Ωρα του "κατεβατού". Το απαραίτητο βοήθημα για να έχετε έναν καλό και ωφέλιμο ύπνο.
- Μία πρώτη ματιά στο "υπερ-joystick" Quickjoy Superboard, το οποίο το είδαμε και στο forum μας απο τον Amigos !!
- A-Max: (hardware) Mac emulator για την Aμιγκούλα σας.
- Στο "Εδώ Λονδίνο" ο Βασίλης Κωνσταντίνου καλύπτει θέματα απο την εμφάνιση του Atari Porfolio, μέχρι την διάλυση των αρραβώνων του Θείου (με την -τότε- δεσποινίδα Bernadette Tynan).
- Στο Software File του μήνα παρουσιάζονται μερικά πολύ καλά διαστημικά games. Βέβαια όταν λέμε "διαστημικά" δεν εννοούμε απαραίτητα space sim/shmups, αλλά έχουν συμπεριληφθεί και παιχνίδια που έχουν και στοιχεία adventure, πως το π.χ. το Rebel Universe και το Captain Blood. Στην λίστα των παιχνιδιών αυτών δεν μπορούν φυσικά να μπούν παιχνίδια που δεν είχαν κυκλοφορήσει τότε (όπως π.χ. το Kelly X, το Magic Fly, το Space Rogue, το Lightspeed, το Xiphos, το Wing Commander, το Warhead, το Moonfall, το Epic, κλπ), αλλά ακόμα και έτσι, έχουν γίνει αρκετές παραλήψεις όσον αφορά παλιότερους τίτλους (και ούτε συζήτηση για ορισμένα παιχνίδια με αμερικάνικες καταβολές, όπως το Starflight). Ως άνθρωπος που έχει "ψάξει" το θέμα των παιχνιδιών αυτού του είδους, θα κάνω μία απλή ονομαστική αναφορά σε ορισμένους τέτοιους τίτλους οι οποίοι κατά την γνώμη μου άξιζε να έχουν συμπεριληφθεί στο Software File:
Εχουμε λοιπόν την σειρά Codename Mat (πολύ καλή για την εποχή της), την εξαιρετική σειρά των Mercenary, το Battle of the Planets (η γνωστή μας Μάχη των Πλαντητών - αν και το gameplay του παιχνιδιού δεν παραπέμπει άμεσα στην σειρά. Το παιχνίδι δηλαδή θα μπορούσε να είχε έναν οποιοδήποτε τίτλο), την επική σειρά των Tau Ceti (απίθανα παιχνίδια, και αρκετά ζόρικα), το μάλλον αδικημένο Deep Space, το Starfox (το θεωρώ φοβερό - παρέχει και αυτό την δυνατότητα να σώζετε την πρόοδό σας στον δίσκο), το αρκετά παρεξηγημένο Tracker, και το πραγματικά πολύ καλό Cholo. Επίσης, αφού αναφέρθηκαν παιχνίδια όπως το Starstrike και το Starglider, καλό θα ήταν να είχαν συμπεριληφθεί και τα φοβερά τους sequels. Υπάρχουν και διάφοροι άλλοι γνωστοί τίτλοι, όπως η σειρά των Dark Star, το Whirligig, και το Wanderer, αν και εμένα προσωπικά δεν με είχαν εντυπωσιάσει.
Τέλος πάντων, βάζουμε μία τελεία εδώ , διότι το συγκεκριμένο είδος παιχνδιών δεν εξαντλείται εύκολα.
- Πάμε τώρα στα reviews όπου πρώτο και καλύτερο έχουμε το Silkworm, το πολύ καλό αυτό shoot'em up με το ελικόπτερο, το τζιπάκι, και τα φοβερά εφφέ των εκρήξεων που έκαναν τους γείτονες να παραπονούνται !! Το παιχνίδι εμφανίστηκε και στα οκτάμπιτα μηχανήματα διατηρώντας το καλό gameplay (είναι και πολύ εύκολο να το τελειώσει κανείς). Λίγα χρόνια αργότερα είδαμε και την την "κατακόρυφη" συνέχεια του παιχνδιού - το SWIV. Aκολουθούν δύο παιχνίδια με θέματα παρμένα απο τις αντίστοιχες ταινίες. Το ένα είναι αρκετά καλό (Licence to Kill) ενώ το άλλο απογοητευτικό (Red Heat). Στην συνέχεια έχουμε ένα ενδιαφέρον puzzle game, το G.nius, αλλά και το πολυαναμενόμενο sequel του θρυλικού Test Drive, το Τhe Duel. Το παιχνίδι παρουσιάζει διάφορες αισθητικές βελτιώσεις, αν και στην ουσία το gameplay δεν έχει αλλάξει και πολύ. Κλείνοντας, περνάμε στο Xybots και στο Quest for the Time Bird. To πρώτο είναι ένα καλό arcade παιχνίδι (έχει και ταυτόχρονο 2-player mode), ενώ το δεύτερο είναι ένα γαλλικό graphic adventure, με σενάριο βασισμένο σε ομώνυμο κόμικ.
- Μίνι-παρουσιάσεις παιχνιδιών "με μία ματιά" - μερικά απο αυτά πολύ ενδιαφέροντα (πάντως το Commando Tracer πιστεύω πως αδικήθηκε. Θυμίζει ελαφρώς το Defender, και το θεωρώ αρκετά διασκεδαστικό).
- Ο Αντρέας Τσουρινάκης παρουσιάζει το νέο δημιούργημα της Magnetic Scrolls, το πολύ πρωτότυπο Fish. Απολαυστικότατο, και με σωστές δόσεις χιούμορ.
- Στα "Προσεχώς", οι φωτογραφίες μιλάνε μόνες τους: Xenon 2 (φοβερό, αλλά και φοβερά δύσκολο), Rainbow Islands (μετέπειτα special review στο Pixel, με τους δύο ήρωες να έχουν επιστρέψει στην ανθρώπινη μορφή τους), αλλά και αναφορές στα Dominator, Τusker, Vendetta, & Μyth της System3.
- Στα arcades, κυριαρχεί το Turbo Outrun, το sequel του απίθανου δημιουργήματος της Sega.
- Special Review: Populous.
O Γιώργος Κυπαρίσσης παρουσιάζει το "παιχνίδι των θεών" του Peter Molyneaux, που δημιούργησε ολόκληρη "σχολή". Τι να πρωτοπεί κανείς για ένα παιχνίδι τέτοιου "διαμετρήματος"; Είναι αδιαμφισβήτητα απο εκείνα που αν ξεκινήσεις να παίζεις, είναι αδύνατον να σταματήσεις - μέχρι τουλάχιστον να τελειώσεις τον εκάστοτε κόσμο-επίπεδο. Ποτέ δεν θα ξεχάσω το βλέμμα ενός φίλου μου PC user ("βαμμένος" strateg-άς), όταν με έβλεπε να παίζω στην Amiga μου. Aφήστε δε όταν λίγο αργότερα απέκτησε το παιχνίδι στο PC του (με "πλάγια" μέσα), οπότε και ανακάλυψε ότι η συγκεκριμένη έκδοση είχε κλείδωμα με κωδικούς (που δεν υπήρχαν στην Amiga). Kυριολεκτικά με "σταύρωσε" να του δώσω το manual, διότι νόμιζε ότι εκεί θα έβρισκε τις απαντήσεις που ήθελε (και φυσικά δεν υπήρχαν). Και βέβαια του πήρε και κάποιο καιρό να συνηθίσει να παίζει με τα πλήκτρα (είχε ένα XT με floppies, CGA, και χωρίς ποντίκι). Τι τραβάγανε και αυτοί οι PC users βρε παιδί μου !!
Και μία τελευταία retro-ανάμνηση: Γνωστά "πειρατάδικα" της "ελληνικής silicon valley", διακινούσαν ως "αυθεντική" μία playable demo/preview έκδοση του παιχνιδιού, η οποία ενεργοποιούσε την εντολή για "γενική σύρραξη" (armageddon) σε τυχαίο χρονικό σημείο, αφότου είχε παρέλθει κάποιος "χ" χρόνος παιχνιδιού. Πολύς κόσμος, μην γνωρίζοντας πως ακριβώς παίζεται το παιχνίδι, είχε την εντύπωση ότι αυτό ήταν μέρος της κανονικής ροής του παιχνιδιού !! (ειδικά έναν γνωστό μου Amigόβιο "μαρτύρησα" να τον κάνω να καταλάβει ότι η έκδοσή του είχε πρόβλημα...).
Κάτι αντίστοιχο αν θυμάστε, συνέβει και μερικά χρόνια αργότερα με μία έκδοση του Lost Patrol, που... "σκότωνε" βήμα-βήμα τους στρατιώτες της διμοιρίας σας, απο ένα σημείο του χάρτη και μετά....