iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 652
Let Sleeping Corpses Lie (aka The Living Dead at Manchester Morgue) (1974, Jorge Grau)
http://www.imdb.com/title/tt0071431/
Ηθοποιοί: Ray Lovelock, Cristina Galbo, Arthur Kennedy
Υπόθεση: Ένα πειραματικό μηχάνημα για την αντιμετώπιση των εντόμων που λυμαίνονται τις τοπικές καλλιέργειες μετατρέπει τους νεκρούς σε ζόμπι. Ο τοπικός αστυνομικός που αναλαμβάνει την περίεργη υπόθεση δολοφονιών, αγνοεί την ύπαρξη των ζωντανών νεκρών και στρέφει τις κατηγορίες του σε ένα νεαρό ζευγάρι.
Το Let Sleeping Corpses Lie αποτελεί μια από τις καλύτερες ταινίες γύρω από τον μύθο των ζόμπι που δεν έχει σκηνοθετήσει ο Romero. O Καταλανός Jorge Grau που ανέλαβε την σκηνοθεσία της ταινίας είχε στην πλάτη αρκετές ταινίες στο ενεργητικό του, με σημαντικότερη ίσως το Legend of the Blood Castle (1973), αλλά η συγκεκριμένη προσπάθειά του σηματοδοτεί την κορυφαία στιγμή της καριέρας του. Ο Grau, στο Let Sleeping Corpses Lie, συνδυάζει το μύθο των ζόμπι, όπως είχε ορισθεί από τον Romero, με το concept της εκδίκησης της φύσης εξαιτίας της βίαιης παρέμβασης του ανθρώπου. Αν και η ταινία δεν διακρίνεται για το υπερβολικό της gore, υφαίνει έναν αρκετά πυκνό ιστό μυστηρίου και δημιουργεί μια ηλεκτρισμένη ένταση που συνεχώς κλιμακώνεται. Ο Grau οικοδομεί μια πολύ καλή ατμόσφαιρα απειλής, αβεβαιότητας και ανασφάλειας, βασισμένη στο έντονο σασπένς και σε μια υποτυπώδη σαρκαστική προσέγγιση. Ο σκηνοθέτης δημιουργεί μια απόκοσμη ατμόσφαιρα και περιορίζει στο ελάχιστο τους νεκρούς χρόνους, διατηρώντας ένα διαρκώς επιταχυνόμενο ρυθμό, που με τη βοήθεια των ανατριχιαστικών αποκαλύψεων, μετατρέπει σταδιακά το πυκνό μυστήριο σε ένα ρεσιτάλ δράσης και αίματος. Επιπλέον, ο Grau δεν αφήνει την ταινία να κινηθεί σε προβλέψιμα μονοπάτια, αποκαλύπτοντας σταδιακά τα κομμάτια του παζλ και διατηρώντας μια άόριστη αντιηρωική διάθεση, μέχρι το άκρως ειρωνικό φινάλε της ταινίας. Η κινηματογράφηση της ταινίας είναι έξοχη και καταφέρνει, παρά το γεγονός ότι η ταινία είναι ιταλο-ισπανική παραγωγή, να μοιάζει σαν να ξεπήδησε κάπου από τα studio της Hammer. H στυλιζαρισμένη σκηνοθεσία του Grau είναι πολύ καλή βγάζοντας μια moody αίσθηση, η φωτογραφία της ταινίας είναι αρκετά όμορφη και υποβλητική, ενώ υπάρχουν μερικές ευρυματικές ανατροπες στην πλοκή και αρκετό μαύρο χιούμορ.
Trailer: [video=youtube;-x54TlYs94s]
http://www.imdb.com/title/tt0071431/
Ηθοποιοί: Ray Lovelock, Cristina Galbo, Arthur Kennedy
Υπόθεση: Ένα πειραματικό μηχάνημα για την αντιμετώπιση των εντόμων που λυμαίνονται τις τοπικές καλλιέργειες μετατρέπει τους νεκρούς σε ζόμπι. Ο τοπικός αστυνομικός που αναλαμβάνει την περίεργη υπόθεση δολοφονιών, αγνοεί την ύπαρξη των ζωντανών νεκρών και στρέφει τις κατηγορίες του σε ένα νεαρό ζευγάρι.
Το Let Sleeping Corpses Lie αποτελεί μια από τις καλύτερες ταινίες γύρω από τον μύθο των ζόμπι που δεν έχει σκηνοθετήσει ο Romero. O Καταλανός Jorge Grau που ανέλαβε την σκηνοθεσία της ταινίας είχε στην πλάτη αρκετές ταινίες στο ενεργητικό του, με σημαντικότερη ίσως το Legend of the Blood Castle (1973), αλλά η συγκεκριμένη προσπάθειά του σηματοδοτεί την κορυφαία στιγμή της καριέρας του. Ο Grau, στο Let Sleeping Corpses Lie, συνδυάζει το μύθο των ζόμπι, όπως είχε ορισθεί από τον Romero, με το concept της εκδίκησης της φύσης εξαιτίας της βίαιης παρέμβασης του ανθρώπου. Αν και η ταινία δεν διακρίνεται για το υπερβολικό της gore, υφαίνει έναν αρκετά πυκνό ιστό μυστηρίου και δημιουργεί μια ηλεκτρισμένη ένταση που συνεχώς κλιμακώνεται. Ο Grau οικοδομεί μια πολύ καλή ατμόσφαιρα απειλής, αβεβαιότητας και ανασφάλειας, βασισμένη στο έντονο σασπένς και σε μια υποτυπώδη σαρκαστική προσέγγιση. Ο σκηνοθέτης δημιουργεί μια απόκοσμη ατμόσφαιρα και περιορίζει στο ελάχιστο τους νεκρούς χρόνους, διατηρώντας ένα διαρκώς επιταχυνόμενο ρυθμό, που με τη βοήθεια των ανατριχιαστικών αποκαλύψεων, μετατρέπει σταδιακά το πυκνό μυστήριο σε ένα ρεσιτάλ δράσης και αίματος. Επιπλέον, ο Grau δεν αφήνει την ταινία να κινηθεί σε προβλέψιμα μονοπάτια, αποκαλύπτοντας σταδιακά τα κομμάτια του παζλ και διατηρώντας μια άόριστη αντιηρωική διάθεση, μέχρι το άκρως ειρωνικό φινάλε της ταινίας. Η κινηματογράφηση της ταινίας είναι έξοχη και καταφέρνει, παρά το γεγονός ότι η ταινία είναι ιταλο-ισπανική παραγωγή, να μοιάζει σαν να ξεπήδησε κάπου από τα studio της Hammer. H στυλιζαρισμένη σκηνοθεσία του Grau είναι πολύ καλή βγάζοντας μια moody αίσθηση, η φωτογραφία της ταινίας είναι αρκετά όμορφη και υποβλητική, ενώ υπάρχουν μερικές ευρυματικές ανατροπες στην πλοκή και αρκετό μαύρο χιούμορ.
Trailer: [video=youtube;-x54TlYs94s]
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
