Men Behind the Sun (1988)

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας iggylebowski
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης

iggylebowski

RetroAdept
Joined
10 Mαϊ 2012
Μηνύματα
868
Αντιδράσεις
657
Men Behind the Sun (1988, Tun Fei Mou)

http://www.imdb.com/title/tt0093170/

Υπόθεση: Η ιστορία πίσω από τα συρματοπλέγματα του στρατοπεδου συγκέντρωσης 731, όπου τα ιαπωνικά στρατεύματα χρησιμοποιούσαν Κινέζους και Ρώσους αιχμαλώτους, για να διεξάγουν πάνω τους αποτρόπαια πειράματα με σκοπό τη δοκιμή βιολογικών όπλων.

Νομίζετε ότι τα έχετε δει όλα και το Cannibal Holocaust ή οι ψευδο-snuff φρικαλεότητες των Guinea Pig έχουν φτάσει τις αντοχές σας τα άκρα; Ίσως θα έπρεπε να δώσετε μια ευκαιρία στο Men Behind the Sun. Ξεχάστε τις ευρωπαϊκές nazisploitation γραφικότητες της σειράς ταινιών με την Ilsa ή του Beast In Heat, βγάλτε από το μυαλό σας ακόμη και το Gestapo's Last Orgy το πιο κακόφημο δείγμα του είδους. Στην περίπτωση του Men Behind the Sun δεν έχουμε να κάνουμε με μια ταινία απλού μισογυνισμού και αναίτιου γυμνού. Αντίθετα ο Tun Fei Mou παρουσιάζει στο κοινό του τρόμου μια ανατριχιαστική εμπειρία που είναι τόσο ωμή που μπορεί να καταστρέψει το απόγευμα σας, την επόμενη μέρας σας και πιθανά το επόμενο 15ημερο σας. Βασισμένο στην ύπαρξη της Μοίρας 731, ο Tun Fei Mou στήνει ένα ανατριχιαστικό, εφιαλτικό, απόλυτα αιματηρό ψευδοντοκιμαντέρ που λειτουργεί με τον πιο ακραίο τρόπο πάνω στις αντοχές και τις αισθήσεις των θεατών. Η ντοκιμαντερίστικη αισθητική προσθέτει τον απαραίτητο ρεαλισμό στην ταινία και ο Tun Fei Mou τον ντύνει με μια απίστευτα μοχθηρή και αφόρητα καταθλιπτική ατμόσφαιρα που κάνει την θέαση της ταινίας μια τραυματική εμπειρία. Το κλίμα του Men Behind the Sun είναι τοσο ανελέητα νοσηρό, κυνικό, κλειστοφοβικό και πεσιμιστικό που δεν προσφέρει καμία συναισθηματική λύτρωση στον θεατή. Όλη αυτή η ατμόσφαιρα επιβαρύνεται και από το γεγονός ότι το Men Behind the Sun είναι εμπνευσμένο από γεγονότα τα οποία αποτελούν ένα μικρό μέρος αυτών που πραγματικά συνέβησαν μέσα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Η ταινία διατηρεί και μια δραματική αφηγηματική δομή, καθώς η ιστορία του στρατοπέδου παρουσιάζεται μέσα από τρεις χαρακτήρες, του διοικητή του στρατοπέδου, ενός μουγκού παιδιού που είναι αιχμάλωτος στο στρατόπεδο και μιας ομάδας ανήλικων εκπαιδευόμενων στρατιωτών. Η σκηνοθεσία του Tun Fei Mou είναι πάρα πολύ καλή και χαρίζει πολλές στιγμές αφόρητης συναισθηματική έντασης, καταφέρνοντας να σκηνοθετήσει μια τόσο ιδιαίτερη ταινία χωρίς να την μετατρέψει απλά σε ένα ασύνδετο φεστιβάλ ωμότητας και κτηνωδίας. Αλλά, μη γελιέστε, όση και καλή να είναι η σκηνοθεσία της ταινίας, όσο βάση να δίνει σε χαρακτήρες και σε δραματικές σκηνές, όσο σημαντικά σχόλια κι αν θέλει να κάνει, το αποτέλεσμα είναι τόσο ωμό που θα κάνει τον απροειδοποίητο θεατή να αποστρέψει το βλέμμα. Την ταινία ακολούθησαν άλλα δυο sequel (Laboratory of the Devil και Narrow Escape) του Godfrey Ho που δεν πάνε πίσω σε gore και βία, αλλά δεν έχουν την σκηνοθετική ποιότητα του πρώτου. Αντίθετα, ο Tun Fei Mou έκανε λίγο στην άκρη και περίμενε μερικά χρόνια μέχρι να παρουσίασει το παρόμοιο ύφους, βίας και συναισθηματικής φόρτισης Black Sun: The Nanking Massacre το 1995.

Προειδοποίηση: Η ταινία είναι εξαιρετικά βίαιη και ψυχοπλακωτική, και η απεικόνιση των βασανιστηρίων είναι τρομακτικά ρεαλιστική, οπότε η ταινία απευθύνεται σε άτομα που δεν έχουν ευαίσθητα στομάχια.

 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Άνετα μέσα στο top-5 των πιο σκληρών ταινιών. Όχι λόγω των εφέ ( αν εξαιρέσουμε ίσως την σκηνή με τον θάλαμο αποσυμπίεσης και τον άτυχο Κινέζο) αλλά του ότι τέτοια και χειρότερα πειράματα-βασανιστήρια, έγιναν στην πραγματικότητα. Μια κατάμαυρη σελίδα της ιαπωνικής αλά και της παγκόσμιας ιστορίας... :(
 
Την συγκεκριμενη ταινια την λατρευω και την πρωτοειδα σε βιντεοκασσετα που την ειχε φερει στο βιντεοκλαμπ του ο πατερας του κολητου μου.Χωρις να το ξερει ομως η ταινια δεν ειχε υποτιτλους οποτε την πρωτοειδα χωρις υποτιτλους και χωρις να καταλαβαινω τιποτα.Καποια χρονια μετα την ειδα κανονικα.Πραγματικα ειναι απο της ταινιες που ολοι οι λατρης των ταινιων τρομου πρεπει να την δουν μια φορα στην ζωη τους αλλα προσοχη γιατι δεν ειναι για ολους.Πραγματικα τα εφε ειναι φανταστικα και και απιστευτα αληθοφανη οπως με την γυναικα που βαζουν τα παγωμενα χερια της μεσα στο καυτο νερο η την σκηνη με την γατα που μπαινει στο δωματιο με τα ποντικια και την τρωνε ζωντανη που πραγματικα πιστευω οτι ειναι αληθινη σκηνη.Θα φροντισω να την ξαναδω συντομα.
 
Η σκηνη με τη γατα πρεπει να ειναι αληθινη...Η σκηνη που λες Μπιλ με τα χερια οπως και αυτη με τη μανα και το μωρο πολυ βαριες...Και εγω την ειχα δει παλια χωρις υποτιτλους και μαλιστα θυμαμαι ειχα παρει πατατακια pringles για να φαω αλλα μολις ξεκινησε η ταινια απλα τα αφησα...Πολυ βαρια.
 
Και από ότι λένε, στην σκηνή που πετσοκόβουν ένα παιδάκι για να του πάρουν τα όργανα χρησιμοποίησαν πραγματικό πτωμα μικρού παιδιού!?! Αυτό και αν είναι καφρίλα.
 
Πίσω
Μπλουζα