iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 657
Hell Comes to Frogtown (1988, Donald G. Jackson, R.J. Kizer)
http://www.imdb.com/title/tt0093171/
Ηθοποιοί: Roddy Piper, Sandahl Bergman, William Smith, Cec Verrell, Kristi Sommers, Eyde Byrde, Rory Calhoon, Cliff Bemis
Υπόθεση: Σε μια post-apocalyptic φουτουριστική εποχή, όπου το μεγαλύτερος μέρος του πληθυσμού είναι στείρο εξαιτίας της πυρηνικής καταστροφής, μια ομάδα από γόνιμες γυναίκες απαγάγεται από μεταλλαγμένους, οι οποίοι έχουν σκοπό να τις χρησιμοποιήσουν ως σεξουαλικές σκλάβες. Μια οργάνωση γυναικών νοσοκόμων-πολεμιστών συλλαμβάνει τον νομάδα Sam Hell, αναγκάζοντάς τον να απελευθερώσει τις γυναίκες, σε μια αποστολή που συμμετέχουν μια νοσοκόμα και μια σωματοφύλακας. Για να αντιμετωπιστούν οι προσπάθειες του Hell να δραπετεύσει, του τοποθετούν μια ζώνη αγνότητας, η οποία θα ανατιναχθεί αν η απόστασή του από την σωματοφύλακα ξεπεράσει τα επιτρεπόμενα όρια.
Βάλτε στη συνταγή λίγο από Mad Max, λίγο από Escape from New York, λίγο από Planet of the Apes, τον επαγγελματία παλαιστή Roddy Piper στον πρωταγωνιστικό ρόλο, προσχηματικό story, δράση, αυτοπαρωδική διάθεση και ανεπίτηδευτη βλακεία, και όλα αυτά μαζί μας κάνουν το Hell Comes to Frogtown. Οι δυο σκηνοθέτες , μάλλον, προσπάθησαν απεγνωσμένα να δημιουργήσουν μια cult b-movie, και φαίνεται ότι το κατάφεραν όπως μας αποκαλύπτουν τα πρώτα λεπτά της ταινίας. Το Hell Comes to Frogtown είναι ο,τιδήποτε άλλο από καλή ταινία. Δεν είναι καν μια μέτρια exploitation ταινία. Το σενάριο είναι αφηρημένο, οι ηθοποιοί παίζουν λες και δεν έχουν διαβάσει τις σειρές τους, οι ατάκες είναι απίστευστα κλισεδιάρικες, η πλοκή είναι αστεία, οι χαρακτήρες είναι καρικατούρες και η σκηνοθεσία είναι στην καλύτερη περίπτωση ανεκτή. Έχει όμως όλα τα άλλα. Δράση, πυροβολισμούς, μεταλλαγμένους, sexy γυναίκες, λίγο γυμνό, διεστραμένο ερωτισμό, σεξιστικο χιούμορ, ανδρικές ζώνες αγνότητας, μπόλικο κέφι και μια αυτοπαρωδική διάθεση που κάνει την ταινία να μην παίρνει και η ίδια τον εαυτό της σοβαρά. Μέσα σε περίπου 80 λεπτά, το Hell Comes to Frogtown ξεπερνά τα όρια της βλακείας, κι αποτελεί ένα από τα κλασσικά παραδείγματα ταινιών "τόσο κακή, που γίνεται καλή". Κι αν το Hell Comes to Frogtown δεν σας φανεί ότι μπορεί να γίνει χειρότερο, υπάρχουν πάντα τα τρία sequel της ταινίας, Frogtown II (1992), Toad Warrior (1996) και Max Hell Frog Warrior (2002), για να σας βοηθήσουν να αναθεωρήσετε τις απόψεις σας. To Hell Comes to Frogtown επιβεβαιώνει ότι η βλακώδης, σάπια, απενοχοποιημένη trash διασκέδαση μπορεί να νικήσει το πραγματικό ταλέντο. Cult αριστουργημα.
http://www.imdb.com/title/tt0093171/
Ηθοποιοί: Roddy Piper, Sandahl Bergman, William Smith, Cec Verrell, Kristi Sommers, Eyde Byrde, Rory Calhoon, Cliff Bemis
Υπόθεση: Σε μια post-apocalyptic φουτουριστική εποχή, όπου το μεγαλύτερος μέρος του πληθυσμού είναι στείρο εξαιτίας της πυρηνικής καταστροφής, μια ομάδα από γόνιμες γυναίκες απαγάγεται από μεταλλαγμένους, οι οποίοι έχουν σκοπό να τις χρησιμοποιήσουν ως σεξουαλικές σκλάβες. Μια οργάνωση γυναικών νοσοκόμων-πολεμιστών συλλαμβάνει τον νομάδα Sam Hell, αναγκάζοντάς τον να απελευθερώσει τις γυναίκες, σε μια αποστολή που συμμετέχουν μια νοσοκόμα και μια σωματοφύλακας. Για να αντιμετωπιστούν οι προσπάθειες του Hell να δραπετεύσει, του τοποθετούν μια ζώνη αγνότητας, η οποία θα ανατιναχθεί αν η απόστασή του από την σωματοφύλακα ξεπεράσει τα επιτρεπόμενα όρια.
Βάλτε στη συνταγή λίγο από Mad Max, λίγο από Escape from New York, λίγο από Planet of the Apes, τον επαγγελματία παλαιστή Roddy Piper στον πρωταγωνιστικό ρόλο, προσχηματικό story, δράση, αυτοπαρωδική διάθεση και ανεπίτηδευτη βλακεία, και όλα αυτά μαζί μας κάνουν το Hell Comes to Frogtown. Οι δυο σκηνοθέτες , μάλλον, προσπάθησαν απεγνωσμένα να δημιουργήσουν μια cult b-movie, και φαίνεται ότι το κατάφεραν όπως μας αποκαλύπτουν τα πρώτα λεπτά της ταινίας. Το Hell Comes to Frogtown είναι ο,τιδήποτε άλλο από καλή ταινία. Δεν είναι καν μια μέτρια exploitation ταινία. Το σενάριο είναι αφηρημένο, οι ηθοποιοί παίζουν λες και δεν έχουν διαβάσει τις σειρές τους, οι ατάκες είναι απίστευστα κλισεδιάρικες, η πλοκή είναι αστεία, οι χαρακτήρες είναι καρικατούρες και η σκηνοθεσία είναι στην καλύτερη περίπτωση ανεκτή. Έχει όμως όλα τα άλλα. Δράση, πυροβολισμούς, μεταλλαγμένους, sexy γυναίκες, λίγο γυμνό, διεστραμένο ερωτισμό, σεξιστικο χιούμορ, ανδρικές ζώνες αγνότητας, μπόλικο κέφι και μια αυτοπαρωδική διάθεση που κάνει την ταινία να μην παίρνει και η ίδια τον εαυτό της σοβαρά. Μέσα σε περίπου 80 λεπτά, το Hell Comes to Frogtown ξεπερνά τα όρια της βλακείας, κι αποτελεί ένα από τα κλασσικά παραδείγματα ταινιών "τόσο κακή, που γίνεται καλή". Κι αν το Hell Comes to Frogtown δεν σας φανεί ότι μπορεί να γίνει χειρότερο, υπάρχουν πάντα τα τρία sequel της ταινίας, Frogtown II (1992), Toad Warrior (1996) και Max Hell Frog Warrior (2002), για να σας βοηθήσουν να αναθεωρήσετε τις απόψεις σας. To Hell Comes to Frogtown επιβεβαιώνει ότι η βλακώδης, σάπια, απενοχοποιημένη trash διασκέδαση μπορεί να νικήσει το πραγματικό ταλέντο. Cult αριστουργημα.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
