Nebulus

Alucard

RetroMasteR
Joined
15 Αύγ 2006
Μηνύματα
1.315
Αντιδράσεις
485
Nebulus (1987)

picture.php






Στον πλανήτη Nebulus ο αριθμός των θαλάσσιων αυθαίρετων κτισμάτων έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο.

Το Υπουργείο υποδομών αποφασίζει να βάλει τέλος στην αυθαίρετη δόμηση και να πατάξει μια για πάντα τους ιδιοκτήτες τους.

Για το σκοπό αυτό καλούν τον Pogo έναν εργαζόμενο της εταιρείας κατεδαφίσεων να αναλάβει δράση και να αποκαταστήσει την ευνομία και τη γαλήνη στις θάλασσες του Nebulus κατεδαφίζοντας συνολικά 8 πύργους.

Μην κοιτάξεις κάτω...

Ο Pogo θα καταφθάσει στους πύργους με το ατομικό του υποβρύχιο και θα προσπαθήσει να ανέβει στην κορυφή τους ώστε να τοποθετήσει μια βόμβα για να τους κατεδαφίσει (δεν γίνεται με αυτόν τον τρόπο η ελεγχόμενη κατεδάφιση με εκρηκτικά αλλά δεν πειράζει :) ).

Το να ανέβει όμως στην κορυφή κάθε ενός από αυτά τα κτίσματα δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Προφανώς οι ιδιοκτήτες δεν είναι και τόσο σύμφωνοι με την απόφαση της κυβέρνησης του Nebulus και θα δημιουργήσουν προβλήματα στον Pogo.

picture.php


Η δουλειά ξεκινά...

Έτσι, ο έχων τη μορφή πράσινου διαστημικού χοίρου χαρακτήρας μας, θα πρέπει να βρει τη σωστή διαδρομή που θα ακολουθήσει αποφεύγοντας τους εξωγήινους εχθρούς αλλά και τις παγίδες που κρύβονται στη διαδρομή.

Ο Pogo μπορεί να κάνει άλματα από πλατφόρμα σε πλατφόρμα, να εισέρχεται σε πόρτες που τον οδηγούν σε διαφορετικά σημεία του πύργου, να χρησιμοποιεί ανελκυστήρες αλλά και να πυροβολεί με ειδικά ενεργειακά βλήματα τα οποία άλλοτε έχουν αποτέλεσμα την καταστροφή του εχθρού και άλλοτε απλώς τον καθυστερούν.

Κάθε επαφή μας με εχθρικό πλάσμα θα έχει ως συνέπεια την πτώση μας από ένα επίπεδο του πύργου στο αμέσως πιο κάτω (προσοχή: τα εργατικά ατυχήματα στον πλανήτη Nebulus ΔΕΝ αναγνωρίζονται).

Αν η πτώση μας έχει ως κατάληξη τη... βουτιά στη θάλασσα χάνουμε μια ζωή από τις 3 με τις οποίες ξεκινάμε το παιχνίδι. Ευτυχώς συμπληρώνοντας έναν αριθμό από πόντους κερδίζουμε extra ζωές.

Αντίπαλός μας στο έργο αυτό, είναι και ο χρόνος μιας και η εργοδοσία ΔΕΝ αναγνωρίζει ούτε υπερωρίες. Έχοντας λοιπόν περιορισμένο χρόνο στη διάθεσή μας για να ανέβουμε στην κορυφή θα πρέπει να σκεφτόμαστε και να ενεργούμε πολύ γρήγορα συγχρονίζοντας το χαρακτήρα μας με την κίνηση των εμποδίων ώστε να αποφεύγουμε τα εμπόδια ή να περνούμε πάνω ή και κάτω από αυτά.

Σε κάποια σημεία απαιτούνται ατσαλένια νεύρα και υπομονή μιας και θα χρειαστεί να δοκιμάσουμε ξανά και ξανά μέχρι να περάσουμε ορισμένα εμπόδια τα οποία έχουν την ιδιοτροπία να κινούνται πολύ γρήγορα πάνω κάτω. Σε αυτές τις περιπτώσεις, καλό θα είναι να μη βρισκόμαστε κοντά σε εύθραυστα αντικείμενα (του σπιτιού μας εννοώ).

picture.php


Συχνά απαιτείται πολύ καλός συγχρονισμός για να υπερπηδήσουμε τα εμπόδια.

Οι 8 πύργοι που πρέπει να κατεδαφίσουμε έχουν τα εξής ονόματα:

1) Tower of Eyes

2) Realm of Robots

3) Trap of Tricks

4) Slippery Slide

5) Broken Path

6) Swimmers Delight

7) Nasty One

8) Edge of Doom

Καλή και η δουλειά αλλά να κάνουμε και κανένα διάλειμμα...

Ανάμεσα στις αποστολές κατεδάφισης θα βρεθούμε σε bonus stages όπου θα ψαρέψουμε χρησιμοποιώντας το υποβρύχιό μας. Πατώντας το fire εξαπολύουμε κάποια ειδικά βλήματα τα οποία παγιδεύουν τα εξωγήινα ψάρια και στη συνέχεια ακουμπώντας τα με το σκάφος μας τα μαζεύουμε. Τα χρώματα και τα γραφικά στα bonus stages είναι πολύ όμορφα.

picture.php


Ώρα για ψάρεμα.

picture.php


Η τελευταία και ίσως δυσκολότερη πίστα του παιχνιδιού.

Γενικά, η Hewson με το Nebulus, δημιούργησε ένα πολύ πρωτότυπο παιχνίδι το οποίο έγινε πολύ γρήγορα γνωστό σε όλα τα home micros.

Το περιστρεφόμενο scrolling του παιχνιδιού είναι πολύ φυσικό όπως ακριβώς και οι κινήσεις των sprites. Η εικόνα περιστρέφεται ανάλογα με την κίνησή μας, διατηρώντας όμως πάντα στο κέντρο το χαρακτήρα μας! Μοναδική κίνηση σε παιχνίδι που προσωπικά δεν έχω ξανασυναντήσει σε platforms.

Τα γραφικά στον Commodore 64 χαρακτηρίζονται μάλλον μέτρια (εκτός από τα bonus stages), ενώ δεν υπάρχει μουσικό θέμα παρά μόνο ηχητικά εφέ.

Χαλάλι όμως μιας και το gampelay αποζημιώνει με το παραπάνω. Ακόμη και για την πολύ υψηλή δυσκολία του παιχνιδιού σε πολλές πίστες. Δοκιμάστε τη “Nasty One” (όνομα και πράμα) και θα με θυμηθείτε.

Καλή δουλειά...
 
Το Nebulus το είχα δει πρώτη φορά σε έναν spectrum και αργότερα το είχα στον Amstrad - είδα επιτέλους και λίγο χρώμα! - Από όσο βλέπω, στον Commodore έχει γίνει καλύτερη επιλογή χρωμάτων.

Πρωτότυπο παιχνίδι αν και δεν με τράβηξε και ιδιαίτερα.

Ωραίο review Ηλία!
 
Το πες και το κανες :D !καταρχην συγχαρητηρια και για αυτο το review!Τωρα για το παιχνιδι τι να πω?Αφου να φανταστεις το οτι ειχε bonus stage ουτε καν που το ηξερα..Οποτε κταλαβαινεις οτι ουτε καν πρωτη πιστα δεν ειχα βγαλει ποτε :angry: .Ολο κατω ημουνα...Παντως ηταν πολυ γνωστο παιχνιδι και τα οι περισσοτεροι μιλουσαμε για αυτο στο σχολειο.Και παλι μπραβο για την παρουσιαση :) !

ΥΓ-Αληθεια πες...Το screenshot απο την τελευταια πιστα το εχεις δει ποτε ζωντανα??? :p
 
telonio είπε:
Το Nebulus το είχα δει πρώτη φορά σε έναν spectrum και αργότερα το είχα στον Amstrad - είδα επιτέλους και λίγο χρώμα! - Από όσο βλέπω, στον Commodore έχει γίνει καλύτερη επιλογή χρωμάτων.
Πρωτότυπο παιχνίδι αν και δεν με τράβηξε και ιδιαίτερα.

Ωραίο review Ηλία!
Ευχαριστώ Μάριε.

Δυστυχώς δεν είχα δει τις εκδόσεις για τα υπόλοιπα 8bitα. Θα τα τσεκάρω όμως από κανένα youtube :)

kajwbtfe είπε:
ΥΓ-Αληθεια πες...Το screenshot απο την τελευταια πιστα το εχεις δει ποτε ζωντανα??? :p
Τις «φωτογραφίες» από κάθε παιχνίδι τις βγάζω συνήθως ο ίδιος (αφού βέβαια κάνω save κάθε λεπτό ή χρησιμοποιώ άπειρο χρόνο) ;)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πολλές ώρες παιχνιδιού όταν είχα πρωτοπάρει τον ST μου, αφού το παιχνίδι συμπεριλαμβανόταν στο PowerPack...

Πρέπει να έχω φτάσει μέχρι την τρίτη πίστα, θυμάμαι και μετά το παράτησα για να ασχοληθώ με τα υπόλοιπα παιχνίδια του πακέτου...

Alucard, μπράβο για το όμορφο review!
 
Εγώ το είχα στο C64. Μάλιστα έφτανα στον 7ο ή 8ο πύργο. Δεν θυμάμαι να το είχα τελειώσει πάντως! Πριν από 5-6 χρόνια είχα παίξει μία έκδοση του παιχνιδιού σε Linux.

Συγχαρητήρια για άλλο ένα ωραίο review!
 
Απλά, καταπληκτικό παιχνίδι !! :headbangdude:

Επαιζα την amstrad έκδοση (αν και όχι πολύ τακτικά), η οποία είχε κάποιες μικροδιαφορές απο αυτήν του C64 (έλειπε το bonus stage, o χρόνος ήταν περισσότερος μιά και η κίνηση ήταν ελαφρώς πιό αργή, κλπ), αλλά το πολύ έξυπνο concept διατηρήθηκε φυσικά αναλλοίωτο.

Eίχα παίξει πάντως αρκετά και την έκδοση του C64 σε έναν φίλο μου - περισσότερο μάλιστα απο την cpc έκδοση !!

Τότε έφτανα μέχρι τον 5ο πύργο.

Μου φαίνεται θα ξαναπαίξω λίγο σήμερα για να δω αν θυμάμαι τις διάφορες παγίδες... :D

Eύγε για την ωραία παρουσίαση Alucard !!
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Alu, δεν υπάρχει ο ρυθμός συγγραφής των review σου.
 
εχω την εντύπωση οτι η εκδοση για 6128 ηταν η μοναδική με in game music το κομματι που ακουγόταν στην οθόνη τίτλων! Ακόμα και στις 16μπιτες δεν ειχε μουσική μεσα στο παιχνίδι αλλά μόνο εφε! Οι 16μπιτες εκδόσεις πάντως ήταν πρακτικά ιδιες

edit: Πράγματι μόνο στο cpc υπάρχει in game music...ακομα και τα 16μπιτα ειχαν απλά εφε!
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Οι 16μπιτες εκδόσεις δεν είχαν in-game μουσική; Πολύ ενδιαφέρον αυτό !!

Θυμάμαι παλιότερα είχα αναφέρει κάποια cpc games που μπορούσαν να έχουν in-game μουσική ταυτόχρονα με τα ηχητικά εφφέ, (σε σύγκριση με τον C64 πάντα), όπως: Cybernoid I & II, Vindicator, Eliminator, Platoon, Netherworld, Target Renegade, Marauder, κ.α.

Ευτυχώς υπήρχαν φορές που ο amstrad είχε και αυτός κάποια "θετικά" στον τομέα του ήχου...

---ΕDIT---

Eκανα μία δοκιμή στην έκδοση του Αρχιμήδη.

Φαίνεται πως βάλανε in-game μουσική στο bonus stage, ως... αντιστάθμισμα !! :D
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πίσω
Μπλουζα