Δεν τους βλέπω και είπα να κάνω ένα θρεντ για τους ηρωες των νεανικών μου χρόνων την μουσική των οποίων άκουγα μετά μανίας (και ακούω). Μουσικές για ρομαντικές ψυχές με καλλιτεχνικές ανησυχίες, σκούρα ρούχα και αγάπη σε ξεχασμένα μπαρ. Τα ρούχα μπορεί να άνοιξαν και να έγιναν ρετρό φλοράλ και έχω κοψει τα ποτά και τα ξενύχτια αλλά τους αγαπώ ακόμα.
Τον Κέηβ ειχα την χαρά να τον δω και στη Φρεατύδα το 1998 νομίζω. Συγκλονιστικός ποιητής και μουσικός και κρίμα που μετά το κλασσικό Murder Ballads ανακάλυψε την θρησκεία και έκοψε τα ναρκωτικά που δηλαδή μπράβο, αλλά δυστηχώς τα άλμπουμ άρχισαν να μην έχουν το ιδιο βιτριολικό χιούμορ και μπορεί οι κριτικοί να τα λατρεύουν αλλά σαν τα πρώτα του δεν είναι. Τον προτιμώ με τους υπέροχους Bad Seeds των οποιων μου άρεσαν και οι προσωπικές δουλειές, τον Blixa τον ειχα δει στο Λονδίνο με το συγκρότημα του (καταρρεοντα νεα κτίρια στην μετάφραση δεν το γράφω διότι δεν μπορώ να το προφέρω, υπεροχο πάντως) ο Mick Harvey,ο Hugo Race και ο Walter Ellis μου αρέσουν επίσης καθώς και οι κοπελιές που ανακατευτηκαν κατά καιρούς με την παρέα Lydia Lynch, Anita Lane, PJ Harvey και ναι και η Kylie Minogue.
Ο Λεοναρντ Κοέν ανακάλυψε την θρησκεία επίσης (τον βουδισμό όμως όχι τον χριστιανισμό) αλλά σταμάτησε τα της μουσικής. Δεν έχω λόγια για τις μουσικές του...
Ο Τομ Γουέιτς συνεχίζει και πολλοί λένε πως τραγουδά το ιδιο τραγούδι σε παραλλαγές αλλά δεν μας πειράζει καθόλου! Συγκλονιστικός και ως ηθοποιος και πολύ ωραίος άντρας!
Να προσθἐσω στο πάνθεον των θλιμμένων ρομαντικών τον πρόωρα χαμένο Nick Drake. Εμένα με καταθλίβει αλλά αρέσει στον άντρα μου και πήγαμε και σε προσκύνημα στον τάφο του στο χωριό του το Tanwarth in Arden και μετά καταλήξαμε με τον μουσικόφιλο νεαρό παπά να συζητάμε αγαπημένα τραγούδια πριν πάμε στην μια και μονη παμπ. Επίσης ο Scott Walker με το υπέροχο Τιλτ και θα έβαζα και τον Johnny Cash, τον Ζακ Μπρελ ακομα και τον Ντ. Μπάουι αλλά ελπίζω να σας έχω δωσει μια ιδέα για να γράψετε και εσείς και σταματάω!
Τον Κέηβ ειχα την χαρά να τον δω και στη Φρεατύδα το 1998 νομίζω. Συγκλονιστικός ποιητής και μουσικός και κρίμα που μετά το κλασσικό Murder Ballads ανακάλυψε την θρησκεία και έκοψε τα ναρκωτικά που δηλαδή μπράβο, αλλά δυστηχώς τα άλμπουμ άρχισαν να μην έχουν το ιδιο βιτριολικό χιούμορ και μπορεί οι κριτικοί να τα λατρεύουν αλλά σαν τα πρώτα του δεν είναι. Τον προτιμώ με τους υπέροχους Bad Seeds των οποιων μου άρεσαν και οι προσωπικές δουλειές, τον Blixa τον ειχα δει στο Λονδίνο με το συγκρότημα του (καταρρεοντα νεα κτίρια στην μετάφραση δεν το γράφω διότι δεν μπορώ να το προφέρω, υπεροχο πάντως) ο Mick Harvey,ο Hugo Race και ο Walter Ellis μου αρέσουν επίσης καθώς και οι κοπελιές που ανακατευτηκαν κατά καιρούς με την παρέα Lydia Lynch, Anita Lane, PJ Harvey και ναι και η Kylie Minogue.
Ο Λεοναρντ Κοέν ανακάλυψε την θρησκεία επίσης (τον βουδισμό όμως όχι τον χριστιανισμό) αλλά σταμάτησε τα της μουσικής. Δεν έχω λόγια για τις μουσικές του...
Ο Τομ Γουέιτς συνεχίζει και πολλοί λένε πως τραγουδά το ιδιο τραγούδι σε παραλλαγές αλλά δεν μας πειράζει καθόλου! Συγκλονιστικός και ως ηθοποιος και πολύ ωραίος άντρας!
Να προσθἐσω στο πάνθεον των θλιμμένων ρομαντικών τον πρόωρα χαμένο Nick Drake. Εμένα με καταθλίβει αλλά αρέσει στον άντρα μου και πήγαμε και σε προσκύνημα στον τάφο του στο χωριό του το Tanwarth in Arden και μετά καταλήξαμε με τον μουσικόφιλο νεαρό παπά να συζητάμε αγαπημένα τραγούδια πριν πάμε στην μια και μονη παμπ. Επίσης ο Scott Walker με το υπέροχο Τιλτ και θα έβαζα και τον Johnny Cash, τον Ζακ Μπρελ ακομα και τον Ντ. Μπάουι αλλά ελπίζω να σας έχω δωσει μια ιδέα για να γράψετε και εσείς και σταματάω!
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
