iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 646
Lemora: A Child's Tale of the Supernatural (1973, Richard Blackburn)
http://www.imdb.com/title/tt0070300/
Υπόθεση: Την εποχή της ποτοαπαγόρευσης, ένα κορίτσι στα πρώτα χρόνια της εφηβείας, καλείται να επισκεφτεί τον θανάσιμα τραυματισμένο γκάνγκστερ πατέρα της. Δραπετεύει από τον ιερέα που τη μεγάλωσε και τελικά καταφέρνει να επιβιβαστεί σε ένα λεωφορείο. Κάποια στιγμή, κατά τη διάρκεια της διαδρομής παρενοχλείται από μια ομάδα βρικολάκων, εώς ότου διασώθεί από μια περίεργη γυναικά την Lemora, που στην πραγματικότητα είναι αυτή που την κάλεσε. Παράλληλα ο ιερέας ακολουθά τα ίχνη της.
Δεν ξέρω αν ο σκηνοθέτης είχε ποτέ του δει το Valerie and Her Week of Wonders, αλλά αυτό μου ήρθε στο μυαλό την πρώτη φορά που είδα την ταινία. Βέβαια δεν μπορεί να φτάσει την αξία του αριστουργήματος του Jires, αλλά το Lemora είναι μια πάρα πολύ καλή ταινία. Σύμφωνα με την ιστορία η ταινία βρέθηκε στο στόχαστρο της National Legion of Decency (http://en.wikipedia.org/wiki/Catholic_League_of_Decency) εξαιτίας κάποιων αναφορών σε θέματα λεσβιακού έρωτα και παιδοφιλίας. Βέβαια η ταινία καμιά σχέση δεν έχει με παιδοφιλία, καθώς το "αμφιλεγόμενο" θέμα της αφορά το πέρασμα από την παιδικότητα στην εφηβεία και το τέλος της παιδικής αθωότητας, με το οποίο είχε ασχοληθεί και το Valerie and Her Week of Wonders και θα ασχολούνταν αργότερα το The Company of Wolves. Τέλος πάντων, η ταινία απαγορεύτηκε και ξαναβγήκε νομίζω στην επιφάνεια στις αρχές των 90's. Στην πραγματικότητα το Lemora είναι ένα στοιχειωμένο παραμύθι για ενήλικες. Ο Blackburn, παρά το πενιχρό μπάτζετ, κατάφερε να γυρίσει μια ταινία που ακροβατεί μεταξύ του μαγικού ρεαλισμού και του γοτθικού τρόμου. Η ταινία είναι μια ανατριχιαστική, μεταφυσική ιστορία που αναφέρεται στις θρησκευτικές φοβίες, στον θρησκευτικό καταναγκασμό, στην καταπιεσμένη σεξουαλικότητα, στην αφύπνηση των σεξουαλικών επιθυμιών και στην μύηση στην ενήλικη ζωή. Είναι μια εξαιρετικά όμορφη, στοιχειωμένη, υπνωτική και ποιητική ιστορία εφηβικής κατήχησης στην σταδιακή συναισθηματική ολοκλήρωση. Κάτω από την επιφάνεια η ταινία είναι μια παραβολή που εγείρει ερωτήματα αναφορικά με την αποτελεσματικότητα της θρησκείας, τη φύση και τη χρηστικότητα της πίστης, την εξέλιξη της ενηλικίωσης μέσα από την δύσκολη περίοδο της εφηβείας, τη διαδικασία μύησης στην ενήλικη φύση, τον εκφυλισμό της ελευθερίας, τη δυαδικότητα της ανθρώπινης φύσης και την συναισθηματική αποκάλυψη της γυναικείας φύσης της πρωταγωνίστριας. Είναι μια αλληγορική, εφιαλτική περιπλάνηση στις μύχιες εμμονές της ανθρώπινης ψυχολογίας. Ένα συμβολικό ταξίδι από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση, από τις παιδικές φαντασιώσεις στην πραγματικότητα, από τον προστατευμένο μικρόκοσμο της οικογενειακής εστίας στον εξωτερικό κόσμο. Η πρωταγωνίστρια δραπετεύει από τον προστατευμένο κόσμο της και εισέρχεται σε έναν εφιαλτικό κόσμο βίας, σκιών, ερωτισμού, κινδύνου, πειρασμών και θανάτου. Κατά τη διάρκεια αυτού του επίπονου ταξιδιού όι αρχικές τις απόψεις αμφισβητούνται και τα θρησκευτικά της άγχη ξεπερνιούνται ένα προς ένα. Όλοι οι χαρακτήρες που συναντά στην κάθοδό της στις πιο ενδόμυχες σκέψεις της, είναι σύμβολα, που τελικά της αποκαλύπτουν την πραγματική της φύση. Τελικά αυτό που η αμερικάνικη καθολική εκκλησία εξέλαβε ως παιδοφιλία, απλά είναι η αποπλάνηση της παιδικής ηλικίας με σκοπό το πέρασμά της στο επόμενο στάδιο της συναισθηματικής εξερεύνησης. H Lemora, είναι ο καταλύτης, ο χαρακτήρας που θα προσφέρει αυτή την γνώση. Δεν περιγράφεται η διαφθορά της αθωότητας, αλλά απενοχοποίηση των βασικών συναισθημάτων, των καταπιεσμένων επιθυμιών ως κάτι φυσιολογικό και ανθρώπινο που ο θρησκευτικός πουριτανισμός προσπάθησε να καταστείλει. Κι εδώ μάλλον έγκειται η αντίδραση της εκκλησίας καθώς η ταινία κάνει κριτική στην εκκλησιαστική υποκρισία και τον καταναγκασμό. Οι παγανιστικές εικόνες, ο βαμπιρικός μύθος, η ηθική καταστολή, όλα είναι μέρος του μεταφορικού πυρήνα της ιστορίας.
http://www.imdb.com/title/tt0070300/
Υπόθεση: Την εποχή της ποτοαπαγόρευσης, ένα κορίτσι στα πρώτα χρόνια της εφηβείας, καλείται να επισκεφτεί τον θανάσιμα τραυματισμένο γκάνγκστερ πατέρα της. Δραπετεύει από τον ιερέα που τη μεγάλωσε και τελικά καταφέρνει να επιβιβαστεί σε ένα λεωφορείο. Κάποια στιγμή, κατά τη διάρκεια της διαδρομής παρενοχλείται από μια ομάδα βρικολάκων, εώς ότου διασώθεί από μια περίεργη γυναικά την Lemora, που στην πραγματικότητα είναι αυτή που την κάλεσε. Παράλληλα ο ιερέας ακολουθά τα ίχνη της.
Δεν ξέρω αν ο σκηνοθέτης είχε ποτέ του δει το Valerie and Her Week of Wonders, αλλά αυτό μου ήρθε στο μυαλό την πρώτη φορά που είδα την ταινία. Βέβαια δεν μπορεί να φτάσει την αξία του αριστουργήματος του Jires, αλλά το Lemora είναι μια πάρα πολύ καλή ταινία. Σύμφωνα με την ιστορία η ταινία βρέθηκε στο στόχαστρο της National Legion of Decency (http://en.wikipedia.org/wiki/Catholic_League_of_Decency) εξαιτίας κάποιων αναφορών σε θέματα λεσβιακού έρωτα και παιδοφιλίας. Βέβαια η ταινία καμιά σχέση δεν έχει με παιδοφιλία, καθώς το "αμφιλεγόμενο" θέμα της αφορά το πέρασμα από την παιδικότητα στην εφηβεία και το τέλος της παιδικής αθωότητας, με το οποίο είχε ασχοληθεί και το Valerie and Her Week of Wonders και θα ασχολούνταν αργότερα το The Company of Wolves. Τέλος πάντων, η ταινία απαγορεύτηκε και ξαναβγήκε νομίζω στην επιφάνεια στις αρχές των 90's. Στην πραγματικότητα το Lemora είναι ένα στοιχειωμένο παραμύθι για ενήλικες. Ο Blackburn, παρά το πενιχρό μπάτζετ, κατάφερε να γυρίσει μια ταινία που ακροβατεί μεταξύ του μαγικού ρεαλισμού και του γοτθικού τρόμου. Η ταινία είναι μια ανατριχιαστική, μεταφυσική ιστορία που αναφέρεται στις θρησκευτικές φοβίες, στον θρησκευτικό καταναγκασμό, στην καταπιεσμένη σεξουαλικότητα, στην αφύπνηση των σεξουαλικών επιθυμιών και στην μύηση στην ενήλικη ζωή. Είναι μια εξαιρετικά όμορφη, στοιχειωμένη, υπνωτική και ποιητική ιστορία εφηβικής κατήχησης στην σταδιακή συναισθηματική ολοκλήρωση. Κάτω από την επιφάνεια η ταινία είναι μια παραβολή που εγείρει ερωτήματα αναφορικά με την αποτελεσματικότητα της θρησκείας, τη φύση και τη χρηστικότητα της πίστης, την εξέλιξη της ενηλικίωσης μέσα από την δύσκολη περίοδο της εφηβείας, τη διαδικασία μύησης στην ενήλικη φύση, τον εκφυλισμό της ελευθερίας, τη δυαδικότητα της ανθρώπινης φύσης και την συναισθηματική αποκάλυψη της γυναικείας φύσης της πρωταγωνίστριας. Είναι μια αλληγορική, εφιαλτική περιπλάνηση στις μύχιες εμμονές της ανθρώπινης ψυχολογίας. Ένα συμβολικό ταξίδι από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση, από τις παιδικές φαντασιώσεις στην πραγματικότητα, από τον προστατευμένο μικρόκοσμο της οικογενειακής εστίας στον εξωτερικό κόσμο. Η πρωταγωνίστρια δραπετεύει από τον προστατευμένο κόσμο της και εισέρχεται σε έναν εφιαλτικό κόσμο βίας, σκιών, ερωτισμού, κινδύνου, πειρασμών και θανάτου. Κατά τη διάρκεια αυτού του επίπονου ταξιδιού όι αρχικές τις απόψεις αμφισβητούνται και τα θρησκευτικά της άγχη ξεπερνιούνται ένα προς ένα. Όλοι οι χαρακτήρες που συναντά στην κάθοδό της στις πιο ενδόμυχες σκέψεις της, είναι σύμβολα, που τελικά της αποκαλύπτουν την πραγματική της φύση. Τελικά αυτό που η αμερικάνικη καθολική εκκλησία εξέλαβε ως παιδοφιλία, απλά είναι η αποπλάνηση της παιδικής ηλικίας με σκοπό το πέρασμά της στο επόμενο στάδιο της συναισθηματικής εξερεύνησης. H Lemora, είναι ο καταλύτης, ο χαρακτήρας που θα προσφέρει αυτή την γνώση. Δεν περιγράφεται η διαφθορά της αθωότητας, αλλά απενοχοποίηση των βασικών συναισθημάτων, των καταπιεσμένων επιθυμιών ως κάτι φυσιολογικό και ανθρώπινο που ο θρησκευτικός πουριτανισμός προσπάθησε να καταστείλει. Κι εδώ μάλλον έγκειται η αντίδραση της εκκλησίας καθώς η ταινία κάνει κριτική στην εκκλησιαστική υποκρισία και τον καταναγκασμό. Οι παγανιστικές εικόνες, ο βαμπιρικός μύθος, η ηθική καταστολή, όλα είναι μέρος του μεταφορικού πυρήνα της ιστορίας.
