Malatesta's Carnival of Blood (1973)

[iggylebowski]

Malatesta's Carnival of Blood (1973, Christopher Speeth)

http://www.imdb.com/title/tt0215960/

Υπόθεση: Ένα ζευγάρι μαζι με την κόρη τους θα περάσουν μερικές μέρες σε ένα περίεργο, παρακμιακό καρναβάλι/λουνα-παρκ που διευθύνεται από τον μυστηριώδη Malatesta. Το προσωπικό αποτελείται από παραμορφωμένους και περίεργους χαρακτήρες που καταναλώνουν ανθρώπινη σάρκα. Όσοι αγοράζουν εισητήριο για να θαυμάσουν το περίεργο freak-show δεν βγαίνουν ποτέ ζωντανοί.

Το Malatesta's Carnival of Blood είναι ένα χαμένο grindhouse thriller γυρισμένο το 1973, που έμεινε στην αφάνεια για περίπου μια τριακοντετία και μόλις πριν μερικά χρόνια βγήκε στην επιφάνεια. Η ταινία είναι αρκετά σπάνια, αλλά σίγουρα κυκλοφορεί κάπου αδέσποτη μέσα στο διαδίκτυο. Καταρχήν, το Malatesta's Carnival of Blood δεν είναι κάποιο από εκείνα τα ξεχασμένα "διαμαντάκια" της δεκαετίας του '70, όπως τo Messiah of Evil ή το Lemora: A Child's Tale of the Supernatural. H συγκεκριμένη ταινία είναι υπερβολικά low-budget, πολλές φορές μοιάζει ανούσια και δυσνόητη (αν όντως έχει νόημα), το μοντάζ με το ζόρι χαρακτηρίζεται αξιοπρεπές. έχει ασυνέχειες ενώ το γενικότερο feeling δίνει την εντύπωση μικρών σκηνών που ενώθηκαν χωρίς κάποιο προφανή λόγο. Η γοητεία της ταινίας όμως βρίσκεται σ'αυτή την ασυνέχεια του σεναρίου, την αφηρημένη διάθεσή του και την εκπληκτική του ατμόσφαιρα. Βασικά, η αφηγηματική δομή της ταινίας θυμίζει κάπως το Mulholland Drive του Lynch, χωρίς βέβαια να τίθεται θέμα σύγκρισης. Το γενικότερο αφηρημένο, offbeat ύφος της σκηνοθετικής και αφηγηματικής γραμμής γίνεται ακούσια (μάλλον) σουρεαλιστικό, βγάζοντας μια περίεργη αίσθηση αποπροσανατολισμού και αβεβαιότητας που προκαλεί ένα είδος νάρκωσης στο θεατή. Ο υπνωτικός ρυθμός, η freak-out σκηνοθετική προσέγγιση, οι περίεργες λήψεις και η νωχελική κινηματογράφηση δημιουργούν ένα λυσεργικό ύφος που κάνει την ταινία να αποκτά μια αόριστα σουρεαλιστική διάθεση που συνδυάζει την dream-like αισθητική, τα έντονα χρώματα, τους ψυχεδελικούς τόνους και το εφιαλτικό κλίμα. Η ατμόσφαιρα της ταινίας είναι υποβλητική, με έντονη ανατριχιαστική χροιά που αποπνέει μια αύρα αποκρυφιστικής, μυστικιστικής εκκεντρικότητας και δημιουργεί ένα φιλμικό σύμπαν που φέρνει στο μυαλό θέατρο του παραλόγου. Οι χαρακτήρες της ταινίας είναι υπέρ του δέοντος περίεργοι και εξωτικοί, που κινούνται μέσα στα σουρεαλιστικά σκηνικά με υπνωτικό τρόπο, δημιουργώντας μια απροσδιόριστη χορογραφημένη αίσθηση. Το γενικότερο δυσνόητο ύφος φαίνεται σαν να ακροβατεί ανάμεσα στην πραγματικότητα και την φαντάσια, υφαίνοντας ένα παραισθησιακό mood που μοιάζει με μια τριπαρισμένη περίηγηση στη γραμμή που χωρίζει τους εφιάλτες από τη λογική. Η δομή της ταινίας ίσως θυμίσει σε μερικούς το Inferno, αφού όπως και η καταπληκτική ταινία του Argento, το Malatesta's Carnival of Blood κινείται μέσα στην λογική ενός παρακμιακού ονείρου. Διάσπαρτες μέσα στην ταινία υπάρχουν μερικές υπαρξιστικές αναφορές, κάποια αποκρυφιστικά σύμβολα και μερικές κοινωνικές παραβολές που ενισχύουν το παραληρηματικό ύφος της ταινίας, αν κι έχω την εντύπωση πως δεν ήταν στις προθέσεις του σκηνοθέτη αλλά απλά του βγήκαν τυχαία. Οι ερμηνείες από το σχετικά άγνωστο καστ (εκτός του Herve Villechaize από το The Man with the Golden Gun) δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο αλλά δεν καταστρέφουν την ταινία, ενώ υπάρχουν και ικανοποιητικές ποσότητες αίματος που θα ικανοποιήσουν τους gorehounds. Το Malatesta's Carnival of Blood, σίγουρα δεν αποτελεί κάποια σημαντική προσθήκη στην ιστορία των ταινιών τρόμου και πολλές φορές δημιουργεί την εντύπωση ότι η γενικότερη σουρεαλιστικά ανατριχιαστική ατμόσφαιρα βγήκε τυχαία στο τελικό αποτέλεσμα εξαιτίας του περιορισμένου μπάτζετ. Όσοι όμως αναζητούν περίεργες ταινίες τρόμου θα ήταν καλό να αναζητήσουν αυτή την σκοτεινή παραδοξότητα. Ίσως τελικά και να εντυπωσιαστούν από το παράλογο, εφιαλτικό κινηματογραφικό σύμπαν του Malatesta's Carnival of Blood

 

[RIO]