Alucard
RetroMasteR
- Joined
- 15 Αύγ 2006
- Μηνύματα
- 1.322
- Αντιδράσεις
- 521
Escape from the Planet of the Robot Monsters (1990)
Αρχικά θα ήθελα να εκφράσω τη δυσαρέσκεια μου και να διαμαρτυρηθώ εντόνως για το ότι το παιχνίδι κολλάει μετά την 14η πίστα σε όποια έκδοση του Commodore κι αν το δοκίμασα. #@$@#$@#$%
Συγγνώμη γι' αυτόν τον περίεργο πρόλογο αλλά δοκίμαζα επί αρκετές ώρες διάφορες εκδόσεις και όλες κολλούσαν το αργότερο στο 14 level. Τέλος πάντων....
Όπως καταλαβαίνετε (και όπως ίσως πολλοί θα θυμάστε) ορισμένα παιχνίδια τα είχαν αυτά τα προβλήματα τότε. Όχι βέβαια πως σήμερα είναι όλα ρόδινα αλλά τουλάχιστον μπορείς να κατεβάσεις κι ένα patch.
Ο λόγος λοιπόν, για τη μεταφορά από τα arcades του Escape from the Planet of the Robot Monsters της Domark του οποίου οι εικόνες από το review σε κάποιο Pixel θυμάμαι πως με είχαν ενθουσιάσει. Για να δούμε όμως τι είδαν (ή δεν είδαν) τα ματάκια μου στον Commodore 64.
Destroy him my robots!
Όπως πάντα όμως, λίγα λόγια πρώτα για το σενάριο.
Η υπόθεση αλλά και το εξώφυλλο του παιχνιδιού μοιάζουν με παλιό B-movie κινηματογράφο και θέλουν το χαρακτήρα μας να αποστέλλεται στον πλανήτη “X” για να απελευθερώσει τους ανθρώπους που δουλεύουν ως σκλάβοι στην υπηρεσία των κακών robots με το όνομα Reptilons. Επειδή τα robots όμως είναι και πονηρά αναγκάζουν τις γυναίκες να φορούν καυτά μπικίνι όσο δουλεύουν ή όσο κρατούνται αλυσοδεμένες. Πρέπει λοιπόν να βιαστούμε...
Σκοπός των robots είναι να κατασκευαστούν κλώνοι-robots με τελικό στόχο να δημιουργηθεί ο στρατός ο οποίος θα κυριεύσει τη Γη. Εξαναγκάζουν λοιπόν τους ανθρώπους να δουλεύουν στη γραμμή παραγωγής κατασκευάζοντας τις νέες μηχανές που θα χρησιμοποιήσουν για το σκοπό αυτό.
Το να μεταβούμε στον πλανήτη “X” και να απελευθερώσουμε του ανθρώπους δεν είναι τόσο απλό μιας και οι φρουροί ρομπότ θα εμποδίσουν με κάθε τρόπο την αποστολή διάσωσης.
Στην 8η πίστα (ή 8ο εργοστάσιο).
Το Reptilon έτοιμο να μας εξαφανίσει.
Το περιβάλλον του παιχνιδιού είναι ψευδοτρισδιάστατο ενώ διαθέτει scrolling το οποίο είναι μάλλον από τα πιο άσχημα που έχω δει καθώς είναι τόσο αργό ώστε πρέπει να βαδίσουμε προς την άκρη της οθόνης για να ενεργοποιηθεί. Καλύτερα βέβαια από το να μην υπήρχε καθόλου.
Σκοπός κάθε πίστας είναι να βρούμε το σημείο το οποίο θα μας τηλεμεταφέρει στην επόμενη, περνώντας από διάφορες πλατφόρμες κι επίπεδα τα οποία συνδέονται μεταξύ τους με σταθερές σκάλες. Κάθε φορά που ελευθερώνουμε έναν σκλάβο μας δίνονται έξτρα πόντοι οι οποίοι όπως είπαμε είναι ιδιαίτερα σημαντικοί για επιπλέον ζωές.
Ξεκινούμε την αποστολή μας με όπλο ένα σχετικά αδύναμο laser, το οποίο μπορούμε να βελτιώσουμε συλλέγοντας ορισμένα bonus που εμφανίζονται όταν καταστρέφουμε τα robots. Τα bonus τα οποία θα συναντήσουμε και θα μας βοηθήσουν να «ολοκληρώσουμε» το παιχνίδι (μη θυμηθώ τώρα πως το παιχνίδι κολλάει στο 14 level και ξαναεκνευριστώ), περιλαμβάνουν ενεργειακές ασπίδες, extra πόντοι που θα μας εφοδιάσουν με επιπλέον ζωές (ξεκινούμε με 3), πράσινοι κρύσταλλοι που δίνουν ενέργεια στο laser και βόμβες.
Όλα τα παραπάνω είναι απαραίτητα για να αντιμετωπίσουμε τα αναρίθμητα robots που εμφανίζονται συνεχώς. Κάθε φορά που ολοκληρώνουμε μια πίστα μεταφερόμαστε σ' ένα επίπεδο στο οποίο θα αντιμετωπίσουμε το μεγάλο κακό ο οποίος είναι ένα θεόρατο robot – Reptilon ή σε κάποιο άλλο επίπεδο στο οποίο πρέπει να διαλέξουμε να εισέλθουμε σε ένα από τους τρεις τηλεμεταφορείς οι οποίοι οδηγούν σε διαφορετικές πίστες. Στην περίπτωση που έχουμε να αντιμετωπίσουμε το Reptilon το μουσικό θέμα του παιχνιδιού αλλάζει σε πιο δραματικό τόνο και απαιτείται όλη μας η προσοχή αλλά και παρά πολλά χτυπήματα και βόμβες για να τον βγάλουμε από τη μέση.
Θα πρέπει να αποφύγουμε τα άλματα του ρομπότ γίγαντα που σκοπό έχει να μας συνθλίψει κάτω από τον τεράστιο όγκο του κινούμενοι συνεχώς και αφήνοντας βόμβες στα σημεία τα οποία προβλέπουμε πως θα προσγειωθεί.
Διώξτε αυτήν την κακάσχημη ασπρουλιάρα από πίσω μου.
Οι βόμβες εκτός από τους τελικούς κακούς θα μας βοηθήσουν και στην πορεία του παιχνιδιού. Ενεργοποιούνται πάντα στο σημείο το οποίο πατούμε (εμείς βέβαια δεν επηρεαζόμαστε από την έκρηξη) και καταστρέφουν οτιδήποτε βρίσκεται γύρω μας σε ακτίνα περίπου 3 τετραγώνων.
Τα επίπεδα στα οποία κινούμαστε αποτελούνται από τετράγωνα τα περισσότερα εκ των οποίων είναι ασφαλή όταν βαδίζουμε πάνω τους αλλά υπάρχουν κι αυτά τα οποία αναβοσβήνουν κι αν τα ακουμπήσουμε κολλάμε πάνω τους και μας αφαιρείται μία ζωή.
Μπορούμε να καταστρέφουμε τις εγκαταστάσεις και τους υπολογιστές της κάθε πίστας κερδίζοντας πόντους και διάφορα κρυμμένα bonus ή και κρυμμένους… εχθρούς οι οποίοι πετάγονται ταχύτατα προς το μέρος μας. Καλό θα ήταν λοιπόν να τους καταστρέφουμε από κάποια ασφαλή απόσταση.
Το Escape from the Planet of the Robot Monsters μπορεί να παιχθεί ταυτόχρονα και σε συνεργασία με 2 παίκτες (με τα ονόματα Jake και Duke) προσθέτοντας αρκετά στο gameplay του. Προσοχή όμως καθώς οι βολές του ενός παίκτη μπορούν να στείλουν στο διαγαλαξιακό παράδεισο (ή την κόλαση) το σύμμαχό μας.
Χιουμοριστικό είναι το σημείο κατά το οποίο ο παίκτης μας κρεμιέται από τις γωνίες της πλατφόρμας πασχίζοντας να μην πέσει στην... άβυσσο όταν πλησιάσουμε πολύ κοντά σε αυτές (μην ανησυχείτε όμως, δεν πέφτει ποτέ).
Γενικά τα sprites του Escape from the Planet of the Robot Monsters είναι μικρά και τα χρώματα μουντά και μάλλον μονότονα. Τα γραφικά δεν κερδίζουν την προσοχή του gamer ενώ είναι μονοχρωματικά θυμίζοντας παιχνίδια του spectrum, με το ψευδοτρισδιάστατο σχεδιασμό ευτυχώς να υπερκαλύπτει σε κάποιο βαθμό το πρόβλημα. Το μουσικό θέμα του παιχνιδιού είναι συμπαθητικό ενώ ηχητικά εφέ δεν υπάρχουν.
Το gameplay είναι σχετικά μέτριο με το 2 player mode να αυξάνει κάπως το ενδιαφέρον του παιχνιδιού.
Γενικά το Escape from the Planet of the Robot Monsters αποτελεί μια μέτρια μεταφορά από τα coin-ops με σαφείς αδυναμίες στον τομέα του game play αλλά και στον τεχνικού τομέα. Για τη χρονιά μάλιστα που κυκλοφόρησε μπορούσαμε να δούμε κάτι καλύτερο.
Πάντως το εξώφυλλο του παιχνιδιού είναι πολύ καλό
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
