iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 674
Marat/Sade (aka The Persecution and Assassination of Jean-Paul Marat as Performed by the Inmates of the Asylum at Charenton under the Direction of the Marquis de Sade) (1967, Peter Brook)
http://www.imdb.com/title/tt0060668/
Υπόθεση: Ο Μαρκήσιος ντε Σαντ βρίσκεται κλεισμένος σε ένα ψυχιατρικό άσυλο. Σκηνοθετεί τους άλλους τρόφιμους του ασύλου σε ένα θεατρικό έργο που αφορά τις τελευταίες μέρες και τη δολοφονία του Μαρά. Με την εξέλιξη του έργου όμως, οι τρόφιμοι αρχίζουν σταδιακά να επηρρεάζονται από τις καταστάσεις και βουλιάζουν όλο και περισσότερο στη βία με αποτέλεσμα η παράσταση να ξεφύγει από τα όρια και να ακολουθήσει μια τελείως χαοτική εξέλιξη.
Από το μυαλό του Peter Brook, που μας είχε δώσει το αξεπέραστο Lord of the Flies, έρχεται αυτή η ταινία που βασίζεται στο ομώνυμο έργο του Peter Weiss (δυστυχώς δεν έχω διαβάσει το έργο). Χρησιμοποιώντας μια παράσταση που πραγματεύεται τη δολοφονία ενός εκ των πρωταγωνιστών της Γαλλικής Επανάστασης, o Brook βρίσκει όχημα για τη δική του προβληματική που σταδιακά εξελίσσεται σε μια σκληρή κριτική απέναντι στην ίδια την κοινωνία. Τα όνειρα και οι αντιθέσεις της Γαλλικής Επανάστασης, φιλοσοφικά προβλήματα, θέματα που αφορούν ψυχικές ασθένειες, η ίδια η ιστορία μπαίνουν στο μίξερ και δημιουργούν μια ταινία που ακροβατεί ανάμεσα στην πραγματικότητα και στην τρέλα, αφου η γραμμή μεταξύ αλήθειας και θεατρικής παράστασης γίνεται όλο και πιο δυσδιάκριτη καθώς εξελίσσεται η πλοκή. Ο Sade, που είναι ο βασικός χαρακτήρας του έργου, δίνει τροφή για φιλοσοφικούς διαλόγους, χρησιμοποιώντας σαρδόνιο χιούμορ και τη γνωστή μηδενιστική, ατομιστική του προβληματική. Υπάρχουν σκηνές αναρχικού χιούμορ, ενοχλητικής βίας, υστερικών διαλόγων και παραληρηματικών μονολόγων που ασκούν κριτική τόσο στην προγενέστερη, όσο και στη μεταγενέστερη της Γαλλικής επανάστασης πολιτική κατάσταση. Πέρα από την πολιτική, η φύση της θρησκείας, το αμφιλεγόμενο της ανθρώπινης ύπαρξης, οι σεξουαλικές προτιμήσεις, ο ρόλος της βίας στην ιστορική εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, η μορφή της κοινωνίας και της εξουσίας, το δυαδικό σύστημα του καλού και του κακού, η έννοια της ελεύθερης βούλησης ακόμα και η λογοκρισία και η προπαγάνδα αποδομούνται και κριτικάρονται στην ταινία. Σε γενικές γραμμές το έργο βασίζεται σε εξαιρετικούς, αν και λίγο δύσκολους, διαλόγους, αλλά και στον πολυεπίπεδο τρόπο με τον οποίο επιδρά. Στην ουσία το έργο αφορά στην ψυχολογική και φιλοσοφική προσέγγιση της πολυπλοκότητας των εποχών που οδήγησαν στην Γαλλική Επανάσταση, την εγκαθίδρυση της μετέπειτα τρομοκρατίας μέχρι και την άνοδο του Ναπολέοντα. Σταδιακά, όμως το έργο ξεφεύγει από τα όρια και γίνεται παγκόσμιο και διαχρονικό. Η παραάσταση ξεκινά ομάλα, αλλά κατά την εξέλιξή της, οι τρόφιμοι-ηθοποιοί αναλαμβάνουν τον έλεγχο, δημιουργώντας μια politically incorrect αίσθηση, μετατρέποντάς την σε ένα τσίρκο λεκτικής και σωματικής βίας. Ο Brook χρησιμοποιεί έξυπνα την διπλή αφήγηση του θεατρικού έργου μέσα σε θεατρικό έργο και εγείρει ερωτήματα αναφορικά με την ατέλεια και το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης, τη σχέση ανθρώπου και εξουσίας, τη θέση του ατόμου στην κοινωνία, τη σχέση ελευθερίας και ηγεσίας. Ποια είναι η φύση της εξουσίας; Ποιοι είναι οι ορισμοί και που έχουν συμφωνηθεί και επιβάλλονται από την κοινωνία σε όλες της μορφές της; Πόσο μπορεί να υπερασπιστεί τις ανθρώπινες ελευθερίες μια καλοπροαίρετη τυραννία; Ποια η σχέση καταστολής και ατομικής ελευθερίας; Η ταίνια περνάει μέσα από διαφορετικά κινηματογραφικά είδη από το ιστορικό δράμα, το θρίλερ, την ταινία μυστηρίου, την αναρχική κωμωδία, την πικρόχολη σάτιρα μέχρι και το μιούζικαλ. Τα καλύτερα σημεία του έργου είναι οι διάλογοι μεταξύ Sade και Marat, που καταλείγουν σε μια μάχη μεταξύ της αρχετυπικής έννοιας της απόλυτης ελευθερίας και του καλοπροαίρετου κρατικού πατερναλισμού με τη μορφή μιας φιλάνθρωπης δικτατορικής ηγεσίας. Εξαιρετικές ερμηνείες από τους Patrick Magee (γνωστός από το Clockwork Orange) ως Sade, Ian Richardson ως Marat και Glenda Jackson ως Charlotte Corday. Το έργο είναι μια κινηματογραφική μεταφορά-καταγραφή των ομώνυμων παραστάσεων της Royal Shakespeare Company.
Trailer
http://www.imdb.com/title/tt0060668/
Υπόθεση: Ο Μαρκήσιος ντε Σαντ βρίσκεται κλεισμένος σε ένα ψυχιατρικό άσυλο. Σκηνοθετεί τους άλλους τρόφιμους του ασύλου σε ένα θεατρικό έργο που αφορά τις τελευταίες μέρες και τη δολοφονία του Μαρά. Με την εξέλιξη του έργου όμως, οι τρόφιμοι αρχίζουν σταδιακά να επηρρεάζονται από τις καταστάσεις και βουλιάζουν όλο και περισσότερο στη βία με αποτέλεσμα η παράσταση να ξεφύγει από τα όρια και να ακολουθήσει μια τελείως χαοτική εξέλιξη.
Από το μυαλό του Peter Brook, που μας είχε δώσει το αξεπέραστο Lord of the Flies, έρχεται αυτή η ταινία που βασίζεται στο ομώνυμο έργο του Peter Weiss (δυστυχώς δεν έχω διαβάσει το έργο). Χρησιμοποιώντας μια παράσταση που πραγματεύεται τη δολοφονία ενός εκ των πρωταγωνιστών της Γαλλικής Επανάστασης, o Brook βρίσκει όχημα για τη δική του προβληματική που σταδιακά εξελίσσεται σε μια σκληρή κριτική απέναντι στην ίδια την κοινωνία. Τα όνειρα και οι αντιθέσεις της Γαλλικής Επανάστασης, φιλοσοφικά προβλήματα, θέματα που αφορούν ψυχικές ασθένειες, η ίδια η ιστορία μπαίνουν στο μίξερ και δημιουργούν μια ταινία που ακροβατεί ανάμεσα στην πραγματικότητα και στην τρέλα, αφου η γραμμή μεταξύ αλήθειας και θεατρικής παράστασης γίνεται όλο και πιο δυσδιάκριτη καθώς εξελίσσεται η πλοκή. Ο Sade, που είναι ο βασικός χαρακτήρας του έργου, δίνει τροφή για φιλοσοφικούς διαλόγους, χρησιμοποιώντας σαρδόνιο χιούμορ και τη γνωστή μηδενιστική, ατομιστική του προβληματική. Υπάρχουν σκηνές αναρχικού χιούμορ, ενοχλητικής βίας, υστερικών διαλόγων και παραληρηματικών μονολόγων που ασκούν κριτική τόσο στην προγενέστερη, όσο και στη μεταγενέστερη της Γαλλικής επανάστασης πολιτική κατάσταση. Πέρα από την πολιτική, η φύση της θρησκείας, το αμφιλεγόμενο της ανθρώπινης ύπαρξης, οι σεξουαλικές προτιμήσεις, ο ρόλος της βίας στην ιστορική εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, η μορφή της κοινωνίας και της εξουσίας, το δυαδικό σύστημα του καλού και του κακού, η έννοια της ελεύθερης βούλησης ακόμα και η λογοκρισία και η προπαγάνδα αποδομούνται και κριτικάρονται στην ταινία. Σε γενικές γραμμές το έργο βασίζεται σε εξαιρετικούς, αν και λίγο δύσκολους, διαλόγους, αλλά και στον πολυεπίπεδο τρόπο με τον οποίο επιδρά. Στην ουσία το έργο αφορά στην ψυχολογική και φιλοσοφική προσέγγιση της πολυπλοκότητας των εποχών που οδήγησαν στην Γαλλική Επανάσταση, την εγκαθίδρυση της μετέπειτα τρομοκρατίας μέχρι και την άνοδο του Ναπολέοντα. Σταδιακά, όμως το έργο ξεφεύγει από τα όρια και γίνεται παγκόσμιο και διαχρονικό. Η παραάσταση ξεκινά ομάλα, αλλά κατά την εξέλιξή της, οι τρόφιμοι-ηθοποιοί αναλαμβάνουν τον έλεγχο, δημιουργώντας μια politically incorrect αίσθηση, μετατρέποντάς την σε ένα τσίρκο λεκτικής και σωματικής βίας. Ο Brook χρησιμοποιεί έξυπνα την διπλή αφήγηση του θεατρικού έργου μέσα σε θεατρικό έργο και εγείρει ερωτήματα αναφορικά με την ατέλεια και το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης, τη σχέση ανθρώπου και εξουσίας, τη θέση του ατόμου στην κοινωνία, τη σχέση ελευθερίας και ηγεσίας. Ποια είναι η φύση της εξουσίας; Ποιοι είναι οι ορισμοί και που έχουν συμφωνηθεί και επιβάλλονται από την κοινωνία σε όλες της μορφές της; Πόσο μπορεί να υπερασπιστεί τις ανθρώπινες ελευθερίες μια καλοπροαίρετη τυραννία; Ποια η σχέση καταστολής και ατομικής ελευθερίας; Η ταίνια περνάει μέσα από διαφορετικά κινηματογραφικά είδη από το ιστορικό δράμα, το θρίλερ, την ταινία μυστηρίου, την αναρχική κωμωδία, την πικρόχολη σάτιρα μέχρι και το μιούζικαλ. Τα καλύτερα σημεία του έργου είναι οι διάλογοι μεταξύ Sade και Marat, που καταλείγουν σε μια μάχη μεταξύ της αρχετυπικής έννοιας της απόλυτης ελευθερίας και του καλοπροαίρετου κρατικού πατερναλισμού με τη μορφή μιας φιλάνθρωπης δικτατορικής ηγεσίας. Εξαιρετικές ερμηνείες από τους Patrick Magee (γνωστός από το Clockwork Orange) ως Sade, Ian Richardson ως Marat και Glenda Jackson ως Charlotte Corday. Το έργο είναι μια κινηματογραφική μεταφορά-καταγραφή των ομώνυμων παραστάσεων της Royal Shakespeare Company.
Trailer
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή: