iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 675
Phase IV (1974, Saul Bass)
http://www.imdb.com/title/tt0070531/
Ηθοποιοί: Michael Murphy, Nigel Davenport, Lynne Frederick
Υπόθεση: Κάποια κοσμική διαταραχή που διακρίνεται σε "φάσεις" έχει προκαλέσει περίεργες αλλαγές στα μυρμήγκια, τα οποία φαίνεται να έχουν υποστεί ταχεία εξέλιξη και να διαθέτουν συλλογική νοημοσύνη. Αντί των συνηθισμένων αναχωμάτων, τα μυρμήγκια κατασκευάζουν περίεργους και γεωμετρικά τέλειους πύργους, ενώ φαίνεται να έχουν αναπτύξει μια ισχυρή μορφή δηλητηρίου. Μια επιστημονική ομάδα αρχίζει να ερευνά τα περίεργα αυτά φαινόμενα.
Ο Saul Bass (http://en.wikipedia.org/wiki/Saul_Bass) είχε ήδη μια επιτυχημένη πορεία στο χώρο του κινηματογράφου ως σχεδιαστής πόστερ και τίτλων διαφόρων ταινιών, πριν γυρίσει το Phase IV. Αυτή είναι η πρώτη του σκηνοθετική δουλειά, και δυστυχώς η τελευταία. Το Phase IV παίρνει το γνωστό concept των επιθετικών εντόμων διαφόρων b-movies και το πάει πολύ πιο πέρα, δημιουργώντας μια απίστευτα εγκεφαλική, περίεργη και trippy ταινία, που αφήνει μπόλικη τροφή για σκέψη. Το βασικό χαρακτηριστικό της ταινίας είναι η εντυπωσιακή κινηματογράφησή της. Αν και διατηρεί σχετικά αργούς ρυθμούς, αποφεύγει τα γνωστά κλισέ και τις ευκολίες του είδους, διατηρώντας τους διαλόγους σε μινιμαλιστικά επίπεδα και δίνει έμφαση στην αφήγηση μέσα από εικόνες. Η ταινία διατηρεί στη διάρκειά της μια υπνωτική ατμόσφαιρα που σταδιακά προς το τέλος εξελίσσεται σε ένα ψυχεδελικό trip. Ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της ταινίας είναι η εκπληκτική κινηματογράφηση των μυρμηγκιών, με τη χρήση πολύ εντυπωσιακών σκηνών, οι οποίες γίνονται ακόμη πιο υποβλητικές χάρη στο progressive soundtrack. Ειδικά στα πρώτα λεπτά της ταινίας, δεν εμφανίζεται κανείς ηθοποιός και υπάρχουν μόνο πλάνα από ορδές μυρμηγκιών. Ο Bass χρησιμοποιώντας ξεθωριασμένη φωτογραφία, κόκκινους χρωματικούς τόνους και τα επιβλητικά αμμώδη τοπία της ερήμου, δίνει ένα τόνο εσωτερικότητας στην ταινία. Κάποιοι συμβολισμοί, μεταφορές και ψυχεδελικές εικόνες ολοκληρώνουν το αποτέλεσμα που μοιάζει κυριολεκτικά με ένα πειραματικό avant garde ντελίριο. Γενικότερα η ταινία κρατά στο σύνολό της μια σφιχτοδεμένη art-house αισθηση, εικόνες ιδιαίτερης εικαστικής αισθητικής και μια ψυχεδελική ατμόσφαιρα που ενισχύεται άπό την εντυπωσιακή δουλειά που κάνει ο σκηνοθέτης με τη χρήση περίεργων γωνιών λήψης και ειδικών εφέ. Συνολικά η ταινία είναι μια πρωτοποριακή, εκλεπτυσμένη, εγκεφαλική, ψυχεδελική και αόριστα αλληγορική εμπειρία, με κάποια έντονα στοιχεία παραβολής και μερικές σουρεαλιστικές πινελιές, που γίνονται ακόμη πιο έντονα από την εσωτερική, ανατριχιαστική διάθεση και την ιδιοσυγκρασιακή σκηνοθεσία. Το τέλος είναι κάπως απότομο και αφηρημένο, αφήνωντας τα ερωτήματα αναπάντητα, αν και διακρίνονται κάποια ίχνη αναφορικά με το που οδηγήθηκε η ιστορία. Αυτό το απότομο φινάλε είναι αποτέλεσμα της βλακείας των παραγωγών, οι οποίοι, εντελώς αυθαίρετα, αποφάσισαν να κόψουν τα τελευταία 15 λεπτά της ταινίας. Κρίμα πάντως, γιατί θα μπορούσαμε να μιλάμε για μια ταινία σταθμό στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας. Ας ελπίσουμε κάποτε σε κάποιο director's cut.
Trailer:
http://www.imdb.com/title/tt0070531/
Ηθοποιοί: Michael Murphy, Nigel Davenport, Lynne Frederick
Υπόθεση: Κάποια κοσμική διαταραχή που διακρίνεται σε "φάσεις" έχει προκαλέσει περίεργες αλλαγές στα μυρμήγκια, τα οποία φαίνεται να έχουν υποστεί ταχεία εξέλιξη και να διαθέτουν συλλογική νοημοσύνη. Αντί των συνηθισμένων αναχωμάτων, τα μυρμήγκια κατασκευάζουν περίεργους και γεωμετρικά τέλειους πύργους, ενώ φαίνεται να έχουν αναπτύξει μια ισχυρή μορφή δηλητηρίου. Μια επιστημονική ομάδα αρχίζει να ερευνά τα περίεργα αυτά φαινόμενα.
Ο Saul Bass (http://en.wikipedia.org/wiki/Saul_Bass) είχε ήδη μια επιτυχημένη πορεία στο χώρο του κινηματογράφου ως σχεδιαστής πόστερ και τίτλων διαφόρων ταινιών, πριν γυρίσει το Phase IV. Αυτή είναι η πρώτη του σκηνοθετική δουλειά, και δυστυχώς η τελευταία. Το Phase IV παίρνει το γνωστό concept των επιθετικών εντόμων διαφόρων b-movies και το πάει πολύ πιο πέρα, δημιουργώντας μια απίστευτα εγκεφαλική, περίεργη και trippy ταινία, που αφήνει μπόλικη τροφή για σκέψη. Το βασικό χαρακτηριστικό της ταινίας είναι η εντυπωσιακή κινηματογράφησή της. Αν και διατηρεί σχετικά αργούς ρυθμούς, αποφεύγει τα γνωστά κλισέ και τις ευκολίες του είδους, διατηρώντας τους διαλόγους σε μινιμαλιστικά επίπεδα και δίνει έμφαση στην αφήγηση μέσα από εικόνες. Η ταινία διατηρεί στη διάρκειά της μια υπνωτική ατμόσφαιρα που σταδιακά προς το τέλος εξελίσσεται σε ένα ψυχεδελικό trip. Ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της ταινίας είναι η εκπληκτική κινηματογράφηση των μυρμηγκιών, με τη χρήση πολύ εντυπωσιακών σκηνών, οι οποίες γίνονται ακόμη πιο υποβλητικές χάρη στο progressive soundtrack. Ειδικά στα πρώτα λεπτά της ταινίας, δεν εμφανίζεται κανείς ηθοποιός και υπάρχουν μόνο πλάνα από ορδές μυρμηγκιών. Ο Bass χρησιμοποιώντας ξεθωριασμένη φωτογραφία, κόκκινους χρωματικούς τόνους και τα επιβλητικά αμμώδη τοπία της ερήμου, δίνει ένα τόνο εσωτερικότητας στην ταινία. Κάποιοι συμβολισμοί, μεταφορές και ψυχεδελικές εικόνες ολοκληρώνουν το αποτέλεσμα που μοιάζει κυριολεκτικά με ένα πειραματικό avant garde ντελίριο. Γενικότερα η ταινία κρατά στο σύνολό της μια σφιχτοδεμένη art-house αισθηση, εικόνες ιδιαίτερης εικαστικής αισθητικής και μια ψυχεδελική ατμόσφαιρα που ενισχύεται άπό την εντυπωσιακή δουλειά που κάνει ο σκηνοθέτης με τη χρήση περίεργων γωνιών λήψης και ειδικών εφέ. Συνολικά η ταινία είναι μια πρωτοποριακή, εκλεπτυσμένη, εγκεφαλική, ψυχεδελική και αόριστα αλληγορική εμπειρία, με κάποια έντονα στοιχεία παραβολής και μερικές σουρεαλιστικές πινελιές, που γίνονται ακόμη πιο έντονα από την εσωτερική, ανατριχιαστική διάθεση και την ιδιοσυγκρασιακή σκηνοθεσία. Το τέλος είναι κάπως απότομο και αφηρημένο, αφήνωντας τα ερωτήματα αναπάντητα, αν και διακρίνονται κάποια ίχνη αναφορικά με το που οδηγήθηκε η ιστορία. Αυτό το απότομο φινάλε είναι αποτέλεσμα της βλακείας των παραγωγών, οι οποίοι, εντελώς αυθαίρετα, αποφάσισαν να κόψουν τα τελευταία 15 λεπτά της ταινίας. Κρίμα πάντως, γιατί θα μπορούσαμε να μιλάμε για μια ταινία σταθμό στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας. Ας ελπίσουμε κάποτε σε κάποιο director's cut.
Trailer:
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
) δεν πεφτει βελονι οποτε δεν προσθετω κατι παραπανω.
