iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 657
Mosquito (1977, Marijan David Vajda)
http://www.imdb.com/title/tt0074920/
Ηθοποιοί: Werner Pochath, Ellen Umlauf, Birgit Zamulo
Υπόθεση: Ένας κωφάλαλος λογιστής που βασανίζεται από ψυχολογικά τραύματα εξαιτίας μιας τραυματικής παιδικής ηλικίας, έχει για χόμπι να συλλέγει κούκλες και να κάνει βόλτες σε γραφεία τελετών και νεκροτομείο, όπου διαμελίζει γυναικεία, κυρίως, σώματα με στόχο τη σεξουαλικη ικανοποίηση μέσω της επαφής του με το αίμα των νεκρών. Σύντομα, μετά το θάνατο μιας κοπέλας που αγαπούσε κρυφά, θα αρχίσει να σκοτώνει.
Είτε το βρείτε ως Mosquito, είτε ως Mosquito the Rapist, ή ακόμα ως Blood Lust, το γεγονός είναι ένα, η συγκεκριμένη ταινία είναι αρκετά νοσηρή ώστε να σας χαλάσει όλο το βράδυ ίσως και την επόμενη μέρα. Το Mosquito έρχεται από μια χώρα, την Ελβετία, που δεν είχε παράδοση στις ταινίες τρόμου. Αυτό όμως δεν εμπόδισε τον κύριο Vajda να σκηνοθετήσει μια από τις πιο ακραίες ταινίες τρόμου στα 70's. Αν και είναι κάπως αργή στην εξέλιξή της, το Mosquito, είναι μια αρκετά καλά σκηνοθετημένη ταινία που επιλέγει να ασχοληθεί με ένα πολύ δύσκολο θέμα. Διάσπαρτα στην ταινία, υπάρχουν αρκετά θέματα που αφορούν την παιδική κακοποίηση, την αστική αποξένωση, την κοινωνική παρακμή, την ψυχολογική αστάθεια και την καταπιεσμένη σεξουαλικότητα, αλλά μην τρέφετε αυταπάτες, το Mosquito δεν είναι κάποιο ψυχολογικό θρίλερ που χρησιμοποιεί τον τρόμο ως όχημα για να κάνει κάποια σημαντική καταγγελία. Το Mosquito είναι μια καθαρόαιμη, σκοτεινή ταινία τρόμου, που τολμά να βάλει στη συνταγή θέματα ταμπού όπως ο βαμπιρισμός και η νεκροφιλία, και να τα παρουσιάσει με έναν αρκούντως ρεαλιστικό τρόπο, φέρνοντας σε αμηχανία τον θεατή. Η αμεσότητα με την οποία παρουσιάζει το θέμα του ο Vajda προσδίδει ένα σοβαρό τόνο στην ταινία, ενώ παράλληλα η art-house σκηνοθετική προσέγγιση χαρίζει μια κλινική ψυχρότητα στο τελικό αποτέλεσμα. Η κλινική φωτογραφία προσθέτει ένα πνιγηρό τόνο απόγνωσης της ταινίας κι ένα ασήκωτο καταθλιπτικό ύφος, και ο Vajda τη χρησιμοποιεί για να υφάνει μια αφόρητα νοσηρή, παρακμιακή ατμόσφαιρα γεμάτη με ένα αρρωστημένο αίσθημα σήψης, αποσύνθεσης και διαστροφής. Ο Vajda αφήνει κάποιο χώρο για να εμβαθύνει στον χαρακτήρα της ταινίας με τη χρήση κάποιων αναδρομών που λειτουργούν ως αποκρυπτογράφηση των κινήτρων του δολοφόνου, που απλά κάνουν την ατμόσφαιρα ακόμη πιο ζοφερή και αποπνiκτική. Η μελαγχολική μουσική, οι εικόνες από μια εξαθλιωμένη κοινωνία και η μελαγχολική απεικόνιση των επαρχιακών τοπίων, λειτουργούν πολύ καλά και επιβαρύνουν το ήδη τεταμένο κλίμα κοινωνικής και ψυχολογικής αποσάρθρωσης. Ο Vajda αφήνει κάποιες δραματικές νύξεις να κάνουν την εμφάνισή τους μέσα στην πλοκή του story, δίνοντας κάποιες δόσεις τραγικότητας στον βασικό χαρακτήρα, αλλά οποιαδήποτε λύτρωση για τον θεατή είναι αδύνατη εξαιτίας όλων των χαρακτήρων της ταινίας που παρουσιάζονται αμοραλιστές και αντιπαθείς. Η στυλιζαρισμένη σκηνοθεσία, η πολύ καλή δουλειά που γίνεται με την κάμερα, το καλό μοντάζ προσθέτουν μια κομψότητα στον τρόπο κινηματογράφησης, κάνοντας το Mosquito μια αρκετά καλογυρισμένη ταινία. Οι βίαιες σκηνές όμως είναι αρκετά δύσκολες, με τον Vajda να εμμένει σε μια κλινική απεικόνιση της σαδιστικής βίας, που μπορούν να προκαλέσουν αποστροφή και απέχθεια σε μη εκπαιδευμένους θεατές. Οι εκπαιδευμένοι σπλατεράδες όμως, που θα αντέξουν αυτά που γίνονται στην οθόνη, ίσως αγαπήσουν την ταινία, ειδικά όσοι είναι fan του Buio Omega του D'Amato και των δυο Nekromantik του Buttgereit.
To trailer έχει 1-2 βίαιες σκηνές, εμφανώς ψεύτικες αλλά ίσως δυσκολέψουν κάποιους, οπότε θεωρείστε προειδοποιημένοι:
http://www.imdb.com/title/tt0074920/
Ηθοποιοί: Werner Pochath, Ellen Umlauf, Birgit Zamulo
Υπόθεση: Ένας κωφάλαλος λογιστής που βασανίζεται από ψυχολογικά τραύματα εξαιτίας μιας τραυματικής παιδικής ηλικίας, έχει για χόμπι να συλλέγει κούκλες και να κάνει βόλτες σε γραφεία τελετών και νεκροτομείο, όπου διαμελίζει γυναικεία, κυρίως, σώματα με στόχο τη σεξουαλικη ικανοποίηση μέσω της επαφής του με το αίμα των νεκρών. Σύντομα, μετά το θάνατο μιας κοπέλας που αγαπούσε κρυφά, θα αρχίσει να σκοτώνει.
Είτε το βρείτε ως Mosquito, είτε ως Mosquito the Rapist, ή ακόμα ως Blood Lust, το γεγονός είναι ένα, η συγκεκριμένη ταινία είναι αρκετά νοσηρή ώστε να σας χαλάσει όλο το βράδυ ίσως και την επόμενη μέρα. Το Mosquito έρχεται από μια χώρα, την Ελβετία, που δεν είχε παράδοση στις ταινίες τρόμου. Αυτό όμως δεν εμπόδισε τον κύριο Vajda να σκηνοθετήσει μια από τις πιο ακραίες ταινίες τρόμου στα 70's. Αν και είναι κάπως αργή στην εξέλιξή της, το Mosquito, είναι μια αρκετά καλά σκηνοθετημένη ταινία που επιλέγει να ασχοληθεί με ένα πολύ δύσκολο θέμα. Διάσπαρτα στην ταινία, υπάρχουν αρκετά θέματα που αφορούν την παιδική κακοποίηση, την αστική αποξένωση, την κοινωνική παρακμή, την ψυχολογική αστάθεια και την καταπιεσμένη σεξουαλικότητα, αλλά μην τρέφετε αυταπάτες, το Mosquito δεν είναι κάποιο ψυχολογικό θρίλερ που χρησιμοποιεί τον τρόμο ως όχημα για να κάνει κάποια σημαντική καταγγελία. Το Mosquito είναι μια καθαρόαιμη, σκοτεινή ταινία τρόμου, που τολμά να βάλει στη συνταγή θέματα ταμπού όπως ο βαμπιρισμός και η νεκροφιλία, και να τα παρουσιάσει με έναν αρκούντως ρεαλιστικό τρόπο, φέρνοντας σε αμηχανία τον θεατή. Η αμεσότητα με την οποία παρουσιάζει το θέμα του ο Vajda προσδίδει ένα σοβαρό τόνο στην ταινία, ενώ παράλληλα η art-house σκηνοθετική προσέγγιση χαρίζει μια κλινική ψυχρότητα στο τελικό αποτέλεσμα. Η κλινική φωτογραφία προσθέτει ένα πνιγηρό τόνο απόγνωσης της ταινίας κι ένα ασήκωτο καταθλιπτικό ύφος, και ο Vajda τη χρησιμοποιεί για να υφάνει μια αφόρητα νοσηρή, παρακμιακή ατμόσφαιρα γεμάτη με ένα αρρωστημένο αίσθημα σήψης, αποσύνθεσης και διαστροφής. Ο Vajda αφήνει κάποιο χώρο για να εμβαθύνει στον χαρακτήρα της ταινίας με τη χρήση κάποιων αναδρομών που λειτουργούν ως αποκρυπτογράφηση των κινήτρων του δολοφόνου, που απλά κάνουν την ατμόσφαιρα ακόμη πιο ζοφερή και αποπνiκτική. Η μελαγχολική μουσική, οι εικόνες από μια εξαθλιωμένη κοινωνία και η μελαγχολική απεικόνιση των επαρχιακών τοπίων, λειτουργούν πολύ καλά και επιβαρύνουν το ήδη τεταμένο κλίμα κοινωνικής και ψυχολογικής αποσάρθρωσης. Ο Vajda αφήνει κάποιες δραματικές νύξεις να κάνουν την εμφάνισή τους μέσα στην πλοκή του story, δίνοντας κάποιες δόσεις τραγικότητας στον βασικό χαρακτήρα, αλλά οποιαδήποτε λύτρωση για τον θεατή είναι αδύνατη εξαιτίας όλων των χαρακτήρων της ταινίας που παρουσιάζονται αμοραλιστές και αντιπαθείς. Η στυλιζαρισμένη σκηνοθεσία, η πολύ καλή δουλειά που γίνεται με την κάμερα, το καλό μοντάζ προσθέτουν μια κομψότητα στον τρόπο κινηματογράφησης, κάνοντας το Mosquito μια αρκετά καλογυρισμένη ταινία. Οι βίαιες σκηνές όμως είναι αρκετά δύσκολες, με τον Vajda να εμμένει σε μια κλινική απεικόνιση της σαδιστικής βίας, που μπορούν να προκαλέσουν αποστροφή και απέχθεια σε μη εκπαιδευμένους θεατές. Οι εκπαιδευμένοι σπλατεράδες όμως, που θα αντέξουν αυτά που γίνονται στην οθόνη, ίσως αγαπήσουν την ταινία, ειδικά όσοι είναι fan του Buio Omega του D'Amato και των δυο Nekromantik του Buttgereit.
To trailer έχει 1-2 βίαιες σκηνές, εμφανώς ψεύτικες αλλά ίσως δυσκολέψουν κάποιους, οπότε θεωρείστε προειδοποιημένοι:
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
