Goyokin (1969)

iggylebowski

RetroAdept
Joined
10 Mαϊ 2012
Μηνύματα
868
Αντιδράσεις
646
Goyokin (aka Τhe Shogun's Gold) (1969, Hideo Gosha)

http://www.imdb.com/title/tt0064387/

Υπόθεση: Ο Magobei, είναι ένας πρώην σαμουραί και δεινός ξιφομάζος, που παράτησε την φατρία πριν τρία χρόνια επειδή ήταν υπεύθυνη για τη σφαγή των ντόπιων κατοίκων ενός νησιού, ώστε να κλέψουν το χρυσάφι του σογκούν. Όταν όμως μαθαίνει ότι η πρώην φατρία του ετοιμάζεται να επαναλάβει το ίδιο, αποφασίζει να γυρίσει πίσω και να αντιμετωπίσει τους πρώην φίλους του.

To Goyokin είναι μια από τις πιο γνωστές ταινίες του Ιάπωνα σκηνοθέτη Hideo Gosha και κατά πολλούς η καλύτερή του. Παίζοντας με το δίλημμα "αφοσίωση ή ηθική", ο Gosha αποδομεί το στερεότυπο των σαμουράι, όπως αυτό είχε εμφανιστεί σε παλιότερες ταινίες. Αντίθετα όμως με το Harakiri, που ασκούσε κριτική σε έναν αρτηριοσκληρωτικό κώδικα τιμής, το Goyokin παρουσιάζει τους σαμουράι σαν απλούς ανθρώπους που μπροστά στην απόγνωση και στο αδιέξοδο θα κάνουν πράγματα που θα φαινόταν σκληρά και άδικα σε κανονικές καταστάσεις. Η σφαγή των αθώων κατοίκων δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας άρρωστης εμμονής σε ένα παρωχημένο κώδικα τιμής, αλλά ο μοναδικό δρόμος σωτηρίας και επιβίωσης μιας φατρίας που σταδιακά φθίνει. Η αφοσίωση επομένως που επικαλείται η ταινία, δεν είναι η πιστή υποταγή στο bushido, αλλά η αφοσίωση στην κοινωνική σου ομάδα που για να επιβιώσει θα πρέπει να πάρει σκληρές αποφάσεις. Και αυτή η αφοσίωση έρχεται σε αντίθεση με την ανθρωποκεντρική προσέγγιση από το Magobei, που πιστεύει ότι ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα και ακολουθεί τελικά τον μοναχικό δρόμο της προσωπικής ηθικής. Σταδιακά η εξέλιξη της ιστορίας του Goyokin μοιάζει με την εξέλιξη μιας αρχαίας τραγωδίας, καθώς οι βασικοί χαρακτήρες κινούμενοι με βάση κίνητρα καθαρά ανθρώπινα, και όχι υπεάνθρωπα όπως ορίζει το bushido, θα ξεπεράσουν τα εσκαμμένα. Πέρα όμως από το story, το Goyokin είναι ένα εικαστικό αριστούργημα. Γυρισμένο κυρίως σε εξωτερικούς χώρους, το Goyokin εκμεταλλεύεται τη φυσική επιβλητικότητα του τοπίου. Ο Gosha κινηματογραφεί πανέμορφα τα χιονισμένα τοπία, κάνοντας τα χρώματα να μοιάζουν σα μικρές στάλες πάνω σε λευκό καμβά. Το τοπίο αποκτά κεντρικό χαρακτήρα στην ταινία, ενισχύοντας το μελαγχολικό ύφος του Goyokin και δημιουργώντας την εντύπωση ότι αποτελεί προέκταση των χαρακτήρων του. Η κινηματογράφηση των μικρών, λασπωμένων, σχεδόν ερειπωμένων πόλεων θυμίζει τις μικρές πόλεις της Δύσης, όπως αυτές παρουσιαζόταν στα spaghetti westen. Η περιπλάνηση μέσα στον οικισμό, αποκτά μια εσωτερικότητα, δίνοντας έμφαση στην αλληλεπίδραση των "σημαδεμένων" χαρακτήρων και των μονομαχιών με το έδαφος. Η φύση στο Goyokin είναι στενά συνυφασμένη με την εξέλιξη της ιστορίας και των χαρακτήρων. Εντυπωσιακές είναι και οι μονομαχίες. Βίαιες και απότομες που διακόπτονται από την στατική θέση των μονομάχων μετά από κάθε επιθετική κίνηση, με σιωπές πριν και μετά, μοιάζουν να αποκτούν μια τελετουργική πτυχή. Κάθε πλάνο της ταινίας θα μπορούσε να να είναι ζωγραφικός πίνακας. Το να αναφέρεις ότι o Tatsuya Nakadai είναι και πάλι εκπληκτικός στον βασικό ρόλο είναι περιττό, αφού ο άνθρωπος ήταν ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς στην ιστορία του ιαπωνικού κινηματογράφου.

Trailer:

 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πίσω
Μπλουζα