Cybernoid: The Fighting Machine

[Alucard]

Cybernoid: The Fighting Machine (1988)

​

Δεν είμαι σίγουρος για το αν θυμάμαι κάποιο καλύτερο shoot 'em up από αυτό.

Εξάλλου είναι σίγουρο πως ελάχιστοι είναι οι ρετρομανιακοί gamers οι οποίοι δε γνωρίζουν τον παραπάνω τίτλο.

Το «θαύμα» της Hewson Cybernoid: The Fighting Machine μάλιστα, ήταν ένα παιχνίδι το οποίο φημίζονταν ιδιαίτερα και για το μουσικό του θέμα. Ένα κορυφαίο shoot 'em up το οποίο προσωπικά μου θύμιζε το Exolon (ίδια εταιρεία σχεδίασης γαρ) όπου αντί για αστροναύτη ελέγχουμε ολόκληρο το σκάφος.

Φυσικά η διαφορά από το «Έξοχον» δεν ήταν μόνο αυτή αλλά πολλές άλλες και εντυπωσιακότατες. Θα τις δούμε παρακάτω.

​

Κυβερνοειδές.

Μπλεξίματα και πάλι στο γαλαξία μας.

Διαστημικοί πειρατές πραγματοποίησαν επιδρομή στις αποθήκες της Ομοσπονδίας κλέβοντας πολύτιμα ορυκτά, πολεμοφόδια αλλά και υπερσύγχρονα όπλα.

Για το καλό της άμυνας αλλά και για την επαναφορά της ειρήνης και της ισορροπίας στο γαλαξία μας θα πρέπει να εντοπίσουμε τα κλοπιμαία και να τα μεταφέρουμε πίσω στη θέση τους.

Εδώ λοιπόν καλούμαστε εμείς οι ατρόμητοι πιλότοι του μικρού διαστημοπλοίου Cybernoid να μεταβούμε στον πλανήτη όπου οι πειρατές κρύβουν την κλεμμένη ιδιοκτησία της Ομοσπονδίας έχοντας αναπτύξει μάλιστα ένα πολύ ισχυρό σύστημα άμυνας.

Δεύτερη μόλις οθόνη του παιχνιδιού κι αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε με τι ακριβώς έχουμε να κάνουμε.

​

Το Cybernoid αποτελείται από συνολικά 3 πίστες κάθε μία από τις οποίες αποτελείται από ένα μεγάλο αριθμό στατικών οθονών οι οποίες συνήθως περιλαμβάνουν διαδρομές γεμάτες εμπόδια και κλειστοφοβικούς στενούς διαδρόμους.

Το σκάφος μας διαθέτει εκτός από το πολυβόλο laser και μια πληθώρα άλλων όπλων όπως βόμβες, bouncers (μπάλες όπου καταστρέφουν ό,τι βρουν μπροστά τους), seekers τα οποία εντοπίζουν μόνα τους το στόχο και νάρκες οι οποίες τοποθετούνται σε οποιοδήποτε σημείο της οθόνης.

Επίσης μπορούμε να εξοπλιστούμε και με αμυντικά όπλα τα οποία θα βρούμε προχωρώντας στις πίστες, όπως δορυφόρους που περιστρέφονται γύρω από το σκάφος μας εξουδετερώνοντας τους αντίπαλους που πλησιάζουν, πολυβόλο για την ουρά αλλά και ασπίδες οι οποίες μας καθιστούν άτρωτους στις βολές και τις επαφές με τα αντίπαλα σκάφη.

Για να ενεργοποιήσουμε τα επιθετικά όπλα και την ασπίδα χρησιμοποιούμε τα πλήκτρα 1 έως 5. Σε περίπτωση που χάσουμε μία ζωή όλος ο εξοπλισμός που έχουμε μαζέψει από έξτρα power-ups μέχρι εκείνη τη στιγμή θα χαθεί (ιδιαίτερα εκνευριστικό).

Ο δορυφόρος θα αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμος σ' αυτό το σημείο.

Λίγο πριν το τέλος της 1ης πίστας.

​

Το παιχνίδι για όσους δεν θυμούνται είναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ και απευθύνεται σε hardcore gamers. Δε θα είναι εύκολο στην αρχή για κάποιον να περάσει ούτε καν τις πρώτες 3-4 οθόνες του παιχνιδιού. Απαιτείται μεγάλη υπομονή κι επιμονή ώστε να συνηθίσουμε το χειρισμό του sprite μας και να προχωρήσουμε μέσα στις στενές διαδρομές των πιστών αλλά και να μπορούμε να προβλέπουμε τις επιθέσεις των αντιπάλων μας. Οι συνολικά 4 ζωές με τις οποίες ξεκινούμε το παιχνίδι είναι πραγματικά ελάχιστες σε σχέση με τις απαιτήσεις του παιχνιδιού.

Αυτό όμως που ωθεί τον gamer να τα καταφέρει είναι το πολύ καλό gameplay, το όμορφο μουσικό θέμα και η εντυπωσιακή του δράση.

Οι εχθροί μας αποτελούνται από διαστημόπλοια διαφόρων μορφών, αντιαεροπορικά πυροβόλα και πυραύλους, καθώς και... περίεργη βλάστηση η οποία βάλλει εναντίον μας. Επίσης έχουμε να αντιμετωπίσουμε και το χρόνο ο οποίος εμφανίζεται με τη μορφή μιας κλεψύδρας στο άνω και δεξιά μέρος της οθόνης τον οποίο όμως ευτυχώς μπορούμε να τον ανανεώνουμε βρίσκοντας το κατάλληλο bonus.

Προσοχή χρειάζεται όταν στις οθόνες συναντούμε τους αντιαεροπορικούς πυραύλους. Οι τελευταίοι ενεργοποιούνται όταν περάσουμε ακριβώς πάνω από τη νοητή γραμμή που ορίζει η διεύθυνση που κοιτούν επομένως καλό είναι να κρατούμε μια σχετική απόσταση από αυτούς αν θέλουμε να έχουμε περιθώρια αντίδρασης. Κατά τα λοιπά κι ευτυχώς, δεν είναι ιδιαίτερα γρήγοροι και δεν ακολουθούν την πορεία μας.

Ιδιαίτερα δύσκολες μάλιστα είναι οι πίστες στις οποίες πρέπει να περάσουμε ανάμεσα από δυο παράλληλα κινούμενα διαστημόπλοια για να προχωρήσουμε στην επόμενη.

Το τι προσπάθειες (και τι γαλλικά) θυμάμαι έριξα για να καταφέρω να συγχρονιστώ με την κίνησή τους δε λέγεται. Βέβαια κι άλλα παιχνίδια έχουν αυτού του είδους τις δοκιμασίες αλλά στο Cybernoid η δυσκολία τσακίζει κοκάλα και νεύρα.

Tip: Στα σημεία αυτά, προσπαθήστε να κινείτε το joystick όσο γίνεται διαγώνια για να μετριάσετε την γρήγορη κίνηση προς τα κάτω του διαστημοπλοίου σας προς την οποία κατευθύνεται αν αφήσουμε ελεύθερο το χειριστήριο. Διαφορετικά χρησιμοποιείστε αν έχετε διαθέσιμη την ασπίδα.

Απίστευτα στενοί διάδρομοι μέσα στους οποίους πρέπει να κινούμαστε ταχύτατα.

Σημείο πρόκληση για τις ικανότητές μας (και τα νεύρα μας επίσης).

​

Για να αντιμετωπίσουμε τους επίγειους εχθρούς θα χρησιμοποιήσουμε είτε τις βόμβες που φέρει το σκάφος μας είτε τους δορυφόρους που θα συλλέξουμε (μέχρι δύο) αφού καταστρέψουμε κάποια από τα αντίπαλα σκάφη. Τα σκάφη αυτά θα μας δώσουν και όλα τα υπόλοιπα bonus που μπορούν να βελτιώσουν την ισχύ του διαστημοπλοίου μας.

Παρά το είδος του παιχνιδιού (shoot 'em up) δεν υπάρχουν μεγάλοι κακοί στο τέλος των πιστών ή κάποια δύσκολη δοκιμασία για να ολοκληρώσουμε το level χωρίς όμως αυτό να αφαιρεί καθόλου από το game play. Εξάλλου όλο το παιχνίδι μια δοκιμασία είναι

Θα πρότεινα να δοκιμάσετε το Cybernoid: The Fighting Machine σε οποιοδήποτε format αλλά θα χάσετε την μοναδική μουσική επένδυση αν δε δοκιμάσετε (απολαύσετε) την έκδοση του Commodore 64. Ο Jeroen Tel δημιούργησε απλά ένα μουσικό αριστούργημα. Υπάρχει βέβαια η δυνατότητα να επιλέξουμε να ακούγονται μόνο ηχητικά εφέ στο αρχικό μενού αλλά δεν έχει νόημα καν να σκεφθεί κανείς την επιλογή αυτή.

Κατά τα λοιπά το παιχνίδι είναι ένα θαυμάσιο shoot 'em up το οποίο δεν πρόκειται να βαρεθείτε να παίζετε ενώ συχνά θα σας δημιουργείται η επιθυμία και η περιέργεια να ανακαλύψετε τι συμβαίνει στην «παρακάτω οθόνη» ακόμη κι αν έχετε κολλήσει επί ώρες στο ίδιο σημείο.

Η δράση είναι καταιγιστική, τα γραφικά όμορφα με εντυπωσιακές εκρήξεις ηφαιστείων και εχθρικών εγκαταστάσεων, η κίνηση ταχύτατη και τα χρώματα ταιριαστά. Προφανώς, δεν έμεινε τυχαία στην ιστορία ως ένα από τα καλύτερα παιχνίδια στα 8-bit.

Μόνο παράπονο η απουσία scrolling (ίσως και η μεγάλη του δυσκολία).

Υποστηρίζετε πως είστε hardcore μανιακοί με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια της δεκαετίας του 80;

Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν κύριοι

 

[divined]

Πιστός στο Σαββατιάτικο ραντεβού του ο Alucard, μας παρουσίασε άλλο ένα διαμαντάκι της τεράστιας συλλογής παιχνιδιών του C64. Το είχα δοκιμάσει μέσα στο χειμώνα που πέρασε και ομολογώ ότι κατάφερα να περάσω μόνο 5-6 οθόνες, πρωτού το παρατήσω. Δεν θυμόμουν βέβαια, το τι παίζει με τα πλήκτρα 1-5, οπότε τώρα που το διάβασα θα το ξαναδοκιμάσω.

θυμάμαι πάντως, ότι σαν πιτσιρικάς το προχωρούσα αρκετά το παιχνίδι. Το συνιστώ και εγώ ανεπιφύλαχτα για όποιον έχει γερά νεύρα.

 

[Wally]

Εξαιρετικο review ενος εκ των αριστουργηματων του Raffael Cecco.

Περιεχει ολα τα συστατικα ενος υποδειγματικου Spectrum arcade τιτλου.

Εξαιρετικα γραφικα και ηχο (στην Spectrum 128 εκδοση) καθως και χειρουργικο collision detection.

Καθε οθονια θελει στρατηγικη. Η σοφη επιλογη οπλων συντεινει τοσο στη σκεψη οσο και στο re-playability.

Εξαιρετικη υλοποιηση της βαρυτητας.

Aπαιτητικο επιπεδο δυσκολιας που πεισμωνει παρα αποτρεπει.

Ισως το magnum opus του.

 

[billy]

Ενα φοβερό, αλλά (όπως ανέφερε και ο Alucard) πολύ δύσκολο παιχνίδι (δεν θυμάμαι να είχα καταφέρει να τελειώσω ποτέ το 3ο level). Η έκδοση του amstrad είναι υπέροχη, αλλά το ίδιο και οι υπόλοιπες οκτάμπιτες εκδόσεις.

Συμφωνώ 100% στο θέμα της μουσικής. Ο Tel έκανε για μία ακόμη φορά το θαύμα του. Θυμάμαι όταν είχα επιδιώξει εκείνα τα χρόνια να δω σε Commodore παιχνίδια όπως τα Cybernoid, το Savage, κ.α., όπου αρχικά νόμιζα ότι το μουσικό τους θέμα θα ήταν απλά μία διασκευή της μουσικής των original Ζ80 εκδόσεων. Πόσο έξω είχα πέσει !! Τα μουσικά κομμάτια ήταν εντελώς διαφορετικά, και σε *άλλο* επίπεδο. Βέβαια μέσα στο παιχνίδι δεν γίνεται να ακούμε μουσική και ηχητικά εφφέ ταυτόχρονα (όπως, π.χ. σε amstrad) αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα !!

Πρόκειται για ένα παιχνίδι που έπαιζα, παίζω, και θα παίζω !! (εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν )

 

[Maddog]

Πραγματικά τρομερό παιχνίδι που είχα "βάλει" πολλές ώρες επάνω του, αλλά τώρα που γέρασα το βρίσκω ανυπόφορα δύσκολο.

 

[Other_Reality]

Περιέργως δέν το έχω ακούσει/παίξει ποτέ, εξαιρετικό review, είδα ότι υπάρχει και σε Amiga οπότε θα το τσεκάρω εκεί !

 

[spyros_s]

θα συμφωνήαω με όσους εγραψαν παραπάνω...πραγματικά το παιχνίδι αυτό είναι πολύ καλύτερο σε c64 από τα υπόλοιπα αγαπημένα 8μπιτα! Υπερέχει σαφέστατα σε κίνηση και ...αιώνες σε εισαγωγικό κομμάτι χωρίς αυτό να μειώνει το υπέροχο κομμάτι εισαγωγής που υπάρχει και στο 6128! Ομολογώ ότι παρά την υπεροχή του κομοντορ είναι από τα αγαπημένα μου στον αμστραντ! Εκείνος υπερέχει σαφέστατα στα χρώματα και στην δυνατότητα παράλληλης μουσικής και εφέ στο παιχνίδι.(βέβαια έχανες το ένα κανάλι έτσι αλλά τι να κανουμε ) Σε αμιγκα είναι πολύ καλό επίσης όμως αυτή η έκδοση του c64 ήταν τόσο καλή που δεν μπορώ να την συγκρίνω ακόμα και με την 16μπιτ έκδοση! ¨ολοκ παίξαμε με αυτό και τον διάδοχο του και φυσικά όλοι νιώσαμε ηδονή όταν ενεργοποιήσαμε το cheat για no collision! Δεν πιστεύω ότι υπάρχει άνθρωπος που το τελείωνε αυτό δίχως cheats!