Re-encounter in the Vortex, Σχόλια αναγνωστών

[Kambia]

Αν και εχει περασει αρκετο διαστημα απο τοτε που διαβασα το εν λογο φικ, αποφασισα να ανοιξω αυτο το "θρεντ" για να δω και τα δικα σας σχολια.

Φανταστικα οτι το "Vortex" θα ειναι ισαξιο του "New York Story" αφου και αυτο ειναι γραμμενο απο την Mercurio (Τι? Δεν το εχετε διαβασει ακομα??? Αντε τι περιμενετε?).Ελα που ομως ειναι τελειως διαφορετικο. Σαν να το εγραψε καποιος αλλος...

Ισως βεβαια να μην κανω καλα που συγκρινω το "Vortex" με το "New York Story" αλλα δεν μπορω να το αποφυγω.

Τα σχολια μου λοιπον σε γενικες γραμμες δεν ειναι και πολυ καλα.

Βασικα με κουρασε. Οχι γιατι ειναι κατι περισσοτερο απο 400 σελιδες (Domniki ποσες ειναι ακριβως?),αυτο το γνωριζα απο την αρχη. Με κουρασε η πλοκη του. Ηταν πολλες φορες που ειπα δεν "παει αλλο, αλλα αντε ας του δωσω αλλη μια ευκαιρια, ισως παρακατω γινει πιο ενδιαφερων".

Εκει που διαβαζα για την Candy στις επομενες γραμμες διαβαζα για την Αννυ ή για καποιον αλλον. Ναι μεν υποτιθεται οτι η πλοκη εξελισσονταν παραλληλα αλλα η μεταβαση απο το ενα προσωπο στο αλλο ηταν ξεκαρφωτη!

Οι λεπτομερειες για τις μαχες του Πρωτου Παγκοσμιου Πολεμου πιστευω οτι μπορουσαν να λειψουν. Απο ενα σημειο και μετα απλα τις προσπερνουσα αφου στα συγκεκριμενα γεγονοτα δεν λαμβαναν μερος οι ηρωες αλλα και δεν επηρεαζαν την πλοκη.

Ελιζα και Νιλ αναφερονται απλα για να θυμηθουμε οτι υπαρχουν.

Τελος δεν υπαρχει ...ΤΕΛΟΣ!!!! Διαβαζεις, διαβαζεις, διαβαζεις και φτανεις σε ενα "to be continued"

Αυτα σε γενικες γραμμες. Βεβαια εχω και καποια θετικα σχολια να κανω. Αργοτερα ομως μην σας κουραζω περισσοτερο.

 

[domniki]

Ας γραψω κ'εγω τα σχολια μου, μια και πολυ προσφατα τελειωσα το φικ (ας ειναι καλα οι πασχαλινες διακοπες).

Οντως ειναι εντελως διαφορετικο απο το "New York Story" και αν και στο ονομα του συγγραφεα διαβαζουμε "Mercurio", η γραφη ειναι εντελως διαφορετικη. Δεν γνωριζω την συγγραφεα προσωπικα, ουτε καν τους μεταφραστες, ενω γνωριζα μια απο τις μεταφραστριες του "New York Story", oποτε δεν μπορω να ξερω τι σκεφτοταν η δημιουργος.

Προσοχη παρακατω ακολουθουν SPOILERS !!!

Η ιστορια ειναι πανω απο 400 σελιδες (αν θυμαμαι καλα γυρω στις 470) και δεν τελειωνει. Μας αφηνει μαλιστα μα ενα αγχος και ενα φοβο για το τι θα συμβει στο ζευγος Καντυ-Τερρυ, που ειναι ηδη παντρεμενοι και εχουν δυο παιδια, γιατι αφηνεται να εννοηθει μια κριση στην αγαπη τους.

Η ιστορια ειναι πολυ λεπτομερης. Μου αρεσε ο τροπος που ξανασυναντιουνται μεσα στην δινη του 1oυ παγκοσμιου πολεμου (εξου και το re-encounter in the vortex).

Μου αρεσε παρα πολυ η εγκεφαλικη σχεση του Τερρυ με τον λοχαγο του, Captain Duncan Jackson, και το παιχνιδι σκακιου μεταξυ τους, που εξελισσεται σε ενδιαφερον πνευματικο γυμνασμα και καταληγει στην δημιουργια μιας φιλιας.

 


Να σημειωσω τον μεταφυσικο τροπο που η Καντυ και ο Τερρυ διαισθανονται ο ενας τον αλλο...αχ, αυτες οι καρδιες, δεν μπορουν να χτυπουν παρα μονο οταν ειναι κοντα η μια στην αλλη... :wub:

 


Η συγγραφεας μεταλλασσει εντελως τον χαρακτηρα της Αννυ (αναφερομαι σε αλλαγη 180 μοιρων), γιατι προφανως νιωθει οτι μονο ετσι θα γινει συμπαθης η κοπελα αυτη στον αναγνωστη, κατι ομως που το βρισκω περιττο...παντα συμπαθουσα την Αννυ και την αποδεχομουν ετσι οπως ειναι....τι να γινει, δεν μπορουμε ολοι να ειμαστε δυνατοι σαν την Καντυ.

 


Σαν αρνητικο μπορω να αναφερω την καπως "γλυκαναλατη" αρχη με τον γιατρο Yves Bonnot να ερωτευεται την Καντυ και να κανει τα παντα για να την κατακτησει...τι να κανω ρε παιδια, δεν μ'αρεσουν τα αρλεκιν...ουτε και τα happy endings (o λογος που λατρεψα το New York Story )...μηπως πρεπει να το ψαξω αυτο ???

 

[Kambia]

δεν μ'αρεσουν τα αρλεκιν...ουτε και τα happy endings (o λογος που λατρεψα το New York Story )...μηπως πρεπει να το ψαξω αυτο ???[/font][/color]

Μπα μην αγχωνεσαι. Και μενα δεν μου αρεσουν τα happy endings.

Τα θετικα τωρα σχολια.

Και μενα μου αρεσε η εγκεφαλικη σχεση του Τερρυ με τον λοχαγο του, Captain Duncan Jackson.

Μου αρεσε ακομα η "μαχη" του γιατρου Yves Bonnot με τον Τερρυ για την Καντυ και το πως η αντιζηλια γινεται αργοτερα φιλια. Και γελασα με την γρια καθαριστρια οταν ετρεξε προς την Καντυ να ρωτησει ποιος κερδισε.

Ακομα και ο χαρακτηρας του παπα ειναι πολυ καλος και καθοριστικος.

Τελος το κεφαλαιο με την περιγραφη της πρωτης νυχτας του γαμου ειναι πολυ καλο.

 

[domniki]

Και γελασα με την γρια καθαριστρια οταν ετρεξε προς την Καντυ να ρωτησει ποιος κερδισε.

Κ'εγω γελασα παρα πολυ, ηταν πολυ καλη στιγμη

Τελος το κεφαλαιο με την περιγραφη της πρωτης νυχτας του γαμου ειναι πολυ καλο.

Μα πως ξεχασα να το αναφερω αυτο....η πρωτη νυχτα ηταν τελεια #)

 

[Kambia]

Τωρα θυμηθηκα... ΠΟΥ ειναι ο Κλιν??? Καμια αναφορα. Ακομα και την Μινα, το σκυλι αναφερει αλλα για τον Κλιν τιποτα.

Ασε δε που την Πατυ την καταντησε κουνελα με τα τοσο παιδια που εκανε

 

[domniki]

Τωρα θυμηθηκα... ΠΟΥ ειναι ο Κλιν??? Καμια αναφορα. Ακομα και την Μινα, το σκυλι αναφερει αλλα για τον Κλιν τιποτα.Ασε δε που την Πατυ την καταντησε κουνελα με τα τοσο παιδια που εκανε

Περισσοτερες απο 400 σελιδες κινουνται γυρω απο το ζευγος Καντυ-Τερρυ στην Ευρωπη στο πεδιο της μαχης. Οποτε Κλυν και Μινα δεν θα μπορουσαν να παρουν μερος στην δραση.

Η ιστορια της Παττυ ειναι λιγο ξεκαρφωτη, αλλα προφανως ο συγγραφεας θελει να υποδειξει την δυναμη και την φροντιδα της Καντυ για τα αγαπημενα της προσωπα.

Το κακο ειναι οτι η ιστορια τελειωνει ξαφνικα και μας αφηνει με μια απορια για τις δυσκολιες που θα αντιμετωπισει η Καντυ στη σχεση...

 

[Kambia]

Μα την Μινα την αναφερει καπου στα τελευταια κεφαλαια, γι΄αυτο λεω που ειναι ο Κλιν...

 

[angelicaz]

Άργησα, αλλά το διάβασα κι εγώ. Περίμενα να βρω μαζεμένο ελεύθερο χρόνο, για να το ευχαριστηθώ. Γενικά μου άρεσε, αν και θα μπορούσε να είναι κάπως καλυτέρα οργανωμένο. Αφήνει κενά, αλλά όχι όσον αφορά την εξέλιξη και σκέψη των καντυ-τερρυ. Καταρχήν μου άρεσε το ότι δεν βγαίνει έξω από τον χαρακτήρα του καθενός. Μου άρεσε το πώς ξαναβρεθήκανε στον πόλεμο και ήτανε ρεαλιστικό το ότι είχαν φόβους να εκδηλώσουν τα αισθήματα τους, δεδομένου ότι δεν γνώριζε ο ένας για την ζωή του άλλου και η ανασφάλεια είναι μεγάλος εχθρός σε αυτές τις περιπτώσεις. Και η καντυ το είπε όταν αντιμετώπιζε την κατάσταση της αννυ, το πόσο καθαρά φαίνονται τα πράγματα σε κάποιον που είναι απ’εξω. Το φλερτ και ο έρωτας του γιατρού, μου φάνηκε φυσικό για το story, γιατί η candy κέρδιζε πάντα την προσοχή και τις καρδιές των αντρών. Υπέροχα ήτανε, η μεταφυσική σχέση τους, η μέρα που πέρασε με τον τερρυ, ο χορός στο bistro, η εξομολόγηση του τερρυ, ο γάμος και η πρώτη νύχτα! Ο father gaubner και το πώς άνοιξε και άγγιξε την ψυχή του τερρυ. Τα πειράγματα και ο τρόπος που έπαιζαν καντυ- τερρυ (όπως πάντα). Σκηνές που γέλασα και θυμάμαι αυτή την στιγμή (τελείως καντυ-τερρυ καταστάσεις!) ήτανε όταν στο τέλος της πρώτης νύχτας , πρωί πια, όταν ο τερρυ σηκώθηκε και τεντώθηκε γυμνός και η καντυ φώναξε ΤΕRRI! και του πέταξε ένα μαξιλάρι επειδή ντράπηκε, και στον γάμο τους στο pony home η αντίδραση της καντυ και η απάντηση του τερρυ όταν ακουγόντουσαν οι τίτλοι του τερρυ. Επίσης το πώς ‘‘έτρεχε’’ την καντυ το καντο-τερρακι και πως κρεμότανε στην γενειάδα του Hathaway κ.α.

Μου άρεσε και το πώς στεκότανε ο albert. Όσο για την αννυ δεν νομίζω πως την παρουσιάζει σαν να έγινε καντυ. Ήτανε γερό στραπάτσο αυτό που έπαθε. Απλά τελικά πήρε κάποια μαθήματα από την candy (καιρός ήτανε), στάθηκε κάπως στα πόδια της, αλλά τελικά πάλι στην καντυ έτρεξε στο τέλος. Νομίζω ότι και η πιο αδύναμη θα αντιδρούσε κάπως, και θα την στοίχειωνε η χρόνια καψούρα του αγαπημένου της για την κολλητή της. Γιατί δεν χωρίσανε για κάποιον άλλο λόγο… Και πάλι καλά το πήρε.

Ούτε κι εγώ είμαι υπέρ απαραίτητα των happy endings, αλλά ειδικά στην περίπτωση καντυ-τερρυ νομίζω έχω εξαντλήσει τα περιθώρια. Μετά από τόσο πόνο πια νομίζω ότι δικαιούνται.

Πάντως το concept μου άρεσε πολύ και ένιωσα πάλι κοντά στους ήρωές μας, και ας είχε ατέλειες. Το κακό είναι ότι θα ήθελα αυτό το concept γραμμένο από την mizuki…!

Καλά…κατάρα έχει αυτό το story και κανείς δεν μπορεί να το τελειώσει???

 

[angelicaz]

Αποφάσισα να γράψω άλλη μια φορά για το re-encounter in the vortex, αφού διάβασα και κάποια αλλά fanfics και κυριολεκτικά ξενέρωσα (μην πω τσαντίστηκα). Όλα βέβαια είναι υποκειμενικά, γιʼαυτό κι εγώ ταπεινά σαν αναγνώστρια το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όποιον θα είχε την διάθεση και την υπομονη να διαβάσει ένα βιβλίο, σαν μια ακόμα νουβέλα της καντυ. Ένιωσα πραγματικά σαν να είναι η εξέλιξη της ιστορίας. Επειδή στα fanfics περίπου φαντάζεσαι την κατάληξη, ή ακόμα κι αν δεν την φαντάζεσαι, νομίζω πως το σημαντικό είναι, πόσο ʽʽπατάνεʼʼ στον χαρακτήρα του καθενός και τον σέβονται (κι ας έχει διάφορες πλευρές), πόσο σε κάνει να νιώθεις κι εσύ αυτά που νιώθουν και σκέφτονται οι ήρωες. Και δεν έχει σημασία ο αριθμός των σελίδων. Υπήρχε και μικρό που δεν ήθελα να τελειώσει. Το θέμα δεν είναι μόνο να εντυπωσιάζεις με το τίίί σκέφτηκες... ʽʽο τερρυ σερνότανε από την φούστα της κας μαρλοου παρακαλώντας τη να μην παντρευτεί την susanaʼʼ … ʽʽ terry και albert φύγανε μαζί γιατί νιώσανε τελικά πλασμένοι ο ένας για τον άλλο!ʼʼ (δεν τα διάβασα αυτά πουθενά ευτυχώς) αλλά να θυμάσαι και για ποιους χαρακτήρες μιλάς. Συμφορές οι ήρωές μας παθαίνανε, αξιολύπητοι όμως δεν ήτανε! Αμ το άλλο…? Η τσόντα καντυ-τερρυ κι ότι έπεσε πάνω στις ρώγες της, 10 λεπτά αφότου ξαναβρεθήκανε και… χούφτωστη χούφτωστη!!(αυτό το διάβασα). Βασικά, δεν αμφιβάλω για το οτι θα το ήθελε, ούτε για το οτι ήτανε παθιασμένοι, ή οτι δεν μπορεί να συμβεί γενικά, ή δεν συνέβαινε εκείνες τις εποχές κλπ και σε καμία περίπτωση δεν ηθικολογώ!!! Απλά, δεν θα ήτανε αυτός ο τερρυ προς την καντυ, σε αυτή την φάση. H mercurio πχ προσεγγίσει το θέμα της επανασύνδεσης και ό,τι επακολούθησε με πολλή προσοχή και καλύπτει όλες τις πλευρές!! Ένα από τα χαρακτηριστικά του τερρυ, είναι ότι ήτανε τολμηρός και δεν δίστασε να την φιλήσει, αλλά άλλο το ένα νομίζω και άλλο το αλλο.

Τα παράπονά μου είναι από ξένα fanfics και όχι δικά μας. Φυσικά ο καθένας έχει δικαίωμα να γράφει ό,τι θέλει. Δεν το παίζω κριτικός! Δεν θέλω να προσβάλλω κανέναν, είτε που γράφει, είτε που του άρεσε κάτι παρόμοιο. Απλά σαν αναγνώστρια ήθελα να μοιραστώ την γνώμη μου μαζί σας. Σέβομαι την προσπάθεια του καθενός και ίσως να είμαι μόνη μου σε αυτές τι απόψεις, πάντως ό,τι λέω προκύπτει από ευαισθησία στους ηρωες που αγαπήσαμε και καμία πρόθεση να θίξω κανέναν προσωπικά.


Πραγματικά ένιωσα την ανάγκη να μεταφράσω το story της mercurio! Αλλά δεν ξέρω αν είναι σωστό γιατι δεν ειμαι μεταφραστρια και είναι και αρκετά μεγάλο. Επίσης σκέφτηκα να μεταφράσω την επανασύνδεση και μετά, αλλά θα το ʽʽχαλούσαʼʼ μάλλον σε κάποιον που έχει σκοπό να το διαβάσει κάποια στιγμή.


Οι λεπτομέρειες για τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο νομίζω σκοπό έχουν να σε βάλουν περισσότερο μέσα στο κλίμα και να σε μεταφέρει όσο γίνεται εκεί, να αντιλαμβάνεσαι τις αποστάσεις, τα συναισθήματα αγωνίας, πόσο κινδυνεύει κάποιος κλπ όπως σε ένα βιβλίο και γενικά δεν είναι πολλές. Έχει και απότομες μεταβάσεις αλλά anyway προσωπικά που άρεσε πολύ. :cheers:

 

 

 

[domniki]

@angelicaz, σου προτεινω να διαβασεις στο "New York Story". Δεν θα το μετανιωσεις, ουτε θα χασεις τον χρονο σου.

 

[angelicaz]

Σ'ευχαριστω domniki αυτο θα ξεκινησω τωρα

 

[Kambia]

Σ'ευχαριστω domniki αυτο θα ξεκινησω τωρα

Και να σαι σιγουρη οτι δεν θα το μετανιωσεις

Ισως το καλυτερο fanfic ever

 

[domniki]

Μπα μην αγχωνεσαι. Και μενα δεν μου αρεσουν τα happy endings.

Χρειαστηκε να σκεφτω αρκετα για να καταλαβω γιατι δεν μου αρεσουν οι ιστοριες με "happy end", ή μαλλον γιατι προτιμω τις ιστοριες που δεν εχουν καλο τελος.

Οταν διαβαζω μια ιστορια με happy end μου φαινεται εντελως εξωπραγματικη. Ειναι που ειναι σπανιες οι αληθινες και εντονες αγαπες, ε, οταν εχουν και happy end φαινονται ακομα πιο απιστευτες. Ενω αν μια ιστορια αγαπης δεν εχει καλο τελος μου φαινεται πιο πιστευτη, πιο γηινη, με κανει να πιστευω οτι μπορει να συμβει... :heartcloud: ...ακομα και αν δεν τελειωσουν ολα με το "Εζησαν αυτοι καλα και εμεις καλυτερα..."

Kambia, μηπως γι'αυτο δεν αρεσουν και σε σενα τα "happy endings"????

Σχετικα προσφατα ειδα το "Becoming Jane", και μου αρεσε παρα πολυ, ειδικα το τελος. Παρομοιως μου αρεσε το "Shakespeare in Love", οπως και το "Atonement", ενω το "Pride and Prejudice" μου φανηκε καπως ξενερωτο...

Ετσι και το "New York Story" μου αρεσε περισσοτερο απο το "Re-encounter in the Vortex", παρολο που δεν ανηκει ακριβως στην κατηγορια με "unhappy endings"

 

[Kambia]

Dom η επιχειρηματολογία σου με καλύπτει πλήρως.

 

[Juanita]

Dom, αφού δε σου αρέσουν τα χάπια έντια γιατί στέλνεις τη Μιζούκι στις γκιλοτίνες που έδωσε ανοιχτό και όχι χάπυ με τον Τέρρυ εντ στην Κάντυ;;; Θα έπρεπε να σε ενθουσίαζε και να την !!!

Εγώ πάλι, δεν είμαι υπέρ του χάπυ ή του ανχάπυ τέλους... :wait2: Εξαρτάται το στόρυ.

Ειδικά με τον Άντερσεν που κάθε ιστορία του έχει δραματικό τέλος, μόνο σα δυστυχία δε φαντάζει. Αντιθέτως, δίνει τη λύτρωση :cold: που μερικές φορές και ο ίδιος ο αναγνώστης επιθυμεί...

Όσον αφορά τα χαρούμενα τέλη η Σταχτοπούτα για παράδειγμα πέρασε τόσα το κοριτσάκι στα νιάτα του που ήταν κρίμα να της φάνε τον Πρίγκηπα οι ξενέρωτες αδερφές της. Αντιθέτως, στην Κοκκινοσκουφίτσα λυπάμαι τον καημένο το λύκο... Φαντάσου τί πείνα είχε πέσει στος δάσος που δεν έβρισκε τροφή και αναγκάστηκε να φάει τη γριά.:dribble: Ασε που τη σήμερον ημέρα τέτοια διατροφή τίγκα στα λίπη απαγορεύεται δια ροπάλου...

Tο ίδιο ισχύει και με κάτι γουρουνάκια, κατσικάκια και λοιπά ζωάκια που σύμφωνα με τους νόμους της φύσης αποτελούν την κατάλληλη τροφή για τα έρμα τα λυκάκια που ο πληθυσμός τους τείνει στην εξαφάνιση...

Βέβαια, δε θα πρέπει τη ζωή μας να τη ντύνουμε μόνο με μιζέρια και κακομοιριά και να θεωρούμε πως ισχύει μόνο ο Νόμος του Μέρφυ. :ccool:

Πάντα υπάρχει και η θετική άποψη και στάση απέναντι στη ζωή και θα πρέπει κάθε τι να αντιμετωπίζεται τόσο από τη σοβαρή όσο και από τη φαιδρή του πλευρά. :sure:

 

[domniki]

Βέβαια, δε θα πρέπει τη ζωή μας να τη ντύνουμε μόνο με μιζέρια και κακομοιριά και να θεωρούμε πως ισχύει μόνο ο Νόμος του Μέρφυ. :ccool:

Μα ακριβως γι'αυτο το λογο προτιμω τις αληθοφανεις ιστοριες, δλδ αυτες με τελος που δεν ειναι γαρνιρισμενο με "ροζ συννεφακια" :heartcloud: Δεν μ'αρεσει η μιζερια, αλλα η πραγματικοτητα. Και η πραγματικοτητα για μενα δεν ειναι μιζερη οταν υπαρχει καποια δυνατη αγαπη, εστω και αν αυτη τελειωνει καποτε #) Αντιθετα αν μια ιστορια ειναι εντελως ροζ καραμελιτσα δεν με πειθει και με απογοητευει ακομα περισσοτερο Ποσες αληθινες ιστοριες δυνατης αγαπης ξερεις Juanita που να ειχαν καλο τελος? Και δεν αναφερομαι σε ταινιες, αλλα σε πραγματικες ιστοριες, γνωστων, συγγενων, φιλων.

Dom, αφού δε σου αρέσουν τα χάπια έντια γιατί στέλνεις τη Μιζούκι στις γκιλοτίνες που έδωσε ανοιχτό και όχι χάπυ με τον Τέρρυ εντ στην Κάντυ;;; Θα έπρεπε να σε ενθουσίαζε και να την !!!

Παρακολουθουσα την αγαπημενη μας ιστορια οταν ημουν 12 χρονων Eχει γινει απωθημενο πια Αν την εβλεπα για πρωτη φορα σημερα, θα ειχα αλλες αντιδρασεις. Βλεπετε δεν ειμαι η ιδια που ημουν στα 12 μου χρονια recry: Φυσικα, δεν ξερω αν αυτο ειναι καλο ή κακο :wait2: ...οπως εχω αναφερει:

Τιποτα δεν εχει αλλαξει


και τιποτα δεν ειναι οπως παλια


Μενει ομως ακομα ενα πεισμα


που δεν ειναι συνηθεια μοναχα :wub:

 

[Juanita]

Μα ακριβως γι'αυτο το λογο προτιμω τις αληθοφανεις ιστοριες, δλδ αυτες με τελος που δεν ειναι γαρνιρισμενο με "ροζ συννεφακια" :heartcloud: Δεν μ'αρεσει η μιζερια, αλλα η πραγματικοτητα. Και η πραγματικοτητα για μενα δεν ειναι μιζερη οταν υπαρχει καποια δυνατη αγαπη, εστω και αν αυτη τελειωνει καποτε #) Αντιθετα αν μια ιστορια ειναι εντελως ροζ καραμελιτσα δεν με πειθει και με απογοητευει ακομα περισσοτερο Ποσες αληθινες ιστοριες δυνατης αγαπης ξερεις Juanita που να ειχαν καλο τελος? Και δεν αναφερομαι σε ταινιες, αλλα σε πραγματικες ιστοριες, γνωστων, συγγενων, φιλων.

Δε νομίζω πως υπάρχουν δυνατές ιστορίες αγάπης με διάρκεια... Η ευτυχία διαρκεί μόνο λίγες στιγμές και πρέπει να έχουμε τις αισθήσεις μας σε εγρήγορση γιατί δεν ξέρουμε πότε θα χτυπήσει την πόρτα μας.

Παρακολουθουσα την αγαπημενη μας ιστορια οταν ημουν 12 χρονων Eχει γινει απωθημενο πια Αν την εβλεπα για πρωτη φορα σημερα, θα ειχα αλλες αντιδρασεις. Βλεπετε δεν ειμαι η ιδια που ημουν στα 12 μου χρονια recry: Φυσικα, δεν ξερω αν αυτο ειναι καλο ή κακο ...

Emmm.... και εγώ την Κοκκινοσκουφίτσα μικρή την άκουσα και τη διάβασα για πρώτη φορά. Μεγαλώνοντας (λέμε τώρα ) άλλαξα γνώμη για το πώς μας παρουσίασαν τα παραμύθια.

BTW, aggelicaz δεν ξεκινάς εκείνη τη μεταφρασούλα του Re-encounter;;;; (μπας και τη διαβάσω και εγώ;;;; )