iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 652
See No Evil (aka Blind Terror) (1971, Richard Fleischer)
http://www.imdb.com/title/tt0067727/
Υπόθεση: H Sarah επισκέπτεται το σπίτι που μένει ο θείος της με την οικογένειά του, μετά από ένα ατύχημα στην ιππασία που την άφησε τυφλή. Εξαιτίας ενός ραντεβού με τον φιλό της, αποφεύγει την τύχη των άλλων μελών της οικογένειας, οι οποίοι δολοφονούνται από ένα ψυχωτικό δολοφόνο. Γυρίζοντας πίσω, χωρίς να ξέρει τι συμβαίνει, περνάει τη νύχτας της στο ίδιο σπίτι με τα τρία πτώματα. Όταν ανακαλύψει τα πτώματα καθώς και ένα βραχιόλι που έχει πάνω του χαραγμένο το όνομα του δολοφόνου, θα είναι ήδη αργά, καθώς ο δολοφόνος έχει επιστρέψει στο σπίτι για να βρει αυτό που άφησε πίσω.
Πρωτότυπο θρίλερ, σκηνοθετημένο από τον πολύπειρο Richard Fleischer (The Narrow Margin, The Vikings, Compulsion, Crack in a Mirror, The Boston Strangler, Soylent Green), o οποίος καταφέρνει να δημιουργήσει μια αξιόλογη ταινία που δεν βασίζεται στη βία και στις αναπάντεχες σκηνές τρόμου, αλλά στα υψηλά επίπεδα έντασης και αγωνίας που οικοδομεί. Ο Fleischer, βρίσκεται σε φόρμα και σκηνοθετεί εκπληκτικά την ταινία, παρά το γεγονός πως το σενάριο δεν αποφεύγει τις κακοτοπιές. Η αρχική σεκάνς των τίτλων της ταινίας, που μας συστήνει τον απρόσωπο δολοφόνο μέσα από τις χαρακτηριστικές καουμπόικες μπότες που φοράει, με τον Fleischer να αφήνει την κάμερά του να κάνει μια περιπλάνηση στους νυχτερινούς δρόμους της πόλης, είναι πολύ όμορφα σκηνοθετημένη και αρκετά υποβλητική, κάνοντας τον θεατή να πάρει μια γεύση από τις σκοτεινές πλευρές του αστικού τοπίου. Το αρχικό μήνυμα ότι η ίδια κοινωνία, μέσα από ταινίες, την τηλεόραση, τα περιοδικά, γεννά τη βία σε προϊδεάζει κάπως για τα γεγονότα που θα ακολουθήσουν. Ο Fleischer καταφέρνει να στήσει ένα ομιχλώδεςς μυστήριο πίσω από τα πραγματικά κίνητρα του δολοφόνου, αφήνοντας τον θεατή στην άγνοια σχετικά με το αν η φονική μανία του δολοφόνου είναι αποτέλεσμα ενός διαταραγμένου μυαλού ή προέρχεται από την ανεξήγητη οργή, το μίσος και την περιφρόνηση των πλουσιότερων τάξεων από τον δολοφόνο. Ο φετιχιστικός τρόπος με τον οποίο ο Fleischer επιμένει στις ληψεις του δολοφόνου, χωρίς να δείχνει το πρόσωπό του αλλά μόνο τις μπότες που φοράει είναι πανέμορφος. Ο τρόπος που χειρίζεται την σωματική αδυναμία της πρωταγωνίστριας, την άγνοιά της για τα γεγονότα που έχουν συμβεί είναι πραγματικά εξαιρετικός. Η επιμονή του Fleischer στην ιδέα ότι η τυφλή κοπέλα βρίσκεται στο ίδιο σπίτι με τρία πτώματα, δημιουργεί μαι εξαιρετικά ανατριχιαστική και απειλητική ατμόσφαιρα και μια υφέρπουσα αίσθηση ανασφάλειας που ανά πάσα στιγμή ενδέχεται να οδηγήσει στην αποκαλυπτική έκρηξη. Το σπίτι, που ο χαρακτήρας της Mia Farrow το αντιμετωπίζει ως ένα προστατευμένο μέρος, χάνει την αίσθηση της ασφάλειας κι από οικιακό άσυλο μετατρέπεται στο πιο ανασφαλές μέρος για την ίδια. Η πανέμορφη φωτογραφία, η εξαιρετική κινηματογράφηση των φυσικών τοπίων και η ατμοσφαιρική προσέγγιση του Fleischer προσθέτουν αρκετά ανατριχιαστικά στοιχεία στο τελικό αποτέλεσμα, και καταφέρνουν να συμπληρώσουν την ένταση και την αγωνία που γεννούν οι καταστάσεις. Η δουλειά του Fleischer στην κάμερα είναι επίσης πολύ εντυπωσιακή στον ελλειπτικό τρόπο που κινηματογραφεί τους εσωτερικούς χώρους καθώς και στις επιθέσεις του δολοφόνου στην Mia Farrow, που χρησιμοποιεί μερικά έξυπνα κοντινά που επικεντρώνονται στο θύμα και στα χέρια του θύτη. Το εσωτερικό του σπιτιού αποκτά μια απειλητική διάσταση, καθώς ο θεατής μπορεί να δει κάτι που δεν μπορεί να δει η πρωταγωνίστρια,, καθώς η Mia Farrow κινείται ανάμεσα στα πτώματα με τον Fleischer να χρησιμοποιεί μερικές όμορφες λήψεις με φόντο τα νεκρά σώματα. Αλλά και στου εξωτερικούς χώρους, η κάμερα του Fleischer κάνει εξαιρετική δουλειά με την όμορφη χρήση της βρετανικής υπάιθρου και των φθινοπωρινών χρωμάτων, που δίνουν μια απόκοσμη, ανατριχιαστική αίσθηση στο οπτικό αποτέλεσμα. Επιπλέον ο σκηνοθέτης καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον των θεατών, αφήνοντας μερικές μόνο ενδείξεις για την ταυτότητα του δολοφόνου, και υφαίνοντας ένα εξαιρετικά έντονο κλίμα αγωνίας και αβεβαιότητας, χρησιμοποιώντας εξαιρετικά την άγνοια που έχει η Farrow εξαιτίας της αδυναμίας της να δει. Η κιλμάκωση της ταινίας γίνεται ομαλά, με τον Fleischer να βάζει πολύ όμορφα στο παιχνίδι διάφορα μικρά, ανεπαίσθητα sub-plots ώστε να δώσει οντότητα στους δευτερεύοντες χαρακτήρες που εμφανίζονται στο δεύτερο μέρος της ταινίας. Η ερμηνεία της Mia Farrow στον ρόλο της τυφλής Sarah είναι πολύ καλή, καθώς καταφέρνει να συνδυάσει την γήινη, γλυκιά φυσική της παρουσία με την αδυναμία του χαρακτήρα της, προσφέροντας αληθοφάνεια στον ευάλωτο τόνο του ρόλου της. Εκπληκτική και η μουσική του Elmer Bernstein. Παρόλα αυτά, το See No Evil, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αριστούργημα κυριώς εξαιτίας της αδυναμίας του σεναρίου αφενός να διατηρήσει μια ικανοποιητική συνοχή, με αποτέλεσμα μερικές φορές η ιστορία να "πλαταίνει" ανεξήγητα κι αφετέρου εξαιτίας της προβλεψιμότητάς του. Ακόμη και η τελική αποκάλυψη φαντάζει ξένη και επιτηδευμένη. Όμως, αν και αρκετές στιγμές υπάρχει μια αμηχανία στην εξέλιξη του story, το See No Evil είναι ένα καλό θρίλερ. Ακόμη και αν αφήνει μια παράξενη τελική γεύση, ο θεατής δεν γίνεται να μην μαγευτεί από την εξαιρετική σκηνοθεσία και την πρωτότυπη χρήση της κάμερας από τον Fleischer, καθώς και από την κλιμακούμενη ένταση και αγωνία που δημιουργεί.
Trailer: [edit] O λογαριασμός YouTube με τον οποίο σχετίζεται έχει τερματιστεί εξαιτίας πολλαπλών ειδοποιήσεων από τρίτους για παραβιάσεις πνευματικών δικαιωμάτων [edit]
http://www.imdb.com/title/tt0067727/
Υπόθεση: H Sarah επισκέπτεται το σπίτι που μένει ο θείος της με την οικογένειά του, μετά από ένα ατύχημα στην ιππασία που την άφησε τυφλή. Εξαιτίας ενός ραντεβού με τον φιλό της, αποφεύγει την τύχη των άλλων μελών της οικογένειας, οι οποίοι δολοφονούνται από ένα ψυχωτικό δολοφόνο. Γυρίζοντας πίσω, χωρίς να ξέρει τι συμβαίνει, περνάει τη νύχτας της στο ίδιο σπίτι με τα τρία πτώματα. Όταν ανακαλύψει τα πτώματα καθώς και ένα βραχιόλι που έχει πάνω του χαραγμένο το όνομα του δολοφόνου, θα είναι ήδη αργά, καθώς ο δολοφόνος έχει επιστρέψει στο σπίτι για να βρει αυτό που άφησε πίσω.
Πρωτότυπο θρίλερ, σκηνοθετημένο από τον πολύπειρο Richard Fleischer (The Narrow Margin, The Vikings, Compulsion, Crack in a Mirror, The Boston Strangler, Soylent Green), o οποίος καταφέρνει να δημιουργήσει μια αξιόλογη ταινία που δεν βασίζεται στη βία και στις αναπάντεχες σκηνές τρόμου, αλλά στα υψηλά επίπεδα έντασης και αγωνίας που οικοδομεί. Ο Fleischer, βρίσκεται σε φόρμα και σκηνοθετεί εκπληκτικά την ταινία, παρά το γεγονός πως το σενάριο δεν αποφεύγει τις κακοτοπιές. Η αρχική σεκάνς των τίτλων της ταινίας, που μας συστήνει τον απρόσωπο δολοφόνο μέσα από τις χαρακτηριστικές καουμπόικες μπότες που φοράει, με τον Fleischer να αφήνει την κάμερά του να κάνει μια περιπλάνηση στους νυχτερινούς δρόμους της πόλης, είναι πολύ όμορφα σκηνοθετημένη και αρκετά υποβλητική, κάνοντας τον θεατή να πάρει μια γεύση από τις σκοτεινές πλευρές του αστικού τοπίου. Το αρχικό μήνυμα ότι η ίδια κοινωνία, μέσα από ταινίες, την τηλεόραση, τα περιοδικά, γεννά τη βία σε προϊδεάζει κάπως για τα γεγονότα που θα ακολουθήσουν. Ο Fleischer καταφέρνει να στήσει ένα ομιχλώδεςς μυστήριο πίσω από τα πραγματικά κίνητρα του δολοφόνου, αφήνοντας τον θεατή στην άγνοια σχετικά με το αν η φονική μανία του δολοφόνου είναι αποτέλεσμα ενός διαταραγμένου μυαλού ή προέρχεται από την ανεξήγητη οργή, το μίσος και την περιφρόνηση των πλουσιότερων τάξεων από τον δολοφόνο. Ο φετιχιστικός τρόπος με τον οποίο ο Fleischer επιμένει στις ληψεις του δολοφόνου, χωρίς να δείχνει το πρόσωπό του αλλά μόνο τις μπότες που φοράει είναι πανέμορφος. Ο τρόπος που χειρίζεται την σωματική αδυναμία της πρωταγωνίστριας, την άγνοιά της για τα γεγονότα που έχουν συμβεί είναι πραγματικά εξαιρετικός. Η επιμονή του Fleischer στην ιδέα ότι η τυφλή κοπέλα βρίσκεται στο ίδιο σπίτι με τρία πτώματα, δημιουργεί μαι εξαιρετικά ανατριχιαστική και απειλητική ατμόσφαιρα και μια υφέρπουσα αίσθηση ανασφάλειας που ανά πάσα στιγμή ενδέχεται να οδηγήσει στην αποκαλυπτική έκρηξη. Το σπίτι, που ο χαρακτήρας της Mia Farrow το αντιμετωπίζει ως ένα προστατευμένο μέρος, χάνει την αίσθηση της ασφάλειας κι από οικιακό άσυλο μετατρέπεται στο πιο ανασφαλές μέρος για την ίδια. Η πανέμορφη φωτογραφία, η εξαιρετική κινηματογράφηση των φυσικών τοπίων και η ατμοσφαιρική προσέγγιση του Fleischer προσθέτουν αρκετά ανατριχιαστικά στοιχεία στο τελικό αποτέλεσμα, και καταφέρνουν να συμπληρώσουν την ένταση και την αγωνία που γεννούν οι καταστάσεις. Η δουλειά του Fleischer στην κάμερα είναι επίσης πολύ εντυπωσιακή στον ελλειπτικό τρόπο που κινηματογραφεί τους εσωτερικούς χώρους καθώς και στις επιθέσεις του δολοφόνου στην Mia Farrow, που χρησιμοποιεί μερικά έξυπνα κοντινά που επικεντρώνονται στο θύμα και στα χέρια του θύτη. Το εσωτερικό του σπιτιού αποκτά μια απειλητική διάσταση, καθώς ο θεατής μπορεί να δει κάτι που δεν μπορεί να δει η πρωταγωνίστρια,, καθώς η Mia Farrow κινείται ανάμεσα στα πτώματα με τον Fleischer να χρησιμοποιεί μερικές όμορφες λήψεις με φόντο τα νεκρά σώματα. Αλλά και στου εξωτερικούς χώρους, η κάμερα του Fleischer κάνει εξαιρετική δουλειά με την όμορφη χρήση της βρετανικής υπάιθρου και των φθινοπωρινών χρωμάτων, που δίνουν μια απόκοσμη, ανατριχιαστική αίσθηση στο οπτικό αποτέλεσμα. Επιπλέον ο σκηνοθέτης καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον των θεατών, αφήνοντας μερικές μόνο ενδείξεις για την ταυτότητα του δολοφόνου, και υφαίνοντας ένα εξαιρετικά έντονο κλίμα αγωνίας και αβεβαιότητας, χρησιμοποιώντας εξαιρετικά την άγνοια που έχει η Farrow εξαιτίας της αδυναμίας της να δει. Η κιλμάκωση της ταινίας γίνεται ομαλά, με τον Fleischer να βάζει πολύ όμορφα στο παιχνίδι διάφορα μικρά, ανεπαίσθητα sub-plots ώστε να δώσει οντότητα στους δευτερεύοντες χαρακτήρες που εμφανίζονται στο δεύτερο μέρος της ταινίας. Η ερμηνεία της Mia Farrow στον ρόλο της τυφλής Sarah είναι πολύ καλή, καθώς καταφέρνει να συνδυάσει την γήινη, γλυκιά φυσική της παρουσία με την αδυναμία του χαρακτήρα της, προσφέροντας αληθοφάνεια στον ευάλωτο τόνο του ρόλου της. Εκπληκτική και η μουσική του Elmer Bernstein. Παρόλα αυτά, το See No Evil, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αριστούργημα κυριώς εξαιτίας της αδυναμίας του σεναρίου αφενός να διατηρήσει μια ικανοποιητική συνοχή, με αποτέλεσμα μερικές φορές η ιστορία να "πλαταίνει" ανεξήγητα κι αφετέρου εξαιτίας της προβλεψιμότητάς του. Ακόμη και η τελική αποκάλυψη φαντάζει ξένη και επιτηδευμένη. Όμως, αν και αρκετές στιγμές υπάρχει μια αμηχανία στην εξέλιξη του story, το See No Evil είναι ένα καλό θρίλερ. Ακόμη και αν αφήνει μια παράξενη τελική γεύση, ο θεατής δεν γίνεται να μην μαγευτεί από την εξαιρετική σκηνοθεσία και την πρωτότυπη χρήση της κάμερας από τον Fleischer, καθώς και από την κλιμακούμενη ένταση και αγωνία που δημιουργεί.
Trailer: [edit] O λογαριασμός YouTube με τον οποίο σχετίζεται έχει τερματιστεί εξαιτίας πολλαπλών ειδοποιήσεων από τρίτους για παραβιάσεις πνευματικών δικαιωμάτων [edit]
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
