telonio
Immense Cult RetroFigure
- Joined
- 19 Ιουλ 2006
- Μηνύματα
- 4.640
- Αντιδράσεις
- 2.636
Πριν από την εκκίνηση της ταινίας του Bava στην οθόνη, ήμουν λίγο σκεπτικός στο να μην αναμένω gore και splatter σκηνές. Αυτό ήταν αναμενώμενο, αφού τουλάχιστο η ταινία La chiesa που φιγουράρει και σαν demons 3 απείχε σε μεγάλο βαθμό από τις πρώτες δύο.
Το σενάριο πραγματεύεται μια ομάδα Ιταλών (τι άλλο) νεαρών που κάνουν σκι ανέμελα σε μια χιονισμένη βουνοπλαγιά. Προς την κατάβαση τους σε μια πλαγιά, ξαφνικά η το έδαφος ανοίγει και αναπόφεκτα όλοι πέφτουν σε ένα σπήλαιο. Παγιδευμένοι μέσα στο σπήλαιο, ανακαλύπτουν μέσα στους πάγους το πτώμα μιας γυναίκας που φορά μια περίεργη μεταλλική μάσκα. Ο ένας από αυτούς αφαιρεί την μάσκα και μετά από λίγο γίνεται σεισμός. Με ένα ρήγμα δημιουργείται ένας διάδρομος που τους οδηγεί σε ένα παλαιό εγκαταλελειμμένο χωριό και μια μυστήρια εκκλησία. Εκεί διαμένει ο μοναδικός κάτοικος ένας ακόμη πιο μυστήριος ιερέας, που προβληματίζει τη νεαρή παρέα και δεν έχουν αντιληφθεί πως η μάσκα που αφέρεσαν από τη νεκρή γυναίκα, ελευθέρωσε μια σατανική μάγισσα με εκδικητικές διαθέσεις.
Σε γενικές γραμμές η ταινία δεν είναι άσχημη αλλά σίγουρα δεν αξίζει να στεφθεί και με δάφνες προτωτυπίας. Πετυχαίνει αρκετά καλά το να προσφέρει στον θεατή μια νοσηρή και βαριά ψυχολογική ατμόσφαιρα. Αυτό το καταφέρνει χωρίς να δείχνει δαίμονες όπως θα περίμενε κανείς. Το σενάριο εξελίσσεται με σχετικά αργούς ρυθμούς και ίσως αυτό κουράσει κάποιους που πιθανώς ανυπομονούν να δούν το φινάλε. Διαθέτει αρκετά καλή φωτογραφία και η ηθοποιία είναι σε βασικά επίπεδα με εξαίρεση της πολύ καλής προσφοράς του σλάβου Stanko Molnar. Τα σκηνικά είναι αρκετά αξιόλογα ως προς την ζητούμενη κατάσταση, και προσδίδουν επιτυχώς την άισθηση της μοναχικότητας. Η μουσική με τη σειρά της, συμβάλλει θετικά στο να απλωθεί επάνω από την ταινία ένα ακόμη πιο σημαντικό πέπλο μυστηρίου και παραλογισμού. Κάτι φυσικά που χαρακτήριζε τις ανάλογες Ιταλικές ταινίες εκείνα τα χρόνια. Κατά τα άλλα gore δεν υπάρχει και αίμα δυστηχώς με το σταγονόμετρο. Μετράει όμως όπως ανέφερα πιο πριν η ατμόσφαιρα.
H ταινία βασίζεται τουλάχιστο στη μάγισσα της ταινίας με τον ίδιο τίτλο La maschera del demonio - black sunday 1960 του Mario Bava. Δεν την έχω δει και δεν είμαι σε θέση να εκφέρω γνώμη.
Ευφάνταστη η ατάκα στην αρχή της ταινίας ενός από την ομάδα αφού έπεσαν μέσα στο σπήλαιο. Ρωτάει μια κοπέλα "που είμαστε;" και εκείνος της απαντά "είμαστε στην κόλαση!" θεός..
Η δημιουργία του χαρακτήρα της μάγισσας έχει εμφανώς επιρροές από την Μέδουσα.
Αχ κούκλα η Debora Caprioglio στον ρόλο της Sabina. Είμαι σίγουρος πως τότε πρέπει να είχε κάψει πολλές καρδιές στην κόλαση αυτό το γλυκό πλάσμα.
Το σενάριο πραγματεύεται μια ομάδα Ιταλών (τι άλλο) νεαρών που κάνουν σκι ανέμελα σε μια χιονισμένη βουνοπλαγιά. Προς την κατάβαση τους σε μια πλαγιά, ξαφνικά η το έδαφος ανοίγει και αναπόφεκτα όλοι πέφτουν σε ένα σπήλαιο. Παγιδευμένοι μέσα στο σπήλαιο, ανακαλύπτουν μέσα στους πάγους το πτώμα μιας γυναίκας που φορά μια περίεργη μεταλλική μάσκα. Ο ένας από αυτούς αφαιρεί την μάσκα και μετά από λίγο γίνεται σεισμός. Με ένα ρήγμα δημιουργείται ένας διάδρομος που τους οδηγεί σε ένα παλαιό εγκαταλελειμμένο χωριό και μια μυστήρια εκκλησία. Εκεί διαμένει ο μοναδικός κάτοικος ένας ακόμη πιο μυστήριος ιερέας, που προβληματίζει τη νεαρή παρέα και δεν έχουν αντιληφθεί πως η μάσκα που αφέρεσαν από τη νεκρή γυναίκα, ελευθέρωσε μια σατανική μάγισσα με εκδικητικές διαθέσεις.
Σε γενικές γραμμές η ταινία δεν είναι άσχημη αλλά σίγουρα δεν αξίζει να στεφθεί και με δάφνες προτωτυπίας. Πετυχαίνει αρκετά καλά το να προσφέρει στον θεατή μια νοσηρή και βαριά ψυχολογική ατμόσφαιρα. Αυτό το καταφέρνει χωρίς να δείχνει δαίμονες όπως θα περίμενε κανείς. Το σενάριο εξελίσσεται με σχετικά αργούς ρυθμούς και ίσως αυτό κουράσει κάποιους που πιθανώς ανυπομονούν να δούν το φινάλε. Διαθέτει αρκετά καλή φωτογραφία και η ηθοποιία είναι σε βασικά επίπεδα με εξαίρεση της πολύ καλής προσφοράς του σλάβου Stanko Molnar. Τα σκηνικά είναι αρκετά αξιόλογα ως προς την ζητούμενη κατάσταση, και προσδίδουν επιτυχώς την άισθηση της μοναχικότητας. Η μουσική με τη σειρά της, συμβάλλει θετικά στο να απλωθεί επάνω από την ταινία ένα ακόμη πιο σημαντικό πέπλο μυστηρίου και παραλογισμού. Κάτι φυσικά που χαρακτήριζε τις ανάλογες Ιταλικές ταινίες εκείνα τα χρόνια. Κατά τα άλλα gore δεν υπάρχει και αίμα δυστηχώς με το σταγονόμετρο. Μετράει όμως όπως ανέφερα πιο πριν η ατμόσφαιρα.
H ταινία βασίζεται τουλάχιστο στη μάγισσα της ταινίας με τον ίδιο τίτλο La maschera del demonio - black sunday 1960 του Mario Bava. Δεν την έχω δει και δεν είμαι σε θέση να εκφέρω γνώμη.
Ευφάνταστη η ατάκα στην αρχή της ταινίας ενός από την ομάδα αφού έπεσαν μέσα στο σπήλαιο. Ρωτάει μια κοπέλα "που είμαστε;" και εκείνος της απαντά "είμαστε στην κόλαση!" θεός..
Η δημιουργία του χαρακτήρα της μάγισσας έχει εμφανώς επιρροές από την Μέδουσα.
Αχ κούκλα η Debora Caprioglio στον ρόλο της Sabina. Είμαι σίγουρος πως τότε πρέπει να είχε κάψει πολλές καρδιές στην κόλαση αυτό το γλυκό πλάσμα.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
