iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 647
Le Trou (1960, Jacques Becker)
http://www.imdb.com/title/tt0054407/
Ηθοποιοί: Michel Constantin, Jean Keraudy, Philippe Leroy, Raymond Meunier, Marc Michel, Jean Paul Coquelin, Andre Bervil, Eddy Rasimi
Υπόθεση: Ενώ τέσσερις βαρυποινίτες συγκρατούμενοι σε ένα κελί φυλακών ετοιμάζονται να επιχειρήσουν ένα περίτεχνο σχέδιο διαφυγής, ένας άλλος φυλακισμένος, από μια πτέρυγα των φυλακών που βρίσκεται υπό επισκευή, μεταφέρεται στο ίδιο κελί με αυτούς. Τώρα οι τέσσερις φυλακισμένοι θα πρέπει να αποφασίσουν αν θα εμπιστευτούν το νέο συγκρατούμενό τους και αν θα τον αφήσουν να πάρει μέρος στο σχέδιο απόδρασης.
Γαλλικό δράμα φυλακών βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Jose Giovanni. O Giovanni, ο οποίος μερικά χρόνια αργότερα θα εξελιχθεί σε σκηνοθέτη (Last Known Address, Two Men in Town, Le Gitan) έγραψε το βιβλίο όντας και ίδιος φυλακισμένος, το οποίο κυκλοφόρησε το 1957, μετά την αποφυλάκισή του. Καταδικασμένος σε θάνατο για τη συμμετοχή του σε ένοπλη ληστεία, θα του απονεμηθεί χάρη, μετατρέποντας την ποινή σε 20 χρόνια καταναγκαστική εργασία. Ο Giovanni που παρέμεινε φυλακισμένος μέχρι το 1956, όπου και άρχισε να ασχολείται με το γράψιμο, με τα έργα του να εκδίδονται μετά την αποφυλάκισή του. Το βιβλίο, όπως και η ταινία, περιγράφει την προσπάθεια του ίδιου του Giovanni, μαζί με άλλους τέσσερις συγκρατούμενούς του να αποδράσει από την φυλακή. Ο Jacques Becker, ένας εξαίρετος σκηνοθέτης με μερικές πολύ σημαντικές δουλειές (Honor Among Thieves, Casque d'Or), εντυπωσιασμένος από το βιβλίο του Giovanni, αποφασίζει να το μεταφέρει στον κινηματογράφο. Υπογράφοντας την τελευταία του ταινία, αφού πέθανε μερικέ βδομάδες μετά το τέλος των γυρισμάτων, ο Becker χρησιμοποιεί κυρίως ερασιτέχνες ηθοποιούς, βάζοντας στο καστ και τον Jean Keraudy, πρώην φυλακισμένο, ο οποίος πήρε μέρος στην πραγματική προσπάθεια απόδρασης το 1947. Το Le Trou είναι παράλληλα ένα από τα καλύτερα δράματα φυλακών και μια από τις πιο αγωνιώδεις ταινίες που περιγράφουν μια απόδραση, με τον Becker να καταφέρνει από τη μία να εμπλουτίζει την ταινία με ένα εξαιρετικό ρυθμό που ακολουθεί μια κλιμακούμενη ένταση, ενώ από την άλλη παρουσιάζει με τον πιο άμεσο τρόπο τα πορτραίτα των πέντε φυλακισμένων. Διατηρώντας υψηλά επίπεδα αγωνίας, ο Becker υφαίνει ένα πανέμορφο δράμα πάνω στην αναγκαστική συμβίωση, την συνεργασία και την σχέση ανοχής μεταξύ πέντε ανθρώπων που κινούνται μέσα σε ένα σύμπαν ειδικών συνθηκών, ακολουθώντας μια ρεαλιστική οπτική που δίνει βάση στις λεπτομέρειες. Αυτή η προσέγγιση του Becker χαρίζει στην ταινία μια σχεδόν τελετουργική αυθεντικότητα, με τον σκηνοθέτη να εμμένει στη χρήση μερικών συμβολικών εικόνων που ενισχύουν το τελικό αποτέλεσμα. Πλούσιο σε συναισθήματα, το Le Trou διακρίνεται από μια εντυπωσιακή απλότητα και μια μελαγχολική διάθεση που ενισχύει την προσπάθεια του σκηνοθέτη να δημιουργήσει το απαραίτητο κλίμα εγκλωβισμού. Ο Becker ενδιαφέρεται για τους χαρακτήρες του, αφήνοντας αρκετό χώρο ώστε να σκιαγραφηθούν σωστά, ενώ παράλληλα δίνει βάση στη ψυχολογία τους και στην αλληλεπίδραση, τόσο μεταξύ τους όσο και μεταξύ αυτών και του περιβάλλοντός τους. Αποφεύγοντας ευκολίες και κλισέ που συναντούνται συχνά σε τέτοιου είδους ταινίες, το Le Trou διακρίνεται για τη γλυκόπικρη, ανθρωπιστική αίσθηση που αποπνέουν τα πλάνα, οι εικόνες, οι διάλογοι και οι καταστάσεις, με τον σκηνοθέτη να σκύβει με συγκατάβαση κι αγάπη πάνω στους καταραμένους χαρακτήρες του. Η σκληράδα και η στωικότητα των χαρακτήρων, η καθημερινή τους μάχη με τις πιθανότητες και την τύχη, με τον Becker να εμμένει στην λεπτομέρεια, χαρίζουν στην ταινία μια εντυπωσιακή οικονομία στη χρήση των εικόνων και των λέξεων, αφού τίποτα δεν μοιάζει περιττό. Τα μεγάλα πλάνα, η σκοτεινή, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, τα υψηλά επίπεδα έντασης και αγωνίας, η όμορφη χρήση του φωτισμού και των σκιάσεων, η εντυπωσιακή χρήση του ήχου, η μινιμαλιστική προσέγγιση, ο υπνωτικός ρυθμός, το contrast στις χρωματικές συνθέσεις, η ασπρόμαυρη φωτογραφία, ο συναισθηματικός πλουραλισμός, προσδίδουν στο Le Trou μια εντυπωσιακή εικαστική αρτιότητα. Μια από τις καλύτερες γαλλικές ταινίες της δεκαετίας του '60.
[edit] Αυτό το βίντεο διαθέτει περιεχόμενο από το χρήστη Studiocanal, ο οποίος το έχει αποκλείσει για λόγους πνευματικών δικαιωμάτων [edit]
http://www.imdb.com/title/tt0054407/
Ηθοποιοί: Michel Constantin, Jean Keraudy, Philippe Leroy, Raymond Meunier, Marc Michel, Jean Paul Coquelin, Andre Bervil, Eddy Rasimi
Υπόθεση: Ενώ τέσσερις βαρυποινίτες συγκρατούμενοι σε ένα κελί φυλακών ετοιμάζονται να επιχειρήσουν ένα περίτεχνο σχέδιο διαφυγής, ένας άλλος φυλακισμένος, από μια πτέρυγα των φυλακών που βρίσκεται υπό επισκευή, μεταφέρεται στο ίδιο κελί με αυτούς. Τώρα οι τέσσερις φυλακισμένοι θα πρέπει να αποφασίσουν αν θα εμπιστευτούν το νέο συγκρατούμενό τους και αν θα τον αφήσουν να πάρει μέρος στο σχέδιο απόδρασης.
Γαλλικό δράμα φυλακών βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Jose Giovanni. O Giovanni, ο οποίος μερικά χρόνια αργότερα θα εξελιχθεί σε σκηνοθέτη (Last Known Address, Two Men in Town, Le Gitan) έγραψε το βιβλίο όντας και ίδιος φυλακισμένος, το οποίο κυκλοφόρησε το 1957, μετά την αποφυλάκισή του. Καταδικασμένος σε θάνατο για τη συμμετοχή του σε ένοπλη ληστεία, θα του απονεμηθεί χάρη, μετατρέποντας την ποινή σε 20 χρόνια καταναγκαστική εργασία. Ο Giovanni που παρέμεινε φυλακισμένος μέχρι το 1956, όπου και άρχισε να ασχολείται με το γράψιμο, με τα έργα του να εκδίδονται μετά την αποφυλάκισή του. Το βιβλίο, όπως και η ταινία, περιγράφει την προσπάθεια του ίδιου του Giovanni, μαζί με άλλους τέσσερις συγκρατούμενούς του να αποδράσει από την φυλακή. Ο Jacques Becker, ένας εξαίρετος σκηνοθέτης με μερικές πολύ σημαντικές δουλειές (Honor Among Thieves, Casque d'Or), εντυπωσιασμένος από το βιβλίο του Giovanni, αποφασίζει να το μεταφέρει στον κινηματογράφο. Υπογράφοντας την τελευταία του ταινία, αφού πέθανε μερικέ βδομάδες μετά το τέλος των γυρισμάτων, ο Becker χρησιμοποιεί κυρίως ερασιτέχνες ηθοποιούς, βάζοντας στο καστ και τον Jean Keraudy, πρώην φυλακισμένο, ο οποίος πήρε μέρος στην πραγματική προσπάθεια απόδρασης το 1947. Το Le Trou είναι παράλληλα ένα από τα καλύτερα δράματα φυλακών και μια από τις πιο αγωνιώδεις ταινίες που περιγράφουν μια απόδραση, με τον Becker να καταφέρνει από τη μία να εμπλουτίζει την ταινία με ένα εξαιρετικό ρυθμό που ακολουθεί μια κλιμακούμενη ένταση, ενώ από την άλλη παρουσιάζει με τον πιο άμεσο τρόπο τα πορτραίτα των πέντε φυλακισμένων. Διατηρώντας υψηλά επίπεδα αγωνίας, ο Becker υφαίνει ένα πανέμορφο δράμα πάνω στην αναγκαστική συμβίωση, την συνεργασία και την σχέση ανοχής μεταξύ πέντε ανθρώπων που κινούνται μέσα σε ένα σύμπαν ειδικών συνθηκών, ακολουθώντας μια ρεαλιστική οπτική που δίνει βάση στις λεπτομέρειες. Αυτή η προσέγγιση του Becker χαρίζει στην ταινία μια σχεδόν τελετουργική αυθεντικότητα, με τον σκηνοθέτη να εμμένει στη χρήση μερικών συμβολικών εικόνων που ενισχύουν το τελικό αποτέλεσμα. Πλούσιο σε συναισθήματα, το Le Trou διακρίνεται από μια εντυπωσιακή απλότητα και μια μελαγχολική διάθεση που ενισχύει την προσπάθεια του σκηνοθέτη να δημιουργήσει το απαραίτητο κλίμα εγκλωβισμού. Ο Becker ενδιαφέρεται για τους χαρακτήρες του, αφήνοντας αρκετό χώρο ώστε να σκιαγραφηθούν σωστά, ενώ παράλληλα δίνει βάση στη ψυχολογία τους και στην αλληλεπίδραση, τόσο μεταξύ τους όσο και μεταξύ αυτών και του περιβάλλοντός τους. Αποφεύγοντας ευκολίες και κλισέ που συναντούνται συχνά σε τέτοιου είδους ταινίες, το Le Trou διακρίνεται για τη γλυκόπικρη, ανθρωπιστική αίσθηση που αποπνέουν τα πλάνα, οι εικόνες, οι διάλογοι και οι καταστάσεις, με τον σκηνοθέτη να σκύβει με συγκατάβαση κι αγάπη πάνω στους καταραμένους χαρακτήρες του. Η σκληράδα και η στωικότητα των χαρακτήρων, η καθημερινή τους μάχη με τις πιθανότητες και την τύχη, με τον Becker να εμμένει στην λεπτομέρεια, χαρίζουν στην ταινία μια εντυπωσιακή οικονομία στη χρήση των εικόνων και των λέξεων, αφού τίποτα δεν μοιάζει περιττό. Τα μεγάλα πλάνα, η σκοτεινή, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, τα υψηλά επίπεδα έντασης και αγωνίας, η όμορφη χρήση του φωτισμού και των σκιάσεων, η εντυπωσιακή χρήση του ήχου, η μινιμαλιστική προσέγγιση, ο υπνωτικός ρυθμός, το contrast στις χρωματικές συνθέσεις, η ασπρόμαυρη φωτογραφία, ο συναισθηματικός πλουραλισμός, προσδίδουν στο Le Trou μια εντυπωσιακή εικαστική αρτιότητα. Μια από τις καλύτερες γαλλικές ταινίες της δεκαετίας του '60.
[edit] Αυτό το βίντεο διαθέτει περιεχόμενο από το χρήστη Studiocanal, ο οποίος το έχει αποκλείσει για λόγους πνευματικών δικαιωμάτων [edit]
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
