iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 647
Deliverance (1972, John Boorman)
http://www.imdb.com/title/tt0068473/
Ηθοποιοί: Jon Voight, Burt Reynolds, Ned Beatty, Ronny Cox
Υπόθεση: Τέσσερις φίλοι αποφασίζουν να κατεβούν με κανό ένα απομακρυσμένο ποτάμι για να θαυμάσουν την φύση πριν από την ολοκλήρωση ενός τεχνητού φράγματος που πρόκειτα να κατασκευαστεί στην περιοχή. Η εκδρομή τους όμως θα μετατραπεί σε εφιάλτη, όχι μόνο από την αγριότητα της φύσης, αλλά εξαιτίας της βίαιης συμπεριφοράς ορισμένων ντόπιων κατοίκων της περιοχής.
Το Deliverance, το οποίο βασίζεται σε βιβλίο του James Dickey, αποτελεί μια από τις χαρακτηριστικότερες ταινίες των πρώτων χρόνων της δεκαετίας του '70 και μια από τις καλύτερες σκηνοθετικές δουλειές του John Boorman. Το βασικό θέμα της ταινίας αφορά τη βίαιη ανθρώπινη πλευρά που απελευθερώνεται, όπως δηλώνει και ο πρωτότυπος τίτλος της ταινίας, κάτω από κάποιες ιδiαίτερες συνθήκες. Σύμφωνα με το Deliverance η έμφυτη τάση του ανθρώπου προς την καλοσύνη δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια λουστραρισμένη επιφάνεια που από κάτω της κρύβει τα ζωώδη ένστικτα του ανθρώπου. Κάτω από μη κανονικές συνθήκες, αυτή η ρομαντική προσέγγιση της ανθρώπινης φύσης υποσκελίζεται και καταστέλλεται από την βίαιη πλευρά που υπάρχει κάτω από την επιφάνεια. Οι ντόπιοι κυνηγοί, που πρώτοι ασκούν βία, δεν είναι κάτι διαφορετικό από τους τέσσερις πρωταγωνιστές της ταινίας. Αποτελούν την ανήθικη και ζωώδη πλευρά των βασικών πρωταγωνιστών, όπως αυτή θα είχε εξελιχθεί μέσα σε ένα άγριο και απομονωμένο τοπίο. Στην πραγματικότητα είναι η αμοραλιστική και κυνική πλευρά της ανθρώπινης φύσης, η οποία είναι επηρρεασμένη από ένα διαφορετικό περιβάλλον που λειτουργεί κάτω από διαφορετικούς κανόνες. Η βία που ασκούν είναι σοκαριστική, όχι απλά γιατί αυτό που κάνουν φαίνεται νοσηρό, αλλά γιατί είναι αναίτια και ωμή. Αυτή η άσκηση βίας τελικά θα αποτελέσει τον καταλύτη για το πέρασμα των τεσσάρων αστικοποιημένων ανθρώπων στην πρωτόγονη πλευρά τους ώστε να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν επιτυχώς σε ένα διαφορετικό, γι'αυτούς, περιβάλλον. Η ενεργοποίηση του αρχέγονου ένστικτου της επιβίωσης και η ανάγκη να ισορροπήσουν τη συναισθηματική έκρηξη που προκαλεί ο φόβος και η εκδίκηση, θα απελευθερώσει τους χαρακτήρες από τα αδύναμα δεσμά της κοινωνικής εγκράτειας και θα προκαλέσει την προσαρμογή τους στο περιβάλλον και την ανάδυση της πρωτόγονης φύσης τους. Η κινηματογράφηση του φυσικού τοπίου είναι εκπληκτική, καθώς καταφέρνει να συνδυάσει την φυσική ομορφιά, τη μελαγχολία από την βίαιη εισβολή του πολιτισμού, με τη δημιουργία του φράγματος, στο περιβάλλον και μια έντονη αίσθηση απομόνωσης. Σταδιακά, ο Boorman, καταφέρνει μέσα από επιβλητικά πλάνα του ποταμού να δημιουργήσει μια αόριστη αίσθηση ανησυχίας πάνω σε μια νευρώδη ατμόσφαιρα, καθώς αργά αλλά σταθερά αναπτύσσεται μια λανθάνουσα αίσθηση απειλής, που νιώθεις ότι κάπου θα ξεσπάσει σε κάτι κακό. Όμως ο σκηνοθέτης καταφέρνει να παίξει με τις προσδοκίες του θεατή, αφού οι σχετικά αργοι ρυθμοί της αρχής και το όμορφο φυσικό τοπίο, προσφέρουν εν μέρει μια πλαστή αίσθηση ασφάλειας αλλά δεν αφήνουν τον απροσδιόριστα απειλητικό τόνο να βρει διέξοδο. Ο θεατής νιώθει ότι ακροβατεί σε μια ευθράυστη ισορροπία ανάμεσα στην υποτυπώδη ασφάλεια του πρωτόγονου φυσικού τοπίου και σε μια έκρηξη στιγμιαίας τρέλας που μπορεί να ανατρέψει τα πάντα. Τελικά η ανησυχία ξετυλίγεται απότομα, γρήγορα και αναίτια, απλά από μια ζώωδη έλλειψη λογικής. Αυτή η στιγμιαία έκρηξη μιας παράλογης βίας θα αποτελέσει τον καταλύτη τόσο του περάσματος των χαρακτήρων από τον πολιτισμό στη βαρβαρότητα, όσο και της επιτάχυνσης της ταινίας, λες και η αδρεναλίνη που κατακλύζει τους τέσσερις πρωταγωνιστές, κατακλύζει και την ίδια την ταινία. Παραμένοντας αρκετά μακριά από την δικαιολόγηση των επιλογών των πρωταγωνιστών, ο Boorman, δεν κρίνει τίποτα ως λάθος ή σωστό, αλλά απλά παρουσιάζει την προσπάθεια τον ηρώων να επιβιώσουν με οποιοδήποτε κόστος. Ακόμη και όταν υπάρχουν διαφωνίες ανάμεσα στους χαρακτήρες, ο σκηνοθέτης δεν παίρνει καμία θέση, καμιά επιλογή δεν βαραίνει περισσότερο. Στο Deliverance οι κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς μπορούν να σπάσουν αρκεί να είσαι έτοιμος να δεχθείς το τίμημα. Επιπλέον, οι θεατές βλέπουν τα γεγονότα με υποκειμενική οπτική γωνία, από την πλευρά των τέσσερων πρωταγωνιστών. Ερώτηματα σχετικά με κάποιες πράξεις, αν τελικά ήταν δικαιολογημένες ή σωστές, βαραίνουν τον θεατή όσο και τους πρωταγωνιστές. Όταν τελικά καταφέρουν και γυρίσουν πίσω στην ασφάλεια, δεν θα είναι όπως όταν ξεκίνησαν το ταξίδι.
Trailer:
http://www.imdb.com/title/tt0068473/
Ηθοποιοί: Jon Voight, Burt Reynolds, Ned Beatty, Ronny Cox
Υπόθεση: Τέσσερις φίλοι αποφασίζουν να κατεβούν με κανό ένα απομακρυσμένο ποτάμι για να θαυμάσουν την φύση πριν από την ολοκλήρωση ενός τεχνητού φράγματος που πρόκειτα να κατασκευαστεί στην περιοχή. Η εκδρομή τους όμως θα μετατραπεί σε εφιάλτη, όχι μόνο από την αγριότητα της φύσης, αλλά εξαιτίας της βίαιης συμπεριφοράς ορισμένων ντόπιων κατοίκων της περιοχής.
Το Deliverance, το οποίο βασίζεται σε βιβλίο του James Dickey, αποτελεί μια από τις χαρακτηριστικότερες ταινίες των πρώτων χρόνων της δεκαετίας του '70 και μια από τις καλύτερες σκηνοθετικές δουλειές του John Boorman. Το βασικό θέμα της ταινίας αφορά τη βίαιη ανθρώπινη πλευρά που απελευθερώνεται, όπως δηλώνει και ο πρωτότυπος τίτλος της ταινίας, κάτω από κάποιες ιδiαίτερες συνθήκες. Σύμφωνα με το Deliverance η έμφυτη τάση του ανθρώπου προς την καλοσύνη δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια λουστραρισμένη επιφάνεια που από κάτω της κρύβει τα ζωώδη ένστικτα του ανθρώπου. Κάτω από μη κανονικές συνθήκες, αυτή η ρομαντική προσέγγιση της ανθρώπινης φύσης υποσκελίζεται και καταστέλλεται από την βίαιη πλευρά που υπάρχει κάτω από την επιφάνεια. Οι ντόπιοι κυνηγοί, που πρώτοι ασκούν βία, δεν είναι κάτι διαφορετικό από τους τέσσερις πρωταγωνιστές της ταινίας. Αποτελούν την ανήθικη και ζωώδη πλευρά των βασικών πρωταγωνιστών, όπως αυτή θα είχε εξελιχθεί μέσα σε ένα άγριο και απομονωμένο τοπίο. Στην πραγματικότητα είναι η αμοραλιστική και κυνική πλευρά της ανθρώπινης φύσης, η οποία είναι επηρρεασμένη από ένα διαφορετικό περιβάλλον που λειτουργεί κάτω από διαφορετικούς κανόνες. Η βία που ασκούν είναι σοκαριστική, όχι απλά γιατί αυτό που κάνουν φαίνεται νοσηρό, αλλά γιατί είναι αναίτια και ωμή. Αυτή η άσκηση βίας τελικά θα αποτελέσει τον καταλύτη για το πέρασμα των τεσσάρων αστικοποιημένων ανθρώπων στην πρωτόγονη πλευρά τους ώστε να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν επιτυχώς σε ένα διαφορετικό, γι'αυτούς, περιβάλλον. Η ενεργοποίηση του αρχέγονου ένστικτου της επιβίωσης και η ανάγκη να ισορροπήσουν τη συναισθηματική έκρηξη που προκαλεί ο φόβος και η εκδίκηση, θα απελευθερώσει τους χαρακτήρες από τα αδύναμα δεσμά της κοινωνικής εγκράτειας και θα προκαλέσει την προσαρμογή τους στο περιβάλλον και την ανάδυση της πρωτόγονης φύσης τους. Η κινηματογράφηση του φυσικού τοπίου είναι εκπληκτική, καθώς καταφέρνει να συνδυάσει την φυσική ομορφιά, τη μελαγχολία από την βίαιη εισβολή του πολιτισμού, με τη δημιουργία του φράγματος, στο περιβάλλον και μια έντονη αίσθηση απομόνωσης. Σταδιακά, ο Boorman, καταφέρνει μέσα από επιβλητικά πλάνα του ποταμού να δημιουργήσει μια αόριστη αίσθηση ανησυχίας πάνω σε μια νευρώδη ατμόσφαιρα, καθώς αργά αλλά σταθερά αναπτύσσεται μια λανθάνουσα αίσθηση απειλής, που νιώθεις ότι κάπου θα ξεσπάσει σε κάτι κακό. Όμως ο σκηνοθέτης καταφέρνει να παίξει με τις προσδοκίες του θεατή, αφού οι σχετικά αργοι ρυθμοί της αρχής και το όμορφο φυσικό τοπίο, προσφέρουν εν μέρει μια πλαστή αίσθηση ασφάλειας αλλά δεν αφήνουν τον απροσδιόριστα απειλητικό τόνο να βρει διέξοδο. Ο θεατής νιώθει ότι ακροβατεί σε μια ευθράυστη ισορροπία ανάμεσα στην υποτυπώδη ασφάλεια του πρωτόγονου φυσικού τοπίου και σε μια έκρηξη στιγμιαίας τρέλας που μπορεί να ανατρέψει τα πάντα. Τελικά η ανησυχία ξετυλίγεται απότομα, γρήγορα και αναίτια, απλά από μια ζώωδη έλλειψη λογικής. Αυτή η στιγμιαία έκρηξη μιας παράλογης βίας θα αποτελέσει τον καταλύτη τόσο του περάσματος των χαρακτήρων από τον πολιτισμό στη βαρβαρότητα, όσο και της επιτάχυνσης της ταινίας, λες και η αδρεναλίνη που κατακλύζει τους τέσσερις πρωταγωνιστές, κατακλύζει και την ίδια την ταινία. Παραμένοντας αρκετά μακριά από την δικαιολόγηση των επιλογών των πρωταγωνιστών, ο Boorman, δεν κρίνει τίποτα ως λάθος ή σωστό, αλλά απλά παρουσιάζει την προσπάθεια τον ηρώων να επιβιώσουν με οποιοδήποτε κόστος. Ακόμη και όταν υπάρχουν διαφωνίες ανάμεσα στους χαρακτήρες, ο σκηνοθέτης δεν παίρνει καμία θέση, καμιά επιλογή δεν βαραίνει περισσότερο. Στο Deliverance οι κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς μπορούν να σπάσουν αρκεί να είσαι έτοιμος να δεχθείς το τίμημα. Επιπλέον, οι θεατές βλέπουν τα γεγονότα με υποκειμενική οπτική γωνία, από την πλευρά των τέσσερων πρωταγωνιστών. Ερώτηματα σχετικά με κάποιες πράξεις, αν τελικά ήταν δικαιολογημένες ή σωστές, βαραίνουν τον θεατή όσο και τους πρωταγωνιστές. Όταν τελικά καταφέρουν και γυρίσουν πίσω στην ασφάλεια, δεν θα είναι όπως όταν ξεκίνησαν το ταξίδι.
Trailer:
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
