Dragonsphere

[Rakeesh]

Στα μεσα των 90s, ενω οι Sierra και Lucasarts εκαναν "σχολή" στα adventures, η Microprose μπηκε για λιγο στο χώρο με τρεις αξιόλογους (κατα γενικη παραδοχη) τίτλους, τους οποιους δεν εχω δει ακομα τα εν λόγω adventures ηταν εκπληκτικης ποιοτητας αντιπροσωπευτικά παραδείγματα third person point-and-click adventures με 256 VGA γραφικά.

Οσοι με ξερουν, ξερουν και οτι εχω το κακο συνηθειο να συγκρινω καθε παιχνιδι με αυτο που πάει να ανταγωνιστεί. #) Εφοσον ειμαι γαλουχημενος με τις Δύο Μεγάλες εταιρειες, μου ειναι αδυνατο ενω παιζω ενα adventure της εποχης, να μη κανω συγκρισεις. Σε καθε συγκριση που κανω, σχεδον παντα οι ανταγωνιστες βγαινουν χαμενοι: κατι αδιευκρίνιστο θα με χαλασει, θα βρω ερασιτεχνικές ατελειες στο σενάριο, στο scripting ή στα γραφικά που προδιδουν οτι δεν παιζω προϊόν των Δύο Μεγάλων, αλλα μια αρχαρια αποπειρα πειραματισμου που θα με αφησει ανικανοποιητο.

Κανω λοιπον αυτήν την αλα Τσουρινάκη προσωπική εξομολόγηση αντί προλόγου, για να τονισω το ποσο αρτια παραγωγη μου φανηκε τελικα το Dragonsphere. Ολα οσα προσεξα, απο σεναριο, δομη, γραφικα, περιγραφες, δεν ειχαν κανενα "ερασιτεχνισμό" και εβαζαν πολυ ψηλα τον πηχη στο χώρο. Αυτο φαινεται με την πρωτη ματια: τα γραφικα είναι αντιπροσωπευτικά VGA της εποχής, απο τα πιο ομορφα σχεδιασμενα που είχε να επιδείξει ο χώρος, οπως και τα πανεμορφα, ομαλοτατα animations.

Το παιχνιδι παρουσιαζει μια οχι και τοσο πρωτοτυπη ιστορια, που ισως να εχουμε ξαναδει. Στο φανταστικό βασίλειο του Callahach, δυναστευε ο κακος μαγος Sanwe. Πριν 20 χρονια, ο βασιλιάς με τον μάγο Ner-Tom και το μικρο πρίγκηπα Callash, ξεκινάει εναντιον του Sanwe. Εφοσον ο μαγος ηταν ανικητος, ο Ner-Tom καταφευγει στο να τον φυλακισει μεσα σε μια μαγικη ασπιδα που περικλυει ολοκληρο το καστρο του. Ενω φευγουν, ο Sanwe απειλει οτι θα επιστρεψει, και καταριεται το νεαρό πρίγκηπα. Το παιχνίδι διαδραματίζεται 20 χρόνια μετά, οταν η ασπιδα του Ner-Tom αρχιζει να αδυνατιζει και ο Callash, που μολις εχει στεφθει πλεον βασιλιας, ψαχνει να βρει τροπο να νικησει τον Sanwe μια και καλη.

Με το βασιλιά των ξωτικών

Βεβαια δεν ειναι μονο οσα φαινονται, αλλα και οσα δε φαινονται. Προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όσους γουσταρουν το σχολαστικό pixel hunting και την εξερευνηση. Ηδη απο τις πρωτες οθονες, στο καστρο Callahach, θα δειτε πλουσιες και απολαυστικες περιγραφες σε ολα τα αντικειμενα που κανετε look. Παιρνετε αμεσως μια εικονα για τον κοσμο του παιχνιδιου, αλλα και τις αναμνησεις του Callash. Το ιδιο ισχυει με τους διαλογους που κανετε με τους αλλους χαρακτηρες, που σας δινουν ολο και πιο ολοκληρωμενη εικονα για τον κοσμο, την ιστορια και τις φυλες του. Η εντύπωση που ειχα ενω διαβαζα ολες τις περιγραφες και τους διαλογους, ειναι οτι προκειται για λογοτεχνικου επιπεδου. Ο κοσμος του Callahach, με την ιστορια και τους λαους του, δεν ειναι και τοσο πλουσιος, αλλα ειναι ωραια δομημενος, σαν ενα καλογραμμενο βιβλιο fantasy, που με εβαλε ευκολα μεσα του. Οσο πιο πολυ εξερευνατε, εξεταζετε και μιλατε, τον γνωριζετε καλυτερα.

Ο χαρτης του παιχνιδιου

Στο βασίλειο λοιπον υπαρχουν διαφορες φυλες

• Οι Fair Ones που ειναι κλασσικα οι humans, και η κυριαρχη φυλη.
  
• Τα Faeries που ειναι κλασσικές ξωτικονεράιδες.
  
• Οι Soptus Ecliptus που ζουν σαν βεδουίνοι στην έρημο. Εχουν εξωτικό πολιτισμό και γλώσσα, την οποια αν ψαξετε καλα μπορειτε να αποκρυπτογραφησετε, και αποτελει και μερος καποιου γριφου
  
• Οι Shapeshifters, που μπορουν να μεταμορφωνονται σε ζωα ή αντικειμενα, και αποτελουν αντικειμενα προκαταληψεων των υπολοιπων λαων που τους φοβουνται.
  

Διαλογος με νομάδα των Soptus Ecliptus

Το σεναριο βεβαια μας επιφυλάσσει μια φανταστικη ανατροπη. Οταν αντιμετωπιζουμε τον Sanwe ξεκιναει απλα το δευτερο μερος του παιχνιδιου και αποκαλυπτεται μια ιστορια ιντριγκας και δολοπλοκίας. Για ευνοητους λογους δεν μπορω να πω περισσοτερα οποτε θα ανακαλυψετε το εκπληκτικο κατα τη γνωμη μου σεναριο, μονο αν παιξετε το παιχνιδι (ή αν κοιταξετε στη Wikipedia)

Το παιχνιδι εχει καποια replayability αξία, μιας και υπαρχει σκορ. Μπορειτε να πηδηξετε καποιες ενεργειες, ή να βρειτε εναλλακτικες λυσεις, αλλα ετσι θα χασετε βαθμους. Οσο το παιζετε, υπαρχει και ενα δευτερευον υπο-παιχνιδι, να βρειτε καποιους θησαυρους διασπαρτους στο παιχνιδι, οι οποιοι δεν χρησιμευουν σε κανενα γριφο (red herring). Στο τελος, αναλογως το βαθμο, θα παρετε και τον αναλογο τιτλο.

Πολλαπλες επιλογες μπορουν να δημιουργηθουν και με τους διαλογους. Μπορειτε να βρειτε τις καλυτερες, ή και τις λιγοτερο καλυτερες απαντησεις, με τα αναλογα αποτελεσματα. Για παραδειγμα αν διαλεξετε βιαιες απαντησεις, μπορει να παρετε λιγοτερα hints. Για παραδειγμα, εαν ειστε υπερ του δεον ευγενικοι με τον Χαλιφη των Soptus, θα σας ανταμειψει με ενα χορο της κοιλιάς ως bonus! Γι' αυτο ειναι καλη ιδεα να κανετε save σε καθε διαλογο.

Παιχνιδι με τον Χαλιφη των Soptus. Οσο τον νικατε, θα κερδισετε λιγότερο ή περισσότερο χρησιμα δωρα.

Ο χειρισμος του παιχνιδιου παρουσιαζει καποιες ομορφες ιδεες. Μπορειτε να επιλεξετε μια default εντολη (η default default εντολη ειναι η Look) που ενεργοποιειται αυτοματα με δεξι κλικ. Ετσι πολυ ανετα μπορειτε να εξετασετε ολα τα αντικειμενα της οθονης, και κατοπιν να δοκιμασετε ενα-ενα να τα κανετε take, pull και παει λεγοντας.

Επισης με το space μπορει ο χαρακτηρας σας να περπαταει fast forward και να αλλαζει πολυ γρηγορα οθονες. Αυτο ομως δυστυχως ειναι απενεργοποιημενο σε καποιες οθονες οπου γινονται trigger καποια γεγονοτα, δηλ. δεν μπορειτε να πηδηξετε μια οθονη οταν πρωτα πρεπει να κανετε κατι αλλο. Το κακο ομως ειναι οτι δεν μπορειτε να χρησιμοποιησετε τη συγκεκριμενη λειτουργια, ακομα και αφου εχετε λυσει το παζλ στη συγκεκριμενη οθονη πολύ κρίμα.

Επισης στα options του παιχνιδιου υπαρχουν επιλογες για ευκολία γρίφων (δηλ. αποκαλυπτονται πιο πολλα hints στις περιγραφες), ενω μπορειτε (αν ειστε μαζοχιστης ) να απενεργοπιησετε την αυτοματη εμφανιση των hot spots οταν περνατε το mouse.

Τελος, να σημειωσω οτι στην voice εκδοση (πχ CD-ROM) το voice acting ειναι παρα πολυ καλο. Οι φωνες ταιριαστες, και οι ερμηνειες επισης, σε αντιθεση με αλλα παιχνιδια οπου ηταν προφανες οτι εδωσαν τους ρολους σε συγγενεις και φιλους αν και μεταξυ μας μου την ψιλοεσπασε η φωνη της Βασιλισσας Fiona. Επισης να σημειωσω οτι απο ενα σημειο και περα η φωνη του Hermit για καποιο αγνωστο λογο αλλαζει (!?!?!) παροτι παντα μιλαει ο ιδιος ηθοποιος, αλλαζει αλλιως τη φωνη του. Μου φανηκε πολυ κωμικο και ξενερωτικό για να ειμαι ειλικρινης

Δυστυχως παρά την αρτιοτητα της εμπειριας του gameplay, υπηρχαν καποια καραμπινατα Bugs. Μπορει λοιπον οι διαλογοι να ειναι πολυ καλογραμμενοι, και να προσφερουν διαφορες ποικιλιες διακλαδωσεων κλπ, αλλα η AI των χαρακτηρων ειναι μηδενικη σε καποια σημεια. Ετσι οταν μιλησετε με καποιο χαρακτηρα, καποιοι διαλογοι επαναλαμβανονται χωρίς να χρειαζεται, λες και οι χαρακτηρες σας βλεπουν πρωτη φορα. Απο όσο εχω παρατηρησει υπαρχει καποιο θεμα με τα saves, δηλαδη αυτα συμβαινουν οταν κανετε restore εν μεσω καποιων περιστασεων και το παιχνιδι "νομιζει" οτι κανατε πραγματα, ενω τα ειχατε κανει προ του restore. Δεν εκανα ομως αρκετους πειραματισμους για να το διαπιστωσω

Σας φυλαω το καλυτερο για το φιναλε. Αυτο το υπεροχο παιχνιδι διατιθεται ως freeware απο το GOG, οσοι δεν το ξερετε ηδη

 

[billy]

Ωραία παρουσίαση, και ωραίο adventurάκι - βεβαίως.

Ηταν αρκετά βατό και το είχα τελειώσει χωρίς ιδιαίτερα "κολλήματα".

Πάντως απο τα microprose adventures της περιόδου, το αγαπημένο μου ήταν το (επίσης βατό) Rex Nebular. (δυστυχώς το Return of the Phantom το είχα αφήσει στη μέση. Κάποια στιγμή πρέπει να κλείσει και αυτή η εκκρεμότητα... )

 

[Leon]

Ωραία παρουσίαση. Τα είχα τελειώσει και τα τρία adventures της Microprose. Και εμένα το αγαπημένο μου ήταν το Rex Nebular όπως και του Billy. Να σημειώσουμε ότι τη μηχανή των παιχνιδιών, το M.A.D.S., την είχε σχεδιάσει ο "πολύς" Brian Reynolds.