iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 657
Even the Wind Is Afraid (1968, Carlos Enrique Taboada)
http://www.imdb.com/title/tt0061752/
Υπόθεση: Μια ομάδα από μαθήτριες ενός οικοτροφείου, εξαιτίας της ανυπάκουης συμπεριφοράς τους, τιμωρούνται να περάσουν όλο το καλοκαίρι τους μέσα στη σχολή τους. Κάποια από αυτές αρχίζει να βλέπει περίεργα όνειρα και σταδιακά η ομάδα αρχίζει να ερευνά έναν τοπικό πύργο που έχει εξέχουσα θέση στα περίεργα οράματα.
Γενικότερα, τα μεξικάνικα θρίλερ δεν έχουν και την καλύτερη θέση στις καρδιές των fan του τρόμου, κυρίως εξαιτίας της φτηνής παραγωγής τους αλλά και της φήμης που ακολουθεί τις lucha libre ταινίες και τις προσπάθειες της οικογένειας Cardona (παππούς-πατέρας-υιός). Αυτές όμως οι εντυπωσεις δεν αφορούν τις προσπάθειες του Carlos Enrique Taboada στον χώρο του καθαρόαιμου τρόμου. Ο Taboada δούλεψε στον κινηματογραφικό χώρο κυρίως ως σεναριογράφος, αλλά σε όσες ταινίες ασχολήθηκε με τη σκηνοθεσία το αποτέλεσμα των δικαίωσε και πολλές από αυτές αποτέλεσαν σημαντικό κεφάλαιο στον χώρο του μεξικάνικου τρόμου. Η πιο γνωστή από τις ταινίες του είναι σίγουρα το Even the Wind Is Afraid. To σενάριο της ταινίας, αν και δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, είναι κάτι παραπάνω από αξιοπρεπές και πολλές φορές αφήνει χώρο για μερικές έξυπνες ανατροπές στην πλοκή και μια σωστή αντιμετώπιση του μυστηρίου. Οι χιτσκοκικές επιρροές του Taboada είναι εμφανείς, ιδιαίτερα στον τρόπο με τον οποίο επεξεργάζεται τις πτυχές του μυστηρίου, καταφέρνοντας παράλληλα να δώσει την απαραίτητη έμφαση στην οικοδόμηση μιας κλιμακούμενης έντασης και μια εντεινόμενης αγωνίας. Η σκηνοθεσία του Taboada είναι πολύ καλή με τη στρατηγική χρήση των χρωμάτων, των σκιών και του φωτισμού ώστε να δώσει τον απαραίτητο γοτθικό τόνο στην ταινία, μέσα από μια στυλιζαρισμένη αλλά κομψή προσέγγιση στην πλοκή. Επιπλέον, ο σκηνοθέτης, βάζει στη συνταγή αρκετό μαύρο χιούμορ, καταφέρνοντας να δώσει μια χιομοριστική ανακούφιση στον θεατή, πριν αυξήσει και πάλι την ένταση, δημιουργώντας έναν ομιχλώδη όγκο από ανεξήγητες καταστάσεις και κρυμμένα μυστικά. Οι αποκαλύψεις, αν και μερικές φορές φαίνονται προβλέψιμες, έρχονται πολύ ομαλά με την εξέλιξη του story, χωρίς ο Taboada να βιάζει καταστάσεις αλλά και ούτε να αφήνει την πλοκή να ξεχειλώσει απλά και μόνο για να αποκτήσει η ταινία μεγαλύτερη διάρκεια. Θεματικά, η ταινία, βάζει και αρκετές κοινωνικές και ψυχολογικές πινελιές, που κυρίως αφορούν το καταπιεστικό περιβάλλον της σχολής, την αυταρχική συμπεριφορά των καθηγητών, την καταπιεσμένη σεξουαλικότητα, την απώλεια της αθωότητας και την σεξουαλική αφύπνηση. Ο Taboada φαίνεται να ξέρει πως να υφάνει ένα περιβάλλον ανασφάλειας και αόριστης απειλής, εμμένοντας πολλές φορές σε μια σπερματική μορφή τρόμου, ταυτόχρονα όμως δημιουργεί και μια εξαιρετικά σκοτεινή, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα ώστε να ολοκληρώσει το κυρίαρχο, εφιαλτικό κλίμα του Even the Wind Is Afraid. Ο ανατριχιαστικός ρυθμός με τον οποίο εξελίσσεται η ταινία, δημιουργεί μια παραισθησιακή αύρα που φέρνει κάπως στο μυαλο τις πρώτες έγχρωμες δουλειές του Bava, ενώ παράλληλα η κάμερα του Taboada με τις υπνωτικές κινήσεις της καταφέρνει να δημιουργήσει μερικές έντοντα ατμοσφαιρικές σκηνές. Οι ερμηνείες είναι αρκετά καλές, ειδικά για μεξικάνικη ταινία, ενώ σημαντική δουλειά κάνει και το ανατριχιαστικό soundtrack. Το 2007 κυκλοφόρησε ένα μεξικάνικο remake της ταινίας με τον ίδιο τίτλο. Όσοι ενδιαφέρονται για άλλες δουλειές του σκηνοθέτη, ταινίες όπως τα Tramp in the Rain (1968), The Book of Stone (1969), Autumn's Desire (1972), Blacker Than the Night (1975) και Poison for the Fairies (1984) αποτελούν αξιοπρεπείς, και όχι μόνο, προσθήκες σε μια συλλογή ταινιών τρόμου.
http://www.youtube.com/watch?v=mLhSfb9cnJs
http://www.imdb.com/title/tt0061752/
Υπόθεση: Μια ομάδα από μαθήτριες ενός οικοτροφείου, εξαιτίας της ανυπάκουης συμπεριφοράς τους, τιμωρούνται να περάσουν όλο το καλοκαίρι τους μέσα στη σχολή τους. Κάποια από αυτές αρχίζει να βλέπει περίεργα όνειρα και σταδιακά η ομάδα αρχίζει να ερευνά έναν τοπικό πύργο που έχει εξέχουσα θέση στα περίεργα οράματα.
Γενικότερα, τα μεξικάνικα θρίλερ δεν έχουν και την καλύτερη θέση στις καρδιές των fan του τρόμου, κυρίως εξαιτίας της φτηνής παραγωγής τους αλλά και της φήμης που ακολουθεί τις lucha libre ταινίες και τις προσπάθειες της οικογένειας Cardona (παππούς-πατέρας-υιός). Αυτές όμως οι εντυπωσεις δεν αφορούν τις προσπάθειες του Carlos Enrique Taboada στον χώρο του καθαρόαιμου τρόμου. Ο Taboada δούλεψε στον κινηματογραφικό χώρο κυρίως ως σεναριογράφος, αλλά σε όσες ταινίες ασχολήθηκε με τη σκηνοθεσία το αποτέλεσμα των δικαίωσε και πολλές από αυτές αποτέλεσαν σημαντικό κεφάλαιο στον χώρο του μεξικάνικου τρόμου. Η πιο γνωστή από τις ταινίες του είναι σίγουρα το Even the Wind Is Afraid. To σενάριο της ταινίας, αν και δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, είναι κάτι παραπάνω από αξιοπρεπές και πολλές φορές αφήνει χώρο για μερικές έξυπνες ανατροπές στην πλοκή και μια σωστή αντιμετώπιση του μυστηρίου. Οι χιτσκοκικές επιρροές του Taboada είναι εμφανείς, ιδιαίτερα στον τρόπο με τον οποίο επεξεργάζεται τις πτυχές του μυστηρίου, καταφέρνοντας παράλληλα να δώσει την απαραίτητη έμφαση στην οικοδόμηση μιας κλιμακούμενης έντασης και μια εντεινόμενης αγωνίας. Η σκηνοθεσία του Taboada είναι πολύ καλή με τη στρατηγική χρήση των χρωμάτων, των σκιών και του φωτισμού ώστε να δώσει τον απαραίτητο γοτθικό τόνο στην ταινία, μέσα από μια στυλιζαρισμένη αλλά κομψή προσέγγιση στην πλοκή. Επιπλέον, ο σκηνοθέτης, βάζει στη συνταγή αρκετό μαύρο χιούμορ, καταφέρνοντας να δώσει μια χιομοριστική ανακούφιση στον θεατή, πριν αυξήσει και πάλι την ένταση, δημιουργώντας έναν ομιχλώδη όγκο από ανεξήγητες καταστάσεις και κρυμμένα μυστικά. Οι αποκαλύψεις, αν και μερικές φορές φαίνονται προβλέψιμες, έρχονται πολύ ομαλά με την εξέλιξη του story, χωρίς ο Taboada να βιάζει καταστάσεις αλλά και ούτε να αφήνει την πλοκή να ξεχειλώσει απλά και μόνο για να αποκτήσει η ταινία μεγαλύτερη διάρκεια. Θεματικά, η ταινία, βάζει και αρκετές κοινωνικές και ψυχολογικές πινελιές, που κυρίως αφορούν το καταπιεστικό περιβάλλον της σχολής, την αυταρχική συμπεριφορά των καθηγητών, την καταπιεσμένη σεξουαλικότητα, την απώλεια της αθωότητας και την σεξουαλική αφύπνηση. Ο Taboada φαίνεται να ξέρει πως να υφάνει ένα περιβάλλον ανασφάλειας και αόριστης απειλής, εμμένοντας πολλές φορές σε μια σπερματική μορφή τρόμου, ταυτόχρονα όμως δημιουργεί και μια εξαιρετικά σκοτεινή, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα ώστε να ολοκληρώσει το κυρίαρχο, εφιαλτικό κλίμα του Even the Wind Is Afraid. Ο ανατριχιαστικός ρυθμός με τον οποίο εξελίσσεται η ταινία, δημιουργεί μια παραισθησιακή αύρα που φέρνει κάπως στο μυαλο τις πρώτες έγχρωμες δουλειές του Bava, ενώ παράλληλα η κάμερα του Taboada με τις υπνωτικές κινήσεις της καταφέρνει να δημιουργήσει μερικές έντοντα ατμοσφαιρικές σκηνές. Οι ερμηνείες είναι αρκετά καλές, ειδικά για μεξικάνικη ταινία, ενώ σημαντική δουλειά κάνει και το ανατριχιαστικό soundtrack. Το 2007 κυκλοφόρησε ένα μεξικάνικο remake της ταινίας με τον ίδιο τίτλο. Όσοι ενδιαφέρονται για άλλες δουλειές του σκηνοθέτη, ταινίες όπως τα Tramp in the Rain (1968), The Book of Stone (1969), Autumn's Desire (1972), Blacker Than the Night (1975) και Poison for the Fairies (1984) αποτελούν αξιοπρεπείς, και όχι μόνο, προσθήκες σε μια συλλογή ταινιών τρόμου.
http://www.youtube.com/watch?v=mLhSfb9cnJs
