iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 657
Eyes Without a Face (1960, Georges Franju)
http://www.imdb.com/title/tt0053459/
Ηθοποιοί: Pierre Brasseur, Alida Valli, Edith Scob, Juliette Mayniel, Francois Guerin
Υπόθεση: Ένας γνωστός χειρούργος, μαζί με την βοηθό του, απαγάγουν νεαρά κορίτσια, με σκοπό να τους αφαιρέσουν το δέρμα άπό το πρόσωπό τους, ώστε να το μεταμοσχεύσουν στην κόρη του χειρούργου, της οποίας το πρόσωπο έχει καταστραφεί από ένα τρομερό ατύχημα.
Κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου του Jean Redon, από τον Γάλλο σκηνοθέτη Georges Franju. O Franju ήταν ήδη γνωστός κινηματογραφιστής από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια καθώς είχε δημιουργήσει μια σειρά ντοκιμαντέρ, αλλά την πρώτη του είσοδο στα έργα μυθοπλασίας έγινε το 1959 με την ταινία Head Against the Wall, που έκανε την εμφάνιση το ιδιαίτερο ποιητικό ύφος του σκηνοθέτη. To Eyes Without a Face ήταν η δεύτερη δουλειά του και όπως και ο προηγούμενη ταινία (που δεν έχει τύχει να δω) διακρίνεται από μια ονειρική, ποιητική ομορφιά. Η πανέμορφη εξπρεσσιονιστική ασπρόμαυρη φωτογραφία, ο ποιητικός ρυθμός της ταινίας, το όμορφο παιχνίδι που κάνει ο Franju με το φως και τις σκιές, η ακροβασία της εικόνας μεταξύ πραγματικότητας και παραίσθησης, η ονειρική αύρα που διαπερνά την ατμόσφαιρα σε κάνουν να ξεχάσεις κάποιες συμβατικότητες του σεναρίου και μένεις κυριολεκτικά να μαγεύεσαι από αυτό που βλέπεις. Ο Franju, δημιουργεί μια εφιαλτική αίσθηση σπερματικού τρόμου καθώς η αλληλεπίδραση των ορατών και το κρυμμένων πραγμάτων, αυτών που βλέπεις και αυτών που εννοούνται δημιουργούν ένα κλιμακούμενο αίσθημα αγωνίας. Όπως είχε κάνει και ο Jacques Tourneur στις ταινίες του, ο τρόμος των καταστάσεων εξάγεται από τις σκιές, τις αντανακλάσεις και την υποβλητική ατμόσφαιρα, εκτός βέβαια από μια ιδιαίτερα λεπτομερή σκηνή αφαίρεσης δέρματος από το πρόσωπο, που σίγουρα στην εποχή της θα είχε σοκάρει. Το Eyes Without a Face ισορροπεί με ευκολία ανάμεσα στην κινηματογραφική ποίηση και στον μακάβριο εφιάλτη, παντρεύοντας τον τρόμο με μια αισθητική τρυφερότητα. Εντυπωσιακή είναι η παρουσίαση του χαρακτήρα της Christiane, της παραμορφωμένης κόρης του χειρούργου, που σχεδόν αιωρείται με χορογραφημένες κινήσεις στο χώρο, ενισχύοντας το ονειρικό ύφος της ταινίας. Η μελαγχολία του χαρακτήρα, οι ευάλωτες κινήσεις της, οι απογοητεύεσεις που βιώνει, η διάθεση για παραίτηση σε κάνουν να ταυτίζεσαι με τον τρόμο και την απόγνωση που νιώθει. Η Christiane είναι η προσωποποίηση της τραγωδίας της ταινίας, ένας χαρακτήρας που ακροβατεί μεταξύ ζωής και θανάτου. Το Eyes Without a Face είναι, αντικειμενικά, μια από τις ομορφότερες ταινίες τρόμου που έχουν υπάρξει στην ιστορία του κινηματογράφου.
Trailer - [video=youtube;CEjrg-L8lvs]
http://www.imdb.com/title/tt0053459/
Ηθοποιοί: Pierre Brasseur, Alida Valli, Edith Scob, Juliette Mayniel, Francois Guerin
Υπόθεση: Ένας γνωστός χειρούργος, μαζί με την βοηθό του, απαγάγουν νεαρά κορίτσια, με σκοπό να τους αφαιρέσουν το δέρμα άπό το πρόσωπό τους, ώστε να το μεταμοσχεύσουν στην κόρη του χειρούργου, της οποίας το πρόσωπο έχει καταστραφεί από ένα τρομερό ατύχημα.
Κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου του Jean Redon, από τον Γάλλο σκηνοθέτη Georges Franju. O Franju ήταν ήδη γνωστός κινηματογραφιστής από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια καθώς είχε δημιουργήσει μια σειρά ντοκιμαντέρ, αλλά την πρώτη του είσοδο στα έργα μυθοπλασίας έγινε το 1959 με την ταινία Head Against the Wall, που έκανε την εμφάνιση το ιδιαίτερο ποιητικό ύφος του σκηνοθέτη. To Eyes Without a Face ήταν η δεύτερη δουλειά του και όπως και ο προηγούμενη ταινία (που δεν έχει τύχει να δω) διακρίνεται από μια ονειρική, ποιητική ομορφιά. Η πανέμορφη εξπρεσσιονιστική ασπρόμαυρη φωτογραφία, ο ποιητικός ρυθμός της ταινίας, το όμορφο παιχνίδι που κάνει ο Franju με το φως και τις σκιές, η ακροβασία της εικόνας μεταξύ πραγματικότητας και παραίσθησης, η ονειρική αύρα που διαπερνά την ατμόσφαιρα σε κάνουν να ξεχάσεις κάποιες συμβατικότητες του σεναρίου και μένεις κυριολεκτικά να μαγεύεσαι από αυτό που βλέπεις. Ο Franju, δημιουργεί μια εφιαλτική αίσθηση σπερματικού τρόμου καθώς η αλληλεπίδραση των ορατών και το κρυμμένων πραγμάτων, αυτών που βλέπεις και αυτών που εννοούνται δημιουργούν ένα κλιμακούμενο αίσθημα αγωνίας. Όπως είχε κάνει και ο Jacques Tourneur στις ταινίες του, ο τρόμος των καταστάσεων εξάγεται από τις σκιές, τις αντανακλάσεις και την υποβλητική ατμόσφαιρα, εκτός βέβαια από μια ιδιαίτερα λεπτομερή σκηνή αφαίρεσης δέρματος από το πρόσωπο, που σίγουρα στην εποχή της θα είχε σοκάρει. Το Eyes Without a Face ισορροπεί με ευκολία ανάμεσα στην κινηματογραφική ποίηση και στον μακάβριο εφιάλτη, παντρεύοντας τον τρόμο με μια αισθητική τρυφερότητα. Εντυπωσιακή είναι η παρουσίαση του χαρακτήρα της Christiane, της παραμορφωμένης κόρης του χειρούργου, που σχεδόν αιωρείται με χορογραφημένες κινήσεις στο χώρο, ενισχύοντας το ονειρικό ύφος της ταινίας. Η μελαγχολία του χαρακτήρα, οι ευάλωτες κινήσεις της, οι απογοητεύεσεις που βιώνει, η διάθεση για παραίτηση σε κάνουν να ταυτίζεσαι με τον τρόμο και την απόγνωση που νιώθει. Η Christiane είναι η προσωποποίηση της τραγωδίας της ταινίας, ένας χαρακτήρας που ακροβατεί μεταξύ ζωής και θανάτου. Το Eyes Without a Face είναι, αντικειμενικά, μια από τις ομορφότερες ταινίες τρόμου που έχουν υπάρξει στην ιστορία του κινηματογράφου.
Trailer - [video=youtube;CEjrg-L8lvs]
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
