Alucard
RetroMasteR
- Joined
- 15 Αύγ 2006
- Μηνύματα
- 1.315
- Αντιδράσεις
- 485
Salamander (1988)
Έχω την εντύπωση πως τα shoot' em up games υπήρξαν τα πιο διασκεδαστικά παιχνίδια για τα home-micros τη δεκαετία του 80.
Ήταν άμεσα, γρήγορα, με έντονη δράση, χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις και περιττές σπαζοκεφαλιές.
Απαιτούσαν όμως αυτοσυγκέντρωση, πολύ καλά αντανακλαστικά και μεγάλη επιμονή.
Salamander - born in the sun-kissed flame.
Κάπως έτσι ήταν λοιπόν και το Salamander. Ένα shoot' em up της κλασσικής σχολής του είδους, όπου το μικρό μας μαχητικό διαστημόπλοιο θα περιπλανηθεί ανάμεσα σε πλανήτες όπου κατοικούνται από εξωγήινα τέρατα και διαστημόπλοια,
προσπαθώντας να αποκρούσει την επίθεση των δυνάμεων της Σαλαμάνδρας.
Το σκάφος μας μπορεί να βελτιωθεί όταν θα λάβουμε τα κατάλληλα bonus τα οποία εμφανίζονται όταν καταστρέφουμε συνήθως ένα ολόκληρο σμήνος από εχθρούς.
Έτσι θα αποκτήσουμε, σφαίρες – δορυφόρους τα οποία εκτοξεύουν κι αυτά βλήματα κατά των εχθρών, speed ups, αλλά και ασπίδες και laser τα οποία μπορούν να βάλουν υπό γωνία. Πρέπει να έχουμε υπόψη πως στην περίπτωση που χάσουμε μια ζωή χάνονται κι όλα τα bonus που έχουμε μαζέψει μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Ο μόνος δρόμος για να περάσουμε είναι κάτω απ' τον εχθρό.
Η ανταπόκριση του σκάφους στις κινήσεις του joystick είναι άμεσες με αποτέλεσμα να κάνει πιο εύκολο το παιχνίδι. Τα πολλά speed ups πάντως κάνουν λίγο νευρικό το σκάφος μας κάτι το οποίο θα μας βοηθήσει στη δεύτερη πίστα ώστε να αποφεύγουμε τους μετεωρίτες
Ένας αποτελεσματικός τρόπος να επιβιώσουμε τις στιγμές όπου εμφανίζονται πολλοί εχθροί στην οθόνη, είναι το να πατάμε όσο πιο γρήγορα γίνεται το fire καθώς κινούμαστε πάνω κάτω ακόμη κι αν δε στοχεύουμε. Αν κρατήσουμε πατημένο το fire έχοντας εφοδιαστεί με το laser, το σκάφος μας θα εξαπολύσει μια πολύ ισχυρή δέσμη που θα στοιχίσει σε αρκετούς πόντους θωράκισης του αντιπάλου.
Εδώ το παιχνίδι απαιτεί συγχρονισμό και καλά αντανακλαστικά.
Διαστημικά σκουλήκια μας φράζουν το δρόμο.
Το Salamander αποτελείται συνολικά από 4 levels τις οποίες πρέπει να διασχίσουμε έχοντας αρχικά 3 ζωές. Η οπτική που βλέπουμε το παιχνίδι εναλλάσσεται ανά πίστα. Έτσι ενώ στην αρχή έχουμε οριζόντιο scrolling, στη δεύτερη έχουμε κάθετο κ.ο.κ. Στο τέλος κάθε πίστας εμφανίζονται οι μεγάλοι αρχηγοί οι οποίοι απαιτούν αρκετά χτυπήματα για να νικηθούν. Ευτυχώς αν και τεράστιοι δεν είναι τόσο δύσκολοι (με εξαίρεση τον 2ο). Στην τέταρτη πίστα αντί για τελικό κακό έχουμε μια δοκιμασία η οποία θα τεστάρει τα αντανακλαστικά μας και που καλό θα ήταν να έχουμε full speed up στο σκάφος αν θέλουμε να την περάσουμε επιτυχώς.
Η... θερμοκρασία ανεβαίνει επικίνδυνα.
Το big boss της 2ης πίστας. Θα πρέπει να χτυπήσουμε συγκεκριμένο σημείο για να τον βγάλουμε από τη μέση.
Ένα από τα μειονεκτήματά του παιχνιδιού, ήταν η κατακόρυφη πτώση της ταχύτητάς του, όταν εμφανιζόντουσαν πολλά sprites ταυτόχρονα στην οθόνη. Τέλος, μειονέκτημα αποτελούσαν οι μεγάλοι χρόνοι φόρτωσης των πιστών, γεγονός που σε κούραζε και σε απέτρεπε από το να επαναλάβεις μια πίστα όταν έχανες, μιας κι έπρεπε να περιμένεις να φορτώσει και πάλι από την αρχή.
Το μουσικό θέμα του παιχνιδιού είναι πολύ καλό και αλλάζει ανά πίστα, αλλά δυνατότερο σημείο αποτελούν τα γραφικά του. Το Salamander στον τομέα αυτό απείχε πολύ από αρκετά παιχνίδια του είδους. Οι ηλιακές εκρήξεις στην 3η πίστα ήταν εντυπωσιακότατες όπως και τα κέρατα όπου προσπαθούν να καταστρέψουν το σκάφος μας στην 1η.
Η Imagine μαζί με την Ocean ήταν κορυφαίες στη δημιουργία όμορφων γραφικών στον Commodore 64.
Το gameplay κάνει το παιχνίδι αρκετά εθιστικό αλλά οι μεγάλοι χρόνοι φόρτωσης (όπως αναφέρθηκε πιο πάνω) σε κούραζαν κι έχανες για λίγο το ρυθμό.
Με απατάει η μνήμη μου ή το Super Pixel του '88 είχε ένα τεράστιο οπισθόφυλλο με την αφίσα του παιχνιδιού;
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
