Alucard
RetroMasteR
- Joined
- 15 Αύγ 2006
- Μηνύματα
- 1.336
- Αντιδράσεις
- 555
Forgotten Worlds (1989)
Οδεύοντας στο τέλος της δεκαετίας του '80 το Pixel ανακοίνωσε άλλη μια μεταφορά ενός coin-op game από την US Gold για τα 8-bit μηχανήματα.
Οι εικόνες του; Φανταστικές.
Δράκοι, όπλα, ήρωες με jet packs, εντυπωσιακά γραφικά και διπλό game mode.
Σιγά μην το άφηνα έτσι…
Πριν καλά καλά κυκλοφορήσει επίσημα, το προμηθεύθηκα από μαγαζί της γειτονιάς και πάτησα το Load ώστε να διαπιστώσω αν το Forgotten Worlds θα ανταποκρίνονταν σε αυτά που έβλεπα στις σελίδες του περιοδικού και στις προσδοκίες μου.
Ας δούμε όμως πρώτα το σενάριο του παιχνιδιού.
I'LL BURN HIM WITH MY AURA!!
Βρισκόμαστε στο μέλλον όπου η Γη έχει καταστραφεί από την επίθεση των κακών εξωγήινων κι έχει μετατραπεί σε έναν απομονωμένο και ακατοίκητο πλέον σκουπιδότοπο. Τον Dust World.
Αρχηγός της επίθεσης κατά της Γης υπήρξε ο Θεός Emperor Bios ο οποίος επιθυμεί να διατηρηθεί αυτή η άθλια κατάσταση καταστροφής στον πλανήτη και για το σκοπό αυτό θα ξαποστείλει τις στρατιές του ενάντια σε οποιονδήποτε τολμήσει να αντιδράσει.
Εμείς όμως, ατρόμητοι μαχητές με ατσάλινα μπράτσα, τέλειο μαλλί, εντυπωσιακά όπλα και μοδάτα γυαλιά ηλίου, θα προσπαθήσουμε να κατατροπώσουμε όλους τους εχθρούς και να επαναφέρουμε το τοπίο στην αρχική του κατάσταση.
Ένα από τα σημαντικότερα όπλα μας είναι το γεγονός πως μπορούμε να πετάμε πάνω από την επιφάνεια της Γης αλλά και τους εχθρούς μας με τη βοήθεια των jet packs που φέρουμε στην πλάτη μας. Τα παραπάνω μας δίνουν τη δυνατότητα να πυροβολούμε τους αντίπαλους από συνολικά 8 διαφορετικές κατευθύνσεις.
Έτσι, Το Forgotten Worlds είναι ένα side-scrolling shoot em 'up στο οποίο το sprite που ελέγχουμε δεν είναι πλέον κάποιο διαστημόπλοιο το οποίο περιπλανείται ανάμεσα από πλανήτες και γαλαξίες, αλλά απλώς η φιγούρα του macho χαρακτήρα μας.
Ξεκινούμε από την πρώτη πίστα στην οποία οι εχθροί κάνουν νωρίς νωρίς την εμφάνισή τους και αποτελούνται από μικρά διαστημόπλοια και περίεργα ασπόνδυλα όντα, μέχρι ιπτάμενες σαύρες με ρουκέτες αλλά και... σκουπίδια τα οποία προσπαθούν να μας εξοντώσουν.
Η πρώτη απογοήτευση όμως στο παιχνίδι έρχεται σχετικά σύντομα παρατηρώντας πως ο ήχος από το όπλο μας είναι από τους λίγους που ακούγονται κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού μαζί με κάποιες εκρήξεις από τους εχθρούς μας. Μοιάζει σα να ξέχασαν να προσθέσουν μουσικό θέμα ή έστω μερικά ηχητικά εφέ.
Full σε ζωές κι ενέργεια και η μάχη ξεκινά.
Bad to the bone.
Ας συνεχίσουμε στο παιχνίδι...
Κάθε επαφή με αντίπαλο ον μειώνει την ενέργειά μας η οποία φαίνεται στο κάτω αριστερό μέρος της οθόνης μας. Στο ίδιο σημείο φαίνεται και ο αριθμός των ζωών που έχουμε διαθέσιμες (ξεκινούμε με τρεις).
Μιας όμως και μιλάμε γι' αυτές, θα πρέπει ανά τακτά χρονικά διαστήματα να στρέφουμε το βλέμμα μας προς τα κάτω για να ελέγχουμε τον αριθμό που μας απομένουν μιας και κάθε φορά που χάνεται μία ο χαρακτήρας μας μένει... ατάραχος στη θέση στην οποία βρισκόταν, με το αντίστοιχο δείκτη να μειώνεται απλά κατά ένα. Λίγη προσπάθεια ρεαλισμού στο συγκεκριμένο σημείο δε θα έβλαπτε.
Το παιχνίδι αποτελείται από έξι πίστες με τους εχθρούς να μη διαφέρουν ιδιαίτερα από πίστα σε πίστα. Εντυπωσιακοί είναι όμως οι τελικοί κακοί κάθε level οι οποίοι mμάλιστα απαιτούν ιδιαίτερα μεγάλο αριθμό βλημάτων για να ηττηθούν κι αφού πρώτα εντοπίσουμε το αδύνατο σημείο τους.
(Ένα tip εδώ: Επειδή κάθε σύγκρουση του χαρακτήρα μας εκτός από την απώλεια ενέργειας καταστρέφει τα αντίπαλα τέρατα, μπορούμε να εμφανίσουμε το δεύτερο χαρακτήρα στο παιχνίδι ώστε να απορροφά αυτός τα βλήματα αλλά και να καταστρέφει τους αντιπάλους καθώς συγκρούεται μαζί τους).
Απαράδεκτος (επιεικώς) είναι ο τρόπος χειρισμού του sprite μας, καθώς απαιτείται να έχουμε πατημένο το fire μετακινώντας το μοχλό δεξιά ή αριστερά για να αλλάζουμε την κατεύθυνση του όπλου μας. Αυτό δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα όταν θέλουμε να πυροβολήσουμε τους αντίπαλους που επιτίθενται από διαφορετικές κατευθύνσεις.
Όταν μάλιστα εμφανίζονται ταυτόχρονα πολλοί αντίπαλοι στην οθόνη μας, η κατάσταση σχεδόν δεν ελέγχεται.
Τα σκουπίδια πολεμούν (τραγουδούν) ακόμα.
When the dragon lies bleeding.
Στην πορεία μας πάντως, μπορούμε να εφοδιαστούμε με νέα ισχυρότερα όπλα, ταχύτερα jet packs, καθώς και με κυτία πρώτων βοηθειών τα οποία όμως πρέπει να αγοράσουμε από μαγαζιά που… ξεφυτρώνουν από το έδαφος. Η όμορφη πωλήτρια είναι σε θέση να μας εξυπηρετήσει με τον καλύτερο τρόπο (στις αγορές μας
), αφού της δώσουμε φυσικά το κατάλληλο αντίτιμο.Και για να δώσουμε το αντίτιμο θα πρέπει πρώτα να μαζέψουμε χρήματα (σε νόμισμα "zenny") τα οποία συλλέγουμε εξολοθρεύοντας εχθρούς οι οποίοι συνήθως απαιτούν μεγαλύτερο αριθμό βλημάτων από τους συνηθισμένους.
Στην τελευταία πίστα το scrolling του παιχνιδιού θα αλλάξει από οριζόντιο σε κάθετο και θα οδηγηθούμε στο χώρο όπου θα διεξαχθεί η τελική μάχη με το Θεό του πολέμου “Emperor Bios”. Μη φανταστείτε βέβαια πως είναι τίποτα το ιδιαίτερα δύσκολο. Ένα καλό σημείο να βρούμε που μπορούμε να σταθούμε και το όπλο που εκτοξεύει ταυτόχρονα τρεις βολές σε διαφορετικές κατευθύνσεις θα κάνει σχεδόν μόνο του τη δουλειά. Προσοχή θέλει μόνο να μη βρισκόμαστε πολύ κοντά στα φτερά του εχθρού.
Πιάσε μια σοκοφρέτα γιατί κάτι πολύ καλύτερο δε βλέπω να έχει να προσφέρει το μαγαζί.
Τελική μάχη ενώ ο Emperor Bios μας επιτίθεται.
Χμ...
Γενικά το Forgotten Worlds είναι μια μέτρια μεταφορά στο οποίο μόνο τα γραφικά σώζουν κάπως την κατάσταση και ιδιαίτερα οι στατικές εικόνες που εμφανίζονται μεταξύ των πιστών.
Η απουσία μουσικού θέματος, ο πολύ κακός τρόπος χειρισμού του χαρακτήρα μας αλλά και το γενικά μέτριο gameplay απογοητεύουν αυτόν που περίμενε κάτι καλύτερο με βάση τα όσα είχε δει στα coin-ops.
Ευτυχώς υπάρχει και το 2 player mode αλλά είμαι σίγουρος πως δύο commodorοβιοι φίλοι θα προτιμήσουν κάτι καλύτερο από το Forgotten Worlds.
Κρίμα βέβαια γιατί η US Gold μας έχει δώσει γενικά πολύ καλά παιχνίδια.
