iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 657
Peeping Tom (1960, Michael Powell)
http://www.imdb.com/title/tt0054167/
Υπόθεση: Ένας νεαρός που εργάζεται σε κινηματογραφικά στούντιο και στις ελεύθερες ώρες του προμηθεύει μαγαζιά που εμπορεύονται πορνογραφικό υλικό με φωτογραφίες ημίγυμνων pin-up, στην πραγματικότητα είναι ένας serial killer που δολοφονεί γυναίκες ενώ παράλληλα αποτυπώνει σε φιλμ τις εκφράσεις φόβου των θυμάτων του.
Το Peeping Tom αποτελεί μια ταινία σταθμό στο χώρο του τρόμου, αφού μέχρι εκείνη την στιγμή το κινηματογραφικό κοινό δεν είχε συνηθίσει σε σκοτεινές ιστορίες τρόμου που έδιναν έμφαση στις αιματηρές δολοφονίες. Ο Powell μέχρι να σκηνοθετήσει το Peeping Tom ήταν ένας καθόλα αξιοσέβαστος σκηνοθέτης που έχαιρε μεγάλης εκτίμησης από κοινό και κριτικούς, έχοντας στο ενεργητικό του αρκετές αξιομνημόνευτες ταινίες όπως τα Red Shoes, The Life and Death of Colomel Blimp και Black Narcissus (και τα τρία σε συνεργασία με τον Pressburger). Με το Peeping Tom το κοινό έμεινε αποσβολωμένο από το σκοτεινό θέμα της ταινίας και την απέρριψε, αποτυγχάνωντας τελικά εισπρακτικά, ενώ και η κριτικοί δεν δίστασαν να την θάψουν. Βέβαια υπήρχαν παλιότερα θρίλερ που είχαν να κάνουν με κατα συρροή δολοφόνους με κάποια ψυχολογικά προβλήματα, αλλά ποτέ δεν παρουσιάστηκε στην μεγάλη οθόνη ένα τόσο ενοχλητικό θέμα. Κυκλοφορώντας την ίδια χρονική περίοδο με το Psycho του Hitchcock, το Peeping Tom καταδικάστηκε στην εποχή της, ,κατέστρεψε κυριολεκτικά την μέχρι τότε λαμπρή καριέρα του σκηνοθέτη, για να φτάσει σήμερα να θεωρείται μια από τις σημαντικότερες και επιδραστικότερες ταινίες τρόμου. Ίσως οι ταινίες με serial killers να μην ήταν οι ίδιες αν έλλειπε το Peeping Tom. Η αρχική σεκάνς της ταινίας όπου η κάμερα του σκηνοθέτη ταυτίζεται με την κάμερα του δολοφόνου είναι εκπληκτική και ο Powell χρησιμοποιεί αρκετές φορές το τρικ αυτό, τόσο για να δώσει έμφαση στα φοβισμένα πρόσωπα των θυμάτων, που άλλωστε αυτό είναι που επιθυμεί να καταγράψει και ο δολοφόνος, όσο και να κάνει το κοινό υποκειμενικό θεατή των καταστάσεων. Η κάμερα του Powell στις σκηνές των φόνων, χρησιμοποιεί μια ηδονοβλεπτική προσέγγιση, όπως άλλωστε φαίνεται και από τον τίτλο της ταινίας, κάνοντας αυτόν που βλέπει το Peeping Tom να εισέρχεται στις σκηνές ως μέρος της ιστορίας, ως απρόθυμος συνεργός, και τελικά να μετατραπεί, όχι μόνο σε αυτόπτη μάρτυρα, αλλά και συμμέτοχο των φόνων. Επιπλέον ο σκηνοθέτης εμμένει στην καταπιεσμένη σεξουαλικότητα και σε φροϋδικές καταστάσεις που αποτελούν το κίνητρο της δολοφονικής μανίας του πρωταγωνιστή της ταινίας. Δεν θέλει να μας παρουσιάσει τον δολοφόνο ως κάποιο ανθρωπόμορφο τέρας που συμπυκνώνει πάνω του το απόλυτο κακό. Ο δολοφόνος στο Peeping Tom είναι ένας κατά τα άλλα συμπαθής και συνεσταλμένος άνθρωπος της διπλανής πόρτας, τόσο φυσιολογικός όσο κάθε άνθρωπος δίπλας μας που κρύβει μέσα του κάποια προσωπικά μυστικά. Ο δολοφόνος δεν είναι κάποιο απρόσωπο, μονοδιάστατο τέρας που η θανάτωσή του θα κάνει το κόσμο απόλυτα ασφαλή, αλλά είναι μια τραγικά καταπιεσμένη φιγούρα που οδηγείται στην αυτοκαταστροφή εξαιτίας των εμμονών του, όντας και ο ίδιος θύμα. Ο στόχος του Powell είναι αρκετά εμφανής καθώς φαίνεται ότι θέλει να κάνει μια κινηματογραφική μελέτη πάνω στη σεξουαλικής φύσεως βία αλλά και πάνω στην ηδονοβλεπτική τάση του κινηματογραφικού κοινού. Η θαυμάσια φωτογραφία και η χρήση έντονων και φωτεινών χρωμάτων, ειδικά του κόκκινου και του γαλάζιου, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την φρίκη που προκαλεί ο δολοφόνος , ενώ το βρώμικο αστικό σκηνικό και η ανατριχιαστική, παρακμιακή ατμόσφαιρα ολοκληρώνουν το όμορφο εικαστικό μέρος της ταινίας. Επίσης εντυπωσιακή είναι η χρήση του ήχου και του jazzy soundtrack που δίνει μια pulp αισθητική στο τελικό αποτέλεσμα. Πέρα από μια απλή ταινία τρόμου, το Peeping Tom, είναι ένα ψυχολογικό δοκίμιο και μια άσκηση πάνω στην ηδονοβλεψία που ερευνά τη φύση της υποκειμενικής αντίληψης.
Trailer:
http://www.imdb.com/title/tt0054167/
Υπόθεση: Ένας νεαρός που εργάζεται σε κινηματογραφικά στούντιο και στις ελεύθερες ώρες του προμηθεύει μαγαζιά που εμπορεύονται πορνογραφικό υλικό με φωτογραφίες ημίγυμνων pin-up, στην πραγματικότητα είναι ένας serial killer που δολοφονεί γυναίκες ενώ παράλληλα αποτυπώνει σε φιλμ τις εκφράσεις φόβου των θυμάτων του.
Το Peeping Tom αποτελεί μια ταινία σταθμό στο χώρο του τρόμου, αφού μέχρι εκείνη την στιγμή το κινηματογραφικό κοινό δεν είχε συνηθίσει σε σκοτεινές ιστορίες τρόμου που έδιναν έμφαση στις αιματηρές δολοφονίες. Ο Powell μέχρι να σκηνοθετήσει το Peeping Tom ήταν ένας καθόλα αξιοσέβαστος σκηνοθέτης που έχαιρε μεγάλης εκτίμησης από κοινό και κριτικούς, έχοντας στο ενεργητικό του αρκετές αξιομνημόνευτες ταινίες όπως τα Red Shoes, The Life and Death of Colomel Blimp και Black Narcissus (και τα τρία σε συνεργασία με τον Pressburger). Με το Peeping Tom το κοινό έμεινε αποσβολωμένο από το σκοτεινό θέμα της ταινίας και την απέρριψε, αποτυγχάνωντας τελικά εισπρακτικά, ενώ και η κριτικοί δεν δίστασαν να την θάψουν. Βέβαια υπήρχαν παλιότερα θρίλερ που είχαν να κάνουν με κατα συρροή δολοφόνους με κάποια ψυχολογικά προβλήματα, αλλά ποτέ δεν παρουσιάστηκε στην μεγάλη οθόνη ένα τόσο ενοχλητικό θέμα. Κυκλοφορώντας την ίδια χρονική περίοδο με το Psycho του Hitchcock, το Peeping Tom καταδικάστηκε στην εποχή της, ,κατέστρεψε κυριολεκτικά την μέχρι τότε λαμπρή καριέρα του σκηνοθέτη, για να φτάσει σήμερα να θεωρείται μια από τις σημαντικότερες και επιδραστικότερες ταινίες τρόμου. Ίσως οι ταινίες με serial killers να μην ήταν οι ίδιες αν έλλειπε το Peeping Tom. Η αρχική σεκάνς της ταινίας όπου η κάμερα του σκηνοθέτη ταυτίζεται με την κάμερα του δολοφόνου είναι εκπληκτική και ο Powell χρησιμοποιεί αρκετές φορές το τρικ αυτό, τόσο για να δώσει έμφαση στα φοβισμένα πρόσωπα των θυμάτων, που άλλωστε αυτό είναι που επιθυμεί να καταγράψει και ο δολοφόνος, όσο και να κάνει το κοινό υποκειμενικό θεατή των καταστάσεων. Η κάμερα του Powell στις σκηνές των φόνων, χρησιμοποιεί μια ηδονοβλεπτική προσέγγιση, όπως άλλωστε φαίνεται και από τον τίτλο της ταινίας, κάνοντας αυτόν που βλέπει το Peeping Tom να εισέρχεται στις σκηνές ως μέρος της ιστορίας, ως απρόθυμος συνεργός, και τελικά να μετατραπεί, όχι μόνο σε αυτόπτη μάρτυρα, αλλά και συμμέτοχο των φόνων. Επιπλέον ο σκηνοθέτης εμμένει στην καταπιεσμένη σεξουαλικότητα και σε φροϋδικές καταστάσεις που αποτελούν το κίνητρο της δολοφονικής μανίας του πρωταγωνιστή της ταινίας. Δεν θέλει να μας παρουσιάσει τον δολοφόνο ως κάποιο ανθρωπόμορφο τέρας που συμπυκνώνει πάνω του το απόλυτο κακό. Ο δολοφόνος στο Peeping Tom είναι ένας κατά τα άλλα συμπαθής και συνεσταλμένος άνθρωπος της διπλανής πόρτας, τόσο φυσιολογικός όσο κάθε άνθρωπος δίπλας μας που κρύβει μέσα του κάποια προσωπικά μυστικά. Ο δολοφόνος δεν είναι κάποιο απρόσωπο, μονοδιάστατο τέρας που η θανάτωσή του θα κάνει το κόσμο απόλυτα ασφαλή, αλλά είναι μια τραγικά καταπιεσμένη φιγούρα που οδηγείται στην αυτοκαταστροφή εξαιτίας των εμμονών του, όντας και ο ίδιος θύμα. Ο στόχος του Powell είναι αρκετά εμφανής καθώς φαίνεται ότι θέλει να κάνει μια κινηματογραφική μελέτη πάνω στη σεξουαλικής φύσεως βία αλλά και πάνω στην ηδονοβλεπτική τάση του κινηματογραφικού κοινού. Η θαυμάσια φωτογραφία και η χρήση έντονων και φωτεινών χρωμάτων, ειδικά του κόκκινου και του γαλάζιου, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την φρίκη που προκαλεί ο δολοφόνος , ενώ το βρώμικο αστικό σκηνικό και η ανατριχιαστική, παρακμιακή ατμόσφαιρα ολοκληρώνουν το όμορφο εικαστικό μέρος της ταινίας. Επίσης εντυπωσιακή είναι η χρήση του ήχου και του jazzy soundtrack που δίνει μια pulp αισθητική στο τελικό αποτέλεσμα. Πέρα από μια απλή ταινία τρόμου, το Peeping Tom, είναι ένα ψυχολογικό δοκίμιο και μια άσκηση πάνω στην ηδονοβλεψία που ερευνά τη φύση της υποκειμενικής αντίληψης.
Trailer:
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
