iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 646
In Cold Blood (1967, Richard Brooks)
http://www.imdb.com/title/tt0061809/
Ηθοποιοί: Robert Blake, Scott Wilson, John Forsythe
Υπόθεση: Δυο μικροκακοποιοί εισβάλουν στο σπίτι μιας αγροτικής οικογένειας με σκοπό την ληστεία. Όταν συνειδητοποιήσουν ότι δεν υπάρχουν χρήματα, θα δολοφονήσουν όλα τα μέλη της οικογένειας για να μην τους αναγνωρίσουν. Αυτό που ακολουθεί είναι η συγκέντρωση στοιχείων και η έρευνα για τη σύλληψή τους μέχρι τη δίκη τους και την εκτέλεσή τους.
Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Truman Capote, ένα από τα καλύτερα λογοτεχνικά έργα του προηγούμενου αιώνα, το οποίο με τη σειρά του βασίστηκε σε πραγματικά γεγονότα, το In Cold Blood είναι μια σκοτεινή, σκληρή και δυσάρεστη ορισμένες φορές ταινία, που λειτουργεί όχι σαν ένα απλό αστυνομικό θρίλερ αλλά σαν μια συνολική ματιά πάνω στον ανθρώπινο ψυχισμό, την εγκληματικότητα και την θανατική ποινή. Η ταινία είναι χωρισμένη σε δυο μέρη. Το πρώτο αφορά τις έρευνες της αστυνομίας για τον εντοπισμό και την σύλληψη των δυο δολοφόνων, ενώ το δεύτερο τη διαδικασία της δίκης και την εκτέλεση της θανατικής τους καταδίκης. Ο σκηνοθέτης μεταφέρει με εκπληκτικό τρόπο το έτσι κι αλλιώς δυνατό βιβλίο του Capote. Αποφεύγοντας τους συναισθηματισμούς και τους εύκολους αφορισμόυς, ο Brooks, σταδιακά αναπλάθει τον προβληματικό ψυχισμό των δύο δολοφόνων, δίνοντας ένα ιστορικό background γισ τη μετέπειτα συμπεριφορά τους. Χωρίς να προσπαθεί να προκαλέσει καμία συμπάθεια προς τα πρόσωπα των δολοφόνων, καταφέρνει σταδιακά να αποκαλύψει ότι και οι ίδιοι είναι θύματα μιας προβληματικής παιδικής ηλικίας που απλά διαιωνίζει ένα φαύλο κύκλο βίας. Το εντυπωσιακό στο In Cold Blood είναι πως κανένας από τους δυο δολοφόνους δεν θα έκανε τέτοιο έγκλημα μόνος του, αλλά η αλληλεπίδραση δυο προβληματικών χαρακτήρων, η αμοιβαία πρόκληση τους ενός από τον άλλο, δημιουργεί μια συλλογική προσωπικότητα καθώς ο καθένας ξεχωριστά τρέφεται από την κοινωνική παθογένεια του άλλου. Η σκιαγράφηση των δύο δολοφόνων είναι πολύ εντυπωσιακή, καθώς ο θεατής παρατηρεί με αποστροφή ότι κανείς τους δεν έχει κάποιο είδος ενοχής για το έγκλημα, ούτε φυσικά έχει μετανιώσει, αλλά το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να αποφύγουν την σύλληψη. Η παρουσίαση της βάναυσης, θλιβερής και σπαταλημένης ζωής των δύο εγκληματιών λειτουργεί ως μια δεύτερη τραγωδία, στο ήδη βασικό τραγικό συμβάν της δολοφονίας των μελών της οικογένειας. Οι δυο δολοφόνοι, οι ζωές τους, η ψυχολογίας τους και οι επιλογές τους, παραμένουν στο επίκεντρο της ταινίας, καθώς απεικονίζονται σαν δυο διεστραμένες, αμφιλεγόμενες αλλά τραγικές φιγούρες. Η ανάλυση των χαρακτήρων είναι εκπληκτική, καθώς ο θεατής γίνεται μάρτυρας της εγκληματικής τους εξέλιξης και του σκοτεινού ψυχισμού τους. Σε καμιά περίπτωση όμως, ο Brooks, δεν εξωραϊζει την κατάσταση ώστε να προκαλέσει έστω και την παραμικρή συμπάθεια προς τους δολοφόνους. Παρά το γεγονός ότι και οι δυο παρουσιάζονται ως καθημερινοί άνθρωποι που έχουν παγιδευτεί σε ένα σκοτεινό φαύλο κύκλο, παραμένουν ψυχροί και στυγνοί εγκληματίες. Ο σκοπός του σκηνοθέτη είναι να παρουσιάσει μια κλινική σκιαγράφηση δυο χαρακτήρων, και όχι απρόσωπων τεράτων, που εξαιτίας της καταθλιπτικής ζωής τους ενέδωσαν στις πιο βίαιες, ψυχρές και σκοτεινές πλευρές του ψυχισμού τους. Το έγκλημά τους παραμένει βίαιο και απεχθές, και ο Brooks δεν το αφήνει ασχολίαστο, αφού σκύβει με μια σκληρή κριτική ματιά πάνω στην εγκληματική και κοινωνικά παθογενή συμπεριφορά. Αυτό όμως είναι που κάνει και πιο δυνατή τη μετέπειτα κριτική που ασκεί ο σκηνοθέτης πάνω στη θανατική ποινή. Το βασικό ερώτημα για τη χρησιμότητα της θανατικής ποινής εμφανίζεται στην πιο απόλυτη μορφή του. Αποτελεί η θανατική ποινή ένας είδος σωφρονισμού και πρόληψης του εγκλήματος ή μήπως αποτελεί μια πράξη εκδίκησης που επιβάλλεται από την κοινή γνώμη εξαιτίας του απεχθούς του εγκλήματος; Μπορούν δυο από τους πιο ψυχρούς εγκληματίες να απαιτούν δικαιοσύνη; Και κατά πόσο η ίδια η δικαιοσύνη, που επιβάλλεται να είναι ψυχρή και αποστασιοποιημένη, λειτουργεί ως φορέας μιας νόμιμης αυτοδικίας; Η σκηνοθεσία του Brooks είναι εντυπωσιακή καθώς χρησιμοποιώντας μια ημιντοκιμαντερίστικη προσέγγιση παρουσίαζει με τον πιο σκοτεινό, σκληρό και άμεσο τρόπο την ιστορία ενός εγκλήματος, από την πραγματική του αφετηρία, που αφορά την ιστορία πίσω από το εγκληματικό προφίλ των δυο δολοφόνων, μέχρι την κατάληξή του. Επίσης εντυπωσιακός είναι ο τρόπος που παρουσιάζει την αστυνομική έρευνα για την σύλληψη των δύο δολοφόνων, εμμένοντας με χειρουργική τελειότητα στις λεπτομέρειες και φωτίζοντας τις σκοτεινές περιοχές της ανθρώπινης ψυχολογίας. Σημαντικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα παίζει η εκπληκτική ασπρόμαυρη φωτογραφία που πλησιάζει τη noir αισθητική των δεκαετιών '30 και '40, οι εντυπωσιακές ερμηνείες των Blake και Wilson στους ρόλους των δυο δολοφόνων και το πανέμορφο jazzy soundtrack του Quincy Jones. To In Cold Blood είναι μια από τις πιο σκοτεινές, ενοχλητικές και σφιχτοδεμένες ταινίες που συνδυάζει στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ, αστυνομικής έρευνας, ψυχοδράματος και κοινωνικής καταγγελίας και μια από τις καλύτερες μεταφορές ενός λογοτεχνικού έργου στην μεγάλη οθόνη. Απαραίτητη ταινία για όσους θεωρούν εαυτούς λάτρεις του κινηματογράφου, όσο και το ίδιο το βιβλίο του Capote αποτελεί απαραίτητη ανάγνωση για τους λάτρεις της λογοτεχνίας.
Trailer: [edit] O λογαριασμός YouTube με τον οποίον σχετίζεται έχει τερματιστεί εξαιτίας πολλαπλών ειδοποιήσεων από τρίτους για παραβιάσεις πνευματικών δικαιωμάτων [edit]
Soundtrack:
http://www.imdb.com/title/tt0061809/
Ηθοποιοί: Robert Blake, Scott Wilson, John Forsythe
Υπόθεση: Δυο μικροκακοποιοί εισβάλουν στο σπίτι μιας αγροτικής οικογένειας με σκοπό την ληστεία. Όταν συνειδητοποιήσουν ότι δεν υπάρχουν χρήματα, θα δολοφονήσουν όλα τα μέλη της οικογένειας για να μην τους αναγνωρίσουν. Αυτό που ακολουθεί είναι η συγκέντρωση στοιχείων και η έρευνα για τη σύλληψή τους μέχρι τη δίκη τους και την εκτέλεσή τους.
Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Truman Capote, ένα από τα καλύτερα λογοτεχνικά έργα του προηγούμενου αιώνα, το οποίο με τη σειρά του βασίστηκε σε πραγματικά γεγονότα, το In Cold Blood είναι μια σκοτεινή, σκληρή και δυσάρεστη ορισμένες φορές ταινία, που λειτουργεί όχι σαν ένα απλό αστυνομικό θρίλερ αλλά σαν μια συνολική ματιά πάνω στον ανθρώπινο ψυχισμό, την εγκληματικότητα και την θανατική ποινή. Η ταινία είναι χωρισμένη σε δυο μέρη. Το πρώτο αφορά τις έρευνες της αστυνομίας για τον εντοπισμό και την σύλληψη των δυο δολοφόνων, ενώ το δεύτερο τη διαδικασία της δίκης και την εκτέλεση της θανατικής τους καταδίκης. Ο σκηνοθέτης μεταφέρει με εκπληκτικό τρόπο το έτσι κι αλλιώς δυνατό βιβλίο του Capote. Αποφεύγοντας τους συναισθηματισμούς και τους εύκολους αφορισμόυς, ο Brooks, σταδιακά αναπλάθει τον προβληματικό ψυχισμό των δύο δολοφόνων, δίνοντας ένα ιστορικό background γισ τη μετέπειτα συμπεριφορά τους. Χωρίς να προσπαθεί να προκαλέσει καμία συμπάθεια προς τα πρόσωπα των δολοφόνων, καταφέρνει σταδιακά να αποκαλύψει ότι και οι ίδιοι είναι θύματα μιας προβληματικής παιδικής ηλικίας που απλά διαιωνίζει ένα φαύλο κύκλο βίας. Το εντυπωσιακό στο In Cold Blood είναι πως κανένας από τους δυο δολοφόνους δεν θα έκανε τέτοιο έγκλημα μόνος του, αλλά η αλληλεπίδραση δυο προβληματικών χαρακτήρων, η αμοιβαία πρόκληση τους ενός από τον άλλο, δημιουργεί μια συλλογική προσωπικότητα καθώς ο καθένας ξεχωριστά τρέφεται από την κοινωνική παθογένεια του άλλου. Η σκιαγράφηση των δύο δολοφόνων είναι πολύ εντυπωσιακή, καθώς ο θεατής παρατηρεί με αποστροφή ότι κανείς τους δεν έχει κάποιο είδος ενοχής για το έγκλημα, ούτε φυσικά έχει μετανιώσει, αλλά το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να αποφύγουν την σύλληψη. Η παρουσίαση της βάναυσης, θλιβερής και σπαταλημένης ζωής των δύο εγκληματιών λειτουργεί ως μια δεύτερη τραγωδία, στο ήδη βασικό τραγικό συμβάν της δολοφονίας των μελών της οικογένειας. Οι δυο δολοφόνοι, οι ζωές τους, η ψυχολογίας τους και οι επιλογές τους, παραμένουν στο επίκεντρο της ταινίας, καθώς απεικονίζονται σαν δυο διεστραμένες, αμφιλεγόμενες αλλά τραγικές φιγούρες. Η ανάλυση των χαρακτήρων είναι εκπληκτική, καθώς ο θεατής γίνεται μάρτυρας της εγκληματικής τους εξέλιξης και του σκοτεινού ψυχισμού τους. Σε καμιά περίπτωση όμως, ο Brooks, δεν εξωραϊζει την κατάσταση ώστε να προκαλέσει έστω και την παραμικρή συμπάθεια προς τους δολοφόνους. Παρά το γεγονός ότι και οι δυο παρουσιάζονται ως καθημερινοί άνθρωποι που έχουν παγιδευτεί σε ένα σκοτεινό φαύλο κύκλο, παραμένουν ψυχροί και στυγνοί εγκληματίες. Ο σκοπός του σκηνοθέτη είναι να παρουσιάσει μια κλινική σκιαγράφηση δυο χαρακτήρων, και όχι απρόσωπων τεράτων, που εξαιτίας της καταθλιπτικής ζωής τους ενέδωσαν στις πιο βίαιες, ψυχρές και σκοτεινές πλευρές του ψυχισμού τους. Το έγκλημά τους παραμένει βίαιο και απεχθές, και ο Brooks δεν το αφήνει ασχολίαστο, αφού σκύβει με μια σκληρή κριτική ματιά πάνω στην εγκληματική και κοινωνικά παθογενή συμπεριφορά. Αυτό όμως είναι που κάνει και πιο δυνατή τη μετέπειτα κριτική που ασκεί ο σκηνοθέτης πάνω στη θανατική ποινή. Το βασικό ερώτημα για τη χρησιμότητα της θανατικής ποινής εμφανίζεται στην πιο απόλυτη μορφή του. Αποτελεί η θανατική ποινή ένας είδος σωφρονισμού και πρόληψης του εγκλήματος ή μήπως αποτελεί μια πράξη εκδίκησης που επιβάλλεται από την κοινή γνώμη εξαιτίας του απεχθούς του εγκλήματος; Μπορούν δυο από τους πιο ψυχρούς εγκληματίες να απαιτούν δικαιοσύνη; Και κατά πόσο η ίδια η δικαιοσύνη, που επιβάλλεται να είναι ψυχρή και αποστασιοποιημένη, λειτουργεί ως φορέας μιας νόμιμης αυτοδικίας; Η σκηνοθεσία του Brooks είναι εντυπωσιακή καθώς χρησιμοποιώντας μια ημιντοκιμαντερίστικη προσέγγιση παρουσίαζει με τον πιο σκοτεινό, σκληρό και άμεσο τρόπο την ιστορία ενός εγκλήματος, από την πραγματική του αφετηρία, που αφορά την ιστορία πίσω από το εγκληματικό προφίλ των δυο δολοφόνων, μέχρι την κατάληξή του. Επίσης εντυπωσιακός είναι ο τρόπος που παρουσιάζει την αστυνομική έρευνα για την σύλληψη των δύο δολοφόνων, εμμένοντας με χειρουργική τελειότητα στις λεπτομέρειες και φωτίζοντας τις σκοτεινές περιοχές της ανθρώπινης ψυχολογίας. Σημαντικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα παίζει η εκπληκτική ασπρόμαυρη φωτογραφία που πλησιάζει τη noir αισθητική των δεκαετιών '30 και '40, οι εντυπωσιακές ερμηνείες των Blake και Wilson στους ρόλους των δυο δολοφόνων και το πανέμορφο jazzy soundtrack του Quincy Jones. To In Cold Blood είναι μια από τις πιο σκοτεινές, ενοχλητικές και σφιχτοδεμένες ταινίες που συνδυάζει στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ, αστυνομικής έρευνας, ψυχοδράματος και κοινωνικής καταγγελίας και μια από τις καλύτερες μεταφορές ενός λογοτεχνικού έργου στην μεγάλη οθόνη. Απαραίτητη ταινία για όσους θεωρούν εαυτούς λάτρεις του κινηματογράφου, όσο και το ίδιο το βιβλίο του Capote αποτελεί απαραίτητη ανάγνωση για τους λάτρεις της λογοτεχνίας.
Trailer: [edit] O λογαριασμός YouTube με τον οποίον σχετίζεται έχει τερματιστεί εξαιτίας πολλαπλών ειδοποιήσεων από τρίτους για παραβιάσεις πνευματικών δικαιωμάτων [edit]
Soundtrack:
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
