[Eκδ. Καραβασίλη] Ο Παραμυθένιος Κόσμος των Παιδιών

[Crimson Moonlight]

Είναι έξι τόμοι βιβλίων με κλασικά/λαϊκά παραμύθια κυρίως των Αδερφών Γριμ απλοποιημένα για να είναι πιό φιλικά προς τα παιδιά. Αν και-κατα τη γνώμη μου-η απλοποίηση αυτή δεν πέτυχε, καθως μίκραινε μεν η ιστορία, αλλά τ' άγρια γεγονότα παρουσιάζονταν σχεδόν ίδια με τα πρωτότυπα παραμύθια. Η εικονογράφιση είναι σε γενικές γραμμές μέτρια, χρησιμοποιούνται μόνο τέσσερα χρώμματα (πορτοκαλί, πράσινο, μπλε και κίτρινο) και το σχέδιο είναι κάπως τρομακτικό (για παιδάκι). Ο τρόπος που είναι ζωγραφισμένες οι εικόνες μου θυμίζει το στύλ εικονογράφισης του '70. Πάνω στα βιβλία δεν αναγράφεται χρονιά έκδοσης, σίγουρα όμως είναι πριν το 1994.

Όταν τα διάβαζα μικρή μου έδιναν μια αίσθηση τρομακτική και συνάμα σαγηνευτική. Δεν οφείλονταν μόνο στα ίδια τα παραμύθια που ήταν σκοτεινά, έπαιζε μεγάλο ρόλο καί ο τρόπος που παρουσιάζονταν. Οι εικόνες του βιβλίου δεν με βοηθούσαν να φανταστώ κατι, κι έτσι η φαντασία μου κάλπαζε κι έβλεπα μυστυριώδεις μορφές, δαίμονες και μάγισσες.

 

[BETTY BOOP]

Ωραίο ευρημα!!!

Η γραμματοσειρά στον τίτλο του βιβλίου μου θυμίζει δεκαετία του 80...

 

[Crimson Moonlight]

Η αλήθεια είναι ότι το εξώφυλλο δεν προϊδεάζει καθόλου το περιεχόμενο του βιβλίου, το οποίο είναι αρκετά ζοφερό για παιδικό βιβλίο. Επίσης η εικονογράφιση του εξωφύλλου έχει σίγουρα γίνει από διαφορετικό ζωγράφο απ' ότι οι εικόνες στις σελίδες. Ωστόσο το όνομα του εικονογράφου δεν αναφέρεται πουθενά, όπως και το όνομα αυτού που επιμελήθηκε τη σειρά. Γενικά, κοιταξα και στο διαδύκτιο και δεν έχω βρεί τίποτα απολύτως από πληροφορίες.


Ρώτησα τη μαμά μου και μου είπε ότι αυτά τα βιβλία μου τα είχε φέρει η θεία μου όταν ήμουν μωρό, και τα είχε αγοράσει από έναν πλανώδιο πωλιτή στη δουλειά της. Είπε πως είχε και κασέτες που αφηγούνταν το παραμύθι μαζί με το βιβλίο.

 


Να πώ την αλήθεια, ήθελα να τα πετάξω γιατί ποτέ δεν μου άρεσαν, αλλά τα λυπάμαι γιατί χάρει σ' αυτά "εθίστηκα" στα παραμύθια.

 

[αριαδνη]

Οχι μην τα πεταξεις ειναι πολυτιμα και κατι μου θυμιζουν. Ειναι χαρμα οφθαλμων στα αληθεια μπραβο στην θεια. Να τα χα και γω; ειχαν μεσα μια ιστορια με παιδακια που πεθαινουν και γινονται αγγελοι;

 

[Crimson Moonlight]

Μην ανησυχείς, το να πετάξω βιβλίο είναι ιεροσυλία! Αφού δεν τα έδωσα όταν έκανα δωρεά σχεδόν όλα μου τα παιδικά βιβλία στη βιβλιοθήκη ενός σχολείου, σημαίνει ότι θα μείνουν για πάντα στα ραφια της βιβλιοθήκης μου!


Υπήρχε το παραμυθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν ο Άγγελος, που περιέγραφε πώς πέθαιναν παιδιά και κατέβαιναν δακρυσμένοι άγγελοι να τα πάρουν στον ουρανό. Απλοποιημένο βέβαια, δεν είχε λεπτομέρειες για τις αρρώστιες τους. Αν διαβάσεις το πρωτότυπο είναι πολύ ψυχοπλακωτικό-κυρίως γιατί εκεί δεν έρχεται καμία λύτρωση στο τέλος.

 

[αριαδνη]

Αν υπαρχει τετοιο αποσπασμα εικονογραφημενο με αγγελο που χει στην αγκαλια του ενα παιδακι τοτε το χα και γω

 

[Crimson Moonlight]

Yπάρχει. Μπλέ φώντο, λευκός άγγελος και κίτρινο παιδάκι.

 

[αριαδνη]

Οκ το χα κάποιον τομο σιγουρα

 

[perlastar]

Τα παραμύθια των Γκριμ είναι τα αγαπημένα μου, κι αυτά που με έκαναν κι εμένα να εθιστώ στα παραμύθια. Δεν είχα τα συγκεκριμένα, αλλά μία άλλη έκδοση που δεν θυμάμαι, πάλι απλοποιημένη για τα παιδιά. Αργότερα διάβασα τα άπαντα των Γκριμ στην πρωτότυπη μορφή.

 

[Crimson Moonlight]

Τα παραμύθια των Γκριμ είναι τα αγαπημένα μου, κι αυτά που με έκαναν κι εμένα να εθιστώ στα παραμύθια. Δεν είχα τα συγκεκριμένα, αλλά μία άλλη έκδοση που δεν θυμάμαι, πάλι απλοποιημένη για τα παιδιά. Αργότερα διάβασα τα άπαντα των Γκριμ στην πρωτότυπη μορφή.

 


Κάτι παρόμοιο συνέβη και σ' εμένα. Μόνο που όταν ήμουν μικρή μου είχαν κάνει δώρο κασσέτες (ακουστικές) με την προτώτυπη εκδοχή των παραμυθιών αυτών -κατά λάθος πιστεύω- μαζί με κάποια άλλα λαϊκά παραμύθια ( η κόρη του Διαβόλου ακόμη εμφανίζεται στους εφιάλτες μου) και μετά μου ήταν δύσκολο να διαβάσω τις παιδικές εκδοχές ή να δώ τις ταινίες του Disney. Αν δεν έχει λίγο αίμα μέσα τί να το κάνεις το παραμύθι; Η αλήθεια είναι όμως ότι με τις ιστορίες των Γκριμ δεν συγκρίνεται τίποτα.

 


-Παραδόξως, στα συγκεκριμένα βιβλία απλοποιημένη είναι μόνο η γλώσσα, τα γεγονότα τα περιγράφει με την πρωτότυπη αγριότητα.

 

[perlastar]

Και η δική μου παιδική έκδοση ακριβώς τα ίδια, απλοποιημένη γλώσσα αλλά η αγριότητα της περιγραφής παρέμενε. Οι πρωτότυπες ιστορίες των Γκριμ ακόμα πιο άγριες, αλλά είναι φυσικό μιας και κανονικά όλα αυτά δεν γράφτηκαν για παιδιά. Όλα αυτά βέβαια με γοήτευαν κι εμένα και δεν με πείραζαν καθόλου, αφού όπως έχω αναφέρει αλλού εδώ μέσα τα παραμύθια έχουν συγκεκριμένες τακτικές που εξομαλύνουν τα σοκαριστικά πράγματα που περιγράφουν. Μοιάζουμε σ'αυτά εμείς Moonlight, και καλά το είχα υποψιαστεί ότι έχουμε και το ίδιο ζώδιο, οι ονειροπόλοι φαίνονται

 

[Crimson Moonlight]

Φαίνονται από μακρυά!

 


Συμφωνώ, τα παραμύθια παλιά ήταν για τους ενήλικες, καιρός είναι να το καταλάβουν όσοι τα κατηγορουν ότι καταστρέφουν τις αθώες παιδικές ψυχές. (Τώρα εγώ ν' ανησυχήσω που άν όλα πήγαιναν καλά έλεγα πότε θα σφάξουν κάποιον ν' αρχίσει το ενδιαφέρον; :zip: ) Σε μερικά όμως δεν υπάρχει ούτε λύτρωση στο τέλος ούτε κάποια ομορφιά στην αγριότητα. Έχω βρεί και τέτοια, όπως το κορίτσι χωρίς χέρια που ξεπερνάν πολλά όρια, θρησκευτικά καί ηθικά (έπεσαν αρκετοί πάνω μου να με φάνε όταν το ανέβασα στο ιστολόγιό μου γιατί θεώρησαν ότι ήταν προσβλητικό στις ηθικές/θρησκευτικες αξίες), ή το αδελφούλης κι αδελφούλα. Αυτά βέβαια τα διάβασα πρίν λίγο καιρό για πρώτη φορά σ' ένα βιβλίο με τα πρωτότυπα των Γκριμ-αποκλείεται λογικός άνθρωπος να τα έβαλε σε παιδικό βιβλίο.


Τουλάχιστον τα παραμύθια μου δίνουν το κόσμο που θέλω, με μάγισσες, ξωτικα, πνεύματα της φύσης κι όνειρα ζωντανά γύρω μου.