iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 647
Cannibal Man (1973, Eloy de la Iglesia)
http://www.imdb.com/title/tt0067732/
Ηθοποιοί: Vincent Parra, Emma Cohen, Eusebio Poncela, Charly Bravo
Υπόθεση: Αφού σκοτώνει κατά λάθος έναν ταξιτζή, ένας νεαρός άντρας που εργάζεται ως χασάπης, προσπαθεί να καλύψει το έγκλημά του. Η φίλη του, που ήταν η μοναδική αυτόπτης μάρτυρας του γεγονότος, επιθυμεί να πάει στην αστυνομία και τελικά για να αποφύγει την εμπλοκή των αστυνομικών, ο νεαρός άντρας, την στραγγαλίζει. Αυτό θα είναι απλά η αρχή μιας σειράς φόνων, για να άντιμετωπίσει τις υποψίες, τεμαχίζοντας τα θύματά του στο χώρο που εργάζεται.
Αν και η συγκεκριμένη, Ισπανική ταινία κυκλοφόρησε στην Ευρώπη και στην Αμερική με τον τίτλο Cannibal Man, στην πραγματικότητα δεν έχει ούτε μία σκηνή που φαίνονται ή να υπονοούνται κανιβαλιστικές διατροφικές συνήθειες. Ο ισπανικός τίτλος La Semana del Asesino, που μεταφράζεται The Week of the Killer, λειτουργεί πολύ καλύτερα σε σχέση με το περιεχόμενο της ταινίας. Παρόλα αυτά, το Cannibal Man είναι μια αρκετά καλή ταινία, η οποία παρά το γεγονός ότι έχει ορισμένες βίαιες σκηνές μοιάζει περισσότερο σαν ένα συνδυασμό ψυχολογικού δράματος και θρίλερ, και όχι μια καθαρόαιμη ταινία τρόμου. Ο σκηνοθέτης Eloy de la Iglesia, είναι ένα από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του Ισπανικού transition cinema, ενός ρεύματος που αναπτύχθηκε προς το τέλος του φρανκικού καθεστώτος στην Ισπανία, κι αντιμετώπισε προβλήματα λογοκρισίας εξαιτίας έντονης βίας κι ερωτισμού. Το transition cinema αποτέλεσε τη μεταβάση του ισπανικού κινηματογράφου από το καθεστώς λογοκρισίας στην πλήρη απελευθέρωση μετά τον θάνατο του Φράνκο, εμμένοντας πολλές φορές σε σκηνές που περιείχαν δυνατές σκηνές βίας και σεξ. Ο de la Iglesia είχε πάντα μια τάση να οδηγεί τα πράγματα στα άκρα, και το Cannibal Man δεν αποτέλεσε εξαίρεση στον κανόνα. Αν και φέρνει κάπως στο μυαλό το Butcher του Chabrol. το Cannibal Man αποτελεί μια αξιόλογη προσπάθεια να καταδυθεί στα άδυτα τόσο ενός διαταραγμένου ψυχισμού όσο και μιας παρηκμασμένης αστικής κοινωνίας. Φανταστείτε, χωρίς βέβαια να τίθεται θέμα σύγκρισης, ένα συνδυασμό του Fingers του James Toback και του Henry Portrait of a Serial Killer του John McNaughton, γυρισμένο σε μια φοβισμένη, πουριτανική, παρηκμασμένη Ισπανική κοινωνία, η οποία αποτελεί τον ηθικό αυτουργό των εγκλημάτων του πρωταγωνιστικού χαρακτήρα. Ο de la Iglesia κάνει παράλληλα ένα σχόλιο πάνω στις τελευταίες μέρες της φρανκικής κοινωνίας και μια μελέτη πάνω στην παραφροσύνη, δημιουργώντας μια αρκετά άβολη, δυσοίωνη, βλοσυρή ατμόσφαιρα όπου κυριαρχεί η αίσθηση της παρακμής και της σήψης. Τα ανοιχτά, μεγάλα πλάνα από ξεπεσμένα αστικά τοπία εντείνουν τον καταθλιπτικό, πεσιμιστικό τόνο του Cannibal Man, και ο de la Iglesia καταφέρνει να τα παρουσιάσει με τέτοιο τρόπο, ώστε να αντανακλούν την μοναξιά, την απομόνωση και την αποξένωση του βασικού χαρακτήρα. Η σκοτεινή και ακατέργαστη σκηνοθετική ματιά του de la Iglesia παντρεύει το αίσθημα αβεβαιότητας με το ασφικτικό κλίμα, και παρά το, εμφανώς, περιορισμένο μπάτζετ οικοδομεί ένα αφόρητο, τραχύ, αίσθημα αδιεξόδου κι εγκατάλειψης που επιβαρύνει το σκοτεινό θέμα του Cannibal Man. Υπάρχουν ορισμένες βίαιες σκηνές, αρκετά ωμές χωρίς όμως να είναι ίδιαίτερα λεπτομερείς και γραφικές, αφού η ταινία επικεντρώνεται κυρίως στην ψυχολογία των χαρακτήρων. Οι ερμηνείες είναι αρκετά καλές ενώ καλή δουλειά κάνει και το μινιμαλιστικό soundtrack του Fernando Garcia Morcillo. Σε τελική ανάλυση το Cannibal Man είναι μια αρκετά καλή ταινία, που ίσως δεν ικανοποιήσει όσους αναζητούν καθαρόαιμο τρόμο, αλλά ίσως φανεί ενδιαφέρουσα στους θεατές που αναζητούν κοινωνιολογικές και ψυχολογικές προεκτάσεις σε ταινίες με serial killers. Ο Eloy de la Iglesia, είχε μια ικανοποιητική φιλμογραφία στην πλάτη του, με ταινίες που ήταν παράλληλα προκλητικές, ενοχλητικές και ιδιαίτερες, όπως τα Glass Ceiling (1971), No One Heard the Scream (1973), Murder In A Blue World/Clockwork Terror (1973), Forbidden Love Game (1975), The Creature (1977), The Priest (1979), Knifers (1980), The Minister's Wife (1981) και The Needle (1983), και ίσως αξίζει να τον ανακαλύψετε.
http://www.imdb.com/title/tt0067732/
Ηθοποιοί: Vincent Parra, Emma Cohen, Eusebio Poncela, Charly Bravo
Υπόθεση: Αφού σκοτώνει κατά λάθος έναν ταξιτζή, ένας νεαρός άντρας που εργάζεται ως χασάπης, προσπαθεί να καλύψει το έγκλημά του. Η φίλη του, που ήταν η μοναδική αυτόπτης μάρτυρας του γεγονότος, επιθυμεί να πάει στην αστυνομία και τελικά για να αποφύγει την εμπλοκή των αστυνομικών, ο νεαρός άντρας, την στραγγαλίζει. Αυτό θα είναι απλά η αρχή μιας σειράς φόνων, για να άντιμετωπίσει τις υποψίες, τεμαχίζοντας τα θύματά του στο χώρο που εργάζεται.
Αν και η συγκεκριμένη, Ισπανική ταινία κυκλοφόρησε στην Ευρώπη και στην Αμερική με τον τίτλο Cannibal Man, στην πραγματικότητα δεν έχει ούτε μία σκηνή που φαίνονται ή να υπονοούνται κανιβαλιστικές διατροφικές συνήθειες. Ο ισπανικός τίτλος La Semana del Asesino, που μεταφράζεται The Week of the Killer, λειτουργεί πολύ καλύτερα σε σχέση με το περιεχόμενο της ταινίας. Παρόλα αυτά, το Cannibal Man είναι μια αρκετά καλή ταινία, η οποία παρά το γεγονός ότι έχει ορισμένες βίαιες σκηνές μοιάζει περισσότερο σαν ένα συνδυασμό ψυχολογικού δράματος και θρίλερ, και όχι μια καθαρόαιμη ταινία τρόμου. Ο σκηνοθέτης Eloy de la Iglesia, είναι ένα από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του Ισπανικού transition cinema, ενός ρεύματος που αναπτύχθηκε προς το τέλος του φρανκικού καθεστώτος στην Ισπανία, κι αντιμετώπισε προβλήματα λογοκρισίας εξαιτίας έντονης βίας κι ερωτισμού. Το transition cinema αποτέλεσε τη μεταβάση του ισπανικού κινηματογράφου από το καθεστώς λογοκρισίας στην πλήρη απελευθέρωση μετά τον θάνατο του Φράνκο, εμμένοντας πολλές φορές σε σκηνές που περιείχαν δυνατές σκηνές βίας και σεξ. Ο de la Iglesia είχε πάντα μια τάση να οδηγεί τα πράγματα στα άκρα, και το Cannibal Man δεν αποτέλεσε εξαίρεση στον κανόνα. Αν και φέρνει κάπως στο μυαλό το Butcher του Chabrol. το Cannibal Man αποτελεί μια αξιόλογη προσπάθεια να καταδυθεί στα άδυτα τόσο ενός διαταραγμένου ψυχισμού όσο και μιας παρηκμασμένης αστικής κοινωνίας. Φανταστείτε, χωρίς βέβαια να τίθεται θέμα σύγκρισης, ένα συνδυασμό του Fingers του James Toback και του Henry Portrait of a Serial Killer του John McNaughton, γυρισμένο σε μια φοβισμένη, πουριτανική, παρηκμασμένη Ισπανική κοινωνία, η οποία αποτελεί τον ηθικό αυτουργό των εγκλημάτων του πρωταγωνιστικού χαρακτήρα. Ο de la Iglesia κάνει παράλληλα ένα σχόλιο πάνω στις τελευταίες μέρες της φρανκικής κοινωνίας και μια μελέτη πάνω στην παραφροσύνη, δημιουργώντας μια αρκετά άβολη, δυσοίωνη, βλοσυρή ατμόσφαιρα όπου κυριαρχεί η αίσθηση της παρακμής και της σήψης. Τα ανοιχτά, μεγάλα πλάνα από ξεπεσμένα αστικά τοπία εντείνουν τον καταθλιπτικό, πεσιμιστικό τόνο του Cannibal Man, και ο de la Iglesia καταφέρνει να τα παρουσιάσει με τέτοιο τρόπο, ώστε να αντανακλούν την μοναξιά, την απομόνωση και την αποξένωση του βασικού χαρακτήρα. Η σκοτεινή και ακατέργαστη σκηνοθετική ματιά του de la Iglesia παντρεύει το αίσθημα αβεβαιότητας με το ασφικτικό κλίμα, και παρά το, εμφανώς, περιορισμένο μπάτζετ οικοδομεί ένα αφόρητο, τραχύ, αίσθημα αδιεξόδου κι εγκατάλειψης που επιβαρύνει το σκοτεινό θέμα του Cannibal Man. Υπάρχουν ορισμένες βίαιες σκηνές, αρκετά ωμές χωρίς όμως να είναι ίδιαίτερα λεπτομερείς και γραφικές, αφού η ταινία επικεντρώνεται κυρίως στην ψυχολογία των χαρακτήρων. Οι ερμηνείες είναι αρκετά καλές ενώ καλή δουλειά κάνει και το μινιμαλιστικό soundtrack του Fernando Garcia Morcillo. Σε τελική ανάλυση το Cannibal Man είναι μια αρκετά καλή ταινία, που ίσως δεν ικανοποιήσει όσους αναζητούν καθαρόαιμο τρόμο, αλλά ίσως φανεί ενδιαφέρουσα στους θεατές που αναζητούν κοινωνιολογικές και ψυχολογικές προεκτάσεις σε ταινίες με serial killers. Ο Eloy de la Iglesia, είχε μια ικανοποιητική φιλμογραφία στην πλάτη του, με ταινίες που ήταν παράλληλα προκλητικές, ενοχλητικές και ιδιαίτερες, όπως τα Glass Ceiling (1971), No One Heard the Scream (1973), Murder In A Blue World/Clockwork Terror (1973), Forbidden Love Game (1975), The Creature (1977), The Priest (1979), Knifers (1980), The Minister's Wife (1981) και The Needle (1983), και ίσως αξίζει να τον ανακαλύψετε.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
)