Alucard
RetroMasteR
- Joined
- 15 Αύγ 2006
- Μηνύματα
- 1.315
- Αντιδράσεις
- 485
Nosferatu the Vampyre (1986)
Πολλοί ίσως είστε γνώστες της ιστορίας αλλά αξίζει να αναφέρουμε γιʼ αυτούς που δεν το γνωρίζουν πως η ταινία “Nosferatu the Vampyre” η οποία βασίστηκε στο έργο του Bram Stocker “Dracula” και γυρίστηκε το 1979 αποτελεί remake του “Nosferatu, eine Symphonie des Grauens” η οποία γυρίστηκε το 1922 και αποτελεί την πρώτη ταινία με πρωταγωνιστή τον εκ Ρουμανίας βρικόλακα.
Δικαστικές διαμάχες μεταξύ της οικογένειας του Stocker και του Murnau (σκηνοθέτη της πρώτης βουβής ταινίας με θέμα τον Dracula) είχε ως αποτέλεσμα ο τελευταίος να χρησιμοποιήσει στην ταινία του αρκετές παραλλαγές ονομάτων και όχι μόνο, από τη νουβέλα του Stocker.
Το remake της ταινίας με τον τίτλο “Nosferatu the Vampyre” γυρίστηκε την εποχή όπου τα πνευματικά δικαιώματα του Stocker έπαψαν να ισχύουν κι έτσι χρησιμοποιήθηκαν τα αυθεντικά ονόματα των πρωταγωνιστών της νουβέλας.
Η επιτυχία που γνώρισε τόσο το διήγημα του Bram Stocker όσο και οι μεταφορές τους στον κινηματογράφο αποτέλεσαν μεγάλο κίνητρο για την εταιρεία Macmillan ώστε το 1986 να κυκλοφορήσει το παιχνίδι Nosferatu the Vampyre για τους 8 μπιτους υπολογιστές. Ας μεταφερθούμε λοιπόν μερικές δεκαετίες πίσω σʼ αυτές όπου το υπερφυσικό στοιχείο κυριαρχούσε στους θρύλους και στις δοξασίες των λαών.
I was betrayed… Look what your god has done to me.
Ένας εφιάλτης μας ξυπνά από τον ύπνο μας στον πύργο του Κόμη Δράκουλα τον οποίο έχουμε επισκεφθεί για την υπογραφή του συμβολαίου πώλησης μιας κατοικίας στο Wismar. Μακάρι να μην είχε αναθέσει σʼ εμάς (τον Jonathan Harker) η εταιρεία τη δουλειά αυτή. Ο τρόμος από τους ήχους και τις ψευδαισθήσεις του σκοταδιού αλλά και οι προειδοποιήσεις των χωρικών που επανέρχονται στα αυτιά μας σαν ψίθυροι, μας αναγκάζουν να ντυθούμε γρήγορα και να αναζητήσουμε την ταχύτερη έξοδο από τον πύργο.
Είναι αλήθεια. Ο αγοραστής του σπιτιού δεν είναι ακριβώς άνθρωπος, αλλά ένα καταραμένο απέθαντο πλάσμα το οποίο διψά για αίμα ανθρώπων. Ένα Nosferatu.
Και είναι επίσης σχεδόν βέβαιο πως δε θα μπορέσουμε να φύγουμε έτσι εύκολα από την κατοικία του. Τα πλάσματα της νύχτας σε πολλά από τα δωμάτια του πύργου θα προσπαθήσουν να μας κρατήσουν για πάντα σʼ αυτό το φρικτό μέρος.
Αναζητούμε όπλα για να αμυνθούμε από τις επιθέσεις τους, αλλά και τα υπογεγραμμένα συμβόλαια του Nosferatu τα οποία έχουν εξαφανιστεί από το σημείο που τα αφήσαμε το προηγούμενο βράδυ. Αυτό το πλάσμα δε θα πρέπει να μετοικίσει ποτέ στο Wismar.
Σταυροί, λάμπες, ξίφη, πιστόλια και κεριά θα μας χρησιμευόσουν για να περιηγηθούμε σε σκοτεινά σημεία και να αντιμετωπίσουμε τα διαβολικά πλάσματα που ελέγχει ο Κόμης. Οι χώροι του πύργου είναι ιδιαίτερα επικίνδυνοι το βράδυ όπου τα πλάσματα ξυπνούν και θα πρέπει να περιμένουμε συνήθως τις πρώτες αχτίδες του ήλιου ώστε να κινηθούμε με μεγαλύτερη ασφάλεια.
Περιπλανιόμαστε σε τεράστιους χώρους βιβλιοθηκών, σαλονιών και υπνοδωματίων με τον τρόμο να μας συντροφεύει σε κάθε μας βήμα μέχρι που εντοπίζουμε το κλειδί το οποίο ανοίγει την εξώπορτα του πύργου. Το αρπάζουμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε και κατευθυνόμαστε προς την έξοδο. Τεράστιες αράχνες και σκυλιά της κόλασης φρουρούν τα επόμενα δωμάτια. Δεν έχουμε όμως άλλη επιλογή παρά να προχωρήσουμε αν θέλουμε να επιβιώσουμε και να ξαναδούμε την αγαπημένη μας Lucy. Με διστακτικό βηματισμό και τρεμάμενα πόδια κατευθυνόμαστε στις σκάλες που οδηγούν στην ελευθερία ενώ τα σκυλιά μας επιτίθενται ουρλιάζοντας.
Ο σταυρός θα τα κρατήσει για λίγο μακριά μας μέχρι να ξεκλειδώσουμε την πόρτα και να βρεθούμε έξω από το καταραμένο μέρος.
Μετά από αρκετή ώρα εξαντλημένοι πλέον, φθάνουμε στην πόλη Wismar. Πρέπει να προειδοποιήσουμε την αγαπημένη μας Lucy αλλά και το φίλο μας καθηγητή Van Helsing για τα σκοτεινά σχέδια του Κόμη. Πρέπει επίσης να συνεργαστούμε και οι 3 για να εμποδίσουμε τον Δράκουλα από το να μεταφέρει την κατάρα του εδώ και να μετατρέψει τους κατοίκους σε νεκροζώντανα πλάσματα.
Οι αρουραίοι είναι οι φορείς αυτής της ασθένειας των απέθαντων.
Πρέπει να τους καταστρέψουμε προτού μολύνουν τους κατοίκους της πόλης και παράλληλα να προστατεύσουμε τη Lucy από τον ίδιο τον Κόμη μεταφέροντάς την με ασφάλεια στο σπίτι μέχρι να ξημερώσει.
Τα όπλα θα μας βοηθήσουν και πάλι. Τι να χρησιμοποιήσουμε όμως;
Σκόρδο οπωσδήποτε, τσεκούρια αλλά και πασσάλους. Τα όπλα πρέπει να μοιραστούν ανάμεσα στους 3 συμμάχους ώστε να αμυνθούμε από τις επιθέσεις μέχρι η Lucy να οδηγήσει τον Κόμη Δράκουλα στο σπίτι της κοντά στο ξημέρωμα όπου οι πρωινές ακτίνες του ήλιου θα τον καταστρέψουν.
Ανάμεσα σε ποντίκια και ανθρώπους που έχουν ήδη αρχίσει να μεταμορφώνονται σε απέθαντα πλάσματα ο καθηγητής Van Helsing και ο Jonathan εφοδιάζουν την Lucy με όπλα η οποία ξεκινά τη μάχη για τη ζωή της.
Ο Δράκουλας δεν αργεί να την εντοπίσει ανάμεσα στο πλήθος και την ακολουθεί με γρήγορα βήματα. Το κόλπο μας όμως έπιασε. Πρέπει να βιαστούμε τώρα και να κατευθυνθούμε προς το σπίτι. Ο ήλιος σε λίγο θα ανατείλει.
Στην πορεία δυστυχώς συνειδητοποιούμε πως πολλοί από τους κατοίκους του Wismar, υπακούοντας στις προσταγές του Αφέντη τους, προσπαθούν να μας φράζουν το δρόμο. Το σκόρδο, και οι πάσσαλοι που προμηθευθήκαμε είναι τα μοναδικά όπλα που μπορούν να μας σώσουν από την επίθεση.
Λίγο πριν το ξημέρωμα και βρισκόμαστε σχεδόν έξω από το σπίτι με τον Κόμη να μας ακολουθεί σε απόσταση αναπνοής. Μπαίνοντας πλέον μέσα στο οίκημα τα πράγματα πλησιάζουν στο τέλος τους. Απέναντι μας βρίσκεται η διαβολική φιγούρα αυτού ο οποίος δεν μπορεί να γεράσει παρά ζει αιώνια τρεφόμενος με ανθρώπινο αίμα. Τρέχουμε με αγωνιώδεις κινήσεις ανάμεσα στα δωμάτια του σπιτιού καθώς τα λεπτά περνούν.
Ενώ το τρομακτικό πλάσμα βρίσκεται λίγα βήματα πίσω μας, μπροστά μας προσέχουμε μια πόρτα η οποία οδηγεί σε ένα δωμάτιο όπου τα παραθυρόφυλλά της είναι ανοικτά. Η τελευταία μας ελπίδα!!!
Λίγα πλέον εκατοστά πίσω μας ο βρικόλακας. Η πόρτα ανοίγει και το πλάσμα εισέρχεται σχεδόν ταυτόχρονα μαζί μας στο δωμάτιο. Ο χώρος είναι λουσμένος στο πρωινό φως και οι αχτίδες του ήλιου υποδέχονται μαζί με μας και τον βρικόλακα. Είναι πολύ αργά πλέον γιʼ αυτόν. Το φως καίει την καταραμένη του σάρκα εξαγνίζοντας τις αμαρτίες(
και την ψυχή του.Ο εφιάλτης έχει τελειώσει.
Ο μύθος των βρικολάκων δεν ξεκίνησε από τον Bram Stocker. Ο Κόμης Δράκουλας ήταν όμως ο πρώτος και ο πιο γνωστός βρικόλακας του οποίου η ιστορία γράφτηκε σε νουβέλα.
Τι είναι αυτό που συναρπάζει τόσο τους ανθρώπους ώστε να ασχολούνται συστηματικά σχεδόν (ταινίες, βιβλία, video-games κλπ) με τα συγκεκριμένα πλάσματα; Ίσως είναι πολλά μαζί. Δεν υπάρχει εξάλλου λόγος και χρόνος για να αναλυθούν τώρα.
Σε ό,τι αφορά όμως το παιχνίδι στον Commodore 64, η μεταφορά της ταινίας Nosferatu the Vampyre έγινε με έναν σχετικά αξιοπρεπή τρόπο και σύμφωνα με τα τεχνικά δεδομένα της εποχής (1986).
Το παιχνίδι παρουσιάζει ισομετρικά γραφικά με ένα μακάβριο ήχο να συνοδεύει τις περιπλανήσεις μας στον Πύργο του Δράκουλα και τη συνολική μας πορεία στο παιχνίδι. Τα χρώματα είναι ελάχιστα αφού χρησιμοποιούνται μονοχρωματισμοί στις διάφορες οθόνες του παιχνιδιού αλλά είναι αρκετά ταιριαστά με την ατμόσφαιρα.
Τα sprites αν και καλοσχηματισμένα είναι αργά (υπάρχει αρκετή καθυστέρηση στην κίνηση όταν εμφανίζονται πολλά sprites μαζί), αλλά το σενάριο και το είδος (action adventure) παρουσιάζουν ενδιαφέρον.
Σε κάθε περίπτωση οι φίλοι των παιχνιδιών τρόμου οφείλουν να το δοκιμάσουν, εκτός όλων των άλλων και για ιστορικούς λόγους.
Goodnight Lucy…
Το παρόν review αποτελεί αναδημοσίευση από το περιοδικό Phoenix # 07.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
