iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 652
Nightmare City (1980, Umberto Lenzi)
http://www.imdb.com/title/tt0080931/
Ηθοποιοί: Hugo Stiglitz, Laura Trotter, Mel Ferrer, Maria Rosaria Omaggio, Francisco Rabal, Sonia Viviani
Υπόθεση: Ένα μυστηριώδες αεροπλάνο προσγειώνεται σε ένα αεροδρόμιο, στο οποίο επιβαίνουν μια ομάδα από αιμοδιψή ανθρωποειδή πλάσματα που μοιάζουν με ζόμπι, τα οποία μεταδίδουν ένα είδος μόλυνσης.
Από τον "μάστορα" του gore, Umberto Lenzi, έρχεται το Nightmare City, μια ταινία που λανθασμένα συμπεριλήφθηκε στο είδος της αγαπημένης ζομπολογίας, αφού σύμφωνα με τον ίδιο τον σκηνοθέτη τα πλάσματα δεν είναι στην πραγματικότητα ζόμπι, αλλά άνθρωποι μολυσμένοι από ραδιενέργεια. Ακόμη κι έτσι όμως, ο Lenzi κάνει ό,τι μπορεί για να αιματοκυλήσει και πάλι την οθόνη, εκμεταλλευόμενος και το τρικ με τους μολυσμένους από την ραδιενέργεια ανθρώπους, αφού αντίθετα με τα ζόμπι οι συγκεκριμένοι είναι γρήγοροι, μπορούν να χρησιμοποιήσουν όπλα και να οδηγήσουν αυτοκίνητα. Ζόμπι ή όχι, με την ιδέα της πλησιάζει σε επικίνδυνη απόσταση τα όρια της βλακείας, ο Lenzi βγάζει από το οπλοστάσιό του διαμελισμούς, ακρωτηριασμούς, ξεκοιλιάσματα, μπόλικη σαδιστική βία και το must των ταινιών του, τη βία απέναντι στο γυναικείο στήθος, και προσπαθεί να κινηθεί πάνω στα μονοπάτια που κινήθηκε ο Romero, προσπαθώντας να προσθέσει, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία ομολογουμένως, και κάποια σχόλια πάνω στο ρόλο του στρατού και των Μ.Μ.Ε. Χωρίς να φτάνει τα φεστιβάλ βίας, αίματος, σαδισμού και κακογουστιάς των Cannibal Ferox και Eaten Alive, το Nightmare City έχει αρκετά στοιχεία που θα λατρέψει κάθε εκπαιδευμένος μπιμουβάς, αφού το gore φτάνει σε ικανοποιητικά επίπεδα, οι σκηνές δράσης είναι άφθονες και καλογυρισμένες, ο ρυθμός είναι καλός παρά τις κάποιες "κοιλίτσες", ο χαβαλές είναι μπόλικος κι ανεπιτήδευτος, οι ερμηνείες είναι ξύλινες και το σενάριο στην καλύτερη περίπτωση αστείο. Ο Lenzi προσπαθεί αρκετά να οικοδομήσει μια κλιμακούμενη ένταση στην ταινία, άλλες φορές επιτυχημένα και άλλες πάλι όχι, με την σκηνοθεσία του να μοιάζει κάπως καλύτερη από τις παλιότερες gore δουλειές του. Οι προσπάθειές του όμως καταστρέφονται από τα μέτρια οπτικά εφφέ και το τραγικό μακιγιάζ, αλλά και από το εντελώς ηλίθιο φινάλε της ταινίας. Διασκεδαστικός χαβαλές που θα ικανοποιήσει τους λάτρεις του είδους και της ιταλικής σχολή τρόμου.
http://www.imdb.com/title/tt0080931/
Ηθοποιοί: Hugo Stiglitz, Laura Trotter, Mel Ferrer, Maria Rosaria Omaggio, Francisco Rabal, Sonia Viviani
Υπόθεση: Ένα μυστηριώδες αεροπλάνο προσγειώνεται σε ένα αεροδρόμιο, στο οποίο επιβαίνουν μια ομάδα από αιμοδιψή ανθρωποειδή πλάσματα που μοιάζουν με ζόμπι, τα οποία μεταδίδουν ένα είδος μόλυνσης.
Από τον "μάστορα" του gore, Umberto Lenzi, έρχεται το Nightmare City, μια ταινία που λανθασμένα συμπεριλήφθηκε στο είδος της αγαπημένης ζομπολογίας, αφού σύμφωνα με τον ίδιο τον σκηνοθέτη τα πλάσματα δεν είναι στην πραγματικότητα ζόμπι, αλλά άνθρωποι μολυσμένοι από ραδιενέργεια. Ακόμη κι έτσι όμως, ο Lenzi κάνει ό,τι μπορεί για να αιματοκυλήσει και πάλι την οθόνη, εκμεταλλευόμενος και το τρικ με τους μολυσμένους από την ραδιενέργεια ανθρώπους, αφού αντίθετα με τα ζόμπι οι συγκεκριμένοι είναι γρήγοροι, μπορούν να χρησιμοποιήσουν όπλα και να οδηγήσουν αυτοκίνητα. Ζόμπι ή όχι, με την ιδέα της πλησιάζει σε επικίνδυνη απόσταση τα όρια της βλακείας, ο Lenzi βγάζει από το οπλοστάσιό του διαμελισμούς, ακρωτηριασμούς, ξεκοιλιάσματα, μπόλικη σαδιστική βία και το must των ταινιών του, τη βία απέναντι στο γυναικείο στήθος, και προσπαθεί να κινηθεί πάνω στα μονοπάτια που κινήθηκε ο Romero, προσπαθώντας να προσθέσει, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία ομολογουμένως, και κάποια σχόλια πάνω στο ρόλο του στρατού και των Μ.Μ.Ε. Χωρίς να φτάνει τα φεστιβάλ βίας, αίματος, σαδισμού και κακογουστιάς των Cannibal Ferox και Eaten Alive, το Nightmare City έχει αρκετά στοιχεία που θα λατρέψει κάθε εκπαιδευμένος μπιμουβάς, αφού το gore φτάνει σε ικανοποιητικά επίπεδα, οι σκηνές δράσης είναι άφθονες και καλογυρισμένες, ο ρυθμός είναι καλός παρά τις κάποιες "κοιλίτσες", ο χαβαλές είναι μπόλικος κι ανεπιτήδευτος, οι ερμηνείες είναι ξύλινες και το σενάριο στην καλύτερη περίπτωση αστείο. Ο Lenzi προσπαθεί αρκετά να οικοδομήσει μια κλιμακούμενη ένταση στην ταινία, άλλες φορές επιτυχημένα και άλλες πάλι όχι, με την σκηνοθεσία του να μοιάζει κάπως καλύτερη από τις παλιότερες gore δουλειές του. Οι προσπάθειές του όμως καταστρέφονται από τα μέτρια οπτικά εφφέ και το τραγικό μακιγιάζ, αλλά και από το εντελώς ηλίθιο φινάλε της ταινίας. Διασκεδαστικός χαβαλές που θα ικανοποιήσει τους λάτρεις του είδους και της ιταλικής σχολή τρόμου.
. Gore, γρήγοροι ρυθμοί, πυροβολισμοί, υπερβολές, τα έχει όλα και συμφέρει! Κορυφαίες σκηνές η εισβολή ων "ζόμπι" σε πρωινή εκπομπή, όπου την πέφτουν στα μοντέλα και φυσικά η επίθεση στο νοσοκομείο και το αεροδρόμιο.
