Frightmare (1974)

[iggylebowski]

Frightmare (1974, Pete Walker)

http://www.imdb.com/title/tt0071523/

Ηθοποιοί: Rupert Davies, Sheila Keith, Deborah Fairfax, Kim Butcher, Paul Greenwood

Yπόθεση: Σε μια απομονωμένη αγροικία ζει η Dorothy Yates μαζί με τον σύζυγό της Edmund. H Dorothy έχει βγει από ένα ψυχιατρικό άσυλο όταν διαπιστώθηκε ότι ήταν κανίβαλος, που σκότωσε και έφαγε έξι άτομα το 1957. Μαζί της καταδικάστηκε και ο σύζυγός της, ο οποίος όμως προσποιήθηκε ότι ήταν παρανοϊκός για να μπορέσει να μείνει μαζί με τη γυνάικα του. Τώρα, η Jackie, κόρη του Edmund προηγούμενο γάμο, αρχίζει να υποπτεύεται ότι η κατάσταση της μητριάς της δεν έχει βελτιωθεί, ενώ παράλληλα φοβάται ότι η ετεροθαλής αδερφή της Debbie, κόρη της Dorothy και του Edmund, έχει κληρονομήσει την παράνοια της μητέρας της.

Ο βρετανικός τρόμος, στο μεγαλύτερο μέρος του, είχε ασχοληθεί με τα γοτθική θρίλερ της Hammer και της Amicus. Το 1974 όμως, ο σκηνοθέτης Pete Walker (House of Whipcord, The Flesh and Blood Show) έδωσε μια πιο σκοτεινή διάσταση στον βρετανικό τρόμο, με το Frightmare, το οποίο θεωρήθηκε ως η βρετανική απάντηση στο Texas Chainsaw Massacre του Hooper. Η σκηνοθεσία του Walker, με την όμορφη φωτογραφία, την υποβλητική παραουσίαση των μουντών και καταθλιπτικών τοπίων και την εξαιρετική χρήση του φωτισμού καταφέρνει να δημιουργήσει μια αφόρητα, ανατριχιαστική ατμόσφαιρα που βασίζεται σε ένα παρακμιακό, σαπισμένο τόνο. Ο τρόπος που κινηματογραφεί δημιουργεί την εντύπωση ότι κάτι πραγματικά άσχημο θα συμβεί στα επόμενα πλάνα, οικοδομώντας μια εξαιρετική αίσθηση απειλής πριν από κάθε δυσάρεστο συμβάν. Η ένταση αναπτύσσεται εντυπωσιακά, με τον Walker να μην αφήνει τον θεατή να πάρει ανάσα, βάζοντας τον σε ένα απίστευτα βρώμικο και πνιγηρό κλίμα που προκαλεί συναισθηματική φόρτιση. Με μερικές χιτσκοκικές επιρροές να κάνουν αραιά και που την εμφάνιση τους, δίνοντας ένα πιο mainstream ύφος στην ταινία, ο Walker βάζει στη συνταγή εμπνευσμένες εικόνες διαστροφής και βίας που έρχονται να επιβαρύνουν τον αποπνικτικό, ανατριχιαστικό τόνο αποσάρθρωσης που εκπέμπει το Frightmare. Χωρίς να αφήσει τον θεατή να βρει συναισθηματική διέξοδο, ο Walker επιτίθεται με ακολουθίες εικόνων και σκηνών που πλησιάζουν την sleaze αισθητική, και οι οποίες προκαλούν αισθήματα απελπισίας, απόγνωσης και φορτίζουν τα γεγονότα με μια δυσοίωνη διάθεση. Το Frightmare στηρίζεται αρκετά στις εκπληκτικές ερμηνείες του Rupert Davies και κυρίως στην ανατριχιαστική παρουσία της Sheila Keith. Kατά τη γνώμη μου, μια από τις καλύτερες βρετανικές ταινίες τρόμου από το '70 και μετά.

 

[Metalcandyman]

Το Frightmare για μενα ειναι απο της ταινες τρομου που δεν μπορω να πω οτι την γουσταρω με χιλια αλλα δεν μπορω να πω οτι την μισω κιολας και οτι ειναι μαπα.Απο θεμα ιστορια εχει καποιο ενδιαφερον αλλα πραγματικα υπαρχουν καποια κενα σαν να ''πηδανε'' απο ενα θεμα στο αλλο και απο μια σκηνη στην αλλη και δεν εξηγουν και σχεδον τιποτα.Και σαν λατρης των πολυ πολυ πολυ gore ταινιων τρομου να πω οτι το Frightmare ειναι πιο λαιτ και απο τα γιαουρτια.Οπως πχ η σκηνη που τρυπαει η Dorothy με το τρυπανι το κεφαλι της γυναικας και το μονο που βλεπουμε ειναι λιγο αιμα.

 

[iggylebowski]

Και σαν λατρης των πολυ πολυ πολυ gore ταινιων τρομου να πω οτι το Frightmare ειναι πιο λαιτ και απο τα γιαουρτια.Οπως πχ η σκηνη που τρυπαει η Dorothy με το τρυπανι το κεφαλι της γυναικας και το μονο που βλεπουμε ειναι λιγο αιμα.

'Εχεις κάποιο δίκιο. 'Αλλωστε, βρετανικός τρόμος και gore ποτέ δεν τα πηγαίναν καλά μεταξύ τους. Μια ζωή οι Άγγλοι συγκρατιούνται στις αιματηρές σκηνές

 

[perlastar]

Πολύ ωραία ταινία, που με είχε κρατήσει σε αγωνία μέχρι το τέλος. Συμφωνώ ότι ειδικά η Sheila Keith ήταν ανατριχιαστική στο ρόλο της. Την είχα δει και στο House of Whipcord της ίδιας χρονιάς, και αυτή η Σκωτσέζα ηθοποιός είναι πραγματικά εξαιρετική, κυρίως σε ρόλους κακών.

 

[RIO]