Alucard
RetroMasteR
- Joined
- 15 Αύγ 2006
- Μηνύματα
- 1.315
- Αντιδράσεις
- 485
Cabal (1989)
Coin-opαδες όλου του κόσμου νοσταλγήστε.
Ένα από τα γνωστότερα παιχνίδια στις κερματοφάγες αμαρτίες μας, το 1989 η Ocean αποφάσισε να το μεταφέρει στο σαλόνι, στο δωμάτιό μας ή όπου αλλού είχαμε τα 8-bitα μηχανήματά μας.
Το Cabal ήταν ένα από τα πρώτα πολεμικά παιχνίδια που επιχείρησαν να παντρέψουν την first person οπτική (βλέπω ένα στόχαστρο και σημαδεύω) με την third (κοιτάμε τον χαρακτήρα μας από πίσω).
Προσωπικά ένιωθα τόση αδημονία βλέποντας τις διαφημίσεις του παιχνιδιού στο Pixel για την επικείμενη κυκλοφορία του, που φανταζόμουν τον εαυτό μου να παίζει το Cabal στον Commodore όπως ακριβώς ήταν στα arcades.
Ας δούμε όμως αν όντως έγινε έτσι.
War is coming.
Αν υπήρχε διαγωνισμός για τα πιο καταστροφικά παιχνίδια που έχουν περάσει ποτέ από τις οθόνες μας, το Cabal θα διεκδικούσε με ιδιαίτερες αξιώσεις μια θέση στην πρώτη 5αδα. Κι αυτό γιατί σκοπό κάθε πίστας αποτελεί η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη καταστροφή εχθρών, κτιρίων και τοπίου, για να περάσουμε στην επόμενη.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Αναλαμβάνουμε το ρόλο ενός πεζοναύτη ο οποίος προτίθεται να τα βάλει ολομόναχος με ολόκληρους στρατούς και βάσεις τρομοκρατών (άγνωστο γιατί, αλλά κάποιος λόγος θα υπάρχει). Βλέποντας το χαρακτήρα μας από πίσω και κινώντας το στόχαστρο του όπλου του σχεδόν ταυτόχρονα με το sprite μας, θα αντιμετωπίσουμε τον αντίπαλο στρατό καλυπτόμενοι πίσω από τοίχους, πέτρες κι άλλα φυσικά εμπόδια προσπαθώντας να καταστρέψουμε ό,τι μπορεί να καταστραφεί (ακόμη και την κάλυψή μας αν είναι απαραίτητο).
Το παιχνίδι αποτελείται συνολικά από 5 πίστες όπου η καθεμία διαθέτει 4 sublevels.
Για να ολοκληρώσουμε κάθε sublevel θα πρέπει να γεμίσουμε μια μπάρα η οποία φαίνεται στο κάτω μέρος της οθόνης και δείχνει το ποσοστό καταστροφής που έχουμε προκαλέσει στον αντίπαλο.
Εκτός από τους στρατιώτες του εχθρού θα αντιμετωπίσουμε άρματα μάχη, πυροβόλα, ελικόπτερα, αεροπλάνα αλλά και τους μεγάλους κακούς κάθε level οι οποίοι στην 1η πίστα είναι ένα ελικόπτερο Chinook, στη 2η ένα υποβρύχιο, στην 3η εκτοξευτήρες πυραύλων και στην 4η και 5η κανόνια.
Επίθεση στο αεροδρόμιο των τρομοκρατών.
Να δείτε ποιο νησί μου θυμίζει...
Ξεκινούμε το παιχνίδι με 4 ζωές αλλά κάθε 10.000 πόντους μας δίνεται μια extra.
Θα χρειαστούμε κάθε μία από αυτές καθώς προχωρούμε στις πίστες ενώ η δυσκολία ανεβαίνει απότομα καθώς από την 3η κι έπειτα ξεκινά η καταιγίδα (από σφαίρες).
Δυστυχώς όμως, δε μεταφέρθηκε από το coin-op η θρυλική τούμπα του πολεμιστή μας όπου τον βοηθούσε να αποφεύγει τα αντίπαλα πυρά. Τι να κάνουμε... Θα πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους να αποφεύγουμε τις σφαίρες.
Θα μπορούσε ίσως να συγχωρεθεί το παραπάνω, αλλά το γεγονός πως δε μεταφέρθηκε και η δυνατότητα 2πλου παιχνιδιού συνεργασίας πάει πολύ. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί ήταν τόσο δύσκολη αυτή η μεταφορά. Ακόμη και τα γραφικά να θυσίαζαν λίγο, πιστεύω πως θα άξιζε το αποτέλεσμα.
Τέλος πάντων, πάμε παρακάτω...
Μα τι δουλειά έχει το υποβρύχιο στη λίμνη;;;!!!
Εχμ.. το να καταστρέψουμε μια εκκλησία δεν είναι ό,τι πιο σωστό, έτσι δεν είναι;
Ιδιαίτερα χρήσιμες θα μας φανούν οι χειροβομβίδες οι οποίες μπορούν να κατεδαφίσουν κτίρια και να καταστρέψουν ελικόπτερα, άρματα μάχης και φορτηγά, ανεβάζοντας κατά πολύ την μπάρα ολοκλήρωσης του level. Τα τελευταία μάλιστα όταν καταστραφούν συνήθως εμφανίζουν νέα ταχύτερα όπλα και με μεγαλύτερη ισχύ πυρός από αυτό που διαθέτουμε αρχικά. Η χρονικής του διάρκεια όμως είναι ιδιαίτερα περιορισμένη γι' αυτό πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε σωστά.
Ανά τακτά χρονικά διαστήματα θα κάνουν την εμφάνισή τους οι τραυματιοφορείς οι οποίοι θα περισυλλέξουν νεκρούς και τραυματισμένους τους οποίους όταν πυροβολούμε (!!!) θα μας εφοδιάσουν με νέες χειροβομβίδες οι οποίες όπως αναφέρθηκε μας είναι πολύτιμες (Μα καλά ποιος «πειραγμένος» σκέφθηκε τέτοιο πράγμα;
).Σημαντικό είναι επίσης το ότι μπορούμε να καταστρέφουμε τις αντίπαλες σφαίρες αναχαιτίζοντάς τις με τις δικές μας. Ίσως να μην είναι ιδιαίτερα ρεαλιστικό βέβαια, αλλά προσθέτει αρκετά στο gameplay του παιχνιδιού.
Κι εδώ βρίσκεται το δυνατότερο σημείο του παιχνιδιού. Αν και η μεταφορά του παιχνιδιού δεν ήταν η καλύτερη δυνατή το gameplay παραμένει γενικά αρκετά ευχάριστο.
Σε λίγο η ζούγκλα θα πάρει φωτιά.
Τα γραφικά είναι γενικά καλά όπως και τα χρώματα αλλά τα sprites είναι χοντροκομμένα. Η κίνηση του χαρακτήρα και των εχθρών είναι ομαλή και δε δημιουργεί πρόβλημα στο παιχνίδι.
Μουσικό θέμα δεν υπάρχει παρά μόνο ηχητικά εφέ από πυροβολισμούς, εκρήξεις κλπ, τα οποία όμως είναι μέτρια.
Βέβαια αν δεν είχα δει πρώτα την coin-op έκδοση ίσως να είχα μικρότερες απαιτήσεις και να σχημάτιζα καλύτερη εντύπωση για την έκδοση του Commodore.
Αλλά...
Από εξώφυλλο πάντως σκίζει
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
