Παρακολούθησα την προσφατη επανάληψη των επεισοδίων, έστω κι αν δεν προβλήθηκαν όλα. Μιλάμε για μια από τις σειρές η οποία έχω καταλάβει γιατί έχει λάβει το legendary status που της αποδίδεται στις μέρες μας. Ναι, οι ατάκες έχουν μείνει στην ιστορία, μεγάλο ρόλο όμως στην ανάδειξη τους, έπαιξε η χημεία μεταξύ των πρωταγωνιστών.
Κατά τη γνώμη μου, στους "Απαράδεκτους", δε βλέπουμε ηθοποιούς να υποδύονται ρόλους. Βλέπουμε μια παρέα, να κάνει το χαβαλέ της και να σπάει πλάκα, μια παρέα καθημερινή, όπως οι παρέες στις οποίες εντασσόμαστε, οι παρέες τις οποίες βλέπουμε στα καφέ, στα μπαρ κτλ, εκεί νομίζω η σειρά κέρδισε έξτρα πόντους στην εκτίμηση του κοινού, επειδή πρόβαλε στο γυαλί, καταστάσεις και χαρακτήρες, τους οποίους μπορούμε να συναντήσουμε σε οποιαδήποτε παρέα, είναι στην ουσία μέρος της καθημερινότητας, μεταφερόμενο στο γυαλί, γι'αυτό και η όποια ταύτισις.
Σε κάθε παρέα, αν όχι όλοι οι χαρακτήρες, έστω ένας από αυτούς, θα υπάρχει σε μια παρέα. Θα υπάρχει μια αφελής Δήμητρα, ένας γυναικάς Βλάσσης, ένας καυχησιάρης Σπύρος, ένας γυναικωτός Γιάννης, ένας μονόχνωτος Χαλακατεβάκης, μια εμφανίσιμη αλλά ελλιπούς περιεχομένου γυναίκα όπως το αστροπελέκι, ένας βαρεμένος θολοκουλτουριαρης όπως ο Τζούμας κτλ. Γενικά, παρουσιάστηκαν χαρακτήρες οι οποίοι, παραπέμπουν σε χαρακτήρες της διπλανής πόρτας, δεν είναι χαρακτήρες τόσο μακρινοί από τα όσα ξέρουμε και ζούμε.
Γι'αυτόν ακριβώς τον λόγο, βγαίνει η φυσικότητα και το αβίαστο του πράγματος στον θεατή, βλέπει κάτι το οποίο, δεν είναι και τόσο φανταστικό, βλέπει στην ουσία τα καλά και τα κακά του εαυτού του μέσα από τους χαρακτήρες και εκεί οφείλει η σειρά σε μεγάλο βαθμό την επιτυχία της, στο ότι βλέπουμε πτυχές του χαρακτήρα μας σε αυτή, με τρόπο σατιρικό, αναδεικνύοντας και τις κακές πτυχές, με τρόπο όμως, χωρίς προσβολές.
