Όχι μόνο ο καλύτερος μπασκετμπολίστας όλων των εποχών, αλλά πιθανότατα και
ο μεγαλύτερος αθλητής όλων των εποχών, γενικότερα (αναμφισβήτητα πάντως είναι ο διασημότερος...). Όταν σήμερα με ρωτάνε συμπαίκτες μου το σύνηθες ιερόσυλο ερώτημα
"Jordan ή Kobe;", δεν απαντώ καν. Απλώς... ξεκαρδίζομαι! (τους συγχωρώ πάντως, γιατί αργότερα συνειδητοποιώ πως όταν μεγαλουργούσε ο Air, αυτοί διένυαν ακόμα την πρώτη δεκαετία της ζωής τους...)
Δεν μπορώ να πω ότι προσπαθούσα ως πιτσιρικάς να τον μιμηθώ ούτε ότι τον θεωρούσα ως τον αγαπημένο μου παίκτη, λόγω του ότι αγωνιζόμουν σε άλλη θέση (αντίθετα δηλώνω περήφανα ότι ακόμα πού και πού ξεφτιλίζω Αγγλάκια με προσποιήσεις που μου έμειναν από τότε που προσπαθούσα να αντιγράψω τον Olajuwon...
). Ωστόσο, ήταν ο βασικός λόγος που έγινα οπαδός των Chicago Bulls στο NBA και στα παιδικά κι εφηβικά μου χρόνια προσπαθούσα να μαζέψω ό,τι είχε να κάνει με αυτόν, από βιντεοκασέτες, μέχρι αφίσες, μπλουζάκια, βιβλία κ.λπ. Δεν υπάρχει αθλητής (να μην πω γενικότερα celebrity) που να γνωρίζω τόσες πολλές λεπτομέρειες για τη ζωή του...
Aκόμα και όταν πέρσι μετακόμισα σε καινούριο σπίτι κι έψαχνα αφίσες για να γεμίσω το δωμάτιο, η πρώτη που πήρα ήταν μια μπασκετική αφίσα με διάσημες μπασκετικές ατάκες. Μην με ρωτάτε πού βρήκα μπασκετική αφίσα στην Αγγλία... έτυχε... Αυτό που ΔΕΝ έτυχε, είναι ότι το 1/3 από τις ατάκες ανήκουν στον MJ και το ότι η σιλουέτα που κοσμεί το φόντο είναι η δική του. Αυτή την αφίσα αντικρίζω αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές...
Edit: τη βρήκα, αυτή είναι...
Όπως είχα πει και πριν από χρόνια, δυο είναι οι διάσημες φιγούρες που θα ήθελα να συναντήσω και να βγάλω φωτογραφία μαζί τους. Με τον πρώτο τα κατάφερα πρόπερσι (Miyamoto) ο δεύτερος είναι προφανώς ο Jordan.
Παρεμπιπτόντως, πέρσι τα Χριστούγεννα, έχοντας μόλις επιστρέψει από τις ολιγοήμερες διακοπές στην Ελλάδα κι ενώ ήμασταν στο λεωφορείο της ομάδας για έναν εκτός έδρας αγώνα, συζητούσαμε με τους συμπαίκτες μου για το πώς περάσαμε τα Χριστούγεννα κι ένας εξ αυτών ανέφερε ότι
"...πήγε για φαΐ στο σπίτι του κυρίου Michael"... Μου πήρε λιγάκι να συνειδητοποιήσω ποιος ήταν ο "κύριος Michael", αφού οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους συμπαίκτες μου ήξεραν ότι ο DJ (έτσι τον έλεγαν τον συμπαίκτη μου) ήταν κολλητός του γιου του Jordan (προς στιγμήν ένιωσα λιγάκι γέρος, είναι αλήθεια, αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι ο γιος του δεν είναι πια το παιδάκι που βλέπαμε στις συνεντεύξεις, αλλά έχει τελειώσει και το κολλέγιο και μάλιστα θυμήθηκα ότι είχα διαβάσει λίγο καιρό νωρίτερα ότι έπαιζε και μπάσκετ στο κολλέγιο, αλλά καμία σχέση προφανώς με τον πατέρα του...). Κάπου εκεί ένιωσα λίγο άσχημα όταν θυμήθηκα πως του έκανα πλάκα που όλα του τα ρούχα ήταν... Jordan. Σε ένα άλλο εκτός έδρας ταξίδι πάλι, δεν άντεξα και τον ρώτησα τον DJ πως είναι από κοντά ο "κύριος Michael" και μου έλεγε ιστορίες για όταν πήγαινε και περνούσε το βράδυ στο σπίτι των Jordan και τους ξυπνούσε το πρωί ο "κύριος Michael" για να πάνε στο κλειστό γηπεδάκι του σπιτιού για πρωινά βάρη και σουτάκια (ναι, πρόκειται για το περίφημο γυμναστήριο στο υπόγειο του σπιτιού του που όταν ακόμα ήταν παίκτης των Bulls έκανε τα πρωινά τις δικές του προπονήσεις με επιλεγμένους συμπαίκτες του, λίγη ώρα πριν την κανονική προπόνηση των Bulls και κατά πολλούς ήταν ο λόγος που ήρθαν τα 6 πρωταθλήματα...)
//Αν κι έχουν βγει δεκάδες ντοκιμαντέρ με θέμα διάφορες πτυχές της ζωής του Air, ψάξτε να βρείτε το
"Jordan Rides the Bus" που είχε ετοιμάσει το ESPN για την περίφημη σειρά "30 for 30" (τώρα που το ξανασκέφτομαι, δείτε ΟΛΑ τα "30 for 30", ακόμα και αν δεν σας ενδιαφέρει ο αθλητισμός!). Αναφέρεται στην εποχή που σταμάτησε το μπάσκετ για πρώτη φορά και προσπάθησε να το γυρίσει στο μπέιζμπολ. Μπορεί να μην έχει πολύ μπάσκετ (άλλωστε λίγο-πολύ τα έχουμε χιλιοδεί τα βασικά μπασκετικά στιγμιότυπα του MJ), αλλά θα δείτε μια άλλη πτυχή του Jordan και ίσως καταλάβετε τους λόγους για τους οποίους έγινε ο κορυφαίος...
