα θα δημιουργηθεί στην περίπτωση που καθυστερήσουμε να συλλέξουμε τα φανάρια όπου τα κινητά μέρη της πίστας θα αρχίσουν να επιταχύνουν δυσκολεύοντας την αναρρίχησή μας σʼ αυτά.
Η τελική μάχη με τον Μάγο ο οποίος εκτοξεύει fireballs από τα μάτια του.
Παρόλο που το παιχνίδι φέρει τον τίτλο του θρυλικού ήρωα, το σενάριο δεν σχετίζεται με καμία ταινία του (ίσως θα μπορούσε να αποτελέσει όμως το σενάριο κάποιας; ). Το sprite το οποίο κινούμε κάνει κάποια προσπάθεια να μοιάσει στον ήρωα αλλά δε θα έλεγα πως τα καταφέρνει ιδιαίτερα. Έτσι τα γραφικά του παιχνιδιού είναι από άσχημα ως μέτρια και ο ήχος σχεδόν ανύπαρκτος πέρα από κάποια ελάχιστα ηχητικά εφέ. Τα χρώματα μάλιστα στο σύνολό τους είναι μάλλον παράταιρα.
Τι είναι αυτό λοιπόν που θα κάνει κάποιον να ασχοληθεί με το Bruce Lee;
Το gameplay. Από τα καλύτερα του είδους. Γρήγορο, έντονο, όχι ιδιαίτερα δύσκολο και απολαυστικό με την εναέρια κλοτσιά να προσφέρει ιδιαίτερη ψυχαγωγία όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τους εχθρούς και ιδιαίτερα στο 2 player mode.
Δε μιλήσαμε όμως γιʼ αυτό έτσι;
Πατώντας το F3 στην εισαγωγική εικόνα του παιχνιδιού έχουμε τη δυνατότητα να επιλέξουμε ένα ή δύο παίκτες και με το F5 να αναμετρηθούμε εναντίον του Green Yamo τον οποίον θα ελέγχει ένας άλλος παίκτης ή να συνεργαστούμε με αυτόν εναντίον του Μάγου. Έτσι το Bruce Lee αποκτά νέο ενδιαφέρον. Πολύ καλή ιδέα για την χρονιά που κυκλοφόρησε.
Το μόνο πρόβλημα είναι πως ο Green Yamo δεν μπορεί να σκύψει (λόγω κοιλιάς μάλλον) και κινώντας το joystick προς τα κάτω απλά… ανοίγει το στόμα του, σε μια προσπάθεια μίμησης πολεμικής κραυγής
Δοκιμάστε το οπωσδήποτε μαζί με το Zorro της ίδιας εταιρείας του οποίου μοιάζει αρκετά.
Ίσως είναι το review για το παλαιότερο παιχνίδι που έχω κάνει ως τώρα
Το Bruce Lee της Datasoft κυκλοφόρησε για τον Commodore 64, τον Spectrum και τον Amstrad το 1984.
Αν και δεν έγινε ιδιαίτερα γνωστό, προσωπικά αποτέλεσε ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια. Και πώς να μην γίνει άλλωστε όταν ο τίτλος του φέρει ένα όνομα Θρύλο στην ιστορία των πολεμικών τεχνών.
Bruce Lee. Δάσκαλος του Jeet Kun Do και άλλων πολεμικών τεχνών, ηθοποιός, σκηνοθέτης και φιλόσοφος, υπήρξε ένα πρόσωπο μορφή για τις περασμένες δεκαετίες και ιδιαίτερα γιʼ αυτήν του 1980. Οι ταινίες του αφορούσαν κυρίως τις πολεμικές τέχνες (πως το λέγαμε στο video club τότε; «…Να νοικιάσουμε μία Καράτε») και όσο και αν σήμερα οι «κριτικοί κινηματογράφου» τις βλέπουν ως πολεμικές, παιδικές ή ανούσιες είναι πλέον ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ.
Ας γυρίσουμε όμως στο παιχνίδι για τους 8bit υπολογιστές.
I fear not the man who has practiced 10.000 kicks once, but I fear the man who has practiced one kick 10.000 times. - Bruce Lee
Τι άλλο θα ζητούσε κάποιος gamer από το να αναλάβει το συγκεκριμένο χαρακτήρα στο ομώνυμο παιχνίδι;
Σε τι είδους παιχνίδι όμως;
Βρισκόμαστε στον κάστρο του διαβολικού Μάγου ο οποίος κρατά το μυστικό της αιώνιας ζωής. Σκοπός μας να εισβάλλουμε στο εσωτερικό του και να το εντοπίσουμε ώστε να γίνουμε αθάνατοι.
Το Bruce Lee είναι ένα flick-screen platform game του οποίου η δράση παρουσιάζεται σε εικόνες τα οποία αποτελούν και τα διαφορετικά δωμάτια του κάστρου του μάγου. Σκοπός κάθε δωματίου είναι να συλλέξουμε κάποια φανάρια τα οποία θα ανοίξουν εισόδους και καταπακτές για να περάσουμε στο επόμενο.
Σε αρκετές περιπτώσεις θα χρησιμοποιήσουμε και το μυαλό μας για να εφαρμόσουμε μια στρατηγική η οποία θα μας εξασφαλίσει ότι με τις λιγότερες δυνατές απώλειες (λιγότερο ξύλο) θα συλλέξουμε τα φανάρια ώστε να ανοίξουμε τις εισόδους για τις επόμενες πίστες. Κάθε φορά μάλιστα που ανοίγει μία είσοδος ένας χαρακτηριστικός ήχος μας ειδοποιεί.
Καθόλου εύκολη αποστολή πάντως αφού ο Μάγος δεν θα άφηνε ποτέ τις περιοχές του κάστρου αφύλακτες.
Έτσι πέρα από διάφορα εμπόδια και παγίδες που έχουν στηθεί από τον ίδιο, έχει εξαπολύσει και τους φύλακές του.
Ένας μαυροντυμένος Ninja με το διάσημο σπαθί Ninjato κι ένας παλαιστή του Sumo (The Green Yamo) θα προσπαθήσουν να μας εμποδίσουν από το να πλησιάσουμε τα ενδότερα της περιοχής. Βέβαια φύλακες του μάγου έχουμε να αντιμετωπίσουμε και όπως καταλαβαίνετε δεν είναι και ό,τι πιο εύκολο μιας και εκτός του ότι οι αντίπαλοι μας είναι γνώστες των πολεμικών τεχνών, μπορούν να επανεμφανίζονται στην οθόνη όσες φορές κι αν τους σκοτώσουμε. Ο παλαιστής του Sumo μάλιστα αν και πιο αργοκίνητος αντέχει περισσότερο ξύλο και διαθέτει φονικότερα χτυπήματα.
Στην είσοδο του κάστρου η μάχη ξεκινά.
Μαντέψτε που θα προσγειωθεί ο Ninja.
Από την άλλη εμείς, ποια άλλα όπλα θα μπορούσαμε να διαθέτουμε εκτός από την φονική μας πολεμικής τέχνη και την ατσαλένια θέλησή μας.
Ο χαρακτήρας μας λοιπόν μπορεί να επιτίθεται με μπουνιές (πατώντας το fire), να σκύβει, να ρίχνει εναέριες κλοτσιές στους αντιπάλους, να σκαρφαλώνει και να πραγματοποιεί μεγάλα άλματα ανάμεσα από κενά και εμπόδια. Το sprite μας αν και αρκετά μικρό είναι ιδιαίτερα ευκίνητο και γρήγορο αλλά το fire αργεί λίγο να ανταποκριθεί στο πάτημα.
Για να εξολοθρεύσουμε έναν αντίπαλο θα πρέπει να του πετύχουμε αρκετά χτυπήματα και ιδιαίτερα με κλοτσιές.
Ευτυχώς τόσο ο Ninja τόσο και ο Green Yamo δεν φημίζονται για την ευφυΐα τους έτσι μπορεί κατά λάθος να χτυπήσει ο ένας τον άλλο στην προσπάθειά να κτυπήσουν εμάς ή να… πατήσουν τον άλλο αν πέφτοντας από μεγάλο ύψος τύχει από κάτω να βρίσκεται ο σύμμαχός του (ιδίως το βάρος του Green Yamo μπορεί να προκαλέσει μεγάλο πρόβλημα).
Ξεκινούμε το παιχνίδι με 5 ζωές (falls όπως ονομάζονται) οι οποίες αυξάνονται όταν συμπληρώνουμε κάποιους πόντους. Ευτυχώς οι πτώσεις από μεγάλα ύψη δε μας κοστίζουν ζωές. Τα τρία όμως κτυπήματα που θα δεχθούμε από κλοτσιά θα μας οδηγήσει σε απώλεια μίας.
Στα ενδότερα του πύργου το δάπεδο είναι σπαρμένο από νάρκες που εκρήγνυνται με καθυστέρηση ενός δευτερολέπτου μόλις τις πατήσουμε, μέχρι θανατηφόρες ακτίνες και ηλεκτρικές εκκενώσεις για τους οποίες θα πρέπει να συγχρονίσουμε τα βήματα και τα άλματά μας για να τις αποφύγουμε.
Μπορούμε όμως τα παραπάνω να τα χρησιμοποιήσουμε για να εξουδετερώσουμε τους αντιπάλους μας.
Το δυνατά όπλα του Bruce Lee στο παιχνίδι, τα άλματα και οι κλοτσιές.
Δυο εναντίον ενός. «Συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια».
Πως θα γίνει αυτό;
Πολύ απλά αν κάποιος αντίπαλος μας έχει πάρει στο κυνήγι και βρίσκεται ελάχιστα πιο πίσω μας, πατάμε τη νάρκη και αυτή θα εκραγεί μόλις αυτός περάσει από πάνω της.
Με τον ίδιο περίπου τρόπο μπορούμε επίσης να κατευθύνουμε τους αντιπάλους μας να πέσουν σε κάποιο κενό στο οποίο περνά μια ηλεκτρική εκκένωση ή κάποια ακτίνα. Με το σωστό timing θα τους εξολοθρεύσει.
Πρόβλημα θα δημιουργηθεί στην περίπτωση που καθυστερήσουμε να συλλέξουμε τα φανάρια όπου τα κινητά μέρη της πίστας θα αρχίσουν να επιταχύνουν δυσκολεύοντας την αναρρίχησή μας σʼ αυτά.
Η τελική μάχη με τον Μάγο ο οποίος εκτοξεύει fireballs από τα μάτια του.
Παρόλο που το παιχνίδι φέρει τον τίτλο του θρυλικού ήρωα, το σενάριο δεν σχετίζεται με καμία ταινία του (ίσως θα μπορούσε να αποτελέσει όμως το σενάριο κάποιας;
). Το sprite το οποίο κινούμε κάνει κάποια προσπάθεια να μοιάσει στον ήρωα αλλά δε θα έλεγα πως τα καταφέρνει ιδιαίτερα. Έτσι τα γραφικά του παιχνιδιού είναι από άσχημα ως μέτρια και ο ήχος σχεδόν ανύπαρκτος πέρα από κάποια ελάχιστα ηχητικά εφέ. Τα χρώματα μάλιστα στο σύνολό τους είναι μάλλον παράταιρα.Τι είναι αυτό λοιπόν που θα κάνει κάποιον να ασχοληθεί με το Bruce Lee;
Το gameplay. Από τα καλύτερα του είδους. Γρήγορο, έντονο, όχι ιδιαίτερα δύσκολο και απολαυστικό με την εναέρια κλοτσιά να προσφέρει ιδιαίτερη ψυχαγωγία όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τους εχθρούς και ιδιαίτερα στο 2 player mode.
Δε μιλήσαμε όμως γιʼ αυτό έτσι;
Πατώντας το F3 στην εισαγωγική εικόνα του παιχνιδιού έχουμε τη δυνατότητα να επιλέξουμε ένα ή δύο παίκτες και με το F5 να αναμετρηθούμε εναντίον του Green Yamo τον οποίον θα ελέγχει ένας άλλος παίκτης ή να συνεργαστούμε με αυτόν εναντίον του Μάγου. Έτσι το Bruce Lee αποκτά νέο ενδιαφέρον. Πολύ καλή ιδέα για την χρονιά που κυκλοφόρησε.
Το μόνο πρόβλημα είναι πως ο Green Yamo δεν μπορεί να σκύψει (λόγω κοιλιάς μάλλον) και κινώντας το joystick προς τα κάτω απλά… ανοίγει το στόμα του, σε μια προσπάθεια μίμησης πολεμικής κραυγής
Δοκιμάστε το οπωσδήποτε μαζί με το Zorro της ίδιας εταιρείας του οποίου μοιάζει αρκετά.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
